M

Pfalmus 131.

om

Eménto Dómine David : & nis manfuetúdinis ejus. Sicut jurávit Dómino : votum vovic Deo Jacob.

Si introíero in tabernáculum domus meæ: fi afcéndero in lectum ftrati mei. Si dédero fomnum óculis meis: & pálpebris meis dormitatiónem.

Et réquiem tempóribus meis: donec invéniam locum Dómino tabernáculum Deo Jacob.

Ecce audivimus eam in Ephráta: invénimus eam in campis filvæ.

Introibimus in tabernáculum ejus : adorabimus in loco, ubi ftetérunt pedes ejus.

Surge Dómine in réquiem tuam; tu & arca fanctificationis tuæ.

Sacerdotes tui induántur juftitiam; & fancti tui exúltent.

Propter David fervum tuum: non avértas faciem Chrifti tui.

Jurávit Dóminus David veritátem, & non fruftrabitur eam: de fructu ventris tui ponam fuper sedem tuam.

Si cuftodierint filii tui teftaméntum meum: & teftimónia mea hæc quæ docébo eos.

Et filii eórum: ufque in féculum fedébunt fuper fedem tuam.

Quóniam elégit Dóminus Sion: elégit eam in habitatiónem fibi.

Hæc réquies mea in féculum féculi: hic habitábo quóniam elégi eam. Víduam ejus benedicens benedícam: pauperes ejus faturábo pánibus.

Sacerdótes ejus índuam falutári : & fancti ejus exultatióne exultábunt.

Illuc prodúcam cornu David : parávi lucérnam Chrifto meo.

Inimicos ejus índuam confufióne : fuper ipfum autem efflorébit fanctifi

cátio mea.

Omnia quæcúmque vóluit, Dóminus fecit in cælo, in terra: in mari, & in ómnibus abyffis.

Edúcens nubes ab extrémo terræ: fulgura in plúviam fecit.

Qui producit ventos de thefaúris fuis: qui percuffit primogénita Ægypti ab hómine ufque ad pecus.

Et mifit figna & prodígia in médio tui Ægypte in Pharaónem, & in omnes fervos ejus.

Qui percuffit gentes multas : & occídit reges fortes.

Schon regem Amorrhæórum, & Og regem Bafan: & ómnia regna Chánaan. Et dedit terram eórum hæreditatem : hæreditatem Ifraël pópulo fuo.

Dómine nomen tuum in ætérnum : Dómine memoriále tuum in generationem & generatiónem.

Quia judicábit Dóminus pópulum

Benedictus Dóminus ex Sion : qui hábitat in Jerufalem.

Antiph. Laudáte nomen Dómini.
Antiph. Quóniam.

Pfalmus 135.
Onfitemini Dómino quóniam bo-
Cnus: quoniam in ætérnum miferi-

córdia ejus.

Confitemini Deo deórum : quóniam. Confitémini Dómino dominórum:

quóniam.

Qui facit mirabília magna folus: quóniam.

Qui fecit cælos in intellectu quónian.

Qui firmávit terrain fuper aquas: quóniam.

Qui fecit luminária magna quóniam.

Solem in poteftatem diéi: quóniam. Lunam & ftellas in poteftatem noctis: quóniam.

Qui percuffit Egyptum cum primogénitis córum: quóniam.

Qui eduxit Ifraël de médio córum: quoniam.

In manu poténti, & bráchio excélfo: quóniam.

Qui divífit mare rubrum in divifiónes: quóniam.

Et eduxit Ifraël per médium ejus: quóniam.

Et excúffit Pharaónem, & virtútem ejus in mari rubro : quóniam. Qui traduxit pópulum fuum per fértum: quóniam.

de

Qui percuffit reges magnos : quóniam. Et occidit reges fortes : quóniam. Schon regem Amorrhæórum:quóniam. Et Og regem Bafan: quóniam.

Et dedit terram eórum hæreditatem: quóniam.

Hæreditátem Ifraël fervo fuo:quóniam, Quia in humilitate noftra memor fuit noftri: quóniam.

Et redéinit nos ab inimicis noftris : quóniam.

Qui dat efcam omni carni : quóniam. Confitémini Deo cæli: quóniam. Confitémini Dómino dominórum: quóniam.

Antiph. Quóniam in ætérnum mifericórdia ejus.

Antiph. Hymnum cantáte nobis.

Pfalmus 136.

Uper flúmina Babylónis, illic fédimus, & flévimus: cùm recordarémur Sion.

In falícibus in médio ejus : fufpéndimus órgana noftra.

Quia illic interrogavérunt nos, qui captivos duxérunt nos:verba cantiónum. Et qui abduxérunt nos: Hymnum cantate nobis de cánticis Sion.

Quómodo cantábimus cánticum Dómini in terra aliéna ?

Si oblitus fúero tui Jerúfalem: oblivioni detur déxtera mea.

Adhæreat lingua mea faúcibus meis: fi non meminero tui.

Antiph. Dómine.

Pfalmus 138. Omine probáfti me, & cognovifti me tu cognovifti feffiónem meam, & refurrectionem meam. Intellexifti cogitatiónes meas de longè: fémitam meam, & funiculum meuin inveftigáfti.

Et omnes vias meas prævidífti : quia non eft fermo in lingua mea.

Ecce Dómine tu cognovifti ómnia, noviffima & antíqua: tu formáfti me, & pofuifti fuper me manum tuam.

Mirabilis facta eft fciéntia tua ex me : confortáta eft, & non potero ad eam. Quò ibo à fpíritu tuo ; & quò à fácie tua fúgiam ?

Si afcéndero in cælum, tu illic es : fi defcéndero in inférnum, ades.

Si fumpfero pennas meas dilúculo : &

habitávero in extrémis maris. Etenim illuc manus tua dedúcet me : & tenébit me déxtera tua.

Divifio.

T dixi, Fórfitan ténebræ conculcábunt me: & nox illuminátio mea in delíciis meis.

Quia tenebræ non obfcurabúntur à te: & nox ficut dies illuminábitur : ficut ténebræ ejus, ita & lumen ejus.

Quia tu poffedifti renes meos: fufcepífti me de útero matris meæ.

Confitebor tibi quia terribiliter magnificátus es: mirabília ópera tua : & anima mea cognófcit nimis.

Non eft occultatum os meum à te, quod fecifti in occúlto: & fubftantia mea in inferióribus terræ.

Imperféctum meum vidérunt óculi tui:& in libro tuo omnes fcribéntur: dies formabúntur, & nemo in eis.

Mihi autem nimis honorificati funt amici tui Deus: nimis confortátus eft principátus eórum.

Dinumerábo eos, & fuper arénam multiplicabúntur : exurréxi, & adhuc fum tecum.

Si occíderis Deus peccatóres : viri fánguinum declináte à me.

Quia dicitis in cogitatióne: Accipient in vanitáte civitátes tuas.

Nonne qui odérunt te Dómine, óderam: & fuper inimícos tuos tabefcébam. Perfecto ódio óderam illos : & inimíci facti funt mihi.

Proba me Deus, & fcito cor meum : intérroga me,& cognofce fémitas meas. Et vide fi via iniquitátis in ine eft:& deduc me in via ætérna.

Antiph. Dómine probáfti me & cognovifti me. Antiph. A viro iníquo. Pfalmus 139.

Ripe me Dómine ab hómine malo : a viro iníquo éripe me. Qui cogitavérunt iniquitátes in corde: tota die conftituebant prælia.

Acuérunt linguas fuas ficut ferpentis: venénum áfpidum fub lábiis eórum.

Cuftodi me Dómine de manu peccatóris: & ab hominibus iniquis éripe me. Qui cogitavérunt fupplantáre greffus meos abfcondérunt fupérbi laqueum mihi.

Et funes extendérunt in laqueum juxta iter fcandalum pofuérunt mihi.

tóris non impínguet caput meum. Quóniam adhuc & oratio mea in be

di Dómine vocem deprecatiónis meæ. Dómine Dómine virtus falútis meæ : obumbrásti super caput meum in die belli.

Ne tradas me Dómine à defidério meo peccatóri: cogitavérunt contra me: ne derelinquas me, ne fortè exalténtur.

Caput circúitus eórum : labor labiórum ipfórum opériet eos.

Cadent fuper eos carbónes: in ignem dejícies eos in mifériis non fubsíftent. Vir linguófus non dirigétur in terra: virum injuftum mala capient in intéritu. Cognóvi quia fáciet Dóminus judícium inopis: & vindictam pauperum. Verumtamen jufti confitebúntur nómini tuo: & habitábunt recti cum vultu tuo.

Antiph. A viro iniquo libera me Dómine,

Antiph. Dóinine clamávi.

Pfalmus 140.

Domine clamávi ad te, exaudi me:

ad te.

inténde voci meæ, cùm clamávero

Dirigátur orátio mea ficut incenfum mea

meárum facrificium vefpertínum. Pone Dómine cuftódiam ori meo : & oftium circumftantiæ lábiis meis.

Non declines cor meum in verba malitiæ ad excufandas excufatiónes in peccátis.

Cum hominibus operántibus iniquitatem & non communicábo cum cléctis eórum.

Corripiet me juftus in mifericórdia, & increpábit me: óleum autem pecca

petræ júdices eórum.

Aúdient verba mea quóniam potuérunt: ficut craffitúdo terræ erupta eft fuper terram.

Diffipata funt offa nostra secus inférnum : quia ad te Dómine, Dómine óculi mei: in te fperávi, non aúferas áni

mam meam.