559

1, 1. Παῦλος, ἀπόστολος Ἰησοῦ Χριστοῦ διὰ θελήματος θεοῦ κατ ̓ ἐπαγγελίαν ζωῆς τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ,

2. Τιμοθέῳ ἀγαπητῷ τέκνῳ. χάρις, ἔλεος, ειρήνη ἀπὸ θεοῦ πατρὸς καὶ Χριστοῦ Ἰησοῦ τοῦ κυρίου ἡμῶν.

3. Χάριν ἔχω τῷ θεῷ, ᾧ λατρεύω ἀπὸ προγόνων ἐν καθαρᾷ συνειδήσει, ὡς ἀδιάλειπτον ἔχω τὴν περὶ σοῦ μνείαν ἐν ταῖς δεήσεσιν μου νυκτὸς καὶ ἡμέρας,

4. Ἐπιποθών σε ἰδεῖν, μεμνημένος σου τῶν δακρύων, ἵνα χαρᾶς πληρωθώ,

5. Ὑπόμνησιν λαμβάνων τῆς ἐν σοὶ ἀνυποκρίτου πίστεως, ἥτις ἐνῴκησεν πρῶτον ἐν τῇ μάμμῃ σου Λωίδι καὶ τῇ μητρί σου Εὐνίκῃ, πέπεισμαι δὲ ὅτι καὶ ἐν σοί.

6. Δι' ἣν αἰτίαν ἀναμιμνήσκω σε ἀναζωπυρεῖν τὸ χάρισμα τοῦ θεοῦ, ὅ ἐστιν ἐν σοὶ διὰ τῆς ἐπιθέσεως τῶν χειρῶν μου.

7. Οὐ γὰρ ἔδωκεν ἡμῖν ὁ θεὸς πνεῦ μα δειλίας, ἀλλὰ δυνάμεως καὶ ἀγάπης καὶ σωφρονισμοῦ.

8. Μὴ οὖν ἐπαισχυνθῇς τὸ μαρτύ ριον τοῦ κυρίου ἡμῶν μηδὲ ἐμὲ τὸν δέσμιον αὐτοῦ, ἀλλὰ συγκακοπάθησον τῷ εὐαγγελίῳ κατὰ δύναμιν θεοῦ,

9. Τοῦ σώσαντος ἡμᾶς καὶ καλέσαντος κλήσει ἁγίᾳ, οὐ κατὰ τὰ ἔργα ἡμῶν, ἀλλὰ κατὰ ἰδίαν πρόθεσιν καὶ χάριν τὴν δοθεῖσαν ἡμῖν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ πρὸ χρόνων αἰωνίων,

10. Φανερωθεῖσαν δὲ νῦν διὰ τῆς ἐπιφανείας τοῦ σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, καταργήσαντος μὲν τὸν θάνατον, φωτίσαντος δὲ ζωὴν καὶ ἀφθαρσίαν διὰ τοῦ εὐαγγελίου,

11. Εἰς ὃ ἐτέθην ἐγὼ κῆρυξ καὶ ἀπόστολος καὶ διδάσκαλος ἐθνῶν·

12. Δ' ἣν αἰτίαν καὶ ταῦτα πάσχω, ἀλλ ̓ οὐκ ἐπαισχύνομαι· οἶδα γὰρ ᾧ

Paulus, apoftolus Chrifti Iefu per voluntatem dei fecundum promissionem vitae quae eft in Chrifto Iefu,

Timotheo cariffimo filio. Gratia mifericordia pax a deo patre et Chrifto Iefu domino noftro.

Gratias ago deo, cui fervio a progenitoribus in confcientia pura, quam fine intermiffione habeam tui memoriam in orationibus meis nocte ac die,

Defiderans te videre, memor lacrimarum tuarum, ut gaudio implear,

Recordationem accipiens eius fidei quae eft in te non ficta, quae et habitavit primum in avia tua Loide et matre tua Eunice, certus fum autem quod et in te.

Propter quam caufam admoneo te ut refuscites gratiam dei, quae eft in te per inpofitionem manum mearum.

Non enim dedit nobis deus fpiritum timoris, fed virtutis et dilectionis et fobrietatis.

Noli itaque erubefcere teftimonium domini noftri neque me vinctum eius, fed conlabora evangelio fecundum virtutem dei,

Qui nos liberavit et vocavit vocatione fancta, non fecundum opera noftra, fed fecundum propofitum fuum et gratiam quae data eft nobis in Chrifto Iefu ante tempora faecularia,

Manifeftata eft autem nunc per inluminationem falvatoris noftri Iefu Chrifti, qui deftruxit quidem mortem, inluminavit autem vitam et incorruptionem per evangelium,

In quo pofitus fum ego praedicator et apoftolus et magifter gentium;

Ob quam caufam etiam haec patior, fed non confundor: fcio enim cui cre

πεπίστευκα, καὶ πέπεισμαι ὅτι δυνατός ἐστιν τὴν παραθήκην μου φυλάξαι εἰς ἐκείνην τὴν ἡμέραν.

1, 13. Ὑποτύπωσιν ἔχε ὑγιαινόντων λόγων, ὧν παρ' ἐμοῦ ἤκουσας, ἐν πί στει καὶ ἀγάπῃ τῇ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ. 14. Τὴν καλὴν παραθήκην φύλαξον διὰ πνεύματος ἁγίου τοῦ ἐνοικοῦντος ἐν ἡμῖν.

15. Οἶδας τοῦτο, ὅτι ἀπεστράφησαν με πάντες οἱ ἐν τῇ Ἀσίᾳ, ὧν ἐστὶν Φύγελος καὶ Ἑρμογένης.

16. Δῴη ἔλεος ὁ κύριος τῷ Ὀνησιφόρου οἴκῳ, ὅτι πολλάκις με ανέψυξεν καὶ τὴν ἅλυσίν μου οὐκ ἐπαισχύνθη,

17. Ἀλλὰ γενόμενος ἐν Ρώμῃ σπουδαιότερον ἐζήτησέν με καὶ εὗρεν.

18. Μῴη αὐτῷ ὁ κύριος εὑρεῖν ἔλεος παρὰ κυρίου ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ. καὶ ὅσα ἐν Ἐφέσῳ διηκόνησεν, βέλτιον σὺ γινώσκεις.

11, 1. Σὺ οὖν τέκνον μου, ἐνδυναμοῦ ἐν τῇ χάριτι τῇ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ,

2. Καὶ ἃ ἤκουσας παρ ̓ ἐμοῦ διὰ πολλῶν μαρτύρων, ταῦτα παράθου πι στοῖς ἀνθρώποις, οἵτινες ἱκανοὶ ἔσονται καὶ ἑτέρους διδάξαι.

3. Σὺ οὖν κακοπάθησον (= Συγκακοπάθησον) ὡς καλὸς στρατιώτης Χριστοῦ Ἰησοῦ.

4. Οὐδεὶς στρατευόμενος ἐμπλέκεται ταῖς τοῦ βίου πραγματείαις, ἵνα τῷ στρατολογήσαντι ἀρέσῃ.

5. Ἐὰν δὲ καὶ ἀθλῇ τις, οὐ στε φανοῦται, ἐὰν μὴ νομίμως ἀθλήσῃ.

6. Τὸν κοπιῶντα γεωργὸν δεῖ πρῶτ τον τῶν καρπῶν μεταλαμβάνειν.

7. Νόει ὃ λέγω· δώσει γάρ σοι ὁ κύριος σύνεσιν ἐν πᾶσιν.

8. Μνημόνευε Ἰησοῦν Χριστὸν ἐγηγερμένον ἐκ νεκρῶν, ἐκ σπέρματος Δαυίδ, κατὰ τὸ εὐαγγέλιόν μου,

9. Ἐν ᾧ κακοπαθῶ μέχρι δεσμῶν ὡς κακοῦργος, ἀλλὰ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ οὐ δέδεται.

10. Διὰ τοῦτο πάντα ὑπομένω διὰ τοὺς ἐκλεκτούς, ἵνα καὶ αὐτοὶ σωτηρίας τύχωσιν τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ μετὰ δόξης αιωνίου.

didi, et certus fum quia potens eft depofitum meum fervare in illum diem.

Formam habe fanorum verborum quae

a me audifti in fide et dilectione in Chrifto Iefu:

Bonum depofitum cuftodi per fpiritum fanctum qui habitat in nobis.

Scis hoc quod averfi funt a me omnes qui in Afia funt, ex quibus eft Phygelus et Hermogenes.

Det mifericordiam dominus Onefiphori domui, quia faepe me refrigeravit et catenam meam non erubuit,

Sed cum Romam veniffet, follicite me quaefivit et invenit.

Det illi dominus invenire mifericordiam a domino in illa die. Et quanta Epheli miniftravit, melius tu nofti.

Tu ergo, fili mi, confortare in gratia quae eft in Chrifto Iefu,

Et quae audifti a me per multos

teftes, haec commenda fidelibus hominibus, qui idonei erunt et alios docere.

Labora ficut bonus miles Chrifti Iefu.

Nemo militans deo implicat fe negotiis faecularibus, ut ei placeat cui fe probavit.

Nam et qui certat in agone, non coronatur nifi legitime certaverit.

Laborantem agricolam oportet primum de fructibus accipere.

Intellege quae dico: dabit enim tibi dominus intellectum in omnibus.

Memor efto Iefum Chriftum refurrexiffe a mortuis, ex femine David, fecundum evangelium meum,

In quo laboro usque ad vincula quasi male operans, fed verbum dei non eft alligatum.

Ideo omnia fustineo propter electos, ut et ipfi falutem confequantur quae eft in Chrifto Iefu cum gloria caelefti.