PROPRIUM SANCTORUM. PARS HIEMALIS. Ex libro sancti Ambrósii Epíscopi, de Exhortatióne ad Virginitátem. MARTYRI Agricolæ Vitális servus fuit antè, nunc consors et colléga martyrii. Cùm c. 1. n. 2. tibus, ut non esset in córpore ejus sine vúlnere locus, oratiónem fudit ad Dóminum. dicens: Dómine Jesu Christe, Salvátor meus, et Deus meus, jube suscipi spíritum meum; quia jam desidero ut accipiam corónam quam Angelus tuus sanctus mihi ostendit: et, complétâ oratióne, emísit spíritum. Sanctus Agrícola mítior habebátur móribus, ut ab ipsis étiam inimícis diligerétur. Ideóque differébant ejus passiónem. Sed hæc persecutórum honorificéntia omni erat imma. nitáte acérbior, quæ invidébat martyrium. Dénique ubi cola, crucifixus est ; ut adver non acquiévit sanctus Agritámus illas blanditias eórum, non sedulitátis fuisse, sed fraudis. Supplicio servi dóminum terrére voluérunt. Vertit hoc Christus in grátiam, ut martyrium servi dóminus imitarétur. AD LAUDES, Ant. Beáti. y. Multæ, xviij. Orémus. ORATIO. sanctus Vitális cogerétur à DEUS, cujus grátiâ sancti persequéntibus ut Christum Mártyres Vitális et Agrícola negáret, et ille ámpliùs pro- mundi nec blanditiis nec terfiterétur Dóminum Jesum róribus devicti sunt: da noChristum, ómnia tormentó-bis ut te solum diligentes, rum génera in eum exercén- || próspera mundi simul et ad versa despiciámus; Per Dóminum. Demum de B. Virgine, ut suprà 150. Hæc Commemoratio fit ad Laudes Festorum Duplicium et infra, in Adventu occurrentium. ] DIE 29. nes scio, quos incassum non tam hóstiis, quàm animárum vestrárum mórtibus honorátis. Quómodo vultis ut eos ego tímeam, à quibus, ut áudio, dícitis me timéri? LECTIO III. AD hæc excandescens turba, pedes ejus tauro víctimæ præparáto alligárunt: qui sanctum Præsulem per declives SANCTI SATURNINI, gradus Capitólii raptátum, LECTIO II. SATURNINUS à Románo Pontifice unà cum sex áliis Episcopis missus in Gallias, et Tolósæ Fóntifex constitútus anno consulátûs Décii et Grati, multos ab idólis ad Christum convertit: dæmonibus qui ibi colebantur ádeo terribilis, ut frustra sacrificiis animálium evocáti, orácula réddere cessáverint. Tam inexpectáto silentio commóti Gentiles, impetu facto, Saturninum in Capitólium urbis traxérunt, commináti duríssimam mortem, nisi more pátrio diis sacra fáceret. Ille verò, immoláre dæmóniis rénucus, clarâ voce respondit: Unum et verum Deum novi; huic laudis hóstias immolabo deos vestros dæmo. : collíso cápite, excusso cérebro, membrisque discerptis, interémit. Exánime corpus támdiu à tauro distractum est, quoad, rupto fune, acceptum, et ligneo immissum féretro, mulieres duæ in alta scrobe tumultuáriò condidé. runt. Inventum est póstea ab Hilário Tolosáno; qui, effossâ circùm humo, sacras véri tas reliquias commovére, tú mulum superimpósuit, et oratórium extruxit. Te Deum. [Et dicitur in Festis per Adventum.] Orémus. ORATIO. Deus, qui per beátum Sa turnínum Mártyrem tuum atque Pontíficem, infidéles pópulos de ténebris ad lucem veritátis veníre tribuisti : da nobis, ejus intercessióne, in fide stábiles, et à spe Evangélii, quod prædicávit, immóbiles permanére; Per Dó minum nostrum Jesum Christum Filium tuum, qui te cam vivit et regnat in unitáte Spiritûs sancti Deus. AD LAUDES, fit Commemora tio de Adventu, et de beata || Virgine. LECTIO IV. Constantius Imperátor, ex voto Constantíni patris, anno vigésimo regni sui Constantinopolim transferri, et in angustissimo Apostolórum templo collocári curávit ; unde póstea decerpta pignora diversis locis quasi vitæ sémina dispersa sunt. LECTIO V. Sermo sancti Petri Chrysó- ANDREAS Bethsaidæ natus, patrem, pátrian, censum requi est Gali'ææ vicus, frater || liquit. Solum est quod témPetri, discípulus Joannis Bapore Dominicæ passiónis fuptistæ, cùm eum de Chri- git; sed neque hoc impar, sto dicentem audisset, Ecce quia non est grávius fúgere Agnus Dei, secútus Jesum, quàm negáre. Sed æquávit fratrem quoque suum ad fratres vénia, quos sic diseumdem perduxit. Cùm póst- créverat culpa. Nam crucem ea unà cum fratre piscaré- quam refúgérant, póstea contur in mari Galilææ, ambo || junctis víribus, ardenter inà prætereunte Christo vocáti || vádunt; ut unde reátum súmillis verbis: Veníte post me, pserant, inde conscénderent fáciam vos fieri piscatóres cœlum, inde præmium súhóminum, nullam interpo- merent et corónam. Petrus nentes moram, et relictis ré- namque crucem, árborem tibus, secúti sunt eum. Post conscendit Andréas: ut qui cujus resurrectiónem et as- Christo cómpati gestiébant, censiónem Andréas in Scythia in semetipsis figúram forprædicávit. Cùmque in Græ- mamque ipsius exprimerent ciam pervenisset, multis ab passiónis, et redempti ligno idolórum cultu ad Christum consummarentur ad palmam. colendum adductis, urbem Sic Andréas noster, etsi cePatras in Acháia. suâ mor- dit órdini, præmio tamen te nobilitávit. Ejus relíquias non cedit et labóri. LECTIO VI. Sermo sancti Bernardi Abbá tis. De S. Andr. 2. BEATI Andréa Apóstoli so lémnitas hódie celebrátur. Quam si piâ sollicitúdine perscrutémur, multa invenímus in ea, quæ ædificent ánimas nostras. In ipso síquidem conversiónis suæ initio, magnum nobis perfectæ obediéntiæ præstat exemplum, quod quidem est Christiánis ómnibus necessárium. Sola enim est cáritas quæ obediéntiam gratam facit et acceptábilem Deo; hilarem quippe datórem diligit Deus. Unde autem in Andréa jamjam moritúro tam spirituális mens fuit, tam fervens cáritas, ánimus tam robustus? Planè Spíritus erat qui adjuvábat infirmitátem ejus, per quem diffundebátur in corde ipsius cáritas fortis ut mors, imò et fórtior morte. Cujus ô! si et nos partícipes inveniámur! Et sicut beáto Andréæ crucem et mortem ipsam, sic nobis quoque labórem, et pœniténtiam nostram fáceret, non solùm non molestam, sed étiam desiderábilem atque omnino delectábilem esse. IN III NOCTURNO. LECTIO VII. Léctio sancti Evangélii se cundùm Matthæum. Cap. 4. IN illo tempore; Ambulans Jesus juxla mare Galilææ, vidit duos fratres, Simónem qui vocátur Petrus, et An AUDI dréam fratrem ejus, mittentes rete in mare. Et réliqua. Homília sancti Gregórii Papæ. 5 in Ev. n. 1. UDISTIS, fratres carissimi, quia ad uníus jussiónis vo cem Petrus et Andréas, relictis rétibus, secúti sunt Redemptórem ; et ad unum `Dómini præceptum, hoc quod possidére videbantur, obliti sunt. In cœlo jam scdet, qui de conversióne nos ádmonet : jam jugo fidei colla géntium súbdidit; jam mundi glóriam stravit; jam ruínis ejus crebrescéntibus, districti sui judícii diem propinquantem denúntiat: et tamen superba mens nostra non vult hoc sponte desérerc, quod quotidie perdit invíta. Quid ergo, fratres caríssimi, quid in ejus judício dictúri sumus, qui ab amóre præsentis séculi, nec præceptis fléctimur, nec verbéribus emendámur? LECTIO VIII. n. 2. SED fortasse áliquis tácitis sibi cogitatiónibus dicat: Ad vocem Domínicam uterque iste piscátor quid aut quantum dimisit, qui penè nihil habuit? Sed hac in re, fratres caríssimi, affectum debémus pótiùs pensáre quàm censum. Multum reliquit, qui sibi nihil retinuit : multum reliquit, qui quantúmlibet parum, totum deséruit. Certè nos et hábita cum amóre possidémus, et ca quæ minimè habémus, ex desidério quærimus. Multum ergo Petrus, et Andréas dimisit, || pria contemnenda perducá quando uterque étiam desidéria habendi dereliquit. QUIA LECTIO IX. n. 4. UIA ergo, fratres caríssimi, beáti Andréa Apóstoli natalítia celebrámus, debémus imitári quod cólimus. Ostendat nostræ obséquium devotiónis, immutátæ solémnitas mentis : despiciámus quæ terréna sunt; relictis temporálibus, mercémur æterna. Si autem necdum póssumus relínquere própria, saltèm non concupiscámus aliéna. Si necdum mens nostra accénditur igne caritátis, in ambitióne sua hábeat frenum timóris; ut profectûs sui pássibus vegetáta, dum ab alienórum appetitu compéscitur, quandóque ad pró tur, adjuvante Dómino nostro Jesu Christo. Ad Benedictus. Ant. 3. a. Erant Petrus et Andréas piscatóres; et ait illis Jesus : Veníte post me, et fáciam vos fieri piscatóres hóminum. At illi continuò, relictis rétibus, secúti sunt eum. Matth. 4. |