DOCTISSIMO SANCTISSIMOQUE PRÆSULI, ECCLESIÆ, ACADEMIÆ, SÆCULI NOSTRI EXIMIO ORNAMENTO, REVERENDO ADMODUM IN CHRISTO PATRI AC DOMINO Dno JOANNI, OXONII EPISCOPO, SIMUL ET AMPLISSIMI APUD OXONIENSES COLLEGII ET CATHEDRALIS ECCLESIÆ ÆDIS CHRISTI DECANO, HAS FIDEI NICÆNÆ VINDICIAS, GRATI ANIMI SUMMÆQUE OBSERVANTIÆ QUALECUNQUE PIGNUS AC MONUMENTUM, DICAT CONSECRATQUE VIRTUTUM IPSIUS CULTOR DEVOTISSIMUS GEORGIUS BULLUS. AD LECTOREM. IN Apologia, quam edidi pro libro, cui titulus, Harmonia Apostolica, studii mei theologici primitiis, gravissima atque iniquissima adversariorum calumnia ad id coactus, dixia, me delineasse theses quasdam historico-ecclesiasticas de Filii divinitate, quibus veterum doctorum, qui concilium Nicænum antecesserunt, cum Patribus Nicænis consensum, tam de Filii Dei τῷ ὁμοουσίῳ quam de τῷ συναϊδίῳ ejusdem, (derivata traditione ab ipsa apostolica ætate,) me liquido demonstrasse confiderem; sed per adversam corporis valetudinem, per alias curas variaque negotia nondum licuisse mihi sparsas schedas recolligere, atque opus imperfectum ad umbilicum perducere. Hinc undique a viris doctis atque amicis impetitus fui, rogantibus ut quamprimum perficiendo operi perquam necessario manum animumque adhiberem. Quippe submonebant, inter manus candidatorum S. theologiæ aliorumque passim versari scripta Christophori Christoph. Sandii, Arianam blasphemiam palam et yuμg kepaλ defen a 1. 8. [p. 317.] |