ΧΙΧ, 5. Καὶ κατακαύσουσιν αὐτὴν ἐναν

τίον αὐτοῦ. καὶ τὸ δέρμα καὶ τὰ κρέα αὐτῆς καὶ τὸ αἷμα αὐτῆς σὺν τῇ κόπρῳ αὐτῆς κατακαυθήσεται. 6. Καὶ λήψεται ὁ ἱερεὺς ξύλον κέ δρινον καὶ ὕσσωπον καὶ κόκκινον καὶ ἐμβαλοῦσιν εἰς μέσον τοῦ κατακαύματος τῆς δαμάλεως. 7. Καὶ πλυνεῖ τὰ ἱμάτια αὐτοῦ ὁ ἱερεὺς καὶ λούσεται τὸ σῶμα αὐτοῦ ὕδατι. καὶ μετὰ ταῦτα εἰςελεύσεται εἰς τὴν παρεμβολὴν καὶ ἀκά θαρτος ἔξαι ὁ ἱερεὺς ἕως ἑσπέρας. 8. Καὶ ὁ κατακαίων αὐτὴν πλυνεῖ τὰ ἱμάτια αὐτοῦ καὶ λούσεται τὸ σῶμα αὐτοῦ καὶ ἀκάθαρτος ἔξαι ἕως ἑσπέρας.

9. Καὶ συνάξει ἄνθρωπος καθαρὸς τὴν σποδὸν τῆς δαμάλεως καὶ ἀποθήσει ἔξω τῆς παρεμβολῆς εἰς τόπον καθαρόν. καὶ ἔξαι τῇ συναγωγῇ ὑιῶν Ἰσραήλ εἰς διατήρησιν. ὕδωρ ῥαντισμοῦ ἅγνισμά ἐστι. 10. Καὶ ὁ συνάγων τὴν σποδιὰν τῆς δαμάλεως πλυνεῖ τα ἱμάτια αὐτοῦ καὶ ἀκάθαρτος ἔςαι ἕως ἑσ πέρας.

Comburetque eam cunctis videntibus, tam pelle et carnibus ejus quam fanguine et fimo flammae traditis.

Lignum quoque cedrinum et hyffopum coccumque bis tinctum facerdos mittet in flammam, quae vaccam

vorat.

Et tunc domum lotis veftibus et corpore fuo ingredietur in caftra commaculatusque erit ufque ad vefperum.

Sed et ille, qui combufferit eam, lavabit veftimenta fua et corpus et immundus erit ufque ad vefperum.

Colliget autem vir mundus cineres vaccae et effundet eos extra caftra in loco puriffimo, ut fint multitudini filiorum Ifrael in cuftodiam, et in aquam afperfionis, quia pro peccato vacca combufta eft.

Cumque lavaverit, qui vaccae portaverat cineres, veftimenta fua, immundus erit ufque ad vefperum.

VI, 4. Καὶ ταῦτα τὰ δικαιώματα καὶ τὰ κρίματα, ὅσα ἐνετείλατο κύριος τοῖς ὑιοῖς Ἰσραὴλ ἐν τῇ ἐρήμῳ, ἐξελ θόντων αὐτῶν ἐκ γῆς Αἰγύπτου. Ακουε, Ἰσραὴλ, κύριος ὁ Θεὸς ἡμῶν κύριος εἷς ἐστι.

5. Καὶ ἀγαπήσεις κύριον τὸν θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς δυνάμεώς σου. VIII, 3. Καὶ ἐκάκωσέ σε καὶ ἐλιμαγχό

νησέ σε καὶ ἐψώμισέ σε τὸ μάννα, ὃ οὐκ ἤδεισαν οἱ πατέρες σου. ἵνα ἀναγγείλῃ σοι, ὅτι οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνω ζήσεται ὁ ἄνθρωπος, ἀλλ' ἐπὶ παντὶ ῥήματι τῷ ἐκπορευομένῳ διὰ στόματος θεοῦ ζήσεται ὁ ἄνθρωπος.

Audi Ifrael, dominus deus nofter, dominus unus eft.

Diliges dominum deum tuum ex toto corde tuo et ex tota anima tua et ex tota fortitudine tua.

Afflixit te penuria et dedit tibi cibum Manna, quod ignorabas tu et patres tui, ut oftenderet tibi, quod non in folo pane vivat homo, fed in omni verbo, quod egreditur de ore dei.

XXIV, 1. .... καὶ γράψει αὐτῇ βιβλίον ἀποςασίου κ. τ. λ. ΧΧV, 4. Οὐ φιμώσεις βοῦν αλοXXV, ῶντα.

ΧΧΧ, 12. Οὐκ ἐν τῷ οὐρανῷ ἄνω ἐςὶ, λέγων. Τίς ἀναβήσεται ἡμῖν εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ λήψεται ἡμῖν αὐτὴν, καὶ ἀκούσαντες αὐτὴν ποιήσομεν;

·„14. Ἐγγύς σου ἐςὶ τὸ ῥῆμα σφόδρα ἐν τῷ στόματί σου καὶ ἐν τῇ καρδίᾳ σου καὶ ἐν ταῖς χερσί σου ποιεῖν αὐτό. XXXII, 21. Αὐτοὶ παρεζήλωσαν με ἐπ' οὐ θεῷ. παρώξυνάν με ἐν τοῖς εἰ δώλοις αὐτῶν. κἀγὼ παραζηλώσω αὐτοὺς ἐπ' οὐκ ἔθνει. ἐπὶ ἔθνει ἀσυνέτῳ παροργιῶ αὐτ τούς.

cet.

Mea eft ultio et ego retribuam