fecistis, et dantes bibere uni ex istis mihi dedistis, et sicut induentes unum ex istis, me induistis: ita maledicentes uni ex istis mihi maledixistis, et si benedixistis vel honorastis unum ex his, mihi benedixistis, et me honorastis, sicut et alibi nihilominus dicit: ,qui') vos recipit, me recipit:" et: „qui2) vos spernit, me spernit." Propterea ergo contineamus linguam nostram, et servos Domini admiremur, et benedicamus justos, et nunquam detrahamus de iis, nec aperiamus os nostrum ad male loquendum, ne forte exterminemur, sed benedicamus, ut et nos benedictionem consequamur per Christum Dominum nostrum, cui est gloria et potestas in saecula saeculorum. Amen! Homilia IV. De eodem psalmo, ab illa parte: „, apud 3) Dominum gressus hominis diriguntur.“ 1.,,A4) Domino, inquit, gressus hominis diriguntur.“ Et alibi in hoc ipso 5) psalmo dicit de gressibus justi hoc modo:,,lex) Dei ejus in corde ipsius, et non supplantabuntur gressus ejus." Sed et in septuagesimo secundo psalmo dicitur: „paulo ") minus effusi sunt gressus mei." Gressus ergo a gradiendo nominamus, secundum illud, quod in Exodo scriptum est, quod Moses vidit flammam ignis et angelum, cum rubus arderet quidem, sed non 1) Matth. X, 40. 2) Luc. X, 3) Psalm. XXXVII, 23. (XXXVI.) dirigentur. 4) Psalm. XXXVII, 23. (XXXVI.) dirigentur. 5) Deest ipso" in ed. Ruaei. 6) Psalm. XXXVII, 31. (XXXVI.) 16. combureretur, et dixit: digrediens") sive,,transiens videbo visionem magnam hanc." Ex hoc ergo loco occasio nobis datur intelligentiae eorum, quae habemus in manibus. Igitur de his, quae in Exodo scripta memoravimus, id est: digrediens 2) videbo visionem istam magnám: " "audivi quendam de sapientibus ante nos dicentem, cum explanaret hunc locum, quia non est possibile prius videre visum magnum, id est, intueri atque perspicere magna mysteria stanti in conversatione et actibus mundi hujus: sed transire oportet prius ab his, et transcendere omnia saecularia, et sensum nostrum ac mentem liberam fieri, et tune ad magnarum et spiritua→ lium rerum intuitum pervenire, et ita demum visum magnum videre. Hunc quidem ille explanans locum, quae supra memoravimus enarrabat. Nos vero, quibus studium est secundum Scripturae monita, verba sapientium laudare, et addere ad ea, possumus ad haec, quae ille dixit, tale aliquid addere. Unusquisque qui iter agit ad virtutem, proficit in ambulando, ut paulatim per multos profectus itineris perveniat ad eam. Iter ergo agens, et velut quibusdam passibus gradiens digreditur semper, et transit ea, quae explicuit, ac posteriora omittens ad ea, quae priora sunt, se extendit. Digrediens ergo transit primum locum malitiae, et inde proficiens passibus et ingressibus transit alias peccatorum sudes, tum deinde scrupeas nequitiac cautes, et lubrica et praerupta vitiorum. Cum vero haec etiam evaserit, semper ad ea, quae in antea sunt, se extendens, minus restat malitiae, et omne, quod proficit viae: si tamen incedendo cautius gressus suos observaverit, ne labatur, ut singula quaeque digrediens malitiae loca, ita ut non offendat pedem suum in ea, secundum hoc, quod in Exodo 3) scriptum est, videre possit visionem magna magnam. Nemo enim adhuc, qui in malitia est, nec digreditur eam et transit, ') poterit visionem istam magnam secretorum Dei, scientiae scilicet et sapientiae, contueri. Magna ergo est visio, cum puro corde Deus videtur. Magna est visio, cum puro corde verbum Dei, et sapientia Dei, qui est Christus ejus, agnoscitur. Magna visio est agnoscere et credere in Spiritum sanctum. Magna ergo haec visio scientia Trinitatis est. Verumtamen etiam Moses tunc videbat in Exodo visum magnum, et angelus dicitur, qui videbatur in rubo in 2) igne, et magnam eam visionem appellat. Intelligebat enim, quis esset in angelo. Continuo denique dicit ad3) eum: „Ego sum Deus Abraham, et Deus Isaac, et Deus Jacob." Vide ergo, quam sit visio haec, quamvis et hoc ipsum sit magnum scire, quod Deus facit,, angelos 4) suos spiritus, et ministros suos ignem urentem." Et nunc quidem Mosi adhuc pascenti pecora Jetro 3) soceri sui, et gradienti vel transeunti ab his, magna est visio haec, in qua ei angelus dicitur apparere. Si autem etiam mare rubrum transierit, et columna eum nubis obtexerit, et futuri baptismi adoraverit sacramenta, tunc etiam majorem visionem poterit videre. Ingredietur enim caliginem et turbinem, ubi esse ipse dicitur Deus, ubi scriptum 6) est, quia Moses solus accedebat ad Deum, ceteri autem a longe stabant. Et in tantum per istas magnas Moses proficit visiones, ut diceret ad Deum: „si) inveni, inquit, gratiam coram te, manifesta mihi te ipsum, ut evidenter videam te." Et tunc audit a Deo, quia,,ponam) te in foramine petrae,“ petra 1) Edd. Merlini: transiit. Cfr. Exod. III, 6. 6) Cfr. Exod. XIX. autem erat Christus: ut per foramen brevissimum videas posteriora mea, hoc est, ut ea, quae in novissimis temporibus implebuntur, per assumtionem carnis agnoscas: „faciem ') autem meam videre non poteris." Sed digressi per quamplurimas visiones, redeamus nunc ad hoc, quod proposuimus de psalmo, quia,,a 2) Domino, inquit, gressus hominis diriguntur." Supra exposuimus, quomodo iter quis ingreditur ad virtutem: quoniam, qui iter agit ad virtutem, multa sunt, quae digredi habet et transire. Ergo et tu, qui ad Christum tendis, qui est Dei virtus, digredere luxuriam, scorta, adulteria: digredere furta, falsa testimonia; tum deinde digredere et avaritiam, et omnem pecuniae ceterarumque malarum rerum concupiscentiam: digredere 3) iracundiam, digredere invidiam, per quam primum terra humanum sanguinem bibit: digredere mendacium, digredere tristitiam saeculi. Nisi haec omnia digressus fueris, visionem illam magnam Domini videre non poteris. Sunt ergo quidam in nobis gressus et pedes, quibus iter hoc agimus, sunt gressus interioris hominis, quibus ambulare possumus per illam viam, quae dicit: „Ego) sum via, veritas et vita." Hoc ergo iter agentibus multis gressibus utendum est nobis, ut illa omnia, quae supra diximus, transeamus, quia gressus hominis a Domino diriguntur. Non sufficit homini volenti istud iter incedere sola propositi sui voluntas, nisi et Dominus direxerit gressus ejus: quia frequenter accidit iter agentibus, ut ambulent, quod iter tamen rectum tenere non possint, sed decidant) in aliquos errores: ut illi, qui in philosophiae ') Exod. XXXIII, 23. 2) Psalm. XXXVII, 23. (XXXVI.) dirigentur. Edd. Merlini : 3) Desiderantur verba: ,, digredere iracundiam, ་, per quam sanguinem bibit," in sola ed. Ruaei. 4) Ev. Joann. XIV, 6. 5) Edd. Merlini: decedant. eruditione versantur, videntur quidem iter virtutis incedere, sed quia a Domino non diriguntur gressus eorum, non tenent iter rectum. Sed et haeretici nihilominus ingrediuntur etiam ipsi iter, sed cum Scripturas carnaliter, non spiritualiter intelligunt, declinant in sinistram. Si vero spiritualiter intelligant, in ipso autem spirituali intellectu apostolicae non teneant regulam veritatis, decidunt nihilominus et ipsi ad dexteram, diabolo, ut ita dixerim, gressus eorum non dirigente, sed detorquente a via recta. Nos ergo neque ad dexteram, neque ad sinistram declinantes, ingrediamur mediam viam, quae est Christus Dominus, quia in ipso ambulantium gressus Dominus dirigit. „A1) Domino ergo gressus hominis dirigentur, et viam ejus cupiet:" illam scilicet viam, de qua supra diximus. Cupiet enim, qui a Deo dirigitur, Christum, et desiderabit permanere semper in Christo. 2. Cum 2) ceciderit, inquit, non conturbabitur." Superius dicens, quia a Domino diriguntur gressus ejus, hic de casu ejus loquitur. Vide ergo, quia etiam his, qui iter hoc incedunt, aliquando accidat cadere, etiam his, qui a Domino diriguntur: sed est multa differentia inter casum justi, et casum injusti. Justus, inquit, cum ceciderit, non prosternitur: injustus et qui spem non habet in Deo positam, si ceciderit, prosternitur et non surgit: id est, si peccaverit, non poenitet, et peccatum suum emendare nescit. Justus autem si in aliquo offenderit, si in verbo. Apostolus enim est, qui dicit: „, in 3) multis enim offendimus omnes, et si quis in verbo non offendit, hic perfectus est vir.“ Offendit ergo et justus in verbo, fortassis etiam aliquando et in facto, sed scit emendare, 1) Psalm. XXXVII, 23. (XXXVI.) hoc loco: dirigentur. 2) Psalm. XXXVII, 24. (XXXVI.) Edd. M. et R. |