Introíbo in domum tuam: adorábo ad templum fanctum tuum in timóre

tuo.

Dómine deduc me in juftitia tua: propter inimicos meos dirige in confpectu tuo viam meam.

Quóniam non eft in ore eórum véritas: cor eórum vanum eft. Sepúlchrum patens eft guttur eórum: linguis fuis dolósè agébant: júdica illos Deus.

Décidant à cogitatiónibus fuis: fecúndùm multitúdinem impietátum eórum expélle cos: quóniam irritavérunt te Dómine.

Et læténtur omnes qui fperant in te : in ætérnum exultábunt, & habitábis in eis.

Et gloriabúntur in te omnes qui díligunt nomen tuum: quóniam tu benedices justo.

Hómines & juménta falvábis Dómine : quemádmodum multiplicásti mifericórdiam tuam Deus.

Filii autem hóminum: in tégmine alárum tuarum fperábunt.

Inebriabúntur ab ubertáte domus tuæ: & torrente voluptátis tuæ potábis cos, Quóniam apud te eft fons vitæ : & in lúmine tuo vidébimus lumen.

Prætende mifericórdiam tuam fciéntibus: & juftitiam tuam his qui recto funt corde.

Non véniat mihi pes fupérbiæ: & manus peccatóris non móveat me. Ibi ceciderunt qui operántur iniquitáexpúlfi funt nec potuérunt ftare. Antiph. Dómine in cælo mifericór dia tua.

Antiph. Convérfus eft.

Canticum. Ifaia 12.

Dómine:

tuæ coronafti nos.

Antiph. Intéllige clamórem meum Dómine.

Antiph. Dómine in cælo,

Pfalmus 35:

DIxit injuftus ut delinquat in femetipfo: Non eft timor Dei ante óculos ejus.

Quóniam dolósè egit in confpectu ejus ut inveniatur iniquitas ejus ad ódium.

Verba oris ejus iniquitas, & dolus: nóluit intelligere, ut bene ageret. Iniquitátem meditátus eft in cubíli fuo: aftitit omni viæ non bonæ : malitiam autem non odívit.

Dómine in cælo mifericórdia tua: & véritas tua ufque ad nubes. Juftitia tua ficut montes Dei : judícia tua abyffus multa.

irátus es mihi: convérfus eft furor tuus, & confolátus es me.

Ecce Deus falvátor meus: fiduciáliter agam, & non timébo.

Quia fortitúdo mea, & laus mea Dóminus: & factus eft mihi in falútem.

Hauriétis aquas in gaúdio de fontibus Salvatóris : & dicétis in die illa, Confitémini Dómino, & invocáte nomen ejus.

Notas fácite in pópulis adinventiónes ejus: mementóte quoniam excélfum eft, nomen ejus.

Cantate Dómino, quóniam magníficè fecit : annuntiate hoc in univérfa terra. Exúlta, & lauda habitátio Sion: quia magnus in médio tui fanctus Ifraël. Antiph. Convérfus eft furor tuus Dómine & confolatus es me.

Antiph. In excélfis laudáte Deum, ·Pfalmus. Laudáte. pag. 27.

tur: adjuvábit eam Deus manè dilúculo. Conturbátæ funt gentes, & inclináta funt regna: dedit vocem fuam, mota eft terra.

Dóminus virtútum nobifcum : fufcéptor nofter Deus Jacob.

Veníte, & vidéte ópera Dómini, quæ pófuit prodígia fuper terram: aúferens bella ufque ad finem terræ.

Arcum cónteret, & confringet arma: & fcuta combúret igni.

Vacáte, & vidéte, quóniam ego fum Deus: exaltábor in géntibus, & exaltábor in terra.

Dóminus virtútum nobifcum: fufcéptor nofter Deus Jacob.

Pfalmus 46.

O jubilate manibus.

Mnes gentes plaúdite mánibus :

Quóniam Dóminus excélfus, terribilis Rex magnus fuper omnem terram. Subjécit pópulos nobis : & gentes fub pédibus noftris.

Elégit nobis hæreditátem fuam: fpéciem Jacob, quam diléxit.

Afcendit Deus in júbilo : & Dóminus in voce tuba.

Pfallite Deo noftro, pfallite: pfallite Regi noftro, pfallite.

Quóniam Rex omnis terræ Deus: pfallite fapiénter.

Regnabit Deus fuper gentes: Deus fedet fuper fedem fanctam fuam.

Príncipes populórum congregáti funt cum Deo Abraham : quóniam Dii fortes terræ veheménter elevati funt. Antiph. Adjútor in tribulationibus. Antiph. Magnus Dóminus. Pfalmus. 47.

MAgnus Dóminus

& laudabilis

nimis in civitáte Dei noftri, in

monte fancto ejus.

Fundátur

Fundátur exultatióne univérfæ terræ:| mons Sion, látera Aquilónis, cívitas Regis magni.

Deus in dómibus ejus cognofcétur: cùm fufcipiet eam.

Quóniam ecce reges terræ congregáti funt: convenérunt in unum. Ipfi vidéntes fic admiráti funt: contarbáti funt, commóti funt: tremor apprehéndit cos.

Ibi dolores ut parturiéntis : in fpíritu veheménti cónteres naves Tharfis.

Sicut audivimus, fic vídimus in civitáte Dómini virtútum, in civitáte Dei noftri: Deus fundávit eam in ætérnum. Sufcépimus Deus mifericórdiam tuam: in médio templi tui.

Secúndùm nomen tuum Deus, fic & laus tua in fines terræ: juftitia plena eft dextera tua.

Lætétur mons Sion, & exúltent filiæ Jude: propter judícia tua Dómine. Circumdate Sion, & complectímini cam: narráte in túrribus ejus.

Pónite corda veftra in virtúte ejus : & diftribúite domos ejus, ut enarrétis in progénie áltera.

Quóniam hic eft Deus, Deus nofter in ætérnum, & in féculum féculi: ipfe reget nos in fécula,

Pfalmus 48.

calcánei mei circúmdabit me.

Qui confidunt in virtúte fua: & in multitúdine divitiarum suárum glorian

tur.

Frater non rédimit, rédimet homo: non dabit Deo placatiónem fuam.

Et prétium redemptiónis ánimæ fuæ: & laborabit in ætérnum, & vivet adhuc in finem.

Non vidébit intérituin cùm víderit fapiéntes moriéntes : fimul insípiens & ftultus períbunt.

Et relínquent aliénis divítias fuas: & fepulchra eórum domus illórum in ætérnum.

Tabernácula eórum in progénie & progénie: vocavérunt nómina fua in terris fuis.

Et homo, cùm in honóre effet, non intelléxit: comparátus eft juméntis infipiéntibus: & símilis factus eft illis.

Hæc via illórum fcandalum ipfis : & póftea in ore fuo complacébunt,

Sicut oves in inferno pófiti sunt: mors depáfcet eos.

Et dominabúntur córum jufti in matutíno & auxílium eórum veteráfcet in inférno à glória córum.

Verumtamen Deus rédimet ánimam meain de manu ínferi:cùm accéperit me. Ne timúeris cùm dives factus fúerit

Quique terrígenæ & fílii hóminum: fimul in unum dives & pauper. Os meum loquétur fapiéntiam: & meditátio cordis mei prudéntiam. Inclinábo in parábolam aurem meam: apériam in pfaltério propofitiónem

meam.

Cur timébo in die mala iniquitas

domus ejus.

Quóniam cùm interierit, non fumet ómnia: neque defcéndet cum eo glória ejus.

Quia anima ejus in vita ipsíus benedicétur confitébitur tibi cùm beneféceris ei.

Introibit ufque in progénies patrum fuórum & ufque in ætérnum non vidébit lumen.

:

F

A folis ortu ufque ad occáfum: ex Sion fpécies decóris ejus.

Deus manifeftè véniet: Deus nofter, & non filébit.

Ignis in confpectu ejus exardéfcet: & in circuitu ejus tempeftas válida.

Advocábit cælum defúrfum : & terram difcernere pópulum fuum., Congregáte illi fanctos ejus: qui ordinant testaméntum ejus fuper facrifícia. Et annuntiábunt cæli juftitiam ejus : quóniam Deus judex eft.

Audi pópulus meus,& loquar: Ifraël,& teftificábor tibi:Deus Deus tuus ego fum. Non in facrificiis tuis árguam te : holocaúfta autem tua in confpectu meo funt femper.

Non accípiam de domo tua vítulos: neque de grégibus tuis hircos.

Quóniam meæ funt omnes feræ fylvárum: juménta in móntibus & boves. Cognóvi ómnia volatilia cæli: & pulchritúdo agri mecum eft.

Si efuriero, non dicam tibi: meus eft enim orbis terræ, & plenitúdo ejus.

Numquid manducabo carnes taurórum aut fanguinem hircórum potábo? Immola Deo facrificium laudis : & redde Altiffimo vota tua.

Et invoca me in die tribulatiónis : éruam te, & honorificábis me. Peccatóri autem dixit Deus: Quare tu enárras juftitias meas : & affumis

teftaméntum meum per os tuum ?

Tu verò odifti difciplínam : & projecífti fermónes meos retrórfum,

Si vidébas furem, currébas cum eo : & cum adúlteris portiónem tuam ponébas. Os tuuin abundávit malítia: & lingua tua concinnabat dolos.

Sedens advérsùs fratrem tuum loquebáris & advérsùs filium matris tuæ ponébas fcandalum : hæc fecifti,& tácui. Exiftimáfti iniquè quod ero tui símilis árguam te, & ftatuam contra faciem tuam.

:

Intellígite hæc qui oblivifcímini Deum nequándo rápiat, & non fit qui eripiat.

Sacrificium laudis honorificabit me: & illic iter quo ofténdam illi falutáre Dei. Pfalmus 51.

Uid gloriaris in malítia: qui potens es in iniquitáte? Tota die injuftitiam cogitavit lingua tua: ficut novácula acúta fecifti dolum. Dilexífti malítiam fuper benignitatem iniquitátem magis quàm loqui æquitátem.

Dilexifti ómnia verba præcipitatiónis: lingua dolófa.

Proptérea Deus déstruet te in finem: evéllet te, & emigrábit te de tabernáculo tuo: & radicem tuam de terra vivéntium.

Vidébunt jufti, & timébunt : & fuper eum ridebunt, & dicent : Ecce homo, qui non pofuit Deum adjutórem fuum. Sed fperávit in multitúdine divitiarum fuárum : & præváluit in vanitáte fua.

Ego autem ficut olíva fructifera in domo Dei : fperávi in mifericórdia Dei in atérnum, & in féculum féculi.

Confitebor tibi in féculum quia fecifti : & expectábo nomen tuum, quó

Pfalmus 52.

Ixit insípiens in corde fuo: Non

Corrupti funt, & abominabiles facti funt in iniquitátibus: non eft qui fáciat bonum.

Deus de calo profpéxit fuper filios hóminum: ut vídeat fi eft intélligens, aut requirens Deum.

Omnes declinavérunt, fimul inútiles facti funt non eft qui faciat bonum, non eft ufque ad unum.

Nonne fcient omnes qui operántur iniquitátem qui dévorant plebem meam, ut cibum panis ?

Deum non invocavérunt: illic trepidavérunt timóre, ubi non erat timor.

Quóniam Deus diffipávit offa eórum, qui hominibus placent: confúfi funt, quóniam Deus fprevit eos.

Quis dabit ex Sion falutare Ifraël ? cùm convérterit Deus captivitátem plebis fuæ, exultábit Jacob, & lætábitur Ifraël.

Pfalmus $3.

DEus in nómine tuo falvum me fac:

& in virtúte tua júdica me. Deus exaúdi oratiónem meam : aúri

bus pércipe verba oris mei.

Quóniam aliéni infurrexérunt advérsùm me : & fortes quæfiérunt ánimam meam : & non propofuérunt Deum ante confpéctum fuum.

Ecce enim Deus adjuvat me : & Dóminus fufceptor eft ánimæ meæ.

Avérte mala inimicis meis : & in veritáte tua difpérde illos.

Voluntáriè facrificábo tibi: & confitébor nómini tuo Dómine, quóniam bonum eft.

Quóniam ex omni tribulatióne eripuifti me : & fuper inimícos meos defpéxit óculus meus.

Antiph. Avertat Dóminus captivitá❤ tem plebis fuæ.