bilis, & gloriófus, & fuperexaltátus in fécula. Ant. Benedictus es, Dómine, in throno regni tui; & fuperlaudábilis, & fuperexaltátus in fécula. Ant. 7. d. Hymnus. LA celfis. Conféffio ejus fuper cœlum & terram; & exaltávit cornu pópuli fui. Hymnus ómnibus fanctis ejus, filiis Ifrael, pópulo appropinquanti fibi. Ant. Hymnus ómnibus fan&is ejus, filiis Ifrael, pópulo appropinquanti fibi. Capitulum. Deut. 6. Laudáte eum, omnes Ange- Audi, Ifrael: Dóminus li ejus laudáte eum, omnes virtútes ejus. Laudáte eum, fol & luna: * laudáte eum, omnes ftellæ & lumen. & Státuit ea in æternum, in féculum féculi: * præceptum pófuit,& non præteribit. Laudáre Dóminum, de terra; dracónes, & omnes abyffi; Ignis, grando, nix, glácies, fpiritus procellárum, quæ fáciunt verbum ejus; Montes, & omnes colles; * figna fructifera, & omnes cedri; Béftiæ, & univerfa pécora; ferpentes, & volucres pennátæ ; Reges terræ, & omnes pópuli; príncipes, & omnes júdices terræ ; Juvenes & virgines, fenes cum junióribus, laudent nomen Dómini, quia exalátum eft nomen ejus folíus, Deus nofter, Dóminus/ unus eft. Diliges Dóminum Deum tuum ex toto corde tuo, & ex tota ánima tua, & ex tota fortitúdine tua; eruntque verba hæc in corde tuo : & meditáberis in eis fedens in domo tua, & ámbulans in itinere, dórmiens atque confurgens. B. Deo grátias. Sic respondetur in fine omnium Capitulorum. A Hymnus. D templa nos rurfus vocat Surgentis auróra nitor, Novasque pro lato monet Referre grates múnere. At victor auróram fuo Fulgóre Chriftus óbruit : Huic, magna cujus pars fumus, Juvat triumpho pláudere. Quòd evolútus fasciis Repentè mundus éxtitit, Puro renidens lumine, Virtútis hoc quantæ fuit! Quòd traditum neci Pater, Æternus ut rerum Sator Sele Patri fpectáculum, Cæleftis Agni cándido Ablútus orbis fánguine! Cum luce nobis rédditur Mundi renafcentis decor, Occulta per quem Núminis Mens furgit ad magnália. At fplendor æterni Patris, Lumenque Chriftus córdium, Deum dat in fe, quantus eft, Sub nube carnis cérnere. Præfta, beáta Trínitas, Ut legis ad facem tuæ Vitémus omne quod vetas, Sectémur omne quod jubes. Amen. . Manè aftábo tibi, Domine, & vidébo; R. Quóniam non Deus volens iniquitátem tu es. PS. 5: Antiphona, ut in Proprio. Canticum Zacharia. Luc. 1. Enedictus Dóminus Deus fecit redemptiónem plebis fuæ; Et erexit cornu falútis nobis in domo David púeri fui, Sicut locútus eft per os fanAórum, qui à féculo funt, Prophetárum ejus, * Salutem ex inimícis noftris, & de manu ómnium qui odérunt nos; Ad faciendam mifericórdiam cum pátribus noftris, & memorári teftamenti fui fancti : Jusjurandum quod jurávit ad Abraham patrem noftrum, * datúrum fe nobis, Ut fine timóre, de manu inimicórum noftrórum liberáti, ferviámus illi In fanctitáte & juftitia coram ipfo, ómnibus diébus noftris, in fpinis ; & in nómine Dómini quia ultus fum in eos. Impulfus, everfus fum ut cáderem ; & Dóminus fuscepit me. Fortitúdo mea, & laus mea Dóminus, & factus eft mihi in falútem. Vox exultatiónis & falútis * in tabernáculis justórum. Déxtera Dómini fecit virtútem, déxtera Dómini exaltávit me, déxtera Dómini fecit virtútem. Non móriar, fed vivam, * & narrábo ópera Dómini. Caftigans caftigávit me Dóminus, & morti non trádidit me. Aperíte mihi portas juftítiæ ingreffus in eas " confitébor Dómino. Hæc porta Dómini ; * justi intrábunt in eam, Confitebor tibi, quóniam exaudifti me * & factus es mihi in falutem. Lápidem quem reprobavérunt ædificantes, hic factus eft in caput ánguli. A Dómino factum eft iftud, * & eft mirábile in óculis noftris. Hæc eft dies quam fecit Dóminus: exultémús & lætémur in ea. O Dómine, falvum me fac; ô Dómine, bene prosperáre:* benedictus qui venit in nỏmine Dómini. Benediximus vobis de domo Dómini : * Deus Dóminus, & illuxit nobis. Conftituite diem folemnem in condenfis, ufque ad cornu altáris. Deus meus es tu, & confi- rum delectátus fum, * ficut in ómnibus divitiis. tébor tibi : * Deus meus es tu, & exaltábo te. In mandátis tuis exercéConfitebor tibi, quóniam bor, & confiderábo vias exaudifti me, & factus es tuas. mihi in falútem. * Tunc non confundar cùm perfpéxero in ómnibus mandátis tuis. Confitebor tibi in directióne cordis; in eo quod didici judícia juftitiæ tuæ. Juftificatiónes tuas cuftódiam; non me derelinquas usquequáque. In quo corrigit adolescéntior viam fuam? in cuftodiendo fermónes tuos. In toto corde meo exquisívi te; ne repellas me à mandátis tuis. In corde meo abfcondi elóquia tua, ut non peccem tibi. Benedictus es, Dómine: * doce me juftificatiónes tuas. In lábiis meis * pronuntiávi 6mnia judícia oris tui. In via teftimoniórum tuó In justificatiónibus tuis meditábor, * non oblivifcar fer→ mónes tuos. Divifio Pfalmi 118. Etribue fervo tuo, vivífica me; & cuftodiam RE fermones tuost Aufer à me opprobrium & contemptum ; * quia teftimó➡ nia tua exquisívi. Etenim fedérunt príncipes & adversùm me loquebantur; * fervus autem tuus exercebátur in justificatiónibus tuis. Nam & teftimonia tua me→ ditátio mea eft, & consilium meum juftificatiónes tuæ. Adhafit pavimento ánima mea: vivifica me fecundùm verbum tuum. Vias meas enuntiávi, & exaudifti me; * doce me jufti→ ficationes tuas. Viam juftificatiónum tuárum inftrue me ; * & exercé→ bor in mirabilibus tuis. Dormitávit ánima mea præ tædio : * confirma me in ver bis tuis, Viam iniquitátis ámove à me: & de lege tua miferére meî. Viam veritátis elégi : * judícia tua non fum oblitus. Adhafi teftimoniis tuis,Dómine: noli me confundere. Viam mandatórum tuórum cucurri, cùm dilatafti cor meum. Qie di Quando fit Officium de Dominica, nifi aliter notetur, citur Symbolum fequens. Uicumque vult falvus effe, ante ómnia opus eft ut téneat cathólicam fidem : Quam nifi quifque integram inviolatamque ferváverit * abfque dúbio in æternum peribit. Fides autem cathólica hæc eft, ut unum Deum in Trinitáte, & Trinitátem in Unitáte venerémur; * Neque confundentes perfónas, neque fubftantiam feparantes. Alia eft enim perfóna Patris, ália Fílii, ália Spíritûs fancti. Sed Patris, & Filii, & Spiritûs fancti una eft divinitas, æquális glória, coæterna majeftas. Qualis Pater, talis Fílius, talis Spíritus fanctus. Increátus Pater, increátus Fílius, increátus Spíritus fanctus. Immenfus Pater, immenfus Fílius, immenfus Spíritus fan&tus. Æternus Pater, æternus Filius, æternus Spíritus fanctus; Et tamen non tres æterni, fed unus æternus, Ita Deus Pater, Deus Filius, * Deus Spíritus fanctus; Et tamen non tres dii, * fed unus eft Deus. Ita Dóminus Pater, Dóminus Fílius, * Dóminus Spíritus fanctus; Et tamen non tres Dómini,* fed unus eft Dóminus. Quia ficut fingillatim unam quamque perfónam, Deum ac Dóminum confitéri christiánâ veritáte compéllimur; * íta tres deos aut dóminos dícere cathólicâ religióne prohibémur.. Pater, à nullo eft factus, * nec creátus, nec génitus." Filius à Patre folo eft, * non factus, nec creátus, fed génitus. Spiritus fan&tus à Patre & Fílio, non factus, nec creátus, nec génitus, fed procé dens. Unus ergo Pater, non tres patres: unus Fílius, non tres filii: unus Spíritus fanctus, non tres fpiritus fancti. Et in hac Trinitáte nihil prius aut poftérius, nihil majus aut minus ; fed totæ tres perfóna coæternæ fibi funt & coæquáles. Ita ut per ómnia, ficut jam fuprà dictum eft, * & Unitas in Trinitáte, & Trinitas in Unitáte veneranda fit. |