Convértere, ánima mea, in réquiem tuam ; * quia Dóminus benefécit tibi; Quia eripuit ánimam meam de morte, * óculos meos à lácrymis, pedes meos à lapsu. Placébo Dómino * in regióne vivórum. Ant. Convértere, ánima mea, in requiem tuam ; * quia Dóminus benefécit tibi, Ant. 8. G. Levavi. Pfalmus 120. L Evávi óculos meos in montes, unde véniet auxílium mihi. Auxílium meum à Dómino, * qui fecit cælum & terram. Non det in commotiónem pedem tuum, * neque dormítet qui custódit te. Ecce non dormitábit neque dórmiet, * qui cuftodit Ifrael. Dóminus cuftodit te, Dó-minus protéctio tua * super manum déxteram tuam. Per diem fol non uret te, * neque luna per noctem. Dóminus cuftodit te ab omni malo: * custódiat ánimam tuam Dóminus. * Dóminus custódiat intróitum tuum & éxitum tuum, ex hoc nunc, & usque in fé culum. Cùm exurgerent hómines in nos, * fortè vivos deglutisfent nos. Cùm irascerétur furor eórum in nos, * fórsitan aqua absorbuiffet nos. Torrentem pertransivit anima noftra, fórsitan pertransisset ánima nostra aquam intolerábilem. Benedictus Dóminus, * qui non dedit nos in captiónem déntibus eórum. Anima nostra sicut passer crepta eft * de láqueo venántium. Láqueus contrítus eft : * & nos liberáti sumus. Adjutórium noftrum in nómine Dómini, * qui fecit cœlum & terram. Ant. Adjutórium nostrum in nómine Dómini, qui fecit cœlum & terram. Ant. 5. a. Magnificávit Dó minus. Pfalmus 125. N convertendo Dóminus I captivitatem Sion, facti lemtin fumus ficut consoláti. Tunc replétum eft gáudio es noftrum, * & lingua nostra exultatióne. Tunc dicent inter gentes: * Magnificávit Dóminus fácere cum eis. Magnificávit Dóminus fáeere nobiscum: * facti sumus lætantes. Converte, Dómine, captivitátem noftram, * ficut torrens in auftro. Qui séminant in lacrymis,* in exultatióne metent. Euntes ibant & flebant, * mittentes fémina sua, Adhæreat lingua mea faucibus meistsi non memínero tui, Si non propofúero Jerúfaprincípio lætitiæ meæ. Memor efto, Dómine, filiórum Edom, * in die Jerúsalem; Qui dicunt: Exinaníte, exinanite * usque ad fundamentum in ea. Fília Babylónis mifera; * beátus qui retribuet tibi retributiónem tuam, quam retribuifti nobis. Beátus qui tenébit, * & allídet párvulos tuos ad pe tram. Ant. Adhæreat lingua mea faucibus meis, fi non propofuero Jerúsalem in principie lætitiæ mez. Erubescant & conturbentur vehementer omnes inimíci mei: * convertantur & erubescant valde velóciter. Pfalmus 7. me Omine Deus meus, in te * falvum fac ex ómnibus perfequentibus me, & libera me. Nequando rápias ut leo áni mam meam, * dum non eft qui rédimat, neque qui salvum faciat. Dómine Deus meus, fi feci iftud; * si est iníquitas in má nibus meis; Si réddidi retribuéntibus mihi mala, * décidam méritò ab inimicis meis inánis : Persequátur inimícus ánimam meam, & comprehendat, & conculcet in terra vitam meam, & glóriam meam in púlverem dedúcat. Exurge, Dómine, in ira tua, * & exaltáre in finibus inimicórum meórum. Et exurge, Dómine Deus meus, * in præcepto quod mandasti. Et synagóga populórum circúmdabit te; * & propter hanc in altum regrédere. Dóminus júdicat pópulos: * júdica 'me, Dómine, secundùm juftitiam meam, & fecundùm innocentiam meam fuper me. Confumétur nequitia peccatórum ; * & diriges juftum, scrutans corda & renes, Deus. Justum adjutórium meum à Dómino, * qui salvos facit rectos corde. D Divifio Pfalmi 7. Eus judex juftus, fortis & patiens, * nunquid iráscitur per singulos dies? Nifi converfi fuéritis, gládium suum vibrábit: * arcum fuum tetendit, & parávit illū: Et in eo parávit vasa mortis;* sagittas fuas ardentibus effécit. Ecce partúriit injuftitiam; * concépit dolórem, & peperit iniquitátem. Lacum apéruit, & effódit eum; * & incidit in foveam quam fecit. Convertétur dolor ejus in caput ejus; * & in vérticem ipsius iniquitas ejus descendet. Confirébor Dómino secundùm juftitiam ejus, * & psallam nómini Dómini altissimi. Ant. Justum adjutórium meŭ à Dómino, qui salvos facit rectos corde. Ps. 7. Hymnus, Capitulum, z. breve, Antiphona ad Nunc dimittis. & Preces, quando dicuntur, habentur in Proprio; & fic in aliis Feriis. FERIA TERTIA. AD OFFICIUM Noct. Invitatorium & Hymnus in Proprio. Ant. 7. d. Quis requiescet. D monte sancto tuo? Qui ingréditur fine mácula, * & operátur juftitiam; Qui loquitur veritátem in corde suo; * qui non egit do'lum in lingua fua; Non funt loquélæ, neque fermones, * quorum non audiantur voces eórum. In omnem terram exívit sonus eórum, & in fines orbis terræ verba eórum : * in sole pósuit tabernáculum suum; Et ipse tanquam sponsus procédens de thálamo suo, * exultávit ut gigas ad currendam viam. A fummo cælo egréssio ejus, & occurfus ejus usque ad summum ejus : * nec eft qui se abscondat à calóre ejus, Divifio Pfalmi 18. LEX * te ✓ convertens ánimas: stimónium Dómini fidéle, fapiéntiam præftans párvulis. Juftitiæ Dómini rectæ, laætificantes corda: * præceptum Dómini lúcidum, illuminang óculos. Timor Dómini sanctus, pér manens in féculum féculi: * judícia Dómini vera, justificáta in semetipfa. Defiderabília fuper aurum & lápidem pretiofum multum, & dulcióra fuper mel & favum. Etenim servus tuus custodit ea: in cuftodiendis illis retribútio multa. Delicta quis intelligit? * ab occultis meis munda me, & ab aliénis parce fervo tuo. Si mei non fuerint domináti, & tunc immaculatus ero, & emundábor à delicto máximo. Et erunt ut compláceant elóquia oris mei, & meditátio cordis mei in confpectu tuo semper. Dómine, adjútor meus, * & redemptor meus. Ant. Quis requiescet in monte sancto tuo, Dómine? qui operátur justítiam, nec fecit próximo suo malum, PS. 14. Ant. 5. a. Non proponébam. Pfalmus 71. Eus, judicium tuum regi da, & juftitiam tuam fílio regis : D Judicáre pópulum tuum in juftitia, * & pauperes tuos in judício. Suscipiant montes pacem pópulo: & colles juftitiam. Judicábit páuperes pópuli, & falvos fáciet fílios pauperum, * & humiliábit calumniatórem. Et permanébit cum sole & ante lunam, * in generatióne generatiónem, Descendet ficut plúvia in vellus, * & ficut ftillicidia stillántia fuper terram. Oriétur in diébus ejus justitia, & abundantia pacis, * donec auferátur luna. Et dominábítur à mari usque ad mare, * & à flumine usque ad términos orbis terrárum. Coram illo prócident Æthíopes, * & inimíci ejus terram lingent. Divifio Pfalmi 71. múnera ófferent; * reges Arabum & Saba dona addú cent. Et adorábunt eum omnes reges terræ: * omnes gentes sérvient ei; Quia liberábit páuperem à potente, * & pauperem cui non erat adjútor, Parcet páuperi & inopi; * & ánimas pauperum salvas fá. ciet. Ex usuris & iniquitáte rédimet ánimas eórum; * & honorábile nomen córum coram illo. Et vivet, & dábitur ei de auro Arábiæ, & adorábunt de ipso semper : * totâ die benedícent ei. Et erit firmamentum in terra in summis montium, fuperextollétur super Líbanum fructus ejus; * & Aorébunt de civitáte sicut fænum terræ. Sit nomen ejus benedictum in sécula: * ante solem pérma net nomen ejus. Et benedicentur in ipso omnes tribus terræ : * omnes gentes magnificábunt eum. Benedictus Dóminus Deus |