tantæ gratiæ vindicavit, quæ faceret, quod CAPUT iuberetur. Mitem enim, humilemque pa- VII. ritura, humilitatem debuit et ipsa præferre. Ecce ancilla Domini, contingat mihi fecundum· verbum tuum. Habes obsequium, habes votum. Ecce enim ancilla Domini, apparatus officii est: contingat mihi fecundum verbum tuum, conceptus voti est. " Dum vero humillima esset virgo, virtuti huic delicatissimæ deperiisse aliquid ne videatur, si ipsa eam in femet extulisse dicatur in cantico fuo Magnificat a) etc. Quia respexit humilitatem ancillæ fuæ ὅτι ἐπέβλεψεν ἐπὶ τὴν ταπείνωσιν τῆς δέλης αυτό. Utrinque vox humilitas et Tamεivwσis fuo fignificatu nativo accipitur pro abiecta conditione, misera, afflicta; Origenes vero altius assurgit, humilitatemque principem virtutem christianam ante Christum in Christi matre deprædicat: cuius locum aliis quoque titulis memorabilem operæ pretium est exscribere. (,, De eo b) quod fcriptum est: Magnificat anima mea Dominum, usque ad illum locum, ubi ait: timentibus efficit virtutem.) In quam, inquit, humilitatem Mariæ respexit Dominus? Quid habebat mater Salvatoris humile, atque deiectum, quæ Dei Filium gestabat in utero? Quod ergo dicit: Respexit humilitatem ancillæ fuæ, tale est, quasi dixerit: Respexit in iustitiam ancillæ fuæ, a) Luc. I. 48. b) Hom. VII. in Luc. T. III. p. 941. CAPUT respexit in temperantiam, respexit in forVII. titudinem, atque fapientiam. Dignum 'quippe est, ut virtutes respiciat. Respondeat aliquis, et dicat: Intelligo, quomodo Deus iustitiam ancillæ fuæ, fapientiamque respiciat: quomodo autem intendat humilitatem, non fatis liquet. Consideret, qui quærit talia, quoniam proprie in fcripturis una de virtutibus humilitas prædicetur. Ait qui pe falvator: Discite a me, quia mansuetus fum, et humilis corde, et invenietis requiem animabus vestris. Quodsi vis nomen huius audire virtutis, quomodo etiam a philosophis appellatur, ausculta, eandem esse humilitatem, quam respiciat Deus, quæ ab illis ἀτυφία, five μετριότης appellatur. Sed et nos quodam eam possumus dicere circuitu, cum aliquis non est inflatus, fed ipse se deiicit. Qui enim inflatur, cadit fecundum apostolum in iudicium diaboli : fiquidem et ille ab inflatione cœpit, atque fuperbia. Ut non, inquit, inflatus in iudicium incidat diaboli. Respexit fuper humilitatem ancillæ fuæ. Humilem me, inquit, et mansuetudinis fectantem, deiectionisque virtutem respexit Deus. Ecce enim amodo beatam me dicent omnes generationes. Si fimpliciter intelligam omnes generationes, fuper credentibus illud interpretor. Si autem altius aliquid fuero fcrutatus, animadvertam, quanti fit profectus dicere: Quia fecit mihi magna, qui potens est: quoniam omnis, qui se humiliat, CAPUT exaltabitur. Respexit Deus in humilitatem VIII. beatæ Mariæ, propterea fecit illi magna, qui potens est, et fanctum nomen eius. Et misericordia eius in generationes generationum. CAPUT VIII. CHRISTUS PROMISSUS PATRIBUS. Hic erit magnus, et Filius Altissimi vocabitur. Et dabit illi Dominus Deus Jedem David patris eius: et regnabit in domo Jacob in aternum, et regni eius non erit finis. Luc. I. 32. oriturus Ad tantam familia ac domus David ob- Ex femine scuritatem humilitatemque redacta fuerat Abrahæ post reditum ex captivitate Babylonica, ut et ftirpe post Zorobabelem, de quo certum non est, David. eum ex ea ftirpe fuisse, nulla illius in regimine tribus Judæ ratio habita fuisse legatur. Quidquid residui fuit potestatis in tribu Juda, penes facerdotes erat: dum etiam postea fub Simone Machabæo, ablatum est iugum gentium ab Israel, ut habetur Machab. XIII. 41. firmatumque est huic familiæ regimen; nec memoria quidem ftirpis David fuperstès videtur posse colligi CAPUT ex eo quod legere est Machab. XIV. 41. VIII. Judai et facerdotes eorum consenserunt, eum To (Simonem) esse Ducem fuum et fummum Sa- CAPUT prophetarum eius. Salutem ex inimicis nostris, Ad fa et de manu omnium, qui oderunt nos. fubdit c), abundantius volens, Deus ostendere pollicitationis hæredibus immobilitatem confilii fui, interposuit iusiurandum: ut per duas res immobiles, quibus impossibile est mentiri Deum, fortissimum folatium habeamus, qui confugimus ad tenendam propositam fpem, qua nimirum fpe repromissionis factæ Abrahæ per Christum fimus participes: id quod est argumentum totius illius epistolæ, ut novi præ veteri testamento præstantiam declaret Apostolus d): qua nimirum amplioris gloria iste pra Moyse dignus est habitus, quanto e) Ib. 17. a) Rom. IX. 8. b) Hebr. VI. 13. VIII. |