Incola ego fum in terra;* non abfcóndas à me mandáta

tua.

Concupívit ánima mea defideráre juftificatiónes tuas* in omni témpore.

Increpáfti fuperbos; * mas ledicti qui declinant à mandá tis tuis.

Aufer à me oppróbrium & contémptum ; quia teftimónia tua exquisívi.

Etenim fedérunt príncipes, & advérsùm me loquebántur ; * fervus autem tuus exercebátur in juftificatiónibus tuis;

Nam & teftimonia tua meditátio mea eft, & consilium meum juftificatiónes tuæ. A Dhæfit pavimento ánima

mea, * vivífica me fecúndùm verbum tuum.

Vias meas enuntiávi & exaudifti me; * doce me juftificatiónes tuas.

Viam juftificatiónum tuá rum ínftrue me, * & exercébor in mirabílibus tuis.

Dormitávit ánima mea præ tædio,* confirma me in verbis tuis.

Viam iniquitátis ámove à me, * & de lege tua miserére meî.

Viam veritátis elégi,* judí cia tua non fum oblitus.

Adhæft teftimoniis tuis Dómine; * noli me confúndere.

Viani mandatórum tuórum cucurri, * cùm dilatásti cor meum. Glória Patri.

Symbolum. Dicitur quando fit Officium de Dominica, & in feftis SS. Trinitatis.Omittitur autem in Dominicis intra octavas quafcun que occurentibus. Uicúnque vult falyus ante ómnia

effe, opus eft ut téneat catholicam fidem: Quam nifi quifque íntegram inviolatámque ferváverit, abfque dúbio in ætérnum peribit.

*

Fides autem cathólica hæc eft, * ut unum Deum in Trinitáte, & Trinitátem in unitáte venerémur.

Neque confundéntes perfónas,* neque fubftantiam feparántes :

*

Alia eft enim perfóna Patris, ália Filii, alia Spiritûs-fancti. Sed Patris, & Filii, & Spíritûs-fancti una eft divínitas,* æquális glória, coætérna majéftas.

Qualis Pater, talis Filius,* talis Spíritus-fan&us.

Incréatus Pater, increátus Filius, * increátus Spíritusfanctus.

omnipotens Fílius, * omnípotens Spíritus-fanctus: Et tamen non tres omnipo téntes,* fed unus omnipotens. Ita Deus Pater, Deus Fí lius,* Deus Spíritus-fan&tus. Et tamen non tres Dii;* fed eft Deus.

unus

tua;* in æquitáte tua vivífica

me.

ET véniat fuper me miferi'córdia tua Dómine,* falutáre tuum fecúndùm elóquium tuum.

Et refponděbo exprobrántibus mihi verbum;* quia fperávi in fermónibus tuis.

Et ne aúferas de ore meo verbum veritátis ufquequáque; quia in judiciis tuis fuperfperávi.

Et cuftodiam legem tuam femper, in féculum & in féculum feculi.

Et ambulábam in latitúdine; quia mandáta tua exquisívi.

Et loquébar de teftimoniis tuis in confpéctu regum, & non confundébar.

Et meditábar in mandátis tuis * diléxi.

quæ

Parátus fum, & non fum turbátus; * ut custódiam mandáta tua.

Funes peccatórum circumplexi funt me; * & legem tuam non fum oblitus.

Média nocte furgébam ad confitendum tibi* fuper judícia juftificatiónis tuæ.

Párticeps ego fum ómnium timéntium te, & cuftodiéntium mandáta tua.

nam falútem,* ut Incarnatiónem quoque Dómini noftri Jefu Chrifti fidéliter credat. Eft ergo fides recta, ut credámus & confiteámur, * quia Dóminus nofter Jefus. Chriftus Dei filius, Deus & homo est.

Deus eft ex fubftántia Patris ante fécula génitus;* & homo eft ex fubftantia matris in féculo natus.

Perféctus Deus, perféctus homo;* ex ánima rationáli & humána carne fubsíftens. Equális Patri fecúndùm divinitátem ;* minor Patre fecúndùm humanitátem. Quilicèt Deus fit & homo;* non duo tamen, fed unus eft Chriftus.

hómines refurgere habent cum corpóribus fuis, * & reddituri funt de factis própriis ratiónem;

Et qui bona egérunt, ibunt in vitam æternam; * qui verò mala, in ignem ætérnum.

Hæc eft fides cathólica,* quam nifi quifque fidéliter firmitérque crediderit falvus effe non póterit. Glória Patri. Capitulum. 1.Tim. 1.17. Regi feculórum,&c. Ut infrà poft Vefperas Sabbati.

AD TERTIA M. Hymnus. Nunc fan&te, &c. Ut infrà poft Vefperas Sabbati, &fic aliis diebus.

L

Ex Pfalmo 118. Egem pone mihi Dómine viam juftificatiónum tuárum, * & ex

in Deum.

Unus omníno non confufióne fubftántiæ,* fed unitáte perfóna.

Nam ficut ánima rationális & caro unus eft homo, * ita Deus & homo unus eft Chriftus :

Qui paffus eft pro falúte noftra, defcéndit ad ínferos,* tértiâ die refurréxit à mórtuis;

,

&

Da mihi intelle&tum fcrutábor legem tuam,* & cuftódiam illam in toto corde meo.

Deduc me in femitam mandatórum tuórum, * quia ipfam vólui.

Inclina cor meum in teftimónia tua, & non in avaritiani.

Avèrte óculos meos ne vídeant vanitátem ;* in via tua vivífica me.

Státue fervo tuo eloquium tuum* in timore tuo.

Amputa oppróbrium meum

tuos:

*

Ecce concupivi mandáta

tua;