Babylas. Sancti Babylæ martyris ossa prope Daphnem condita, Apollonis oraculo imponunt silentium. VII, XIV. 11, 9. Juliani apostatæ jussu inde sublata, Antiochiam translata sunt, et impensius coli cœpta. ibid. Brevique Apollinis oraculum cum suo templo cœlesti igne conflagravit, nudis parietibus, ad miraculi fidem relictis. ibid.

Baptismus. Sine baptismo posse Salvari parvulos catholici aliqui crediderunt. II, IX. 11,4. Quod refellitur. ibid. § 5. Sine baptismo eos qui in utero sanctificati dicuntur, ut Joannem, credidit Augustinus. ibid. § 6. Calvini de baptismo non necessario falsa sententia. ibid. § 7 et seq. Baptismus est necessarius infantibus. VII. de potestate consecrandi cap. 5. Baptismi infantium consuetudo unde manavit. VII, I de Hierarchia 1, 6.

Baptismus originale peccatum penitus tollit, ita ut reprobi propter illud non damnentur, si sint baptizati. II, x. 3, 8. Per baptismi sacramentum efficimur membra Christi, per ejus corpus et sanguinem vivificamur. VI, VII. 17, 8. Redempti sunt omnes Christi sanguine, sed ejus fructum ii soli percipiunt qui Christi membra fiunt per baptismum. VI, XIII. 5, 7 et 13, 9 et seq. Non damnantur Christiani peccato originis, sed quia non utuntur recte baptismo. ibid. 6, 2. Christianos reprobos negabat Gothescalcus Christi redemptos esse sanguine, sed baptismi sacramento. ibid. 8, 6 et 14, 5. Quicumque baptizantur in Christi sanguine et morte regenerantur, a peccatis abluuntur et redimuntur. ibid. 3, 9. Per baptismum peccata remittuntur omnia, originale, actualia, etiam quæ post baptismum committuntur. ibid. 13, 9 et seq. Neque tamen iteratur baptismus. ibid.

Baptismi formula ad probandam trinitatem efficax. II, n. 9, 11 et 12, 8 et 14, 3. An in unius personæ nomine datus ratus sit. ibid. §6. Personarum ordinem astruit. II, vII. 6, 3 et 18, 9. et seq. Baptismum Arianorum verum non esse dixit Athanasius. II, II. 12, 9. Baptizari jubentur ab hæresi Pauli Samosateni ad ecclesiam catholicam accedentes. V, Ide Inc. 3,4. Baptismus una vel trina immersione perficitur. ibid. III. 2,4. An conferri possit in nomine solo. Christi. VII, I de Hierarchia. 1, 10. Anita fuerit ab Apostolis collatus. ibid. In quo discrepat ab ordinatione. ibid. II. 10, 12. Baptismi et Eucharistiæ non eamdem esse rationem contra Salmasium. ibid. III, 2, 3. Ejus forma quæ et a quo tradita. ibid. I. 1, 9. Baptimus immersione collatus abrogatus est. ibid. § 11. A muliere administratus, nullus habitus. VIII, п de Pœnitentia. 5, 9. Frequenter in baptismo signum crucis adhibet Ecclesia. VII, xv. 10, 6.

Baptizati sine immersione, aut in lecto irregulares. VIII, I de Pœnitentia. 1, 11.

Bardas Ignatium ejicit, III, vII. 1, 3.

Barensis Synodus de processione Spiritus sancti II, v. 1, 4.

Barlaamus monachus contra populares suos Græcos disputat. I, 1. 12, 2 et seq. Cum Palama in certamen descendit. ibid. § 3 et seq. Condemnatur. ibid. § 5 et seq.

Barsumas Syrus archimandrita ad latrocinalem synodum Ephesinam a Theodosio imperatore nominatim invitatus. V, 1 de Inc. 13,5. Flavianum Constantinopolitanum patriarcham interfecit. ibid. § 7.

Basilides Simonis magi discipulus, ejus hæresim in Ægyptum intulit. V, 1 de Inc. 2,4. Christum phantasma esse docuit, neutiquam passum, sed pro eo Simonem Cyrenæum, ideoque neque pro Christo subeundum esse martyrium. ibid. Glaucia, Petri Apostoli discipula, magistro gloriabatur. ibid.

Basiliscus, Zenone imperatore pulso, tyrannidem invadit.V, 1 de Inc. 16,6. Eutychianis fovet, et Timotheum Elurum eorum antesignanum ab exilio revocat. ibid. Quo auctore contra Calchedonensem synodum promulgat edictum, cui episcopi circiter quingenti subscribunt. ibid. Ab Acacio Constantinopolitano antistite nefarium edictum revocare cogitur. ibid. A Zenone captus, in exilium mittitur et occiditur. ibid.

Basilius Cur scripserit librum de Spiritu sancto. VII,I de Hierarchia 1, 3. Basilii locus male intellectus ab Arnaldo ibid. VIII de Pœnitentia. cap. 11 per totum.

seq.

Basilius Ancyranus II, 1. 9, 4 et 7, et 40, 7. Basilius Macedo Photium ejicit. III, vn. 1, 4. Bartoλoyiz quid sit. VII, 1. Dissertation. 9, 2. et

Baucalis parecia Alexandrina. II, 1. 7, 2.

Beati an Deum videant ante judicium ultimum. I, VII. 13 per totum. Videre certo probatur. ibid et seq. Quinam certo in loco haberi interim dixerint. ibid. cap. 14 per totum. Dubitarunt alii. ibid. § 9, et seq.

Beatitudinis essentia in Dei visione posita. I, vii. 8,5.

Beccus patriarcha Constantinopolitanus, Latinorum de processione dogma defendit. III, vi. 1, 7. Fit patriarcha et librum pro Latinis contra suos scribit. ibid. § 10. Deponitur. ibid. § 11.

Bellarminus male intellectus ab Arnaldo. VIII, II. de Poenitentia. 4, 4.

Bellum, sine aliqua pace esse non potest. VI, XII. 6, 4. Universas gentes a belli studiis, ad pacis artes convertendas, regnante Christo, prophetæ prædixerunt. ibid. 7, 1. Lex vetus ad bellum, nova per se ad pacem nos instruit. ibid. §3. Populi bellicosissimi, suscepta Christi fide, bellis etiam licitis abstinuerunt. ibid. § 4 et 8. Aaronicis sacerdotibus arma bellica tractare licuit, non licet christianis. ibid. 7, 4. Improbi

dæmones, ne bello petantur ab hominibus, illos in mutua bella concitant, ibid. § 8.

S. Bernardi gesta contra Gilbertum. I, 1. 7, 4. Bero Valentini discipulus, magistro deterior, unam Verbi et carnis operationem constituit, et divinitatem eadem cum carne passam esse docuit. V, vi. 3, 1. Hæreseon Monophysitarum et Monotheletarum auctor fuit. ibid. et 8, 2.

Beryllus. Bostræ in Arabia episcopus, cum gloriose rexisset ecclesiam, lapsus in hæresim, docuit Christum ante Mariam non fuisse. V, 1. 1, 9. De aliis ejus erroribus diversa est auctorum sententia. ibid. Ab Origene correctus est. ibid. Beza Theodorus. Suffragantem humanæ libertati et sufficienti gratiæ Joannis locum Beza perverse vertit. VI, IX. 4, 11. Ejus interpretationem Græcis sermonis proprietas non patitur. ibid. § 11 et 13. A suis notatus est quod Scripturæ verba in alienos sensus libenter detorqueat. ibid. § 14. Catholicos suggillat, quos et causa et Patrum defendit auctoritas. ibi. § 15. Vaticinium illud Davidicum. Non derelinques animam meam in inferno, ita pervertit: Non derelinques cadaver meum in sepulchro. VI, XIII. 45, 2. Risu et sibilo exceptus, usitatum sensum restituit. ibid. Discipulum suam Calvinus, utrumque Petrus martyr jure castigat. ibid. § 4. Mariæ verba illa : quia virum non cognosco, vertit Beza in omnem partem, ne votum in iis virginitatis cogatur agnoscere. VII, xiv. 4, 2. Fidem ab ea Josepho datam voto virginitatis repugnare contendit. ibid. § 3. Aliarum partium hæreticos ad Patrum et ecclesiæ veteris consensum provocat. ibid. 15, 7. et 18, 1. Nævos in Patribus agnoscit, sed cum quibus stent fidei fundamenta. ibid. 15. 8.

Bibliotheca. Bibliothecis multis casibus exhaustis, et consumptis, præclara christianæ antiquitatis monumenta perierunt. VI, xiv. 15, 3.

Blog matrimonium interdum sonat. VIII,n. Dissertation. 3. 1.

Blemmydes, vir egregius, Latinorum dogma de Spiritu sancto propugnat. III,vп. 1, 5. et seq.

Blesensis Ludovici sententia de frequente communione. VIII, IV. de Pœnitentia. cap. 9 et seq.

Blondellus, episcopos primis Ecclesiæ annis 136 pari cum presbyteris ordine, potestate et honore fuisse censet, soloque antiquitatis jure primatum tenuisse, qui primus in clerum fuisset cooptatus. VIII, v. de Hierarchia. 1, 1. et seq. Ab anno 136, Primates electione creatos, quorum nomina in episcoporum successionibus scriberentur. ibid. Præter ordinandi potestatem, cætera concedit episcopis, quæ ab catholicis tribuuntur. ibid. § 2. Singulares ecclesiarum episcopos agnoscit Angelorum nomine in Apocalypsi censeri. ibid. Episcoporum successiones non electione cleri, sed antiquitatis factas initio, eodem quo Salmasius teste probat, Pseudo-Ambrosio ; qui ne littera quidem istorum opinioni favet. ibid. § 3 Neque nova manuum impositione opus fuisse negat. ibid. § 4. Quem hujus causæ arbitrum Blondellus deposcit, Hieronymus diserte affirmat episcoporum successores ab initio presbyterorum electione creatos. ibid. § 5. Eoque distare presbyterum et episcopum censet, quod hic ordinandi potestate sit præditus, ille careat. ibid. § 5. In catholicorum sententia illud reprehendit Blondellus, quod ad episcopum creandum plus aliquid requirat quam ad presbyteum; cui satis Hilarius et Nazianzenus faciunt. bid. § 6. Neque ipse vitat illud incommodum,

quod in catholica sententia reprehendit. ibid. § 7. Pseudo-Ambrosius Blondelli commentum damnat. ibid. § 8 et seq. Ex Hierosolymitanorum episcoporum successione Blondellus auguratur non illos electione, sed antiquitatis jure creatos. ibid. 2, 1. Ejus conjectura vanitas. ibid. § 2. Eutychium patriarcham Alexandrinum testem appellat, qui pro catholicis testimonium dicit. ibid. § 3. Et tria novi commenti elidit capita. ibid. § 4. Huic fidem Blondellus Salmasiusque derogant. ibid. et seq. Unum istud libenter arripit, quod in provinciis Alexandrinis episcopos diu fuisse ullos negat, contra antiquiorum fidem. ibid. 2. 6 et seq. Hieronymianum illud, idem est presbyter qui et episcopus, a Blondello perperam intellectum explicatur. ibid. 4. 2 et seq. Quinque syllogismis probare nisus, unum esse presbyteri et episcopi ordinem, essentialem utriusque differentiam labefactare Blondellus non potuit. ibid. V. 4, 9. Hieronymum frustra vexare pergit. ibid. 5, 1. Qui totam ejus disturbat fabulam. ibid. § 2. Apologiam pro eo scribere professus, stylum in eum vertit, et Presbyteralium falsum patronum appellat. ibid. 6, 1. Alios sibi patronos turmatim evocat. ibid. § 2; qui causam ejus evertunt, et episcopo excipiunt ordinandi potestatem, presbytero negant. ibid. § 3. Presbyteri et episcopi, in administrandis rebus ecclesiæ veteribus testata æqualitas catholicæ causæ non officit. ibid. § 4. Clarissimæ veterum testificationi nubem testium Blondellus objicit minus diserte loquentium. ibid. § 5. In recensendis testibus, eos Blondellus prætermittit qui pro veritate catholica diserte loquuntur, reliquorum detruncat sententias. ibid. § 7. Hermæ librum sibi fatetur esse contrarium, eodemque nomine Pii papæ epistolam rejicit. ibid. 7, 2. Polycarpum suas in partes trahit invitum. ibid. § 1. Frustra sibi clerum Romanum Justinumque sibi vindicat. ibid. § 2 et seq. Eusebium, Hieronymum, ipsosque de se scribentes Lugdunenses martyres, hallucinatos esse censet, quod ab ejus commento dissideant. ibid. § 4. In digerendis Romanorum Pontificum annis parum fidum ducem sequitur Pseudodamasum. ibid. 5. Cui merito præferuntur antiqui Patres, novo commento securim infligentes. ibid. § 7. Multus est in eo probando quod nullus catholicus negat, presbyteros cum episcopis, ecclesiastici regiminis fuisse participes. ibid. § 7. Epistolas Ignatii, quia cum catholica sententia apprime conveniunt, supposititias esse pronuntiat. ibid. 8, 1. Multaque in iis temere reprehendit. ibid. § 8.

Bogomili ex Manichæorum et aliarum hæresum colluvie propagati, crucem contumeliis affecerunt, tanquam Salvatoris interfectricem. VII, xv. 7, 5.

S. Bonaventura mens de communione. VIII, m. de Pænitentia. 11, 1 et seq.

Bonitas. Bonitatis præstantissima species. I, 1. 2, 5. Accidens esse in Deo Athenagoras putavit. ibid, 12, 1. Est essentialis Deo. ibid.vI. 1, 2. Causa est omnium rerum ibid. 3, 4. Bonitatis quot sunt genera. IV, v. de Opificio 9, 8.

Boni viri cur vexari in hac vita permittantur. I, vш. 5, 11 et seq.

Bonosiani non ex toto primum Photiniani fuerunt, neque Trinitatis negarunt mysterium. VII, XIV. 5, 3. Unde baptizatos ab eis rebaptizari vetuit Arelatensis synodus, quamvis rebaptizarent ad se ex catholica ecclesia accedentes: sed

proficientes in deterius, Trinitatem negarunt, et Spiritum sanctum dixerunt esse nefarium hominem, quare baptizatos ab illis Gregorius tertius rebaptizari jussit. ibid.

Bonosus in Macedonia episcopus damnatus est in concilio Capuano, quod diceret Mariam post Christum alios filios pocreasse VII, XIV. 3, 5. Photini sectatus est hæresim. ibid. § 6. Ordinatos ab eo recipi Romani Pontifices, nonnullæque synodi præceperunt. ibid. Christum esse Filium Dei adoptivum docuit. ibid.

Bonum in ratione perfecti quidam collocant I, vi. 1, 7. Sed non placet. ibid. Bonum duplex; aliud summum, aliud participatione bonum, ibid. 2, 1. Bonum simpliciter est Deus, ibid. 1, 3. Bonum triplex, ibid. Non est propria illa definitio boni: Quod omnia appetunt, ibid. 1, 4. Sed potius id quod conveniens est, ibid. § 5 et seq. Boni ratio in tribus posita: modo, specie et ordine, ibid. § 6 et 8 et 11 et seq. Quomodo sint illa in Deo, ibid. § 14. Boni ratio a Platone obscure tradita. I. Iv. 9, 8. An sit aliquid absolutum, an relativum. I, vI. 1, 4. Expenditur illa definitio boni, ut sit quod omnia appetunt. ibid. Bonitatis præstantissima species. I, 1. 2. 5. Bonum summum esse aliquod demonstratur. I, vi. 2, 1. et seq. Idipsum esse Deum. ibid. § 4. Aliud

substantiale, aliud ex adventitia qualitate, ibid. et seq. Summum continet omnis boni species, ibid. § 6. Ejus conditiones explicantur, ibid. toto cap. 2. Est immutabile, ibid. § 10. Idemque unum est. ibid. § 11. Bonum summum causa est omnium secundum varia genera causarum : primum formalis, I, vi. 3, 1, deinde finalis, ibid. § 2. idque universe, quia omne bonum continet, ibid.; tum in genere efficientis, ibid. § 3 et seq. Cur cum omnia summum bonum participent, num ex æquo bona sint. ibid. § 10. Bonum Plato summum facit inter Deos. II, I. 1, 3 et seq.

Bonum nullum facere ex nobis possumus, ac ne velle, aut cogitare quidem. V, п. De lege et gratia. 3, 4. Multa in nobis facit Deus bona quæ nos non facimus, nihil boni facimus, quod Deus non faciat ut faciamus. ibid. Bonum esse ullum Anomi negant, quod fit formidine pœnæ, non amore justitiæ. ibid. 7, 7.

Bonum interdum in vitio ponitur, ut cum dicitur: bonus latro, bonus sycophanta etc. V, v. 8, 7.

Book consilium et voluntatem significat. I, v. 8, 11.

Βούλησις quid sit. I, v. 1, 3. Βούλησις et προαί pects in quo differant. IV, m. de Opificio. 12, 6.

ECA

Cæremonia obnoxiæ mutationibus, VIII, vin. de Pænitentia. 6, 3. et ibid. II. 7, 1. Cæremoniæ Judæorum in manducatione agni Paschalis. VIII, m. de Hierarchia 5, 4. Cæremoniæ novæ legis, ibid. I. 13, 9.

Cesarius male intellectus ab Arnaldo, VIII, VI. de Pœnitentia. 13, 14.

Cain a facie Dei profugus figura est impiorum, VI, xi. 6, 8. A meditato illum fratricidio revocare Deus voluit, et quantum in illo fuit, saluti ejus consuluit, VI, xшi. 5, 9.

Calumnia. Calumniæ maxime patent abstrusa, et a sensibus usuque hominum remota, VI, vi. cap. 17 in fine. Calumniæ contra liberum arbitrium proponuntur et refutantur. VIII, în de Hierarchia 8, 13.

Calvinista. Quibus ex Augustino locis utuntur, ut e medio tollant liberum arbitrium. IV, Iv de Opificio, cap. 9 per totum. Justificari homines Calvinista censent non infusione justitiæ, sed externa imputatione justitiæ Christi. VI, xII,3,3. Præcipuam causam suæ ab Ecclesia catholica defectionis prætexunt hujus idololatriam in colendis sanctis, et mediatoribus apud Deum adhibendis. VII, XIV. 15, 8. Calvinianæ hæresis fautores quam ridiculi circa liberum arbitrium. IV, IV de Opificio cap. 9 per totum.

Calvimus. Calvini blasphemia de Deo, quos vult sola voluntate, sine prævisa eorum culpa damnante. II, x. cap. 6 per totum, et cap. 7 § 4 et seq. Deum peccati auctorem facit. ibid. cap. 8 per totum. Reprobis nunquam dari gratiam asserit. ibid. 9, 1 et seq. Aliæ blasphemiæ ejusdem. ibid. § 8. Vide et 10, 5. Calvini tergiversatio. ibid. per totum. Fatalem ab eo necessitatem invehi. ibid. 12, 3. Antecedentem. Ibid. § 10. Ejus opinionem de reprobatione sanctitati Dei repugnare, et illum mali auctorem facere. ibid. cap. 13 per totum. Vide §2 et seq. Deum injustum facit. ibid. 14, 4 et seq. Cæcitatem cordis a Deo fieri dicit, cum contrarium ejus nolit. ibid. 15, 10. et seq. Tollit liberum arbitrium. ibid. 16, 1. Calvinus et sui unde suum petant patrocinium, ut liberum arbitrium passive tantum agere cum Deo et ejus gratia defendant. IV, Iv de Opificio 3, 9. Quo loco utatur ex Augustino ut probet liberum arbitrium extinctum fuisse per peccatum. ibid. 12, 7. Calvini falso opinio de prædestinatione refellitur. II, x. cap. 6 per totum et seq.

Calvini falsa opinio de Filio. I, II. 3, 6 et seq. Ejus de Filio blasphemia quem autó0ɛov vocat. III, vii. 11,5 et seq. Ejus de Christo blasphemia II, m. 4, 7. Filium censuit non a Patre sed a seipso divinitatem habere, Deum esse auctorem peccati et crudelem, Christum in cruce justitiam et fidem desperatione perdidisse, VII, xv. 5, 9.

Calvinus sacræ Scripturæ verba contra veterum omnium auctoritatem in alienos sensus de

torquet, et se facere profitetur ad refellendum papistarum commentum. VI, Ix. 14, 11. Inscitum ejus commentum Græci sermonis proprietas arguit. ibid. § 12; et Patrum auctoritas. ibid. § 14. Ubiquistarum amentiæ imputat professionem catholicam de Christo per intemerata virginei uteri sepulchrique claustra penetrante. VI, x. 6, 4. Christi ad suos januis clausis ingredientis miraculum eludit. ibid. Agnoetarum impietatem æmulatur. VI. XI. 1, 13. Christo qua Verbum est, etiam ante Adæ peccatum convenire ait officium mediatoris, quod medius sit inter Deum et creaturas. VI, XII. 3, 4 ; quod ab Arianorum et Monophysitarum impietate non abhorret. ibid. 4, 9. Prædestinatianam bæresim cum Luthero fovit. VI, XIII, 8, 10 et 12, 12. In corrigendo Beza, gravius ipse errat. ibid. 15, 4. A Petro martyre castigatus. ibid. Sed validius a Fulgentio. ibid. 17, 8.

Responsum Mariæ: quoniam virum non cognosco, attonitæ mentis perturbationi Calvinus imputat, ne votum virginitatis ab ea emissum cogatur agnoscere. VII, xiv. 4, 1. Fatetur tamen illa verba in futurum valere. ibid. Negat ex illis votum virginitatis posse colligi, quod cum nuptiali pacto, paulo ante inito, stare non possit. ibid. 4, 3. Concupiscentiam, etiam in renatis, dicit esse peccatum, negantemque Augustinum arguit. ibid. 7, 5. Invocationem Sanctorum Dei censet esse injuriam, totque idola vero Deo opponi, quod in cœlo patroni asciscuntur. ibid. 15, 8.

Calvinus quibus locis S. Hieronymi utitur ad ostendendam æqualitatem episcopi et presbyteri. VIII, ш de Hierarchia 8, 13.

Campenses. Ariani II, iv. 4, 15.

Candidianus Comes. Ephesum missus ab imperatore Theodosio ne quid per tumultum in concilio ageretur. V, i de Incarn. 8, 1. Favet impense Nestorio, et schismaticæ orientalium Synodo; in qua confictis Cyrillum Alexandrinum, et Memnonem Ephesinum criminibus onerat. ibid. § 5. Nestorio ab œcumenica Synodo damnato, vias omnes, et partus obsidet, ne qua perferri acta Synodi, litteræve catholicorum episcoporum ad imperatorem possent, ad eumque refertam calumniis relationem mittit. ibid. §6.

Canones. Scribere quid sit. VIII, m de Hierarchia 8, 13. Canones antiqui ecclesiastici quid de clericorum ordinatione jubeant. ibid. n. 10, 8. Canones ecclesiastici multi obsoleti. vin de Pænitentia 7,5 et seq. Pœnitentiales olim obligabant. ibid. II. 13, 7.

Cantacuzenus (Joannes) Palamæ fautor. I, 1. 12, 3.

Capitula (Tria). Capitula tria adversus Theodorum Mopsuestenum, Ibam Edessenum, et Theodoretum, a Theodoro Cæsariensi condita, et ab