stupefactus est, et expaverunt, et accurrentes salutabant eum. 15 Et interrogavit eos: Quid inter vos conquiritis? 16 Et respondens unus de turba, dixit: Magister, attuli filium meum ad te habentem spiritum mutum: 17 qui ubicumque eum apprehenderit, allidit illum, et spumat, et stridet dentibus, et arescit et dixi discipulis tuis ut eiicerent illum, et non potuerunt. 18 Qui respondens eis, dixit: O generatio incredula, quamdiu apud vos ero? quamdiu vos patiar? afferte illum ad me. 19 Et attulerunt eum. Et cum vidisset eum, statim spiritus conturbavit illum: et elisus in terram, volutabatur spumans. 20 Et interrogavit patrem eius: Quantum temporis est ex quo ei hoc accidit? At ille ait: Ab infantia : 21 et frequenter eum in ignem, et in aquas misit ut eum perderet. sed si quid potes, adiuva nos, misertus nostri. 22 Iesus autem ait illi: Si potes credere, omnia possibilia sunt credenti. 23 Et continuo exclamans pater pueri, cum lacrymis aiebat: Credo, Domine: adiuva incredulitatem meam. 24 Et cum videret lesus concurrentem turbam, comminatus est spiritui immundo, dicens illi: Surde, et mute spiritus, ego praecipio tibi, exi ab eo et amplius ne introeas in eum. 25 Et exclamans, et multum discerpens eum, exiit ab eo, et factus est sicut mortuus, ita ut multi dicerent: Quia mortuus est. 26 Iesus autem tenens manum eius, elevavit eum, et surrexit. 27 Et cum introisset in domum, discipuli eius secreto interrogabant eum: Quare nos non potuimus eiicere eum? 28 Et dixit illis: Hoc genus in nullo potest exire, nisi in oratione, et ieiunio. 29 Et inde profecti praetergrediebantur Galilaeam: nec volebat quemquam scire. 30 Docebat autem discipulos suos, et dicebat illis: Quoniam filius hominis tradetur in manus hominum, et occident eum, et occisus tertia die resurget. 31 At illi ignorabant verbum: et timebant interrogare eum. 32 Et venerunt Capharnaum. Qui cum domi essent, interrogabat eos: Quid in via tractabatis? 33 At illi tacebant. siquidem in via inter se disputaverant, quis eorum maior esset. 34 Et residens vocavit duodecim, et ait illis: Si quis vult primus esse, erit omnium novissimus, et omnium minister. 35 Et accipiens puerum, statuit eum in medio eorum: quem cum complexus esset, ait illis : 36 Quisquis unum ex huiusmodi pueris receperit in nomine meo, me recipit: et quicumque me susceperit, non me suscipit, sed eum, qui misit me. 37 Respondit illi Ioannes, dicens: Magister, vidi mus quemdam in nomine tuo eiicientem daemonia, qui non sequitur nos, et prohibuimus eum. 38 Iesus autem ait: Nolite prohibere eum. nemo est enim qui faciat virtutem in nomine meo, et possit cito male loqui de me. 39 qui enim non est adversum vos, pro vobis est. 40 Quisquis enim potum dederit vobis calicem aquae in nomine meo, quia Christi estis: amen dico vobis, non perdet mercedem suam. 41 Et quisquis scandalizaverit unum ex his pusillis credentibus in me: bonum est ei magis si circumdaretur mola asinaria collo eius, et in mare mitteretur. 42 Et si scandalizaverit te manus tua, abscide illam: bonum est tibi debilem introire in vitam quam duas manus habentem ire in gehennam, in ignem inextinguibilem : 43 ubi vermis eorum non moritur, et ignis non extinguitur. 44 Et si pes tuus te scandalizat, amputa illum: bonum est tibi claudum introire in vitam aeternam, quam duos pedes habentem mitti in gehennam ignis inextinguibilis : 45 ubi vermis eorum non moritur, et ignis non extinguitur. 46 Quod si oculus tuus scandalizat te, eiice eum: bonum est tibi luscum introire in regnum Dei, quam duos oculos habentem mitti in gehennam ignis: 47 ubi vermis eorum non moritur, et ignis non extinguitur. 48 Omnis enim igne salietur, et omnis victima sale salietur. 49 Bonum est sal: quod si sal insulsum fuerit: in quo illud condietis ? Habete in vobis sal, et pacem habete inter vos. COMMENTARIVM Et v. 1. post dies sex. Sic etiam Matthaeus (1). At Lucas: Post haec verba fere dies octo (2). Concludes ea, quae Marcus mox narraturus est, evenisse eo die qui ab illo, quo Christus Petro claves regni caelorum daturum se promiserat, septimus cum utroque die fuit. Lege Lib. II de Evangel. Ann. LXXXIV. - Petrum, et Iacobum, et Ioannem; tres illos discipulos quibus Christus peculiaris amoris indicia saepius exhibuit. Lege Lib. I de Evangel. c. IV. n. 2. Quare autem hos tres solos, inquit enarrator Tolosanus, Salvator secum assumpsit, et coram ipsis transfiguratus est? Quia aliis praestabant; nam Petrus quidem valde ipsum amabat, Ioannes autem valde ab ipso amabatur, Iacobus vero a responso, quod dedit cum fratre, dicens: Possumus bibere calicem (3), etsi hoc responsum nondum dedisset. Duo ex illis tribus eorum, quae in illo monte viderant atque audierant, testimonium scripto consignarunt, Petrus in II Pet. 1, 16-18 et Ioannes in Io. I, 14.In montem. Quinam hic mons? Aetate Hieronymi iam mons Thabor esse ferebatur, qui praecelsus in inferiore Galilaea assurgit. Sunt tamen quae opponere quis posset. Cur enim eum non proprio nomine evangelistae signassent, qui tamen (1) Matth. XVII, 1. (2) Luc. IX, 28. ... apprime nobilis in ea regione esset? Quod si locorum situm attendas, aegre cum Marci narratione illam opinionem componas. Etenim, quae superius leguntur, circa Caesaream Philippi gesta sunt. Neque Marcus neque ceteri quidquam adhuc dixerunt ex quo coniicias Christum ex ca regione iam discessisse. Post descriptam Christi transfigurationem, quaeque postridie is egit, Marcus statim haec subiungit: Et inde profecti ларεпорενovτо praetergrediebantur Galilaeam . . . . Et venerunt Capharnaum vv. 29. 32. Ast unde profecti? Marcus ait: inde, hoc est ex eo loco; verum ex quo? Scilicet ex illo qui antea dictus est. At nullus dictus antea est nisi castella Caesareae Philippi, horumque unum fuit ex quo tres discipulos secum ducens, ceteris in eo relictis, in montem ascendit, et ad quod postridie reversus est v. 13 (1). Enimvero, si inde, ubi per eos dies manserant, profecti praetergrediebantur Galilaeam ut Capharnaum venirent, non ex aliquo Galilaeae loco profecti esse videntur; non ergo de Thabore cogitandum. Equis sodes me ferret ita loquentem: Roma profectus praetergrediens Italiam veni Neapolim? atqui tali modo Marcus loquutus esset si Christus profectus a Thabore in Galilaea posito venisset Capharnaum urbem Galilaeae. Attende denique ut iis, qui ex urbe Caesarea Philippi Thaborem petunt, praeter partem Paneadis, maxima Galilaeae pars peragranda sit, nec multo minor iis qui Capharnaum, at nisi brevem huius tractum emetiri habeant qui a Thabore Capharnaum veniunt. An igitur putes Marcum de priore Christi itinere multo longiore ab agris Caesareae usque ad Thaborem siluisse, de brevissimo vero a Thabore usque Capharnaum etiam id narrasse quod opus non erat, et quidem ita ut ex tota hac historia quisque existimaret non de hoc altero sed de prioris illius itineris parte ex urbe Caesarea ad urbem Capharnaum eum loqui? De hoc enim loqui Marcum nemo fortasse dubitaret nisi anticipatum haberet transfigurationem in Thabore factam esse. Transfiguratus est, idque, sicut Lucas memoriae prodidit, dum oraret (2). Quidam negant Christi faciem esse (1) Conf. Luc. IX, 37. (2) Ib. IX, 29. |