qui hábitat in Jerúfalem.

Ant. Laudáte Dóminum, psállite nómini ejus, quóniam elégit Hrael in possessione fibi. Capitulum, Hymnus Verfic. Benedictus. Preces

&c. ut in

Antiph. ad
Antiph.
quando dicuntur
Proprio; & fic in fequentibus
Feriis.

AD PRIMAM.

. Deus, in adjutórium, &c. Hymnus, Jam lucis. & Antiph. ut in Proprio, & fic in aliis Feriis.

D

Pfalmus 8. Omine Dóminus noster, quàm admirábile eft nomen tuum

in universa terra!

Quóniam eleváta est magnificentia tua * super cælos.

Ex ore infántium & lacténtium perfecifti laudem propter inimicos tuos, * ut déftruas inimícum & ultórem.

Quóniam vidébo cælos tuos, ópera digitórum tuórum ; * lunam & ftellas, quæ tu fundasti:

Quid eft homo, quòd memor es ejus ? * aut filius hóminis, quóniam vísitas eum?

Minuifti eum paulò minùs ab Angelis, glória & honore coronafti eum, & conftituifti eum fuper ópera manuum tuárum.

Omnia subjecisti sub pédibus ejus, * oves & boves universas, ínfuper & pécora campi,

Vólucres cæli, * & pisces maris qui perámbulant fémitas maris.

Dómine Dóminus nofter, *

tuum in universa terra ! Pfalmus 76.

V

Oce meâ ad Dóminum clamávi; * voce meâ ad

Deum, & intendit mihi.

In die tribulatiónis meæ

Deum exquisivi, mánibus meis nocte contra eum ; * & non fum deceptus.

Rénuit consolári ánima mea: * memor fui Dei, & delectatus fum, & exercitátus fum; & defécit spíritus

meus.

Anticipavérunt vigílias óculi mei; * turbátus fum, & non sum locútus.

Cogitávi dies antiquos; * & annos æternos in mente has bui.

Et meditátus fum nocte cum corde meo; * & exercitábar, & scopébam spíritum meum.

Numquid in æternum pro jíciet Deus? aut non appó net ut complacítior fit adhuc? Aut in finem mifericórdiam fuam abscindet, * à generatióne in generatiónem?

Aut obliviscétur miseréri Deus? * aut continebit in ira sua misericórdias fuas?

Et dixi, Nunc cœpi : * hæc mutátio dexteræ Excelfi.

M

Divifio Pfalmi 76. Emor fui óperum perum Dó mini * quia memor ero ab inítio mirabílium tuo rum;

Et meditábor in ómnibus opéribus tuis, * & in adinventiónibus tuis exercébor.

Deus, in sancto via tua; * quis Deus magnus ficut Deus nofter?

Secundùm misericórdiam tuam memento meî tu, * propter bonitátē tuam, Dómine. Dulcis & rectus Dóminus; * propter hoc legem dabit delinquéntibus in via :

Díriget mansuétos in judí cio, * docébit mites vias suas. Universæ viæ Dómini, mifericórdia & véritas, requiréntibus teftamentum ejus & testimónia ejus.

Propter nomen tuum, Dómine, propitiáberis peccáto meo; * multum eft enim. Divifio Pfalmi 24. Uis eft homo qui timet Dóminum legem ftá

Q

?*

tuit ei in via quamelégit. Anima ejus in bonis demorabitur, * & femen ejus hæreditábit terram.

Firmamentum est Dóminus timéntibus eum ; * & testamentum ipsius, ut manifestétur illis.

Oculi mei semper ad Dóminum, * quóniam ipse evellet de láqueo pedes meos.

Réspice in me, & miferére meî, * quia únicus &. pauper sum ego.

Tribulatiónes cordis mei multiplicátæ funt: * de neces ficátibus meis érue me.

Cantate

Antáte Dómino cánticum novum, quia mira

bília fecit.

Salvávit fibi déxtera ejus, * & brachium sanctum ejus.

Notum fecit Dóminus salutáre fuum ; * in confpectu géntium revelávit juftitiam fuam. Recordátus eft mifericórdiæ fuæ, * & veritátis fuæ dómui Ifrael.

Tu parafti directiónes : * judicium & juftitiam in Jacob tu fecifti.

Exaltáte Dóminum Deum noftrum, & adoráte scabellum pedum ejus; * quóniam sanctum eft.

Moyfes & Aaron in facerdótibus ejus, * & Sámuel inter eos qui invocant nomen ejus.

Invocábant Dóminum, & ipfe exaudiébat eos: * in columna nubis loquebátur ad

Custodiébant testimónia ejus, * & præceptum quod dedit illis.

Dómine Deus nofter, tu exaudiébas eos: * Deus, tu propítius fuifti eis, & ulciscens in omnes adinventiónes eórum.

Exaltáte Dóminum Deum noftrum, & adoráte in monte fancto ejus : quóniam sanctus Dóminus Deus nofter.

Antiph. Capit. v. br. &c. habentur ut in Proprio ; & fic in aliis Feriis. DAD NONAM.

. Deus, in adjutorium, &c. Hymnus, Labente. & Antiph. ut in Proprio; & fic in aliis Feriis.

Deum.

Omnes declinavérunt, fimul inútiles facti funt: * non eft qui fáciat bonum, non eft usque ad unum.

Nonne scient omnes qui operantur iniquitátem, qui dévorant plebem meam ut cibum panis?

Deum non invocavérunt:* illic trepidavérunt timóre, ubi non erat timor.

Quóniam Deus dissipávit ossa eórum qui hominibus placent: * confufi funt, quóniam Deus sprevit eos.

Quis dabit ex Sion salutáre Ifrael? cùm convérterit Deus captivitátem plebis fuæ, exultábit Jacob & lætábitur Ifrael.

Ο

,

Pfalmus 72.

Uàm bonus Ifrael Deus his qui recto funt corde! Mei autem penè moti funt pedes, * penè effusi sunt gresfus mei;

Quia zelávi fuper iníquos, * pacem peccatórum videns.

Quia non eft refpectus morti eórum, & firmamentum in plaga eórum.

In labóre hóminum non funt, * & cum hominibus non flagellabuntur.

Ideò ténuit eos supérbia ; * operti funt iniquitate & impietáte suâ.

Pródiit quafi ex ádipe iníquitas eórum; * transiérunt in affectum cordis.

Cogitavérunt & locúti funt nequítiam: * iniquitátem in excelfo locúti funt.

terra.

Ideò convertétur pópulus meus hîc ; * & dies pleni inve nientur in eis.

Et dixérunt: Quómodò scit Deus? * &, Si est sciéntia in Excelfo ?

Ecce ipfi peccatores, & abundantes in féculo, * obtinuérunt divítias.

28 *

Et dixi: Ergo fine causa justificávi cor meum, lavi inter innocentes manus meas;

Et fui lagellátus totâ die, * & caftigátio mea in matutinis.

Si dicébam: Narrabo fic, * ecce natiónem filiórum tuórum reprobávi.

Exiftimábam ut cognoscerem hoc: labor eft ante me, Donec intrem in fancquárium Dei, * & intelligam in novíífimis eórum.

Verúmtamen propter dolos posuisti eis; dejecifti eos, dum allevarentur.

Quómodò facti funt in desolatiónem! fúbitò defecérunt; periérunt propter iniquitátem suam.

Velut fómnium furgéntium, Dómine, * in civitáte tua imáginem ipfórum ad nihilum rédiges;

Quia inflammátum eft cor meum, & renes mei commutáti funt; * & ego ad nihilum redactus fum, & nefc ívi Ut jumentů factus sum apud & ego femper tecum. Divifio Pfalmi 72. Enuifti [Dómine]

te,

T

num

ma

déxteram meam,