Antiph. Et valde manè * una Sabbatórum veniunt ad monuméntum orto jam fole, allelu-ia, Oratio. Deus, qui hodiér. pag. 333. Antiph. Angelus enim Dómini. p. 333. Antiph. Erat autem. pag. 333. Antiph. Præ timóre autem ejus. p. 333. Capitulum. 2. Corinth. 5. F Pulémur non in fermento veteri, neque in ferménto malítiæ & nequitiæ: fed in ázymis finceritátis & veritátis. . Deo grátias. Y. Hæc dies quam, ut fupra. Oratio. Oratio. Rafta quæfumus omnipotens Deus ut qui Refurrectiónis Domínica folénnia cólimus: erectiónis noftræ suscipere lætitiam mereamur. Per eúmdem Dóminum. Ad Vefperas. Antiph. Alleluia. iv. Pfalm. Dixit Dóminus. cum tribus fequentibus.pag. 94. Capitulum. Expurgate. pag. 333. . Stetit Jefus in médio difcipulórum fuórum, allel, allel. Stetit. . Et dixit eis, Pax vobis, allelu-ia, allel. Stetit. . Glória Patri. Stetit. Antiph. Ite,* nuntiáte fratribus meis, allelu-ia, ut eant in Galilæam, ibi me vidébunt, allelu-ia, allel. allel. Oratio. Deus qui hodiér. pag. 333. Homília Lectiónis ejusdem : beáti Gregórii Papæ. A Homil. 23. in Evangel. Udiftis (fratres chariffimi) quia duóbus difcipulis ambulantibus in via, non quidem credéntibus fed ta cors Deus ut in Refurre&tióne Dómini noftri Jefu Chrifti:percipiamus veráciter portiónem. Per cúmdem Dóm. Ad Landes. men de fe loquéntibus Dóminus appá-PRæfta nobis omnipotens & mifériruit: fed eis fpéciem quam recognófcerent non ofténdit. Hoc ergo foris egit Dóminus in óculis córporis: quod apud ipfos agebátur intus in óculis córdis. Ipfi namque apud femetipfos intus & amábant: & dubitabant. Tu autem, . Angelus Dómini. pag. 330. Lectio fecunda. E Is autem Dóminus foris & præfens aderat : & quis effet non oftendébat. Defe ergo loquéntibus præféntiam exlíbuit: fed de fe dubitantibus, cognitiónis fuæ fpeciem abfcóndit. Verba quidem cóntulit: durítiam intellectus increpávit. Sacræ Scriptúra myftéria : que de feipfo erant, apéruit & tamen Antiph. Allelu-ia. v. Pfalmi feftivales. Capitulum. Virtúte magna. pag. 334. Antiph. Nonne fic* opórtuit pati ខ Oratio. quia adhuc in córum córdíbus peregti-Dus, qui folennitate Pascháli mun nus erat à fide: fe ire lóngiùs finxit. Fingere namque componere dicimus: unde & compofitóres futi, figulos vo cámus. BL. Dum transiffet. pag. 330. Lectio tertia. do remédia contulifti pópulum tuum quæfumus cælefti dono proféquere: ut & perfectam libertatem cónfequi mereátur & ad vitam proficiat fempitérnam: Per Dóminum. Ab hac die ufque ad Pentecoften dicitur Oratio. Adéfto. poft Pfal. Deus vedu-nérunt. nérunt. pro Prioribus ad Capitulum proficifcentibus. thil ergo fimplex Véritas per duplicitátem fecit fed talem fe eis exhibuit in córpore: qualis apud illos erat in mente. Probandi autem erant ihi qui eum etfi necdum ut Deum digerent: faltem ut peregrínum amáre potuiffent. Sed quia effe extránei à charitate non poteranthi cum quibus Véritas gradiebátur : eum ad hofpitium quafi peregrínum vocant. Cur autem dicimus, vocant cùm illic fcriptam fit, Et coëgérunt cum? Ad fingulas Horas. Ad Primam. Ad Tertiam. Capitulum. Rom..6. Hriftus refurgens ex mórtuis, jam non móritur: mors illi ultrà non dominabitur quòd enim mortuus eft Oratio. Deus, qui Eccléfiam. ut fupra., Léctio fancti Evangélii: fecúndùm Joánnem. N illo témpore: Manifestavit se íte nera fufcepta pro nobis cælo inférre máluit abolére nóluit: ut Deo Patri, noftræ prétia libertátis ofténderet. Talem fibi Pater ad dexteram locat trophæum falútis noftræ amplectens tales illic mártyres nobis cicatrícis fuæ coróna monftrávit. Et quóniam fermo hucrum Jefus difcipulis fuis ad mare Tinofter ufque evafit confiderémus qua grátia fecúndùm Joánnem crediderint Apóftoli, qui gavifi funt: fecúndùm Lucam, quafi incréduli redarguántur ibi Spíritum fanctum accéperint: hic fedére in civitáte jubeántur: quoadúf-Gregórii Papæ. que induántur virtúte ex alto. Ad Benedictus. Antiph. Stetit Jefus in médio difcipulórum fuórum, & dixit eis, Pax vobis, allel. allel. Ad Sextam. Oncéde Oratic. beríadis: manifeftávit autem fic. Erant beáti Homil. 24. Ectio fancti Evangélii quæ modò Lin veftris auribus fecta elle fratres mei) quæftióne ánimum pulfat : fed pulfatióne fua vim difcretiónis índicat. Quæri enim poteft, cur Petrus qui pifcátor ante converfionem fuit: poft converfiónem ad pifcatiónem rédiit. Et cùm Véritas dicat Nemo mittens manum fuam ad arátrum, & afpiciens retro, aptus eft regno Dei? cur repétiit quod dereliquit. Tu autem. Lectio fecunda. Ed fi virtus difcretiónis infpicitur, Scicius videtur, quia nimirum ne gótium quod ante converfiónem fine peccáto éxtitit: hoc étiam repétere poft Concede quæfumus omnipotens converfionem culpa non fuit. Nam pif Deus ut qui Pafchális feftivitá catórem Petrum : Matthæum verò telo tis folénnia colimus: in tua fanctifica-nárium fcimus. Et poft converfiónem tióne vivámus. Per Dóminum. Oratio. Ad Nonam. Rafta quæfumus omnipotens Deus?? ut per hæc fefta Pafchália quæ có limus: devóti in tua laude vivámus. Per Dóminum. Ad Magnificat. fuam ad pifcatiónem Petrus rédiit. Matthæus verò ad telónii negotium non refédit. Quia áliud eft victum per pifcatiónem quærere: aliud autem telónii lucris pecunias augére. Sunt enim plé-| raque negotia: quæ fine peccátis exhibéri, aut vix aut nullatenus poffunt. Antiph. Obtulérunt difcipuli Dómi-Quæ ergo ad peccátum implicant; ad no partem pifcis affi, & favum mellis, allelu-ia, allel. hæc neceffe eft ut poft converfiónem ánimus non recúrrat. Lectio tertia. 11 Uæri étiam poteft cur difcipulis Oratio. Deus, qui nos Refurrectiónis. ut fupra. FERIA QUINTA. : Léctio fancti Evangélii fecúndùm in mari laborantibus, poft refurrectiónem fuam Dóminus in littore ftetit: qui ante refurrectiónem fuam coram difcipulis fuis in flúctibus maris ambulávit. Cujus rei rátio feftínè cognófcitur: fi ipfa quæ tunc íncrat caufa penfetur. Quid enim mare, nifi præ-N illo tempore: María ftabat ad fens féculum fignat quod fe cáfuum tumúltibus, & undis vitæ corruptibilis illidir? Quid per foliditatem: líttoris nifi illa perpetuitas quiétis ætérnæ figu tátur ? Ad Benedictus. monuméntum forìs, plorans. Dum ergo fleret, inclinávit fe, & profpéxit in monuméntum: & vidit duos Angelos in albis fedéntes. Et réliqua. Homilia Lectiónis ejufdem beáti Gregórii Papæ. Homil. 25. : Aría Magdaléne, quæ fuerat in Antiph. Mittite in dexteram navígii Mcivitate peccátrix, amando Veri rete, & inveniétis, allelu-ia, Oratio. Eus, qui nos Refurrectiónis Dominicæ annua folennitate lætíficasconcéde propitius: ut per temporália fefta que agimus pervenire ad gaúdia ætérna mereámur : Per eúmdem Dóminum. Ad Tertiam, Oratio. Deus, qui nos PR Oratio. Ræfta quefumus omnipotens Deus! ut hujus feftivitátis Paschális mirábile facraméntum, & temporálem no bis tranquillitatem tribuat : & vitam cónferat fempitérnam. Per Dóminum. Oratio. Ad Nonam. Dicas concede propitius: ut Eus, qui nos per Pafchália fefta ea quæ devótè agimus, te adjuvánte, : tátem lavit lacrymis, máculas críminis. Et vox Veritatis implétur, qua dícitur dimiffa funt ei peccáta multa: quóniam diléxit multùm. Quæ enim frígida priùs peccándo remanferat : poftmodum amándo fortiter ardébat, Nam poftquam venit ad monumentum ibique corpus Dominicum non invénit fublátum crédidit: atque dif cípulis nuntiávit. Qui veniéntes vidérunt atque ita effe ut múlier díxerat: credidérunt. Tu autem. Lectio fecunda. ET de eis protinus fcriptum cft: Abiérunt ergo difcipuli ad femetipfos. Ac deinde fubjungitur Maria autem ftabat ad monuméntum foris: plorans. Qua in re penfandum eft hu jus mulieris mentem quanta vis amóris accénderat quæ à monumento Dómini, étiam difcipulis recedéntibus: non recedébat. Exquirébat quem non inve nerat flebat inquiréndo : & amoris fui igne fuccénfa, ejus quem ablátum cré didit, ardébat defidério, |