:

veftimenti ejus Hermon , qui descendit in montem Sion;

Quóniam illic mandávit Dóminus benedictiónem, * & vitam usque in féculum.

&

Ant. Quam bonum quàm jucundum habitáre fratres in unum!

Ant. 8. G. In mifericórdia.

D

140.

:

exaudi me; intende voci meæ, cùm clamávero ad te. Dirigátur orátio mea ficut incenfum in confpectu tuo: elevátio mánuum meárum, facrificium vespertinum. Pone, Dómine, custódiam ori meo, & óftium circumftantiæ lábiis meis.

Non declines cor meum in verba malitiæ, ad excufandas excufatiónes in peccátis,

Cum hominibus operántibus iniquitátem ; & non communicábo cum electis eórum. Corripiet me juftus in misericórdia, & increpábit me : óleum autem peccatóris non impinguet caput meum;

Quóniam adhuc & orátio mea in beneplácitis eórum. Abforpti funt juncti petræ judices eórum: áudient verba mea, quóniam potuérunt.

Sicut craffitudo terræ erupta eft fuper terram diffipáta funt offa noftra fecùs infernum.

Quia ad te, Dómine, Dómine, óculi mei; in te fperávi, non auferas ánimam

meam.

Cuftódi me à láqueo quem

Dóminum deprecatus fum.

Effundo in confpectu ejus oratiónem meam, * & tribulatiónem meam ante ipfum pronuntio,

In deficiendo ex me fpíritum meum ; * & tu cognovisti fémitas meas.

In via hac quâ ambulábā, * abfcondérunt láqueum mihi.

Confiderábam ad dexteram, & vidébam; & non erat qui cognosceret me.

Périit fuga à me, * & non eft qui requírat ánima meam.

Clamávi ad te, Dómine: * dixi, Tu es fpes mea, pórtio mea in terra vivéntium.

Intende ad deprecatiónem meam; * quia humiliátus fum

nimis.

Libera me à perfequéntibus me, * quia confortáti sunt super me.

Educ de cuftódia ánimam meam, ad confitendum nómini tuo: me expectant jufti, donec retribuas mihi.

.

Ant. Me expectant jufti,donec retribuas mihi, Dómine. Capitulum. 1. Cor. 12.

brum, compatiuntur óm

anum membrum, congaudent omnia membra: vos autem eftis corpus Chrifti, & membra de membro.

Hymnus. Quàm juvat fratres, Deus, Unum quibus Chriftus caput Vitále robur fufficit, Uno movéri fpíritu !

Quàm dulce laudes dicere Unâ tibi cun&os domo, Precumque ceu factâ manu, Inferre vim gratam tibi ! Hanc quisque diligat domů; Hanc pace concors récreet: Væ dira qui fpargit malus Diffenfiónum fémina.

Sed damna cedunt in lucru Te, Chrifte, diligéntibus: Augent corónas prælia; Profuntque, dum nocent, mali.

Quámdiu ponam consília in ánima mea, dolórem in corde meo per diem?

Usquequo exaltábitur inimícus meus fuper me? réspice, & exaudi me, Dómine

Deus meus.

Dum pectus incautum fubit,
Lapfuque cæco dúlcibus
Laudum venénis inficit.
Præfta, beáta Trinitas,
Ut caritáte mútuâ
Prosímus alter álteri,
Regnémus & polo fimul.

iniquitátes, tecta funt peccáta.

& quorum

Beátus vir cui non imputávit Dóminus peccátum, nec eft in fpíritu ejus dolus. Quóniam tácui, inveteravérunt offa mea, dum clamárem totâ die.

Quóniam die ac nocte graváta eft fuper me manus tua:* converfus fum in ærumna mea, dum configitur fpina.

Delictum meum cógnitum tibi feci, & injuftitiam meam non abfcondi.

Dixi: Confitebor adversùm me injuftitiam meam Dómino; & tu remififti impietátem peccáti mei.

Pro hac orábit ad te omnis fanctus in témpore opportúno.

Verumtamen in dilúvio

Multa flagella peccatóris; fperantem autem in Dómino.

mifericórdia circúmdabit. Lætámini in Dómino', & exultáte, jufti ; * & gloriámini, omnes recti corde.

D

Pfalmus 78. Eus, venérunt gentes in hæreditátem tuam, polluérunt templum fantum tuum, pofuérunt Jerúfalem in pomórum cuftodiam.

Pofuérunt morticína fervórum tuórum escas volatilibus cœli, carnes fanctórum tuó

rum béftiis terræ.

Effudérunt sánguinem eórum tanquam aquam in circúitu Jerufalem; * & non erat qui fepeliret.

Facti fumus oppróbrium vicínis noftris; fubfannátio & illúfio his qui in circuitu noftro funt.

Usquequò, Dómine, irascéris in finem; accendétur velut ignis zelus tuus?

Effunde iram tuam in gentes quæ te non novérunt, * & in regna quæ nomen tuum non invocavérunt;

Quia comedérunt Jacob & locum ejus defolavérunt,

Ne memíneris iniquitátum noftrárum antiquárum : * citò anticipent nos mifericórdiæ tuæ, quia páuperes facti fumus nimis.

Adjuva nos, Deus falutáris nofter; & propter glóriam nóminis tui, Dñe, libera nos? Et propitius efto peccátis noftris propter nomen tuum;

Ne fortè dicant in géntibus: * Ubi eft Deus eórum ?

Et innotescat in natiónibus coram óculis noftris * últio fánguinis fervórum tuórum, qui effufus eft.

Intróeat in confpectu tuo * gémitus compeditórum. Secundùm magnitúdinem bráchii tui, póflide filios mortificatórum ;

Et redde vicinis noftris féptuplum in finu eórum impropérium ipfórum, * quod exprobravérunt tibi, Dómine.

Nos autem pópulus tuus, & oves páscuæ tuæ, * confitébimur tibi in féculum.

In generatiónem & generatiónem * annuntiábimus laudem tuam.

Ant. Tu remififti impietátem peccáti mei: pro hac orábit ad te omnis fanctus. Pf. 31. FERIA QUARTA.

AD OFFICIUM NOCT. Invit. Non repellet Dóminus plebem fuam; * Veníte, adorémus.

Pfalmus 94. Veníte. 2.
Hymnus.

M

Irámur, ô Deus, tuæ Recens opus poténtiæ, Quæ fcripta fcintillántibus

Refulget aftrórum globis,
Ut fol diéi, cándida
Sic luna nocti præfidet:
Exércitu totum novo
Discriminant ftellæ polum.
At ipfe, cœlórum decus,
Sol novit occáfus fuos:
Sunt certa lunæ témpora,
Statique lapfus síderum.
Jugi rotáta túrbine
Furantur & reddunt diem:
Tu femper idem, néscius
Mortálium fpem fallere.
Turbáta quid mens fluctuet?
Curâ paternâ nos regis :
Æterna fi.cordi falus,
Æterna nos falus manet.
Supréma laus & glória
Uni fit & trino Deo,
Suo repóni qui jubet
Curas & angóres finu. Amen.
Ant. 3. d. Sperent in te.
Pfalmus 9.
Onfitébor tibi,
mine, in toto corde
meo; narrábo óm-
nia mirabília tua.

C

Dó

Lætábor & exultábo in te : * pfallam nómini tuo, Altiffime, In convertendo inimicum meum retrorsùm: * infirmabuntur,& peribunt à fácie tua. Quóniam fecifti judícium meum & caufam meam; * fedifti fuper thronum, qui júdicas juftitiam.

Increpafti gentes, & périit impius: nomen eórum delefti in æternum, & in féculum féculi.

Inimici defecérunt frámeæ in finem, & civitátes eórum deftruxifti.

Périit memória eórum cum fónitu; * & Dóminus in æternum pérmanet.