Est hæc virtus Dei in Evangelio Christi, de qua discipuli illi, quibus in Emaus ambulantibus post mortem resurgens occurrit Christus, quæritque, qui fint fermones, quos conferrent ad invicem a)? Et dixerunt, de Jesu Nazareno, qui fuit vir propheta potens in opere et fermone coram Deo, et omni populo. Hanc apostoli Petrus et Andreas fratres experti funt virtutem Dei, dum a Christo vocati b) ,, protinus relictis retibus fecuti funt eum. Et progressus inde pusillum vidit Jacobum Zebedæi, et Joannem fratrem eius, et ipsos componentes retia in navi. Et ftatim vocavit illos. Et relicto patre fuo Zebedæo in navi cum mercenariis, fecuti funt eum.“ Sicut modo vidimus, memoratur Christus in synagoga Judæorum docens eos, quasi potestatem habens, quam etiam fentiens virtutem Dei ibi præsens dæmoniacus exclamat, Quid nobis et tibi Jesu Nazarene ? venisti perdere nos. Et Luca perhibente c),, factum est in una dierum, et ipse fedebat docens. Et erant Pharisæi fedentes, et legis doctores, qui venerant ex omni castello Galilææ, et Judææ, et Jerusalem et virtus Domini erat ad fanandum eos," nempe, ut postea alia occasione narratur d): Qui venerant, ut audirent eum, et fanarentur a languoribus fuis. Et qui vexabantur a fpiritibus immundis, curabantur. Et omnis turba quærebat, eum tangere: quia virtus de illo exibat, et fanabat omnes." Sed iam hæc funt articulatius edisserenda. b) Marc. I. 18. c) Luc. V. 17.

a) Luc. XXIV. 17. etc. d) by VL 18.

POTESTAS IN DEMONES.

XIV. Subdit Marcus 1. c. vespere, cum fol oc

cidisset, allatos ad eum esse omnes male habentes, et dæmonia habentes a): Et erat omnis civitas congregata ad ianuam. Et curavit multos, qui vexabantur variis languoribus, et dæmonia multa eiiciebat, et non finebat ca loqui, quoniam fciebant eum. Qua eadem de re Lucas b): Exibant autem dæmonia a multis, clamantia et dicentia: Quia tu es Filius Dei: et increpans non finebat ea loqui: quia fciebant ipsum esse Christum qui nempe erat destructurus eorum regnum.

Quod vero ex apostolo iam meminimus, dedisse Patrem Filio fuo nomen, quod est fuper omne nomen, ut in nomine Jesu omne genu flectatur cœlestium, terrestrium et infernorum, apud Marcum legimus Spiritus immundos, dum illum videbant, procidisse ei, et clamasse c) dicentes : Tu es Filius Dei. Et vehementer comminabatur eis, ne manifestarent illum. Sie modo memoratus dæmoniacus clamat; Scio, qui fis, Sanctus Dei d). Sævissi mus vero ille homo in Spiritu immundo, ut Marcus narrat c), „, qui domicilium habebat in monumentis, et neque catenis iam quisquam poterat eum ligare etc. et femper die et nocte in monumentis, et in montibus erat clamans, et concidens se lapi dibus.

دو

Videns autem Jesum a longe, cucurrit,

a) Marc. 1. 32.

d) lb. 1. 24.

b) Luc. IV. 41. c) Marc. 111. 11. e) lb. V. 3.

et adoravit eum: et clamans voce magna dixit: Quid mihi, et tibi Jesu Fili Dei Altissimi? Adiuro te per Deum, ne me torqueas. Matthæus duos memorat, qui clamaverunt dicentes a): "Quid nobis, et tibi, Jesu Fili Dei? Venisti huc ante tempus torquere nos? Erat autem non longe ab illis grex multorum porcorum pascens. Dæmones autem rogabant eum dicentes: Si eiicis nos hinc, mitte nos in gregem porcorum. Et ait illis: Ite. At illi exeuntes abierunt in porcos, et ecce impetu abiit totus grex per præceps in mare; et mortui funt in aquis. Qui post hæc dæmones, qui tot et tanti eiecti a Christo memorantur in Evangelio, in morbos, dæmoniacosque et in maniacos transformant, porcis ftolidiores esse oportet, obtusos nempe materialismo fensus habentes.

૯

Maior nihilominus fuit perversitas cæcitasque Pharisæorum, qui blasphemabant in Beelzebub principe dæmoniorum Christum eiicere dæmonia. Videri poterat inde collusionem finxisse eos, quod dæmonia Christum Filium Dei clamarent non femel; at femper, quod fingulariter notandum, dum id calumniabantur Judæi, qui dæmonium habebat, erat mutus, veluti Matth. IX. 32. Obtulerunt ei hominem mutum, dæmonium habentem. eiecto dæmonio, locutus est mutus, et miratæ funt turbæ dicentes: Nunquam apparuit fic in Israel. Pharisæi autem dicebant: In principe dæmoniorum elicit dæmones." Et Matth. XII. 22. Cum a) Matth. VIII. 29.

رو

Et

رو

iterum turba convenisset ac tanta, ut non possent neque panem manducare a); hinc forte quidam pertasi fui commensales exierunt tenere eum : dicebant enim (ipsi furibundi) quoniam in furorem versus est. Oblatus est ei tunc dæmonium habens cæcus et mutus, et curavit eum, ita ut loqueretur, et videret. Et ftupebant omnes turbæ et dicebant: Nunquid hic est Filius David? Pharisæi autem audientes dixerunt: Hic non eiicit dæmones, nisi in Beelzebub principe dæmoniorum: "qui verumtamen ab exordio prædicationis fuæ, postquam Satanam fese tentantem divina virtute depulisset, eum toties (aliquando etiam legionem dæmonum) ex obsessis deiiciens adesse se ad Satanæ regnum destruendum tam luculenter, eiiciendo dæmones tam potenter et frequenter, demonstravit, ipsis Pharisæis invicto hoc ob oculos posito argumento b):,, Jesus autem fciens cogitationes eorum, dixit eis: Omne regnum divisum contra se, desolabitur: et omnis civitas, vel domus. divisa contra se, non ftabit. Et si Satanas Satanam eiicit, adversus se divisus est: quomodo ergo ftabit regnum eius? Et si ego in Beelzebub eiicio dæmones, filii vestri, (qui eandem a me potestatem habent) in quo eiiciunt? Ideo ipsi iudices vestri erunt," fessuri aliquando fuper fedes duodecim iudicantes duodecim tribus Israel: Si autem ego in Spiritu Dei eiicio damones, igitur pervenit in vos regnum Dei: foras nimirum proiecto principe huius mundi Satana. Quem vero cum bonis perinde ac malis fpiritibus ex rerum natura a) Marc. lil. 20. b) Matth. XII. 25.

prorsus tollunt hodierni materialista cum Sadducæis, a Pharisæorum fibi visi blasphemia in Spiritum fanctum immunes, qui dicebant Christum in principe dæmoniorum eiicere dæmonia: in materialistarum autem hodie tantopere multiplicatorum gratiam, ut in errore firmentur, nunc conquiescere velle videtur in obsessis corporibus Satan, alias per regna, et populos nationum furias exercens.

CHRISTI MIRACUL A.

Jam

XV. am fupra ex Matthæo retulimus, quosdam de Scribis et Pharisæis fignum a Christo videre voluisse. Juxta Lucam a) tentantes, fignum de cælo querebant ab eo. Quod alia item occasione apud Matthæum b) eundem, et apud Marcum c) habetur: accessisse nempe ad eum Pharisæos et Sadducæos, et cœpisse conquirere cum eo, rogasseque illum, ut fignum de cœlo ostenderet eis, tentantes eum; ac si alia figna omnia meræ illusiones, collusionesque essent; quibus missionem fuam tam luculenter demonstratum ibat; non femel ingratis ad tanta eis præstita beneficia hoc obiiciens Judæis: veluti cum lapides tollerent, ut eum lapidarent, quod unum fe cum Patre professus esset; cum eum provocassent, ut palam eis diceret, si esset Christus d)? Respondit eis Jesus: Loquor vobis, et non creditis : Opera que ego facio in nomine Patris mei, c) Marc. VIII, 11.

a) Luc. XI. 29. b) Matth. XVI. 1. d) Jo. X. 24,