minus propria est personæ primæ quam Pater, ibid. Privativum non esse nomen Basilius probat. ibid. 3, 1. Sed negans esse vult. ibid. Et confirmatur. ibid. § 3. Tamen quadamtenus privativum dici potest. ibid. An sit relativum. ibid. § 5. Recte illud Augustinus explicat. ibid. § 6. Et quomodo relativum sit. ibid. Ingenitum variis calumniis ab Arianis distrahitur. ibid. V, v. cap. 2 et 3. Deus secundum essentiam neque ingenitus est, neque genitus. ibid. §11. An sit essentiæ nomen, ibid. § 12 et 13. Innocentiæ status an fuisset, homine non peccante, senectuti obnoxius. IV, 11 de Opificio 7, 13 et seq. Innocentius tertius papa sub quo Lateranensis synodus facta. III, vii. 1, 5. Insani qualem habeant voluntatis usum. IV, v de Opificio 7, 14. Inspiratio num prior sit gratia quæ præcedit fidem. IV, I de Pelagianismo 8, 14. Quid ea sit secundum Patres. ibid. 9, 5. Instrumentum. In artibus minister loco est instrumenti. VI, VII. 13, 3. Ut quisque est prudentissimus, ita pluribus instrumentis uti potest. ibid. Manus et possessio multorum est instar instrumentorum. ibid. Instrumenti duplex est actio, a propria forma et a movente. VI, vin. 12, 9. Utrumque simul agit cum alterius communione. ibid. Instrumentum aliud animatum est, aliud inanimatum. VI, VII. 13, 2, et VI, vin. 12. 10. Aliud naturale, aliud artificiale. VI, viu. 12, 11. Naturale est uyypovov et naturæ constituendæ particeps. ibid. § 12. Artificiale vel naturale instrumentum nullum motum vitalem habet nisi a causa principali. ibid. In artefactis instrumenti et artificis una est operatio. ibid. Intellectio quomodo sit locutio in Deo, et communis trium personarum, tum propria Patris. III, VI. 2, 7 et 4, 6. Intellectus. Intellectum sive mentem alii animam ipsam, alii partem animæ esse putant. V, IV de Incarn. 13, 8. Infusam homini Hebræi divi nitus esse volunt. ibid. Consentientemque Aristotelem habent. ibid. § 11. Plato genium esse credidit qui nos in cœlum erigat. ibid. 12, 9. Intelligentiæ separatæ quomodo inter se separentur. III, I de Angelis 4, 7. Intentionis prima et secundæ nomina. II, m. 10, 12. Interdictio aquæ et ignis, qualis pœna erat Romæ. VIII, ш de Hierarchia 13, 8. Intervallum sex dierum quo dicitur Deus mundum elaborasse. IV, 1 de Opificio 5, 1 et seq. Invocatio angelorum qualis debeat esse. IV, de Angelis 9, 1 et seq. Involuntarium quid sit et unde fiat. IV, m de Opificio 6, 2. Ira quomodo conveniat Deo. I, m. 2, 4. Eam revera inesse quinam dixerint. ibid. et seq. Refellitur. ibid. § 13 et seq. Irenæus comes privato officio comitatus Nestorium ad Ephesinum concilium proficiscentem. V. I. de Incar.8, 1. In catholicos episcopos sævit, ilid. § 3. Et apud imperatorem pro Nestorio legatus, illum circumvenit. ibid. § 8. A Nestorianis creatus Tyri episcopus, in ordinem redigitur. ibid. § 9. Irenæus presbyter ac deinde episcopus Lugdudensis a martyribus Lugdunensibus ad Eleutherum papam missus, insigui commendatur elogio. VIII, iv de Hierarchia 5, 2. Nondum erat episcopus cum ea legatione functus est. ibid. et § 4. Quod ex martyrum litteris ab Eusebio et Hieronymo testatum, nullo teste Blondellus negat. ibid. v. 7, 4. S. Irenæi locus insignis de traditione. VIII, 1 de Pænitent. 6, 19. Ischyras a Collutho Alexandrinæ ecclesiæ presbytero presbyter ordinatus, Alexandrinæ synodi decreto laicus est judicatus, quod qui eum ordinarat, non esset episcopus. VIII, v de Hierarchia 3, 9. Ismaelitæ crucem execrantur. VII, xv. 7, 4. * Ivo Carnotensis de pœnitentia explicatus. VIII. VI de Pænitentia 11, 7. J Jacob et Esau typum gerunt prædestinatorum et reproborum. II, IX. 8, 1 et seq. et ibid. 4, 3 et seq. Jacobus minor apostolus quomodo vocetur a Salmasio. VII, 1 de Hierarchia 6, 8 et seq. An quod vocatus sit Jerosolimorum episcopus, ideo non debeat dici apostolus. ibid. § 11. An fuerit unus ex apostolis majoribus, an e minoribus. ibid. cap. 7 per totum. Fuisse ex majoribus. ibid. § 2. et seq. Eum fuisse episcopum probatur. ibid. § 6. Quinam id negent. ibid. cap. 8 per totum. Jacobus Zonzalus Jacobitarum auctor obscurus genere, Monophysitarum et Theopaschitarum hæresi Syros gentiles suos imbuit. V, 1 de Incarn. 47, 6. Catholicos per ludibrium Melchitas appellabat. ibid. Ejus hæresim Armeni pertinaciter hodieque retinent. ibid. § 7. Jason Pheræus ab inimico vulneratus, imminentis ex latente vomica mortis periculum evasit. V, 1 de Lege et Gratia 4, 2. Jehova nomen Dei. I, vII. 9, 3. Jejunium. Jejunia Montanistarum quare damnata. VIII, n de Pœnitentia 14, 11. Jejunii die cœnulam sumere peccatum non est. ibid. 4, 6 et seq. Jejuniorum duo genera. ibid. 4, 2. Ad offerendum Deo sacrificium, etiam in veteri lege, sacerdotem jejunio perfici oportuit. VI, XII. 13, 6. Jesus. Jesum ab Christo diversum veteres hæretici faciebant. V, 1 de Incarnat. 2. 4 et seq. et 4, 6 et seq. lidem Jesum negarunt genitum ex Virgine, sed ex Josephiet Mariæ conjugio cæterorum more. ibid. 2, 3 et seq. et VII, XVI. 3, 2. Jesu nomen homini, Christi vero, Deo Verbo nonnulli tribuerunt. V, I de Incarnat. 4, § 1 et 8, et VI, xI. 8, 9. Neque Jesus, neque Christus est homo seorsim aut Deus, sed Verbum caro factum. VI, XI. 8, 44. Jesu Christi nomen de divinitate incarnata potissimum intelligi Patres voluerunt contra Judæos et Paulianistas disputantes, contra Monophysitas vero, de suscepta a Deo Verbo humanitate. VI, VI. 9, 2. Deus Verbum nomen habet a Patre impositum sibi soli notum ; aliud quo ab Angelis nominatur, apud homines homo factus Jesus dicitur. ibid. § 3. Jesus est proprium nomen Verbi incarnati. ibid. § 4. Joachimus abbas et ejus error. III, Iv. 43, 4, et ibid. VI. 12. 4 et seq. Joannes Baptista quomodo minor christiano aliquo, et an habuerit in se Spiritum sanctum. III, vin. 7,3 et seq. Solius Joannis Baptistæ ex omnibus Dei servis dies natalis celebratur. VII, xiv. 12, 18. Quod ex Christo quærit. Tu es qui venturus es, de ejus ad inferos descensu quidam interpretantur. VI, xm. 17 § 5 et 9. Ejus sepulcrum Sebastæ multis miraculis claruit. VII, XIV. 13, 3. Joannes apostolus cur se presbyterum vocarit. VII, I de Hierarchia 6, 6. S. Joannes magno pec catori sine pœnitentia publica agnovit. ibid. n. 18, 15. Cur proprie theologus præ cæteris sit appellatus. I, Prolegomen. 1, 2. Joannes Antiochenus Nestorium primo litteris hortatur ut hæresim deponat, V, 1 de Incarnat. 7, § 3 et 8. Eidem postea favet, et ad Ephesinum vocatus concilium, moras de industria in via nectit. ibid. 8, 1. Ephesum veniens episcopos præmittit, qui se non expectato, ad rem aggrediendam Patres hortentur. ibid. Missos obviam a concilio episcopos inofficiose tractat, sinitque a satellitibus Irenæi comitis verberibus affici. ibid. § 3. Habito sshismaticorum et hæreticorum concilio, legitimæ synodi acta rescindit, Nestorium in integrum restituit, Cyrillum et Memnonem deponit, sacris reliquos interdicit. ibid. § 5, et VI, VI. 14, 3. Ex schismatico illo concilio multa in Cyrillum, et catholicæ synodi Patres contumeliose et mendaciter scribit. VI, vi. 12, 8. Citatus ab œcumenica synodo, ab ea missos episcopos cum contumelia rejicit. V, I de Incarnat. 8, 6. Ab ea deponitur. ibid. Ad imperatorem legatus ab schismaticis, Calchedone se continet, monachorum metu. ibid. § 8. Redit cum Cyrillo in gratiam, acta sui conciliabuli pro irritis habet, œcumenica probat. ibid. § 9, et VI, vi, 11, 3. Joannes Beccus Constantinopolitanus patriarcha pro Latinis stat contra Græcos. III, víí. 1, § 5, 7 et seq. Joannis Duca memorabile facinus. III, vn. 1,6. Joannes Erigena. Scotus librum de Prædestinatione scribit contra Gothescalcum, quem ecclesiæ Lugdunensis nomine Florus confutavit. VI, XIII. 8, 2 et seq. Ex eoque multa inscitæ levitatis argumenta protulit. ibid. 11, 8, et 12, 3. Unicam esse in Deo prædestinationem asserit, qua electos ad salutem destinat, nullam autem esse ad æternam damnationem. II, IX. 16, 8. Alium scripsit librum quo prælusit Berengario, eoque nomine liber iste damnatus est in concilio Vercellensi. VI, XII. 14, 8. In suspicionem adductus hæresis in Angliam abiit, ibique misere periit. II, IX. 16, 8. Joannes monachus de processione Spiritus sancti litem movet. III, vn. 1, 2. Joannes Philoponus. Joannes grammaticus. cognomento Philoponus, Tritheitarum auctor, tres in divinitate ut hypostases, sic naturas et essentias constituit. V, I de Incarnat. 16, 14. Primusque tres Deos aperte professus est. V, v. 2, 4. Scripsit contra concilium Calchedonense. V, I de Incarnat. 16, 14. Jonas Aurelianensis tres libros scripsit contra Claudium Taurinensem iconoclastam. VII, xv. 11, 7. Imagines ad ornatum et rerum præteritarum memoriam retinendas censet, non ad venerationem. ibid. §8. Claudii Taurinensis consilium probat, factum Improbat. ibid. 16, 5. Primo decoalgi præcepto vetari negat imagines ne fiant, sed ne divinis colantur honoribus, de cultu latriæ inferiori nihil esse cautum. ibid. Corrigendos censet qui imaginibus supplicant, non pro idololatris traducendos. ibid. § 6. Reliquias Sanctorum et crucem adorari ait ex antiqua Patrum traditione, non autem imagines. ibid. S. Josephus. Josepho nonnisi re perfecta nuntiatum esse Virginis conceptum Chrysostomus ait, ne fidem nuntianti non haberet. VII, XIV. 1, 4. Fratres Domini filios Josephi hæretici putaverunt. ibid. 3,3 et seq. Impietatis eo nomine damnati. ibid. 4, 5 et seq. Josephum non maritum sed sponsum Mariæ fuisse Patres Græci affirmant. VII, XIV. 3, 9. Maritum Augustinus affirmat. ibid. In Mariæ et Josephi connubio omne bonum nuptiarum fuit, proles, fides, sacramentum. ibid. Nondum ratum fuisse illorum conjugium quando Virgo Christum concepit, sed neque multo post Josepho in manum convenisse Hilarius aliique Patres affirmant, repugnante Ambrosio. ibid. § 10. Josephus quia vir justus et divini partus consors fuit, non est ausus consecratam tali prole virginitatem violare. ibid. § 11. Fidelis fuit et castior Josepho Ægypti prorege. ibid. § 11. Octogenarium nupsisse Mariæ, et cum ea reliquos vitæ annos duodecim exegisse Epiphanius scribit, non ad usum nuptialem, sed legis ac sortium necessitate. ibid. § 12. Joseph custos electus est virginitatis Mariæ. VII, XIV. 4, 6. Verum utriusque conjugium fuit, secluso jure in corpus. ibid. § 7. Auctorem Historia Christi asserentem Josephum nunquam mulierem attigisse, Batavus minister in crimen vocat. VII, XIV. 7, 3. In eadem sententia et causa cum historico illo Hieronymus. ibid. Josephum quadragenarium, non, ut Epiphanio visum est, octogenarium nupsisse probabilius est. ibid. Opinio de filiis Josephi, fratribus Domini, et octogenarii connubio ex apocryphis fluxit. ibid. Moriente Christo, Josephus videtur non fuisse in vivis. ibid. 3, 13. Joseph comes Judæus conspecta virtute signi crucis adversus magicas præstigias, fit Christianus. VII, xv. 10, 3. Et magicas ipse præstigias vincit aqua signo crucis benedicta. ibid. § 7. Jovinianus Helvidii discipulus, monasticem Mediolani professus, voluptuariam sectam instituit, matrimonium æquavit virginitati, abstinentiam proscripsit, Mariam, post Christum natum, operam dedisse liberis docuit. VII, XIV. 3, 5. Christianorum Epicurus ab Hieronymo dictus. ibid In Romana et Mediolanensi damnatus synodo, imperatoria sanctione plumbatis cæsus et in exilium cum symmistis deportatus est. ibid. Numeratur inter ejus hæreses, quod Mariam credidit pariendo Christum, virginitatem amisisse. ibid. 6, 8. Vide et I, vi, 10, 1. Judai veteres an peccata solius cogitationis cognoverint. II, x. 24, 12. Judæorum carnalium specimen in scribis et pharisæis. ibid. 27, 45 et seq. Quatuor genera Judæorum. ibid. § 18. Judæi tempore Mosis, et post Christi tempora, quandonam inceperint diem. IV, 1 de Opificio.. 9, 3 et seq. Judæi Scripturæ loca qui de Christo erant, deraserunt. VI, xш. 46, 4. Reliquias martyrum' coli vetant, quia mortuorum corpora execrantur. VII, XIV. 14, 3. Quos Moyses ipse redarguit Joseph patriarchæ ossa in honore habens. ibid. § 6. Imagines quoque adorari prohibent, nec dubitant ipsi legis volumen adorare. VII, xv. 17, 8. Judæi suis nusquam legibus vivunt. VII, xvI. 7, 5. Nulla superest apud illos tribuum discretio. ibid. Divinorum de Christo oraculorum fidem absurdis commentis elevant. ibid. 8, 1 et seq. Auguriis, veneficiis et superstitionibus dediti sunt. ibid. § 3. Idololatria tamen jampridem abstinent, ibid. Judæos potuisse apud Deum mereri. VIII, vII de Pœnitentia. 13, 1 et seq. Judæos pie Deum colentes ob temporalia bona fuisse bonos Augustinus ait: negant Anomi, sed minus esse malos quam gentiles qui eadem a dæmonibus expectabant. V, I de Lege et Gratia. 1,3 et seq. Judæi de meritorum principatu cum gentilibus contendentes, occasionem Apostolo dederunt scribendi epistolam ad Romanos. ibid. 6, 1. Non sibi gratis oblatam evangelii gratiam a Christo putabant, sed suis redditam meritis ob legis prærogativam. ibid. Judæi evangelium invidebant gentibus, nec nisi legalibus initiatis ritibus communicari patiebantur. ibid. § 2. Quod Apostoli in concilio Hierosolymitano improbarunt. ibid. Judas an necessario suum crimen commiserit, quod illud Christus prædixerit. IV, ш de Opificio. 9, 2. Cur a Christo non fuerit repressus a scelere cogitato. ibid. 10, 9. Judex suum cuique jus tribuens sacerdotale quoddam munus agit, estque innocentiæ sacrarium araque justitiæ. VII, xu. 16, 4. Quia peccata debet aliena corrigere, vitiis et perturbationibus carere debet. ibid. § 2. In judice eminere debent prudentia, justitia et fortitudo. ibid. Non hominis, sed Dei judicium exercet. ibid. § 3. Severitatem clementia temperare debet. ibid. Apud Judæos non eligebantur judices ætate provectiores, quia morosi neque spadones, quia sæviores, neque liberis carentes, quia usum indulgendi non habent. ibid. Judicium. Judicia Dei pro cultu sumuntur. II, x. 2, 4. Judicii dies nota Christo. II, n. 3, 5 et ibid. III. 4, 16 et cap. 4, 1 et seq. Judicium facultatis theologiæ Parisiensis de novis dogmatibus tam super arbitrii libertate, quam cæteris. IV, v de Opificio, cap. 13. Julianus M. Ad Juliani martyris sepulcrum dæmones contremiscunt, et ex obsessis fugantur corporibus. VII, xiv. 11, 10. Julianus Apostata. Juliano Apostatæ Daphniticum Apollinem consulenti responsum est ab isto prohiberi se a mortuis quidquameloqui. VII, xiv. 11, 9. Oraculo proxima Babyle martyris ossa efferri jussit, quibus sublatis, templum simul et idolum cœlesti igne conflagravit. ibid. Julianus cum Gallo fratre in clerum ascitus, pietatem in exornandis martyrum basilicis simulat, sed divino prodigio arguitur. ibid. 12, 8. Imperio potitus Christum ejurat, martyrum memorias evertit, aut in idolorum fana convertit. ibid. § 9. A Gentilibus ad Judæos defecisse christianos dicebat, cum quibus unum Deum agnoscerent rursusque ab istis ad Deorum multitudinem recessisse, consecratis martyribus suis. ibid. 14, A Jubente Juliano Apostata templum Hierosolymitanum per Judæos instaurari, crux in eorum vestibus apparens et in cœlo coruscans, ab incæpto illos deterruit. VII, xv. 9, 2. Inter magica sacra timore correptus Julianus cruce se signat, fugatisque dæmonibus metu liberatur. VII, xv. 10, 3. Negat simulacra pro diis ab gentilibus coli, sed in simulacris Deos expertes corporis aliquos, cæteros corporeos. ibid. 17, 4. Corporis expertes Deos simulacrorum auctores facit. ibid. Julita M. Julita martyr flammis injecta purissimum Deo spiritum reddidit, illæso corpore, quod in templi vestibulo collocatum, dulcis et salutaris aquæ fontem excitavit. VII, xiv. 11, 3. Julius. Julio Romano pontifici Apollinaris epistolam ad Dionysium Eutychiani inscripserunt. V, IV. 6, 9. Favisse istam Nestorianis Baronius ait, veteres Monophysitis. ibid. § 10, Alii Julii epistola ad Docium, cujus testimonio synodus Ephesina usa est, Timotheo Apollinarista ab Leontio tribuitur. ibid. § 12. Jurisconsulti quomodo dicere soleant, habere actionem. VII, I de Hierarchia. 6, 5. Jurisdictio ecclesiastica cujus auctoritate niti debeat. VIII, m de Hierarchia. 14, 6. Episcopalis qualis sit. ibid. 10, 1 et seq. Illius origo. ibid. § 4. Quosnam respiciat. ibid. § 8 et cap. 13 per totum. Nullam esse pænes episcopus et sacerdotes remittendorum peccatorum. ibid. 12, 8. Jus in rem aliquam inter corporatas creaturas cui conveniat. IV, п de Opificio. 4, 5. Justificatio fit quibusdam præparationibus. II, x. 27, 12. Justificatio et adoptio filiorum Dei fit per ipsam Spiritus sancti substantiam communicatam nobis. III, vш, cap. 4 et seq. et maxime cap. 5 per totum. Vide § 10 et seq. Justina virgo magicis artibus ab Cypriano petita, ad divinam opem per Mariæ patrocinium confugit. VII, XIV. 9, 12. Jejuniis quoque et vigiliis contra diaboli sese tuetur insidias. ibid. Justina mater Valent. imperat. Justina miraculis deterrita a persequendo Ambrosio, ab impietate Ariana non recessit. VII, XIV. 11, 12. Justiniamus nondum imperator scripsit ad Hormisdam papam de fugienda novitate in professione fidei. V, v. 2, 5. Imperio potitus Theodosium Corrupticolarum auctorem sede Alexandrina pulsum, Constantinopoli, quo profugerat, expulit. V, 1 de Incarnat. 16, 12. Fertur ex composito catholicos tuendos suscepisse, Theodoram Augustam, Acephalos. ibid. § 13. Hæreticos a concilio Contantipolitano damnatos in exilium mittit, libris eorum igni traditis. ibid. Pestilenttssima quædam ex Originis scriptis capita Edicto damnat, subscribentibus Vigilio papa et cæteris patriarchis. ibid. 18, 7. Tria capitula itidem damnat, patriarchis subscribere coactis. ibid. § 8. Vigilium papam Constantinopolim accersit, ut eam damnationem ratam esse jubeat, recusantem indignissime vexat. ibid. et seq. Ejus constantia victus edictum revocat, juratque se trium capitulorum causam integram reservaturum synodali judicio, sed fidem fallit. ibid. § 10 et seq. Vigilium quinta synodi subscribere renuentem, iterum multis afficit molestiis, ibid. § 14. In hæresim Incorrupticolarum labitur, et catholicos episcopos sibi resistentes multat exilio. ibid. 16, 14. Et diriora parans moritur. ibid. Justinus. S. Justini locus de communione in primitiva ecclesia, male ab Arnaldo intellectus, vindicatur et explicatur. VIII, IV de Pœnitentia, cap. 9 per totum. Justinus christianæ religionis tuendæ studiosissimus, Severum Acephalorum principem, Alexandrina sede, quam invaserat, deturbat. V, 1 de Incarn. 16, 11. Justitia, Justum. Justitia vera est animi pulchritudo. I, vi. 8, 6. Quædam inter Deum et creaturas. II, x. 2, 4. Quid sit. ibid. 14, 1 et 16, 3. Justitia est rectitudo ordinis ad alterum ad finem debitum et ad legem divinam. V, I de Lege et Gratia. 10, 1. Est communis virtus. ibid. Est perfecta virtus, non simpliciter, sed ut est ad alterum. ibid. Justitia est adæquatlo cum lege et voluntate divina. ibid. § 2. Justum et honestum re idem sunt, ratione differunt. ibid. Idem etiam est cum decoro. ibid. Justitia generalis per omnia virtutum officia funditur, specialis in parte, velut temperantia, fortitudine, est. ibid. § 3. In omni virtutis officio justi et honesti forma est illud legitimum quod lege divina præcepitur. ibid. Amor justitiæ, quem Augustinus charitatem appellat, est quilibet pia voluntatis affectus et inclinatio in illud justum et honestum quod divina lege præcipitur. ibid. §4. Amori justitiæ non ea justitia quæ Deo inest, et Deus est, sed honestas et justitia proposita est, legeque præcipitur. ibid. § 5. A qua nec gehennæ timor excludi debet. ibid. Omnis pia voluntatis motio ad Christianam justitiam ex fide Christi est, et implicitum ejus amorem continet. ibid. § 6. In amore justitiæ Dei quoque amor implicite continetur, non formaliter. ibid. § 7. Ad amorem justitiæ tres conditiones requiruntur: 1° ut sit ex fide et gratia Christi; 2° ut justum legi divinæ consentaneum prosequatur; 3° ut peccandi voluntatem excludat. ibid. Nostra justitia, justitiæ Dei opposita, caret istis conditionibus. ibid. § 8. Amor honestus, nihil temporalis commodi justitiæ anteponens, sine Christi gratia esse non potest. ibid. § 9. Justi honestique amor, non rudis et inchoatus, sive perfectus, amor est justitiæ, et charitas nominatur; ut plurimum tamen solus perfectus operum efficax eo nomine censetur ab Augustino. ibid. § 10. Justitia legis quid sit. IV. de Pelagianismo. 3, 14. qualis sit. ibid. § 15. Justitia vindicativa in quo consistat. II, x. K Kaλov quid sit. I, vi. 8, 1. Καταλαμβάνειν et Κατάληψις quid sit. I, vur. 3, 1. Usurpata primum hæc a Zenone stoico. ibid. § 6. Kuptos quid proprie sonet. I, m. 2, 7. L Labarum. Admonitus a Christo Constantinus imperator, vexillum instar crucis fieri jussit, labarumque nominavit. VII, xv. 9, 1. Vexillifer labari præsidio tutus et illæsus manet, quamvis certatim hostium telis peteretur: hoc salutari onere in alterum rejecto, continuo confossus interiit. ibid. § 2. Labor aliquis an primis parentibus injunctus fuerit in paradiso. IV, п. de Opificio. 6, 1. Lacedæmonii. Jussi Lacedæmoniorum legati Persarum regem prono in terram vultu adorare, responderunt moris sibi non esse hominem adorare. VII, xv. 2, 4. Lactantius. Lactantii prava opinio de Trinitate, II, 1. 5, 6. Et de Spiritu sancto. ibid. 14, 2. Lactantii loca de militia contra Palmasium explicata. VII. Dissertat. II. 2, 8. et seq. Laici quomodo fiebant presbyteri, et episcopi secundum Palmasium. VIII, m. de Hierarchia. 6, 1. Num contineantur in Hierarchia. ibid. 2, 6. Quo jure concedatur eis baptizare. ibid. 3, 9. Eos in primitiva ecclesia episcopos ordinari vetitum fuisse. ibid. 6. 6. et seq. Eos ordinandi jus nunquam habuisse. ibid. § 9. Eos sacerdotio præditos quis asserat. ibid. § 2, 1. et seq. Quibus argumentis. ibid. cap. 3 per totum. Laicos nunquam consecrasse. VII. Diatriba de potestate consecrandi cap. 3. Laicorum obtatio quæ. ibid. cap. 1. Laodicenus canon xxv explicatus. VII. Diatriba de potest. consecr. cap. 3. Lapides animatos esse quinam assererent. IV, I. de Opificio. 12, 14. Lateranensis Synodus sub Innocentio, in qua Græci reconciliati. III, vII. 1, 5. Latini. Latinos Patres quarta et quinta synodus ut et sexta magnæ auctoritatis esse judicant. III, vii. 8, 1. Latria, Axtpela. Latriæ cultus soli Deo tribuitur. II, II. 12, 5. Latria in Sacris Litteris pro Dei servitute sumitur, eamque vocem divino cultui propriam fecit perpetuus Ecclesiæ usus, cæteris vocibus, quibus Dei veneratio exprimttur, cum hominibus communicatis. VII, xv. 4, 5. Dicitur θεοσέβεια. ibid. Parum distat a δουλείᾳ, si vim nominis spectes, verum usus evicit ut pro soli Deo debito cultu usurpetur. ibid. 2, 6 et 5, 8. Pro cultu soli Deo debito sumitur in Scripturis. ibid. 2, 6. Et in Synodis. ibid. § 7. Eam vocem Latini juris Patres facere maluerunt, quam servitutis nomine interpretari, ne coincideret cum dulia. VII, xv. 2, 7. Non est contra communem usum revocanda ad eam notionem quam a prima origine habuit ibid. § 8. Latria non raro a Græcis Patribus sumitur pro sacrificio. ibid. § 9. Opponitur honorariæ adorationi quæ creaturis exhibetur. ibid. 15, 5. Latriam seu relativam Patres nullam agnoscunt. ibid. § 7. Latria corporis animique functione perficitur, externa adoratione et interna devotione. ibid. § 17. Latriæ cultus exhibetur Deo tanquam supremo omnium rerum Domino. ibid. Latria ex interiore cultu, velut forma, et externo, velut corpore, pro indiviso constat. ibid. § 2. Dicitur adoratio in Spiritu et veritate. ibid. Neque angelis, neque martyribus exhibetur. VI,‡x. 14, 6. et seq. Latronis Sancti anima quo post mortem abiit. I, vII. 44, 6. et seq. Laure sunt paræciæ Alexandrinæ. II, 1. 7, 2. Laus bonæ actionis unde oriatur. IV, v. de Opificio. 3, 9 et 4, 3 et seq. Omnis illa quæ virtuti creaturæ et justitiæ tribuitur unde procedat. ibid. § 12. Laudis origo in actibus liberis in quo sit. ibid. 2. 8. Leo tertius papa improbat additionem vocis Filioque in Symbolo. III, vu. 1, 3. S. Leo Magnus. Columna fidei vocatur in quarta synodo. III, vii. 8, 5. Sancti Leonis sententia de pœnitentia. VIII, vi. de Pænitent. 13, 6. et seq. |