mihi intellectum, et discam || mandatórum tuórum: R. Quia mandáta tua. Qui timent te, vidébunt me, et lætabuntur; * quia in verba tua supersperávi. Cognóvi, Dómine, quia æquitas judícia tua, et in veritáte tua humiliasti me. Fiat misericórdia tua, ut consolétur me, * secundùm elóquium tuum servo tuo. Véniant mihi miseratiónes ipsam vólui. Ps. 118. tuæ, et vivam; * quia lex tua || in pruína: in pruína: * justificatiónes meditátio mea est. Confundantur superbi, quia injustè iniquitátem fecérunt in me; * ego autem exercébor in mandátis tuis. Convertantur mihi timentes te, et qui novérunt testimónia tua. * Fiat cor meum immaculá- || tum in justificatiónibus tuis,’ ut non confundar. Ant. 6. C. Da mihi intellectum; et scrutábor legem tuam, Dómine. CAPITULUM. 1 Joan. 2. In hoc scimus quóniam cognóvimus Deum, si mandáta || ejus observémus. Qui dicit se nosse eum, et mandáta ejus non custódit, mendax est, et in hoc véritas non est: qui autem servat verbum ejus, verò in hoc cáritas Dei perfecta est. br. Inclina cor meum, Dcus, In testimónia tua. Inclina. . Averte óculos meos, ne vídeant vanitátem : * in via tua vivífica me; * In testimónia tua. Glória. Inclina. tuas non sum oblitus. Quot sunt dies servi tui? quando fácies de persequéntibus me judícium? Narravérunt mihi iniqui fabulatiónes; * sed non ut || lex tua. Omnia mandáta tua, véritas : * iníquè persecúti sunt me, ádjuva me. Paulò minùs consummavérunt me in terra; * ego autem non derelíqui mandáta tua. Secundùm misericórdiam tuam vivífica me, * et custódiam testimónia oris tui. In æternum, Dómine, verbum tuum pérmanet in cœlo. Nisi quòd lex tua meditátio mea est, * tunc fortè periissem in humilitáte mea. In æternum non obliviscar justificatiónes tuas; * quia in y. Deduc me in sémitam || ipsis vivificasti me. Tuus sum ego, salvum me fac; * quóniam justificatiónes || tuas exquisívi. Me expectavérunt peccatóres ut pérderent me:* testimónia tua intellexi. Omnis consummatiónis Anima mea in mánibus meis semper; * et legem tuam non sum oblitus. Posuérunt peccatóres láqueum mihi; * et de man dátis tuis non errávi. Hæreditate acquisivi testi vidi finem: * latum mandá-mónia tua in æternum, * quia Super inimícos meos pru exultátio cordis mei sunt. Inclinávi cor meum ad faciendas justificatiónes tuas in æternum, * propter retributiónem. Divisio PSALMI 118. dentem me fecisti mandáto INIQUOS ódio habui, * et le tuo, * quia in æternum mihi gem tuam dilexi. * * Adjútor et susceptor meus es tu; et in verbum tuum supersperávi. Declináte à me, maligni ; et scrutábor mandáta Dei mei. Súscipe me secundùm elóquium tuum, et vivam; * et non confundas me ab expectatióne mea. Adjuva me, et salvus ero; et meditábor in justificatiónibus tuis semper. Sprevisti omnes discedentes à judiciis tuis, * quia injusta cogitátio eórum. Prævaricantes reputavi omnes peccatóres terræ ; * ídeo dilexi testimónia tua. Confige timóre tuo carnes meas; à judiciis enim tuis tímui. * Feci judicium et justítiam : * non tradas me calumniántibus me. Súscipe servum tuum in bonum; * non calumnientur me superbi. Oculi mei defecérunt in Fac cum servo tuo secundùm misericórdiam tuam, et justificatiónes tuas doceme. Servus tuus sum ego; * da mihi intellectum, ut sciam testimónia tua. Tempus faciendi, Dómine:* dissipavérunt legem tuam. Ideo dilexi mandáta tua * super aurum et topázion. Propterea ad ómnia mandáta tua dirigébar: * viam iniquam ódio habui. omnem Ant. 2. D. Inclinávi cor meum ad faciendas justificátiónes tuas in æternum. CAPITULUM. 1 Joan. 5. Hxc est cáritas Dei, ut mandáta ejus custodiamus; et mandáta ejusgrávia non sunt. R br. Testimónia tua intellexi, Dómine : * Latum * secundùm judicium diligéntium nomen tuum. Gressus meos dirige secundùm eloquium tuum; et non dominétur mei omnis injustítia. * Rédime me à calúmniis hóminum, ut custódiam mandáta tua. Fáciem tuam illúmina super servum tuum, * et doce me justificatiónes tuas. Exitus aquárum deduxérunt óculi mei; quia non custodiérunt legem tuam. Justus es, Dómine, et rectum judicium tuum. Mandasti justítiam testimónia tua, * et veritátem tuam nimis. Tabéscere me fecit zelus meus, * quia obliti sunt verba tua inimíci mei. Ignitum elóquium tuum mandátum tuum nimis. Testi-vehementer; * et servus tuus * mónia. . Omnis consummatiónis vidi finem: * Latum. Glória. Testimonia. y. Dilexi mandáta tua super aurum: R. Propterea ad omnia mandáta tua dirigébar. Ps. 118. AD NONAM. PSALMO 118. MIRABILIA testimónia tua :* dilexit illud. Adolescéntulus sum ego, et contemptus: * justificatiónes tuas non sum oblitus. Justitia tua, justítia in æternum; * et lex tua véritas. Tribulátio et angústia invenérunt me: * mandála tua meditátio mea est. Equitas testimónia tua in æternum: * intellectum da ídeo scrutáta est ea ánima mihi, et vivam. mea. Declaratio sermónum tuórum illúminat, et intellectum dat párvulis. Os meum apérui, et attraxi spíritum; * quia mandáta tua desiderábam. Aspice in me, et miserére Divisio PSALMI 118. CLAMAVI in toto corde meo, exaudi me, Dómine : * justificatiónes tuas requíram. * Clamávi ad te, salvum me fac; ut custódiam mandáta tua. Prævenérunt óculi mei ad * Misericórdiæ tuæ multæ, Dómine, secundùm judícium tuum vivifica me. Multi qui persequunturme, et tribulant me; à testimóniis tuis non declinávi. Vidi prævaricantes, et tabescébam;* quia elóquia tua non custodiérunt. Vide quóniam mandáta tua dilexi, Dómine: * in misericórdia tua vivífica me. Princípium verbórum tuórum, véritas: * in æternum 6mnia judícia justitiæ tuæ. Divisio PSALMI 118. PRINCIPES RINCIPES persecúti sunt me gratis, et à verbis tuis formidávit cor meum. * Pax multa diligéntibus legem tuam; * et non est illis scándalum. Expectábam salutáre tuum, Dómine, * et mandáta tua dilexi. Custodívit ánima mea testimónia tua, * et dilexit ea vehementer. Servávi mandáta tua et testimónia tua; * quia omnes viæ meæ in conspectu tuo. Appropinquet deprecatio mea in conspectu tuo, Dómine: juxta eloquium tuum da mihi intellectum. * Intret postulátio mea in conspectu tuo: * secundùm elóquium tuum éripe me. Eructábunt lábia mea hymnum, * cùm docúeris me justificatiónes tuas. Pronuntiábit lingua mea elóquium tuum; * quia ómnia mandáta tua æquitas. || Fiat manus tua ut salvet me; * quóniam mandála tua elégi. Lætábor ego super elóquia tua,* sicut qui invénit spólia || multa. Concupívi salutáre tuum, Dómine; * et lex tua meditátio mea est. Vivet ánima mea, et laudábit te; * et judícia tua adjuvábunt me. * Errávi sicut ovis quæ périit: quære servum tuum, quia mandáta tua non sum oblitus. Ant. 4. E. Omnia mandáta |