meis fortíssimis, et ab iis qui odérunt me ; * quóniam confortáti sunt super me.

Prævenérunt me in die afflictiónis meæ ; * et factus est Dóminus protector meus.

Et eduxit me in latitudinem : * salvum me fecit, quóniam voluit me.

Etretribuet mihi Dóminus secundùm justítiam meam, et secundùm puritátem mánuum mearum retríbuet mihi ;

Quia custodívi vias Dómini, * nec ímpiè gessi à

Deo meo;

Quóniam ómnia judícia ejus in conspectu meo; justítias ejus non répuli à me. Et ero immaculátus cum eo,* et observábo me ab iniquitáte mea.

*

Etretribuet mihi Dóminus secundùm justítiam meam, et secundum puritátem mánuum meárum in conspectu oculórum ejus.

Cum sancto sanctus eris,* et cum viro innocente ínnocens eris;

Et cum electo electus eris, et cum perverso pervérteris.

Deus meus, illúmina ténebras meas.

Quóniam in te erípiar à tentatióne, * et in Deo meo transgrediar murum.

Ant. Tu, Dómine, pópulum húmilem salvum fácies. V. 28.

Ant. 8. G. Dóminus.
Altera divisio Psalmi 17.

Eus meus, impollúta via ejus; eloquia Dómini igne examináta : * protector estómnium sperántium inse.

Quóniam quis Deus præter Dóminum? * aut quis Deus præter Deum nostrum?

Deus qui præcínxit me virtute, et pósuit immaculátam viam meam : Qui perfécit pedes meos tanquam cervórum, per excelsa státuens me.

**

et su

Qui docet manus meas ad prælium: * et posuisti ut arcum æreum bráchia mea ;

Et dedisti mihi protectiónem salútis tuæ; * et déxtera tua suscépit me.

*

meos

Et disciplína tua corréxit me in finem, * et disciplína tua ipsa me docébit. Dilatasti gressus subtùs me, et non sunt infirmáta vestígia mea. Pérsequar inimícos meos, et comprehendam illos; * et non convertar donec defi→ ciant.

Confringam illos, nec póterunt stare: *cadent subtus pedes meos.

Et præcinxísti me virtúte ad bellum; * et supplantasti insurgentes in me subtùs me. Et inimícos meos dedisti mihi dorsum, * et odiéntes me disperdidisti.

Clamavérunt, nec erat qui salvos fáceret : * ad Dóminum, nec exaudívit eos.

Et commínuam eos ut púlverem ante fáciem venti;* ut lutum platcárum delébo eos. Erípies me de contradictiónibus pópuli;* constítues me in caput géntium.

Pópulus quem non cognóvi, servívit mihi; * in audítu auris obedívit mihi:

Fílii aliéni mentíti sunt mihi : * fílii aliéni inveteráli sunt, et claudicavérunt à sémitis suis.

*

ejus, et fáciens misericórdiam Christo suo David, et sémini ejus usquè in séculum.

Ant. Dóminus protéctor est ómnium sperántium in se. v. 31.

Ant. 8. G. Convérsus est. Canticum Isaïve. c. 12. 1. Onfitebor tibi, Dómine, quóniam irátus es mihi: * convérsus est furor tuus 9 et consolátus es me.

Eccè Deus salvátor meus: * fiduciáliter agam, et non timébo.

et

Quia fortitúdo mea, et laus mea Dóminus * factus est mihi in salutem.. Hauriétis aquas in gáudio de fontibus Salvatóris ; * et dicétis in die illa: Confité→ mini Dómino, et invocáte nomen ejus.

Notas fácite in pópulis adinventiónes ejus : * mementóte quóniam excélsum est nomen ejus.

Cantáte Dómino, quóniam magníficè fecit: * annuntiáte hoc in universa terra.

Exulta et lauda, habitátio Sion; * quia magnus in mé¬ dio tui sanctus Israël.

Ant. Convérsus est furor tuus, Dómine, et consolátus es me. v. 1.

est.

Ant. 1. f. Beneplácitum

Psalmus 149. Antáte Dómino cánti

CA

cum novum: * laus ejus

in Ecclésia Sanctórum. Lætétur Israël in eo qui fecit eum ; * et filii Sion exultent in rege suo. Laudent nomen ejus in choro : * in tympano psaltério psallant ei;

et

Quia beneplacitum est Dómino in pópulo suo * et exaltábit mansuétos in salútem.

Exultábunt Sancti in glória: * lætabuntur in cubílibus suis.

Exaltatiónes Dei in gútture eórum ; * et gládii ancipites in mánibus eórum,

Ad faciendam vindictam in natiónibus, * increpatiónes in pópulis ;

Ad alligandos reges eórum in compédibus, *et nóbiles córum in mánicis férreis;

Ut fáciant in eis judícium conscriptum * glória hæc est ómnibus Sanctis ejus.

:

Ant. Beneplácitum est Dómino in pópulo suo, et exaltábit mansuétos in salútem. v. 4.

Reliqua ut in Proprio, secundùm diversitatem Temporis. AD PRIMAM. Pater. Ave. Credo. Deus, in adjutórium. Hymnus, Jam lucis, infrà post Psalterium.

voluntátes meas in eis. Multiplicátæ sunt infirmitátes eórum: * posteà acceleravérunt.

Non congregábo conventícula eórum de sanguínibus;

*

nec memor ero nóminum eórum per lábia mea.

Dóminus pars hæreditátis meæ et cálicis mei: * tu es qui restitues hæreditátem meam mihi.

Funes cecidérunt mihi in præcláris; * étenim hærédi– tas mea præclára est mihi.

Benedícam Dóminum, qui tribuit mihi intellectum : * insuper et usque ad noctem increpuérunt me renes mei.

*

Providébam Dóminum in conspectu meo semper ; quóniam à dextris est mihi, ne commovear.

Propter hoc lætátum est cor meum et exultávit lingua mea: insuper et caro mea requiescet in spe;

*

Quóniam non derelinques ánimam meam in inferno,* nec dabis Sanctum tuum vidére corruptiónem.

Etenim servus tuus custódit ea : * in custodiendis illis retribútio multa. Delicta quis intélligit? * ab occultis meis munda me,

tuo.

Si mei non fuerint domináti, tunc immaculátus ero * et emundábor à delicto máximo.