ro b 5 6 2 ῥίψας ἑαυτὸν ἐπὶ τῆς γῆς, ἡτήσατο ἔλεος παρὰ τοῦ Θεοῦ λέγων· « Κύριε παντοκράτωρ, τὸ ἔλεός σου κατάπεμψον ἐπ ̓ ἐμὲ, καὶ μηδέποτε ἀφέλης' αὐτὸ ἀπ' ἐμοῦ, ὅτι οἶδα κἀγὼ ὅτι ἄνευ τοῦ ἐλέους σου τὰ σύμπαντα οὐ δύναται 3 εἶναι. » Ταῦτα αὐτοῦ προσευχομένου, ἰδοὺ δύο ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ ἐπέστησαν αὐτῷ καὶ ἦν μετ' 4 αὐτῶν νεώτερος, ἀνεκλάλητον καὶ ἄφατον ἔχων τὴν θέαν τοῦ προσώπου, καὶ ἐπὶ τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ στέφανον ἐξ ἀκανθῶν. * fol. 233 Καὶ ἀναστήσαντες οἱ ἄγγελοι τὸν Παχούμιον εἶπον αὐτῷ· « Ἐπειδὴ ᾐτήσω τὸν Θεόν, κατέπεμψέν σοι τὸ ἔλεος αὐτοῦ· ἰδοὺ αὐτός ̓ ἐστιν τὸ ἔλεος αὐτοῦ, ὁ Κύριος τῆς δόξης ὁ Χριστὸς, ὁ μονογενὴς υἱὸς αὐτοῦ, ὃν ἀπέστειλεν τῷ κόσμῳ σωτῆρα· καὶ ἐσταυρώσατε αὐτὸν, καὶ στέφανον ἐξ ἀκανθῶν περιεθήκατε αὐτῷ. » Εἶπεν δὲ ὁ Παχούμιος πρὸς αὐτόν· « Δέομαί σου, τῆς ἀχράντου φύσεως δέσποτα, οὐκ ἐσταύρωσά σε ἐγώ. » Ὁ δὲ νεώτερος ὑπομειδιάσας " εἶπεν αὐτῷ· « Οἶδα ὅτι σύ με οὐκ ἐσταύρωσας, ἀλλ ̓ οἱ πατέρες ὑμῶν. Θάρσει δὲ, ὅτι ἡ ῥίζα τοῦ σπέρματός σου τοῦ πνευματικοῦ ἕως τοῦ αἰῶνος τούτου οὐ μὴ ἐκλείπῃ. Καὶ οἱ μέλλοντες δὲ 12 ὀλίγοι σώζεσθαι, ἐν τοῖς καιροῖς ἐκείνοις, ἀπὸ τῆς πολλῆς ὀμίχλης τῆς ἀμελείας 13 αὐτῶν ὑπὲρ τοὺς ἄκρως νῦν πολιτευομένους εὑρεθήσονται· ὅτι " οὗτοι νῦν ἔχοντές σε ὡς φωστῆρα πρὸ ὀφθαλμῶν αὐτῶν ἐναρέτως τῷ σῷ φωτὶ ἐπερει* fol. 233 δόμενοι 15 πολιτεύονται, τοῖς δὲ μεταγενεστέροις ἐν αὐχμηρῷ 10 τυγχάνουσιν τόπῳ, 9 10 1. ἀφελεῖς Ν. 2. ἐμοῦ οἶδα γὰρ Ν. 3. δύνανται D. ψαι Ρ. 7. οὗτος D. 8. D om. καὶ στέφ... 8 16 5. ἄφραστον Ρ. 4. καὶ ἐν μέσω D. 9. —un- A. - 11. εκλίπη Α ; ἐκλείψει Ρ; mes miséricordes. » ''A ces paroles, le bienheureux se prosterna aussitôt à terre et implora la misericorde divine en disant : « Seigneur tout-puissant, envoiemoi tes miséricordes et ne me les enlève jamais, car je sais que sans tes miséricordes rien ne peut exister. » Quand il eut dit cela, deux anges de Dieu se tinrent aussitôt près de lui et un jeune homme était avec eux qui avait un visage ineffable et un regard inexprimable; sur sa tête était une couronne d'épines. Les anges relevèrent Pacôme et lui dirent : « Parce que tu as demandé à Dieu de t'envoyer sa miséricorde, voilà que celui-là est sa miséricorde, le Seigneur de gloire, Jésus-Christ, son fils unique, qu'il a envoyé au monde et que vous avez crucifié, et vous avez mis sur sa tête une couronne * Bedjan d'épines. » Pacôme dit au jeune homme : « Je t'en prie, * Seigneur, ainsi que ta sainte nature, je ne * t'ai pas crucifié! » Le visage du jeune homme s'éclaira un peu, et il lui dit : « Je sais que tu ne m'as pas crucifié, mais vos pères m'ont crucifié; aie' donc confiance : la racine de ta semence ne disparaîtra jamais, et ta race sera conservée sur terre jusqu'à la consommation du monde. Le petit nombre de ceux qui seront sauvés à cette époque-là des abondantes ténèbres, aura une conduite plus élevée en perfection que ne l'ont ceux de maintenant. Car maintenant tu leur es comme une lumière devant les yeux, et ils se conduisent excellemment, appuyés qu'ils sont sur ta lumière. Ceux qui les suivront, qui seront sur une terre sombre, si par une bonne P. 143 3 εἰ ' ἐκουσίως ἐν ἀγαθῷ φρονήματι, μηδενὸς αὐτοῖς ὁδηγοῦντος ἐπὶ τὴν ἀλήθειαν, ἀποπηδή σαντες τῆς σκοτίας τοῦ ψεύδους τὴν δικαιοσύνην μετέλθωσιν ', ἀμὴν λέγω 5 ὅτι μετὰ τῶν ἄκρως νῦν πολιτευομένων καὶ ἀμέμπτως εὑρεθήσονται τῆς αὐτῆς ἀπολαύοντες σωτηρίας. Καὶ ταῦτα εἰπὼν εἰς οὐρανὸν ἀνῆλθεν τοῦ ἀέρος φωτισθέντος. 7 147 10 8 b 31. Θαυμάζοντος δὲ τοῦ μακαρίου ο Παχουμίου ἐπὶ τοῖς λαληθεῖσιν αὐτῷ, διέμεινεν ἄσιτος, καὶ εὐθέως κρούουσιν 10 εἰς τὴν νυκτερινὴν " σύναξιν. Συναχθέντες οὖν οἱ 12 ἀδελφοὶ εὗρον αὐτὸν εἰς τὸν εὐκτήριον οἶκον 13. Τελεσθείσης δὲ τῆς νυκτερινῆς λειτουργίας '' ἐκάθισαν πάντες εἰς ἀκρόασιν * τοῦ λόγου αὐτοῦ, καὶ ἀνοίξας τὸ στόμα αὐτοῦ ἤρξατο δίδασκειν * fol. 233 αὐτοὺς λέγων· « ̓Αδελφοί, ὅσον ἔχετε τὴν πνοὴν ὑμῶν ἐν τῷ γηείνῳ 15 τούτῳ σώματι ἀγωνίσασθε ὑπὲρ τῆς σωτηρίας ὑμῶν πρὸ τοῦ ἐλθεῖν τὴν ὥραν ἐκείνην, ἐν ᾗ μέλλομεν ἑαυτοὺς κλαίειν. Ἐργασώμεθα προθύμως τὴν ἀρετήν· λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι, εἰ ᾔδειτε 18 τὰ ἐν τοῖς οὐρανοῖς ἀποκείμενα ἀγαθὰ τοῖς ἀγωνιζομένοις, καὶ πῶς οἱ ῥᾴθυμοι καὶ οἱ ἀποπεσόντες κολάζονται καὶ οἷα βασανιστήρια ἀπόκεινται τοῖς ἀμελήσασιν, καὶ μάλιστα τοῖς ἐπεγνωκόσιν τὴν ἀλήθειαν 20 καὶ μὴ ἀξίως πολιτευσαμένοις 2 τοῦ ἀποφυγεῖν τὴν ἐν ταῖς κολά 19 17 6. om. D. 1. A om. εἰ 2. αὐτοὺς D. 3. κακίας ND. 4. —θουσιν Α. 5. AD add. σοι. θησιν Α. 8. —μινεν Α. 9. Ρ om. διεμ. άσ. Ici se termine la citation N; αὐτῶ ἀσίτου ὄντος εὐθ. D. 10. κροουσιν Α. 11. -ηνην Α. 12. καὶ συναχ. οἱ D. 13. Ρ om. Συναχθέντες... 14. λιτ— Α. 15. γηίνω D. 16. ἐν τῷ στόματι Ρ. 17. -σθαι Α. 18. ηδιται Α, εἴδητε D. 19. om. D. om. καὶ μαλ... 7 20. D volonté et une pensée efficace, et sans que personne les conduise, ils courent à la vérité et s'approchent des ténèbres vers la certitude, en vérité je vous le dis, ils seront délivrés avec ceux qui ont maintenant une conduite éminente et exempte de reproche, et seront jugés dignes du même salut. » Quand il eut dit cela, il alla au ciel; le ciel s'ouvrit et l'air devint lumineux' au point qu'on ne peut raconter la splendeur de cette lumière à l'aide de paroles humaines!' 31'. Tandis que le Grand était dans l'admiration de ce qui lui avait été dit, aussitôt on frappa (pour appeler) les frères à la réunion de la nuit. PAROLES INSTRUCTIVES QU'IL ADRESSA AUX FRÈRES RÉUnis. Quand les frères se furent réunis * à l'assemblée nocturne et que l'office de nuit fut terminé, les frères s'assirent pour écouter sa parole. Il ouvrit la bouche et leur dit : « Mes frères, tant que le souffle vous reste dans le corps '', combattez * Bedjan pour votre salut, avant que vienne cette heure où nous devrons pleurer sur nous-mêmes. Pratiquons la vertu avec ardeur : car, je vous le dis, si vous connaissiez les biens du ciel et la gloire qui est réservée aux saints, les tourments de ceux qui ont abandonné Dieu, les supplices réservés aux négligents et surtout à ceux qui connaissent la vérité et ne se conduisent pas à son égard comme il convient pour hériter de la béatitude réservée aux saints; vous fui1. Cf. M S 177; DENYS, chap. XLVI; Paral., no 19. σεσιν βάσανον [πάντα πόνον ὑπεμείνατε ἂν ὑπὲρ τοῦ ἐν τῇ κατὰ Χριστὸν ἀρετῇ τελειωθῆναι]'. 2 * Ιο1. 234 Απέλθατε * τοιγαροῦν, ἀδελφοὶ, εἰς τοὺς τάφους, καὶ ἴδετε 2 * τὴν τῶν ἀνθρώπων ὑπόστασιν, 6 7 14 ὅτι οὐδέν ἐσμεν. Τί οὖν κενοδοξεῖ ἄνθρωπος χοῦς τυγχάνων; τί δὲ ὑπερηφανεύεται' ὅλως 5 δυσωδία ὑπάρχων ° ; Κλαύσωμεν οὖν ἑαυτοὺς, ὡς καιρὸν ἔχομεν, μήποτε, ἐλθούσης τῆς ἐξόδου ἡμῶν, εὑρεθῶμεν ἀπαράσκευοι, καὶ μέλλωμεν τότε τὸν Θεὸν καιρὸν ἄλλον αἰτεῖσθαι πρὸς μετάνοιαν. ̓Αθλία ἀληθῶς ἡ ψυχὴ ἐκείνη καὶ τρισαθλία ἡ τὸν κόσμον καταλείψασα καὶ ἑαυτὴν καταγράψασα τῷ Θεῷ, ἀξίως δὲ τοῦ ἑαυτῆς ἐπαγγέλματος μὴ ζήσασα. Μὴ οὖν συγχωρήσωμεν, ἀδελφοὶ, τῷ αἰῶνι τούτῳ ὀλίγῳ ὄντι καὶ εὐτελεῖ ', καὶ σκίας παρερχομένης ἐοικότι, ἁρπάσαι ἀφ' ἡμῶν τὴν μακαρίαν ἐκείνην καὶ ἀθάνατον ζωήν. ̓Αληθῶς φοβοῦμαι, • Ιο1. 234 ἀδελφοί, μήποτε οἱ κατὰ σάρκα ἡμῶν πατέρες 12 ἐν * τῷ κόσμῳ διατρίβοντες καὶ περιαντλούμενοι ταῖς τοῦ βίου πραγματείαις τε καὶ περιστάσεσιν, οἰόμενοι περὶ ἡμῶν ὡς δῆθεν ἀνακειμένων τῷ Κυρίῳ ", καὶ ἐντεῦθεν ἀρραβωνισθέντων ' ἡμῶν τὰ πρόσοδα τῆς μακαρίας ζωῆς, ἐπικουρίας τυχεῖν παρ ̓ ἡμῶν ' ἐν τῷ μέλλοντι αἰῶνι, εὑρεθῶσιν τουναντίον κατακρίνοντες ἡμᾶς, καὶ λέγοντες· Οὐ ταῖς εὐχαῖς ὑμῶν ἠλπίζομεν σωθῆναι "7; οὐχ ὡς 18 ἄγγελοι ἡμῖν ἐδοκεῖτε, βαδίζοντες ἐπὶ τῆς γῆς; οὐκ εὐλογεῖσθαι 10 ἐφ' ἑκάστης παρ' ὑμῶν ᾐτούμεθα ; Καὶ τότε πληρωθήσεται εἰς ἡμᾶς 20 τὸ προφητικὸν λόγιον· Πῶς ἐταλαιπωρήσατε 21 καταισχυνθέντες σφόδρα; μεγάλη ή θλίψις ὑμῶν, πῦρ ἀνήφθη ἐφ' ὑμᾶς, ἠχρειώθησαν 2 οἱ fol. ro b 7. 13 16 2. ται Α. 1. AD om. [sic P]. 15 4. υπερι- Α. 5. ὅλος ὢν D. 10. —λή Α. · 11. —μένο; Α. add. καὶ ποῦ ἡ ἀποταγὴ τοῦ κόσμου καὶ ἡ ἀκολούθησις τοῦ Χριστοῦ, καὶ ταῦτα μὲν οὕτως et om. deinde usque riez les souffrances des châtiments. "Allez donc aux tombeaux et voyez que la substance de l'homme n'est rien. Pourquoi l'homme qui est poussière s'adonne-t-il à une vaine gloire? Pourquoi se glorifie-t-il, lui qui n'est que pourriture? Pleurons donc sur nous-mêmes quand il en est temps, de crainte qu'au moment de notre sortie (de ce monde) nous ne nous trouvions réduits à demander à Dieu un autre temps pour nous repentir. Oh! combien malheureuse et pleine de repentir sera cette âme qui a abandonné le monde et s'est donnée à Dieu sans vivre d'une manière conforme à sa promesse! Ne laissons donc pas, mes frères, ce monde, qui est petit et méprisable et semblable à l'ombre qui * Bedjan passe, nous enlever la vie bienheureuse et immortelle. En vérité, je crains * que vos pères selon la chair, qui vivent dans le monde et qui se débattent dans les soucis et les souffrances du monde et qui croient que vous êtes proches du Seigneur et que vous avez pris dès ici un gage d'entrée à la vie éternelle, ne trouvent plus d'assistance que vous pour le monde à venir et alors ne nous condamnent et ne disent ce qui est écrit ": Comment avez-vous travaillé pour être si humiliés? le feu a été allumé sur vous, vos rameaux se sont corrompus, 1. « Nos pères » Α. 2. D passe d'ici au 33. κλάδοι ὑμῶν· διὰ τοῦτο εἰς προνομὴν ἐγενήθησαν. Ἐπ' αὐτὴν ὠρύοντο λέοντες, καὶ ἐπ' αὐτὴν ἔδωκαν φωνὴν αὐτῶν. Διὰ τοῦτο ἐγένοντο οἱ ἠγαπημένοι ὡς οἱ ἐβδελυγμένοι. Καὶ * fol. 234 ὁ στεφανὸς τῆς κεφαλῆς ὑμῶν ἀφῄρηται, καὶ τὰ ἑξῆς. 32. Ἵν ̓ οὖν μή τι τοιοῦτον συμβῇ ἡμῖν, ἀγωνισώμεθα, ἀδελφοὶ, ἐξ ὅλης ψυχῆς ἡμῶν, τὸν θάνατον ἐφ' ἑκάστης πρὸ ὀφθαλμῶν ἔχοντες, ὃς καὶ μὴ βουλομένων ἡμῶν ἐπελεύσε ται. Φιλοσοφείτω' οὖν ἕκαστος ἡμῶν πρὸς τὸ παχύτατον τοῦτο σῶμα, καὶ ἐρχομένων ἐπὶ τὴν κοίτην ἑσπέρας, λεγέτω ἡ ψυχὴ πρὸς ἕκαστον τῶν μελῶν τοῦ σώματος· « Ω πόδες, « ἐφ' ὅσον ἐξουσίαν ἔχετε τοῦ στήκειν, μὴ ὀκνεῖτε πρὸ τοῦ κλιθῆναι ὑμᾶς καὶ ἀκινή « τους μεῖναι· στήκετε οὖν νευρούμενοι εἰς δοξολογίαν τοῦ Κυρίου. » Πρὸς δὲ τὰς χεῖρας « Ὦ χεῖρες, ἔσται " καιρὸς ὅτε μέλλετε ̓ ἐκλελυμέναι εἶναι καὶ ἀκίνητοι καὶ ἐκδεδεμέναι 5. 9 3 4 8 γο α fol. « ἀλλήλαις, μηδεμίαν κίνησιν ἔχουσαι· * διὰ τοῦτο πρὸ τοῦ ἐμπεσεῖν ὑμᾶς εἰς ἐκείνην τὴν * [οΙ. 234 « ὥραν, μὴ ἐκκακεῖτει ἐπεκτεινόμεναι εἰς δέησιν πρὸς Κύριον. » Πρὸς δὲ τὸ λοιπὸν σῶμα alus aussi ils ont été pillés. Sur lui ont rugi les lions et ils ont donné (leur) voix'. 324. * Maintenant que vous avez entendu cela, mes frères, travaillons de 1. Jérémie, II, 15. 10. - 4. Cf. M S 178. 6 2. Ibid., XIII, 18-19. Une partie de ce texte reste à identifier. 3. Isaïe, XXVI 5. Cette addition du syriaque se trouve aussi dans les Paral. Puis l'un des deux mss. des Paral. omet presque toute la suite de la présente histoire (de la p. 49*, col. 1, B, jusqu'à la p. * 53, col. 1, A; Acta SS., Maii, III). 6. Προθύμως Ρ. - 7. Litté. : eles-vous délaillantes el pas p. 146 31 * fol. 235 « 3 4 λεγέτω οὕτως ἡ ψυχή Ὦ σῶμα, πρὸ τοῦ χωρισθῆναι ἡμᾶς, καὶ μακρυνθῆναι ἀπ' ἀλλήλων, « ἐμὲ μὲν εἰς τὸν τόπον μου πορευθῆναι, σὲ δὲ εἰς τὴν γῆν ἀναλῦσαι ἐξ ἧς ἐλήφθης, δυσωδία τε καὶ σηπεδόνι' καταναλωθέντα, θαρσαλέως οὖν στῆθι, καὶ προσκύνει τῷ Θεῷ « ἀόκνως. Λαβέ μου τὴν αἴσθησιν διὰ τῶν δακρύων γνωριζομένην· γνώρισον τῷ δεσπότῃ τὴν « εὐγενῆ σου δουλίαν· βάστασόν με προθύμως ἐξομολογουμένην πρὸ τοῦ σε βασταχθῆναι ὑπὸ « ἄλλων· μὴ θέλων κοιμᾶσθαι καὶ ἀνακτᾶσθαι εἰς αἰώνιον κόλασιν καταδικάσης με. Ἔσται γὰρ καιρὸς ὅτε ὁ βαρύτατος ἐκεῖνος ὕπνος διαδέχεσθαί σε μέλλει. Ἐὰν * ἀκούσης μου, « σῶμα, ἀπολαύσομεν ὁμοῦ τῆς ἀϊδίου * καὶ μακαρίας κληρονομίας. Ἐὰν δὲ μὴ ἀκούσῃς μου, « διὰ σὲ ἐγὼ, ἡ ἀθλία ψυχὴ, καταδικασθήσομαι ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως, εἰς αἰωνίαν βάσανον. » Ἐὰν οὕτως καθ' ἑκάστην ἔσεσθε ἀλείφοντες” ἑαυτοὺς, ἀδελφοὶ, ἀληθινὸς ναὸς τοῦ Θεοῦ γενήσεσθε, καὶ ἐνοικοῦντος τοῦ Θεοῦ ἐν ὑμῖν, οὐδεμία μεθοδία σατανικὴ δυνήσεται ὑμᾶς ἀπατῆσαι. ̓Αντὶ γὰρ μυρίων διδασκάλων, ὁ τοῦ Θεοῦ λόγος διδάσκει ὑμᾶς καὶ σοφίζει καὶ ὅσα ὁ ἀνθρώπινος λόγος οὐ δύναται λέγειν, τὸ ἅγιον Πνεῦμα διδάξει ὑμᾶς. Καὶ ἕτερα μὲν πολλὰ καὶ ὠφέλιμα δυνατόν ἐστιν εἰπεῖν πρὸς ὑμᾶς τῇ τοῦ Κυρίου χάριτι· ταῦτα δὲ πρὸς ὑπόμνησιν ὑμῶν εἴρηται, ἵνα μὴ ἀμελήσητε τῆς ἑαυτῶν σωτηρίας. » Τελεσθείσης δὲ τῆς >> 8 * Bedjan P. 147 « tout le corps, l'ame dira : « O corps, avant de nous séparer et de nous éloigner |