En Hoc Libro Contenta Sunt.

I. PRÆFATIO.

2. DE OFFICIO DIVINO.

3. DE CEREMONIIS, ET QUA RATIONE ALIÆ ABROGATÆ,

ALIÆ RETENTÆ SUNT.

4. ORDO LEGENDI PSALTErium.

5. ORDO IN REliqua Sacra Scriptura LEGENDA SERVAN.

DUS.

6. TABULA LECTIONUM PROPRIARUM PSALMORUMQUE.

7. TABULE FESTORUM ET JEJUNIORUM PER Annum.

8. KALENDARIUM, cum Tabula LeCTIONUM FERIALIUM. 9. ORDO MATUTINARUM.

10. ORDO VESPERARUM.

11. SYMBOLUM SANCTI ATHANASII.

12. LITANIA.

13. ORATIONES ET GRATIARUM ACTIONES AD DIVERSA.

14. ORATIONES, EPISTOLÆ, ET EVANGELIA QUIBUS PER AN

NUM UTI OPORTET IN ADMINISTRATIONE SACRE COM.
MUNIONIS.

15. ORDO ADMINISTRANDI Sacram CommUNIONEM.

16. ORDO BAPTISMI TUM PUBLICI TUM ETIAM PRIVATI.

17. ORDO BAPTISMI ADULTORUM.

18. CATECHISMUS ET ORDO CONFIRMATIONIS.

19. RITUS MATRIMONII.

20. ORDO VISITATIONIS INFIRMORUM, NECNON COMMUNIONIS INFIRMORUM.

21. ORDO SEPULTURE.

22. GRATIARUM ACTIO MULIERUM POST PARTUM.

23. COMMINATIO, SIVE DENUNTIATIO IRE JUDICIORUMQUE DEI CONTRA PECCATORES.

24. PSALTERIUM.

25. ORATIONES IN USUM NAVIGANTIUM.

26. ORDO ET KITUS FACIENDI, ORDINANDI, ET CONSECRANDI EPISCOPOS, PRESBYTEROS, ET DIACONOS.

Praefatio.

A fuit Ecclesiæ Anglicanæ prudentia, post Liturgiam ejus

E

ne aliquam in ea mutationem aut pertinacius aversaretur, aut facilius admitteret. Ut enim hoc plerumque in rebus compertum est, cum rerum consulto institutarum, nullam necessariam ob causam, mutatio facta sit, varia incommoda exorta esse, eaque tum plura, tum etiam graviora quam ipsa fuere mala quibus mutatione ista remedium afferendum erat; ita contrario, cum formas speciales Officii Divini, ritusque et cærimonias in eo celebrando adhibendas, utpote sua natura minoris momenti, mutabiles esse in confesso sit; æquum videtur, si temporum necessitas opportunitasque ita requirat, graves ob causas, nonnulla ex iis aliam in formam interdum mutari, prout iis qui auctoritatem habeant vel commodum vel necessarium identidem visum fuerit. Itaque constat Ecclesiam, per regna Principum nonnullorum piæ memoriæ post Ecclesiam reformatam, justis quibusdam seriisque causis concitam, non abnuisse quin nonnulla ita immutaret, prout tunc temporis æquum habuerit: ita tamen ut summa rei in omnibus essentialibus, quoad et materiam et formam ordinemque rerum, hunc usque in diem eadem semper permanserit, atque jam adhuc firma atque immota maneat; licet eam sæpe aggressi sint, atque frustra expugnare conati, rerum novarum sectatores, qui propriis opinionibus propriisque commodis magis quam officio suo erga Rempublicam semper studuerunt.

Quibus iniquis modis, et quam pravo consilio, Liturgia usus, Regni legibus, iisque minime abrogatis, præscriptus, inter recentes infaustos tumultus exciderit, et omnes satis sciunt, et nos in memoriam revocare nolumus. Regia autem Majestate feliciter restituta, hoc inter alia exspectandum videbatur, Liturgiam, nullis legibus abrogatam, in usum necessario rursus venturam esse, nisi ei maturius intercessum fuerit. Ii igitur qui,

dum Rempublicam tyranni opprimebant, operam maximam dederant ut a Liturgia animos hominum averterent, sua tum fama tum re interesse viderunt, vel aperte se errasse fateri (id quod huic hominum generi vix persuaderi potest) vel summa vi ei ne restitueretur obstare. Quem in finem in variis libellis, contra Librum Precum Publicarum editis, veteres conscriptæ sunt animadversiones, novæque additæ, exque plures, quam antea, ut numerum in majus explerent. Denique a Sacra Regis Majestate instanter quæsitum est, ut illius Libri recensione facta, alia corrigerentur, alia vero adjicerentur quæ infirmas quorumdam conscientias sedatura viderentur. Quibus precibus Rex, qui pro pietate sua omnibus subditis suis, quamcunque opinionem sectantibus, quantum par erat, satisfacere voluit, benigne consensit.

Qua in Recensione eam studuimus servare moderationem, quam semper in ista re olim servatam invenimus. Quamobrem ex diversis mutationibus quæ nobis propositæ sunt, eas omnes improbavimus quæ vel infaustum eventum habituræ videbantur (quippe quibus Ecclesiæ Anglicana, immo totius Ecclesiæ Christi Catholicæ, vel doctrina constans vel laudabilis consuetudo occulto peteretur), vel nullius prorsus momenti erant, sed meræ nugæ inanes. Eas vero mutationes (a quibuscunque, quemcunque in finem, quocunque prætextu propositas) quæ nobis vel commodæ vel necessariæ visæ sunt, nos ipsi sponte et ultro admisimus. Quod ut faceremus, nulla coacti sumus rationum vi quæ nobis istarum correctionum necessitatem ingererent: animis enim nostris hoc penitus persuasum habemus, et coram omnibus hominibus profitemur, Libro illi antea legibus sancito nihil Dei Verbo, nec sanæ doctrinæ, contrarium inesse, vel quod vir pius sine injuria conscientiæ exsequi et amplecti nequeat, vel quod contra omnes adversantes bene defendere non possimus: si modo in eo interpretando adhibeatur æquitas qualis omnibus humanis scriptis, iis præsertim quæ publica auctoritate proferuntur, immo præstantissimis ipsius Sacræ Scripturæ versionibus, communi jure debetur.

In hac igitur re gerenda hoc in omnibus proposuimus nobis, nec huic nec illi, supra modum quodcunque fuerit flagitanti, factioni morigerari: sed id facere quod nobis, summo consilio æstimantibus, pacem et unitatem intra Ecclesiam præcipue servaturum videretur: et quod in Dei cultu publico animos hominum ad pietatem et reverentiam excitaret, occasionemque amputaret eorum qui cavillandi volunt occasionem et contra Ecclesiæ Liturgiam querendi. Quod ad ea in quibus hic Liber a priori, vel quibusdam mutatis, vel additis, vel alioqui dis

crepet, ita summam rei satis sit exponere. Mutationum ma. jorem partem admisimus, vel primo, ad eos qui in Officio Divino aliquid exsecuturi sint melius dirigendos; quod in Rubricis plerumque fit et in Kalendariis: vel secundo, ut aliis pro vocibus vel locutionibus antiquioris usus reponerentur verba hodiernæ dictioni propiora, aliæ vero, quæ aut propter ambiguitatem aut aliter prave intelligi possent, clarius explicarentur : vel tertio, ut Sacræ Scripturæ Lectiones quæ in Liturgia inseruntur perfectius redderentur, tum in Epistolis Evangeliisque, tum in aliis diversis locis, quæ posthac secundum versionem proxime editam sunt legendæ. Commodum etiam visum est orationes quasdam et gratiarum actiones, diversis rebus et temporibus aptas, propriis in locis inserere; inter quas invenientur Orationes navigantibus propriæ, et Ordo Baptismi Adultorum, qui, eo forsitan tempore quo prior compositus est Liber haud ita desiderandus, crescente tamen Anabaptistarum secta propter licentiam temporibus proxime antecedentibus apud nos ingruentem, jam tandem necessarius visus est, et ad baptizandos indigenas in Coloniis nostris, et alios ad Fidem conversos, semper usui erit. Si quis autem ea omnia quæ in qualibet Liturgiæ parte mutata fuerunt, perfectius enucleanda cupiet, hunc Librum cum priore accurate componat, quod si faciat, causam mutationis eum facile intellecturum non dubitamus.

Denique, in hac gravissima re officio nostro ut in conspectu Dei fungi, et bonam nostram fidem pro virili conscientiis omnium probare conati, haud tamen ignoramus quod, dum homines rem eamdem tam diverse accipiant, immo tam diversa studeant, nullo modo omnibus satisfacere poss mus: nec hominibus ingenio ambitiosis, morosis, et contumacibus, quidquam hujusce generis arrisurum speramus, nisi quod sit ab ipsis confectum. Omnes tamen veros Ecclesiæ Anglicanæ filios, quorum sobria et pacifica mens est, et pura conscientia, id quod iis in manus tradimus, a Synodo utriusque Provinciæ summa diligentia inspectum et approbatum, et ipsos bono animo accepturos et approbaturos esse confidimus.