CAPUT XI.

De Vicariis Parochorum; de Capellanis, et Presbyteris habituatis.

1. Meminerint Vicarii se, prout nomen ipsum sonat, ideo missos esse ut suppleant vices parochorum, quasi adjutores, quibus illi præficiuntur, quosque in partem ministerii sui, maximè ad prædicandum verbum divinum sacramentaque administranda, adhibent. Unde debet vicarius quisque cum reverentiâ et subjectione erga proprium parochum se gerere, neque, ipso inconsulto, abesse, aut, eo invito, quidquam muneris obire, nisi, ob graves causas, aliter ab Episcopo statutum fuerit. Uniformem cum parochis agendi rationem vicarii teneant, caveantque quàm maximè ne, factis aut verbis, ex fidelium existimatione ipsis quidquam detrahant; sed eos econtra semper honorent ac revereantur coràm populo, atque gravatos, ut sæpe contingit, senio vel infirmitatibus, obsequentiori studio adjuvent et consolentur.

2. Interea parochos obsecramus, ut quos in adjutorium ministerii habuerint, fraternâ benignitate suscipiant, memores se illius ministros esse, qui quos aliis præfecit, voluit esse subditorum patres non dominos; exemplis et monitis inexpertos dirigant; à periculis removeant; ad pietatem, virtutes, ministeriumque ritè implendum diligenter informent: ad quæ omnia multùm proderit, si eodem tecto, eâdem mensâ, et indivisâ demum vitæ societate, parochus et vicarii utantur.

3. Cùm autem omnibus parociarum necessatibus sæ

je on utficant architeari mu. astutuuntur ab Zuiseonis Lapellani, mi. re nonasteriorum, sve scholarum tristme sexus, ve nirmorum #egrotantium in tenodochiis, sive detentorum in arceribus, sive aliarum marumlibet ommunitatum, petate curam habeant. Canellanoram urat acuitates an Episcopo. pro så prudentia, teterminantur: . quumque ila sint, Capellani veint sibi ficta prescripta ea omnia adimpleant, pro o quisque munere, quæ Concilium de pastorali sollicitudine sancivit.

4. Peter Capellanos. existunt uiquando n parehis sacerdotes, ab omni officio i animarum cura annexa sit iber, mi valgo dicuntur amuan. Hi missam celebrent hora, pro idelium utilitate, à parochis designatà: officiis publicis, diebus dominicis et festivis, devote, in habitu chor, intersint: pareho, in hisee officiis celebrandis aliisque muniis sacerdotalibus, libenter adjumento sint, et, abjertà oficsitate, quæ fidelibus scandalum, sibique nocumentum maximum afferret, tempus suum utiliter im‐ pendant.

CAPUT XII.

De Prassyterorum et decorum generum morbus # xLversanone.

1. « Monebunt Episcopi snos clericos, in quocumque » ordine fuerint, ut conversatione, sermone et scientià, » commisso sibi populo præeant; memores ejus quod > scriptum est : Sancti estote, quia et ego sanctus sum ; » et juxtà Apostoli vocem, nemini dent ullam offensio

»> nem, ut non vituperetur ministerium eorum; sed in >> omnibus, exhibeant se sicut ministros Dei, ne illud >> Prophetæ dictum impleatur in eis Sacerdotes Dei » contaminant Sancta et reprobant legem (1).... Nihil est >> quod alios magis ad pietatem et Dei cultum assiduè ins» truat, quàm eorum vita et exemplum qui se divino mi>>nisterio dedicârunt. Cùm enim à rebus seculi in altio>> rem sublati locum conspiciantur, in eos, tanquàm in >> speculum, reliqui oculos conjiciunt, ex iisque sumunt quod imitentur. Quapropter, sic decet omnino clericos >> in sortem Domini vocatos, vitam moresque suos omnes >> componere, ut habitu, gestu, incessu, sermone, aliis>> que omnibus rebus, nihil nisi grave, moderatum, ac >> religione plenum, præ se ferant : levia etiam delicta, >> quæ in ipsis maxima essent, effugiant, ut eorum ac>> tiones cunctis afferant venerationem (*).

2. Habitu talari nigri coloris semper utantur in loco domicilii, et, si uti veste contractiori, quod rarò expedit, contingat iter facientibus, vestis hæc sit semper saltem coloris subnigri et simplex. Tonsuram ordini congruentem jugiter deferant, nec capillos more mundano nutriant aut tondeant. In omni eorum habitu clericali, nec affectata cultûs et elegantiæ diligentia, nec sordes et nimis abjecta incuria appareant (3).

3. Castitatem, tanquàm proprium et præcipuum clericorum ornamentum, omni curâ servare studeant, et

(') Concil. Trid. Sess. XIV. Proem. de Reform. (2) Concil. Trid. Sess. XXII. Cap. I. de Reform. (3) Concil. Burdig. 4583. tit. XXI.

ab omni suspicione famam suam integram liberamque custodiant (1). Nullas mulieres secum sub eodem tecto degere permittant, præter illas quæ in Statutis diœcesanis excipiuntur; nec suas quidem sorores, nisi consulto, et neptes, nisi approbante Episcopo, secum habitaturas admittant. Caveant demum ab omni consortio cum mulieribus de quibus sinistra suspicio haberi possit, ita ut mundus, qui in maligno totus est positus, nihil habeat malum dicere de nobis.

4. Religiosè ab omnibus serventur quæ clericis præcipiunt Canones Statutaque diocesana, de ludo, venatione, nuptiarum conviviis, spectaculis profanis, aditu ad tabernas; nec lusibus etiam licitis indulgeant, nisi moderatè et sublatâ omni cupiditate lucrandi. A tabaco fumifico, quod apud nos virum ecclesiasticum non decet, abstineant. Ita sint ab omni luxu alieni, ut in omni eorum supellectili, in mensâ et totâ conversatione, appareant apostolica simplicitas et eximia modestia.

5. Charitatem verò mutuam ita sollicitè foveant, ut inter se invicem vinculo dilectionis conjuncti, sicut membra corporis ejusdem, multò magis adhuc cum Episcopo cui subsunt, sicut membra capiti, conjuncti sint, triplici scilicet vinculo reverentiæ, obedientiæ et dilectionis: sint demum omnes cor unum et anima una, et quod de primis Christianis, idem de iis dici possit : Videte quomodò se diligant! Clero, tot odiis et insectationibus obnoxio, non est alia salus, quàm ista omnium inter se, et in primis cum Episcopo intima conjunctio,

(') Concil. Burdig. 4583. tit. XXI.

juxtà hæc Scripturæ verba : Frater qui adjuvatur à fratre, quasi civitas firma (1). Omnes igitur Clerici, cujuscumque ordinis, sint inter se unanimes, idipsum sentientes, fraternitatis amatores, honore invicem prævenientes; nihil per contentionem neque per inanem gloriam, sed in humilitate superiores sibi invicem arbitrantes; non quæ sua sunt singuli considerantes, sed ea quæ aliorum (*).

Et si quis eorum morbo aut infirmitate aliquâ detineatur, frequenter eum et fraternâ charitate invisant ii qui in viciniâ sunt; omni quo poterunt modo consolentur et piè adjuvent; moneantque ut, prout opus erit, sacramentis reficiatur.

6. Mutuæ huic charitati par esse debet obedientia; vir enim obediens loquetur victoriam (3). Omnes Mandata Episcopalia, eâ quâ par est reverentiâ, filialique obsequio, suscipiant ac exsequantur; in dubiis difficilioribusque casibus, ab Episcopo regulam agendi requirant : nec ullus ab hoc officio se exemptum putet; eò enim magis decet quemque Episcopo adhærere et obedire, quò in sublimiori loco et gradu fuerit constitutus. Abstineant proinde clerici quilibet ab omni censoriâ reprehensione in disciplinam seu præscripta Ordinarii, et meditentur hæc Gregorii XVI verba : « Nefas esset, at» que ab eo venerationis studio prorsus alienum, quo >> Ecclesiæ leges sunt excipiendæ, sancitam ab ipsâ dis

(1) Prov. XVIII, 19. (*) Philip. II, 3 et 4. (3) Prov. XXI, 28.