Page images
PDF
EPUB

χεῖρας αὐτοῦ εἰς τὸν οὐρανὸν εἶπεν· Ὁ Πατὴρ, ὁ Υἱὸς καὶ τὸ ἅγιον Πνεῦμα, ὁ Θεὸς, διὰ τῶν πρεσβειῶν Μιχαὴλ τοῦ ἀρχιστρατήγου βοήθει μοι τῷ ἁμαρτωλῷ. Καὶ λαβὼν ὕδωρ ἐνέβαλεν εἰς τὸ στόμα τοῦ παιδίου, καὶ παραχρῆμα ἀνεβόησεν ἡ παῖς καὶ ἔκραξεν λέγουσα· Ὁ Θεὸς τῶν Χριστιανῶν, βοήθει μοι', ἀληθῶς μεγάλη σου ἡ δύναμις, Μιχαὴλ ἀρχιστράτηγε. Ἐβα* Β p. 203. πτίσθη δὲ αὐτὸς καὶ πᾶς ὁ οἶκος αὐτοῦ, καὶ ᾠκοδόμησεν ἐκεῖ εὐκτήριον μικρὸν εἰς * ὄνομα 5 Μιχαὴλ τοῦ ἀρχιστρατήγου καὶ ἐσκέπασεν τὸ ἅγιον ὕδωρ ἐκεῖνο, καὶ οὕτως ἀνεχώρησεν μετὰ τῆς θυγατρὸς αὐτοῦ δοξάζων τὸν θεόν. Οἱ δὲ Ἕλληνες ἔβρυχον κατὰ τῶν Χριστιανῶν καὶ τοῦ ἁγίου ὕδατος ἐκείνου, τοῦ καταστρέψαι αὐτὸ καὶ ἀφανίσαι ἀπὸ τῆς γῆς ἐκείνης. IV. — Καὶ μετὰ ἐνενηκοστὸν ἔτος ἀφ ̓ οὗ τὸ εὐκτήριον ᾠκοδομήθη ἐπάνω τοῦ ὕδατος, εἰσῆλθεν παιδίον ἀπὸ Ἱεραπόλεως, ὡς ἐτῶν δέκα, ὀνόματι Αρχιππος, γένους πιστῶν καὶ 10 Χριστιανῶν υἱὸς, καὶ ἐκαθέσθη οὗτος προσμονάριος πρῶτος. Ἦν ὁ βίος αὐτοῦ τοιοῦτος Ζήσας ἔτη ἑβδομήκοντα, ἀφ ̓ οὗ δὲ ἤρξατο δουλεύειν τὸ εὐκτήριον τοῦ θεοῦ ἔζησεν ἔτη ἑξήκοντα, ἄρτου μὴ γευσάμενος μήτε κρέατος μήτε οἴνου, μήτε λουσάμενος. Ἡ γὰρ τροφὴ αὐτοῦ ἦν τοιαύτη· Βοτάνας ἀγρίας ἔψων ἤσθιεν χωρὶς ἅλατος, καὶ τοῦτο ὁ μακάριος ἐποίει μίαν τὴν ἑβδομάδα, τὴν δὲ τιμίαν αὐτοῦ ψυχὴν ἐδρόσιζεν τῇ ἡμέρᾳ ἐκ τρίτου ὕδατος ὀγκίας 15 * Β p. 291. τρεῖς, καὶ τοῦτο ἐποίει ὁ μακάριος διὰ τὴν τοῦ σώματος ἀνάψυξιν. * Τὸ δὲ ἔνδυμα αὐτοῦ

1. Β om. βοήθει μοι. 2. οἰκοδ. Β.

2

γ' a.

*

1

et Spiritus Sanctus, * qui es unus Deus, per intercessionem sancti Michaelis archangeli subveni, succurre mihi peccatori. Et ' cum hoc dixisset ' accepta aqua misit in os filiæ suæ et statim soluta est lingua ejus et clamavit puella dicens : Deus Christianorum, adjuva me, in veritate virtus magna est tua, Michael archangele. Baptizatus est autem homo ille continuo cum filia et ' tota domo sua, et ædificavit ibi parvum quoddam' oratorium in ' honore et ' nomine beati Michaelis archangeli, super eandem aquam sanctam, et reversus est gaudens cum filia in domum suam glorificans et laudans Deum. Insani vero populi hæc videntes fremebant adversus fideles et maxime adversus locum sanctum, et subvertere illud cogitabant, obruere nitentes et exterminare' sanctificatum funditus fontem ab eodem loco ' quatenus nec nominaretur '.

2

[ocr errors]

IV. Post nonagesimum itaque annum ædificationis sancti illius domicilii quod super praedictum eatenus constructum fuerat fontem, venit quidam a Ierapolim annorum circiter decem, religiosis et Christianis parentibus natus, * fol. 223 nomine * Archippus. Hic primum habitare capit in venerabili templo sancti archangeli Michahelis. Erat enim prædictus puer vitæ venerabilis, vivens per annos sexaginta, postquam cœpit in præfato ministrare oratorio, panem non comedens et vinum non bibens. Caro nunquam introivit in hos ejus, neque lavit aliquando corpus suum. Esca autem illius herbæ aggrestes erant cocta absque * oleo, et hos semel in ebdomada. Animam vero post diem tercium

[blocks in formation]

εἶχεν σάκκους δύο ἀγρίους, καὶ τὸν μὲν ἕνα σάκκον ἐνδεδυμένος ἦν ὁ μακάριος καὶ οὐκ ἐξή νεγκεν αὐτὸν ἀπὸ τῆς σαρκὸς αὐτοῦ ἕως ἂν ὁ χρόνος αὐτοῦ ἐτελειώθη καὶ οὕτως πάλιν τὸν ἕτερον σάκκον περιεβάλετο. Ἡ δὲ κοίτη αὐτοῦ ἦν ἐστρωμένη λίθους ἐξεῖς, καὶ ἐπάνω τῶν λίθων κιλίκιον διὰ τὸ μὴ ὁρᾶσθαι τοὺς λίθους ὑπὸ τῶν εἰσερχομένων, τῇ δὲ τιμίᾳ αὐτοῦ 5 κεφαλῇ ὑπέκειτο σάκκος μεμεστωμένος ἀκάνθας· ἐν τούτοις ἐπανεπαύετο ὁ μακάριος ἐν τῇ ὥρα τοῦ καθεύδειν αὐτὸν, καὶ πάλιν καθ ̓ ἑκάστην νύκτα ἐπάνω τῶν λίθων καὶ τῶν ἀκανθῶν ἐπικείμενος ὁ δοῦλος τοῦ θεοῦ οὕτως ἐξετέλει τὸν τῆς ἀγρυπνίας πικρότατον ὕπνον, οὐδέποτε γὰρ ὁ δοῦλος τοῦ θεοῦ ἔτυχεν ἀνέσεως, γυμνάζων αὐτοῦ τὸ σῶμα, τὴν δὲ ψυχὴν ἄσπιλον διαφυλάττων ἐκ τῆς τοῦ ̓Αλλοτρίου παγίδος'. Τὴν γὰρ στενὴν καὶ τεθλιμμένην ὁδὸν βαδί10 ζων ἔλεγεν· Μὴ ποιήσῃς, Κύριε, ἐμοὶ τῷ ἁμαρτωλῷ χαρῆναι ἐπὶ τῆς γῆς ταύτης. * Μὴ εἰσελ- * Β p. 295. θέτωσαν τὰ ἀγαθὰ τοῦ κόσμου τούτου ἐνώπιον τῶν ὀφθαλμῶν μου. Μὴ γένοιτό μοι, Κύριε, μήτε μίαν ἡμέραν τοῦ ἐνιαυτοῦ ἀγαθὴ, μήτε μετεωρισθῶσιν οἱ ὀφθαλμοί μου τῆς ματαιότητος τοῦ αἰῶνος τούτου, ἀλλ ̓ ἔμπλησον, Κύριε, τοὺς ὀφθαλμούς μου δακρύων πνευματικῶν, καὶ τὴν καρδίαν μου φώτισον εἰς ἐπίγνωσιν τῶν σῶν ἐντολῶν, καὶ δώρησαί μοι δωρεὰν ν 15 ἐδωρήσω τοῖς ἀπ ̓ αἰῶνός σοι εὐαρεστήσασιν. Τί γάρ μοι ὑπάρχει τὸ πήλινον σῶμα; εἰ μὴ βόρβορος τις δυσωδίας, καὶ τὸ καλλώπισμα τοῦτο γύμνωσίς ἐστιν τῆς ἀφθάρτου ψυχῆς.

1. B add. διὰ πρεσβειῶν τοῦ ἀρχιστρατήγου Μιχαήλ. ἢ ἔμπροσθεν.

3

[blocks in formation]

sustentabat aqua* perparvum ad refocilandum potius corpus quam ad potandum. Indumenta ejus * sagum asperrimum et ' nisi semel in anno non exuebatur eum, seu cum præ nimia penitus vetustate solveretur" Stratus vero illius accutissimæ petra, desuper autem, cilitio tectæ, ne ab aliquo viderentur. Porro ad caput ejus erat cilitium spinis involutum, et in his quiescebat vir sanctus quando sompni tempus advenisset." Instabat vigiliis nocturnæ orationis, numquam corpori* quietem aliquando concessit, sed omnes illecebras illius macerans spiritui subjugabat, animam vero innocuam nitidamque a laqueis inimici reservabat. Artam et angustam viam arripiens, votis omnibus ad supernam patriam anhelabat, die noctuque in oratione persistens' dicebat : Non mihi permittas peccatori, domine Deus, sæculo in isto prosperari quantulumcumque, nec assit oculis cordis praesentis delectatio mundi, * una nec * fol. 223 vel die suaderi valeat incedere corporeis delectationibus unquam, oculi non extollantur ad gloriam sæculi fluxam, sed replere dignare eos spiritualibus lacrimis semper, cordisque mei archanum in agnitionem utique tuorum sanctissimorum illuminare præceptorum, mihique concede misello spiritus gratiam tui dare, quam dignatus es cunctis tibi qui a sæculo placuerunt. Aiebatque : Quid enim necesse est studium habere corporis hujus quod mox pulvis est futurum ac vermis et sanies putrida. Adornatio namque et studium corporis nuditas cum dedecore incorruptibilis animæ. ' Aliter est enim animæ decus

v0 b.

Ἔστιν δὲ τὸ τῆς ψυχῆς ἔνδυμα πίστις ὀρθὴ πρὸς θεὸν, γύμνωσις καὶ ἀμέλεια σαρκός, πεῖνα καὶ δίψα καὶ ἄσκησις ἀγγελική, ξηροκοιτία καὶ ἀγρυπνία, προσευχὴ καὶ δάκρυα, στεναγμοί καὶ μετάνοιαι, ἡσυχίαι καὶ ἐλεημοσύναι, καὶ πάντα τὰ ἀρεστὰ τοῦ θεοῦ, ἐν τούτοις γὰρ τοῖς καλλωπίσμασιν εὐφραίνεται ἡ ψυχή. Τί γὰρ ἐπιζητεῖ ἡ ψυχὴ ἐκ τοῦ σώματος; οὐδὲν εἰ μὴ μόνον πᾶσαν δικαιοσύνην καὶ εὐλαβείαν. Τὸ δὲ σῶμα ταῦτα ἐπιζητεῖ· τὴν παμφάγον γαστρι- 5 μαργίαν καὶ ἀσωτίαν, φιλαργυρίαν καὶ πᾶσαν ἀκαθαρσίαν, φαντασίας καὶ πονηρίας, ἐπιθυμίας κακὰς καὶ πάντα τὰ μὴ ὄντα πρὸς θεὸν ἀρεστὰ, ἐν ταύταις ταῖς ἐπιθυμίαις χαίρει τὸ σῶμα καὶ ἐν τούτοις αἰχμαλωτίζεται ἡ τάλαινα ψυχή. Ἐγὼ δὲ ὁ ἁμαρτωλὸς καὶ ταλαίπω * Β p. 296. ρος τί ποιήσω; βοήθησόν μοι, Κύριε ὁ Θεός μου, καὶ τῆξόν μου τὸ σῶμα ὡς * τὸν κόκκον τοῦ σινάπεως, τὴν δὲ καρδίαν μου σύντριψον καὶ ταπείνωσον ὅπως μὴ ἐξουδενωθῶ παρὰ σοῦ, 10 ἐγὼ γὰρ, Κύριε ὁ Θεός μου, τὸ πρωΐ ὡσεὶ χλόη ἤνθησα, ἑσπέρας δὲ ἀποπίπτω καὶ παρέρχο μαι', ἀλλ ̓ ὅμως οὐ μὴ παύσωμαι ἕως ἂν νεκρώσω μου τὰ μέλη ἀπὸ πάσης ἐπιθυμίας κακῆς. V. — Ταῦτα δὲ ̓ ἦν μελετῶν ὁ δοῦλος τοῦ θεοῦ ̓Αρχιππος, καὶ τὴν ἀγγελικὴν ἄσκησιν ἐκτελῶν καθ ̓ ἑκάστην ἡμέραν ἐδόξαζε τὸν θεὸν τὸν χορηγοῦντα αὐτῷ τὴν τοιαύτην ὑπομονήν. Τὰ δὲ πλήθη τῶν Χριστιανῶν καὶ τῶν Ἑλλήνων προσέτρεχον ἐν τῷ τόπῳ ἐκείνῳ, καὶ 15

2

[merged small][ocr errors][merged small]
[ocr errors]

et corporis aliter '. Indumenta igitur animæ hæc sunt: Fides ad Deum recta, nuditas et negligentia carnis, penuria cibi et potus et conversatio angelica, humi cubitatio, et vigilia speciales, suspiria fontesque lacrimarum, pœnitentia præteritorum facinorum, quietudo et elemosina, humilitas et mansuetudo, pacientia et caritas', et reliqua quæ placita Deo noscuntur. In his enim ornamentis lætificatur anima et exultat. Quid aliud postulat a corpore anima nisi ut juste vivat et sobrie. Similiter corpus illicite appetit quæ sua' sunt, idem ventris ingluviem, libidinem, avaritiam, immunditiam et omnes corruptibiles concupiscentias et inutilia desideria," in quibus infelix anima deprehen* fol. 224 ditur et captivatur, ' quæque * demergunt hominem in interitum et perditionem'. Ego denique infelix quid faciam miser. Adjuva me, Domine Deus meus, et confringe in me sinapis granum corporeas vires, da mihi cor contritum et humiliatum, ut non confundar, neque despiciar * a tua immensa clementia. Ego enim, Domine Deus, mane sicut herba florui, vespere decido et aresco, sed tamen non quiescam, donec membra mea, te auxiliante, mortificent quæ sunt super ab omni concupiscentia' et delectatione carnali '.

[ocr errors]

2

V. Hæc igitur meditabatur vir Dei Archippus die' noctuque' angelicam in terris exequens conversationem, in Dei laudibus assidue perdurans,' omnipotenti' Deo gratias referens qui ei in omnibus patientiam et longanimitatem tribuebat. Multitudo vero Christianorum atque ethnicorum undique' concurrebant illuc, et quotquot cum timore Dei et fide non ficta confitentes sanctæ

1. Le Ms. répète sua (au commencement de la ligne suivante).

2. Depdatur Ms.

οἵτινες μετὰ φόβου καὶ πίστεως ὁμολογοῦντες Τριάδα καὶ λέγοντες· Ο Πατήρ, ὁ Υἱὸς καὶ τὸ ἅγιον Πνεῦμα, ὁ Θεὸς, διὰ τῶν πρεσβειῶν Μιχαὴλ τοῦ ἀρχιστρατήγου ἐλέησον ἡμᾶς· καὶ τοῦτο λέγοντες ἐπέβαλον τὸ ἅγιον ὕδωρ ἐπὶ τὰς νόσους αὐτῶν, καὶ ἐθεραπεύοντο. Οἱ δὲ ἄπι στοι καὶ τῆς ἀληθείας ἐχθροὶ οὐκ ἤθελον θεωρεῖν τὴν δόξαν τοῦ θεοῦ καὶ καθ ̓ ἑκάστην ὥραν 5 ἔβρυχον ὡς λέοντες τοῦ καταστρέψαι τὸ ἅγιον ὕδωρ ἐκεῖνο ἅμα καὶ τὸν δοῦλον τοῦ Θεοῦ

ἀποκτεῖναι. Καὶ πολλάκις ἐρχόμενοι οἱ ἀσεβεῖς ἐμάστιζον αὐτὸν, ἄλλοι δὲ ἥρπαζον τοὺς σταυροὺς ἀπὸ τοῦ εὐκτηρίου καὶ συνέτριβον ἐπάνω τῆς κεφαλῆς τοῦ ὁσίου, ἄλλοι δὲ τῶν τριχῶν αὐτοῦ λαμβάνοντες ἔσυρον αὐτὸν ἔξω· ἄλλοι δὲ τὴν γενειάδα' τοῦ πώγωνος αὐτοῦ ἐκτίλλοντες ἔρριπτον * ἐπὶ τὴν γῆν, οἱ δὲ ἐπέτρεχον ἐπὶ τὸ ἅγιον ὕδωρ τοῦ καταστρέψαι * B p. 297. 10 αὐτὸ, καὶ εὐθέως αἱ χεῖρες αὐτῶν ἐκρατοῦντο· ἄλλοι δὲ προσερχόμενοι ἔβλεπον φλόγα πυρὸς ἐξερχομένην ἀπὸ τοῦ ὕδατος ἐπὶ τὰ πρόσωπα αὐτῶν, καὶ οὕτως ἀπεστρέφοντο οἱ ἀσεβεῖς κατησχυμμένοι· ἄλλοι δὲ πρὸς ἑαυτοὺς ἔλεγον· Ἐὰν τοῦτο τὸ ὕδωρ οὐ καταστρέψωμεν καὶ τὸν κασουδάριον τοῦτον οὐκ ἀποκτείνωμεν, πάντες οἱ θεοὶ ἡμῶν ἐξουδενωθήσονται ὑπὸ τῶν θεραπευομένων ἐνταῦθα. Καὶ ἦσαν λοιπὸν βασανίζοντες τὸν δοῦλον τοῦ θεοῦ καθ ̓ ἑκάστην 15 ἡμέραν, καὶ ἄμετρα δεινὰ ἔσχεν ὁ μακάριος ὑπὸ τῶν εἰδωλοθυτῶν Ἑλλήνων, καὶ ταῦτα ὑπομένων ἐδόξαζεν τὸν Θεὸν ἀπαύστως ἡμέρας καὶ νυκτός.

[ocr errors]

1. τὰς παριάς Β. - 2. Casularium ?

*

r" b.

et individuæ Trinitatis fidem, dicentes : O Pater omnipotens qui cum unigenito Filio tuo et Spiritu sancto unus es Deus, per sancti Archangeli intercessionem Michahelis miserere nobis, et fundebant de illa sancta aqua super corpora sua, et statim sanabantur a quocumque languore detenti fuissent'. Infideles autem et veritatis inimici rennuentes videre gloriam Dei,' unde proficere debuerant, deterius inde labebantur '. Per singulos etenim dies rugientes quasi leones fremebant dentibus contra sanctissimum locum illum *et* fol 224 omni conamine subvertere oratorium nitebantur, salutiferumque obruere fontem et maxime Dei reverentissimum famulum jugulare. Frequenter denique impiissimi venientes, crudeliter eum cum fustibus graviterque lacerabant. Alii cruces ab oratorio ligneas auferentes, cædendo super caput frangebant illius sævientes. Alii vero per capillos capitis et barbæ trahentes ejiciebant foras, et omni remota pietate cædebant eum. Quod ille patientissime sufferens, gratias omnipotenti Deo referebat in omnibus'. Alii vero pergebant ad saluberrimum fontem, obruere illum nitentes. Sed ubi appropinquabant ad eum, statim brachia eorum tenebantur et manus. Alii accedere cupientes, videbant flammam ignis de fonte eodem procedentem contra facies suas, sicque confusi et semiusti revertebantur. Alii autem ad invicem loquebantur dicentes : Hunc si non obruimus sacrilegum fontem, extinctusque * seductor non fuerit ille, dii procul dubio nostri * ab omnibus contempnuntur, ' sacraque eorum cultura ad nichilum redigetur. Et erant cotidie nimiis et crudelissimis affitientes suppliciis Dei famulum Archippum, "quod ille sustinens cuncta patienter gratias Deo referebat immensas.

[ocr errors]
[graphic]

* Pf. 14 r°.

*

VI. — Καὶ ἦν ἐν τῷ τόπῳ ἐκείνῳ ποταμὸς καταβαίνων ἐξ ἀριστερῶν ὀνόματι Χρύσης· οὗτος περιεπάτει ἐγγίζων τὸ θυσιαστήριον τοῦ θεοῦ ἐξ ἀρχῆς κόσμου, καὶ πολλάκις]' ἠβουλήθησαν οἱ ἐχθροὶ τῆς ἀληθείας τοῦ μῖξαι τὸν ποταμὸν μετὰ τοῦ ἁγιάσματος ἐκείνου * Β p. 298. * καὶ οὐκ ἴσχυσαν, ἀλλὰ δοκιμάσαντες ἀπέφυγεν τὸ ὕδωρ τοῦ ποταμοῦ ἢ καὶ ἐχωρίσθη εἰς δύο, τὸ δὲ χωρισθὲν ὕδωρ ἀπὸ 3 τοῦ ποταμοῦ ἀνέκαμψεν εἰς τὰ δεξιὰ μέρη τοῦ θυσιαστηρίου· 5 καὶ οὕτως πορεύεται ἕως τῆς ἡμέρας ταύτης.

5

4

2

VII. - Ἐν δὲ τοῖς χρόνοις ἐκείνοις ἕτεροι δύο ποταμοὶ κατήρχοντο ἀπὸ ἀνατολῆς ἐγγίζοντες τὸν ἅγιον τόπον ἐκεῖνον ὡς ἀπὸ μιλίων τριῶν. Ὁ μὲν εἷς ἐξ αὐτῶν ὀνόματι Λυκόκαπρος καὶ ὁ ἄλλος * ὀνόματι Κοῦφος· οὗτοι ἐμίσγοντο " εἰς κεφαλὴν τοῦ ὄρους τοῦ μεγάλου καὶ ἀνακάμπτοντες τὰ δεξιὰ περιεπάτουν ἐπὶ τὰ μέρη τῆς Λυκίας. Ὁ δὲ 10 * Ρ f. 11 ν° ἐξ ἀρχῆς διάβολος καὶ [ἐπικατάρατος, ὁ τὰ πονηρὰ ἐμφυτεύων]° * εἰς τὰς καρδίας τῶν ἀνθρώπων, ὁ τῶν κακῶν βοηθὸς καὶ συνήγορος, ὁ τοῦ θεοῦ ἀρνητὴς καὶ τῶν ἀγγέλων μισητὸς 10 ὁ τῶν ἁγίων φονευτὴς καὶ τῶν θείων ἐκκλησιῶν διώκτης, ὁ τῶν ἰαμάτων ἐξολοθρευτής καὶ τῶν ἀσθενούντων πειρασμὸς, ὁ τὸν κόσμον ἀπατήσας καὶ μὴ χορτάσας", ὁ τὸν οὐρανὸν

[ocr errors]

12

* Β Ρ. 299. καὶ τὴν γῆν * μισήσας καὶ τὸ σκότος ἀγαπήσας '', ὁ τῶν βουλομένων σωθῆναι ἀποστάτης καὶ 15 τῶν ἀγωνιζομένων εἰς σωτηρίαν ἀντίδικος, ὁ μισόκαλος καὶ μισόχριστος ", ὁ ἐσκοτισμένος καὶ βεβυθισμένος οὐκ ἐπαύετο 15 ἐνοχλῶν τοὺς εἰδωλοθύτας τοῦ καταπατῆσαι τὸ ἁγίασμα

1. 'Ici commence le ms. palimpseste P. - 2. B add. ἀπὸ τοῦ ἁγιάσματος.

5. ἕτερος Β.

6. ἐσμίγ. Β.

[ocr errors]

3. om. Β.

. 7. B add. εἰς. 8. μέρη (μέρι Ρ) Λυκίας Β.
la reliure. 10. μισητής Β.
- 12. B add. αἰώνιον.
11. χωρ- Ρ, χορτασθεὶς Β.
14. ἀντίχριστος Β. 15. ἐπαύσατο Β.

[merged small][ocr errors]

4. B add. Sv. 9. Cette ligne est sous

[ocr errors][merged small][merged small][merged small]
[ocr errors]

VI. Erat autem in loco eodem fluvius decurrens a sinistro ejusdem oratorii * fol. 224 latere vocabulo Chrisis ", et conati sunt : omni nisu inimici veritatis extorquere illum a proprio alveo et cum sacro miscere oratorii fonte, ad hoc tantum ut exterminaretur salutifera aqua a loco illo, sed non prævaluerunt. Nam ubi hoc facere voluerunt, divino nutu aqua ejusdem fluminis huc illucque diffugere cœpit, ita ut in duabus partibus divideretur. Et una exinde pars quæ divisa est conversa in aliam partem hoc est in dexteram partem altaris, et deinde discurrere usque in hodiernum diem.

VII. Erant præterea duo alia flumina, quæ tunc ab orientis partibus veniebant quorum transitu a sanctuario præfato tribus dividebatur milibus, quorum unus vocabatur Lycocapros, alius vero Kysos. Hii jungebantur in cujusdam magni montis cacumine et in unum collecti descendebant a latere dextro ejusdem montis et decurrebant in partibus Litiae. Antiquus vero hostis et totius contrarius bonitatis, universorumque adinventor malorum et adversarius omnium salvari cupientium, * qui propter superbiam de cœlis ruens volutatur in sordibus, et ex Angelo Apostata factus, æternoque igni mancipatus, antichristus, non cessabat animos instigare paganorum ad subversionem sacratissimæ ædis et aquæ sanctæ abolitionem. Immisit ergo in præcordia misero

« PreviousContinue »