verenter ad minùs in Pascha tantùm in anno sumant Eu Eucharistiæ sacramentum; nisi fortè de consílio próprii Sacerdótis, ob áliquam rationábilem causamad tempus ab ejus perceptióne dúxerit abstinendum. Alioquin et vivens ab ingressu Ecclésia arceátur, et moriens Christiánâ cáreat sepultúrâ. Si quis autem aliéno Sacerdóti volúeritjusta de causa sua confitéri peccáta, licéntiam priùs obtíneat. FERIA SECUNDA. Ex Concilio Tridentíno. Ann. 1551. sess. 13. de Euchar. S' can. 9. I quis negaverit omnes et singulos Christi fidéles utriusque sexus, cùm ad annos discretiónis pervénerint, tenéri síngulis annis, saltèm in Pascháte ad communicandum juxta præceptum sanctae Matris Ecclésia, anathéma sit. FERIA TERTIA. Ex Concílio Remensi. Ann. 1583. capit. 10 et 11. Olémus (quorumdam) Christianórum incúriam, ut semel D tantam esse charístiæ subsídia. Quarè Paræci, et qui ad divíni verbi prædicatiónem asciscuntur, de frequentis Communiónis antíquo usu, ejusdemque miris fructibus et utilitáte disserant, et fidélibus persua dére nitantur nullum esse modum aptiórem et compendiosiórem, quo Ecclésia Apostólicæ fácies nostro século rédeat. FERIA QUARTA. Ex Concilio Cabilonensi secundo. Ann: 813. can. 46. IN perceptione córporis et sánguinis Domínici magna discrétio adhibenda est. Cavendum est enim, ne si nímiùm in longum differátur, ad perníciem ánimæ pertíneat, dicente Dómino: Nisi manducavéritis carnem Fíiii hominis, et bibéritis ejus sánguinem, non habébitis vitam in vobis. Si verò indiscrétè accipiátur, timendum est illud quod ait Apóstolus: Qui mandúcat et bibit indignè, judícium sibi mánducat et bibit. De Sacrificio Missæ à Sacerdotibus ritè celebrando, et de huic adstare debent. O assíduè devotèque adeantur. FERIA QUINTA. 0% FERIA QUARTA. Ex Concilio Tridentíno. Sess. 22. de observ. in Missa. Mais ópera et diligéntia in eo ponenda est, ut quantâ máximâ fieri potest interióri cordis mundítiâ et puritáte, atque exterióri devotiónis ac pietatis spécie, peragátur Missæ sacrificium. Lliberales eleemosynárum exactiónes pótiùs quàm postulatiónes (pro celebrandis Missis) áliaque hujusmodi quæ à simoniáca labe vel certè à turpi quæstu non longè absunt, ómninò prohíbeant ordinárii (locórum Epíscopi.) Deindè, ut irreverentia vitétur, sínguli in suis diocésibus interdícant ne cui vago et ignóto Sacerdóti celebráre liceat; neve patiantur privátis in domibus,atque ómninò extra Ecclésiam et ad divínum tantùm cultum dedicáta oratória, ab eisdem ordináriis designanda et visitanda,sanctum hoc sacrificium à seculáribus aut reguláribus quibuscumque péragi, ac nisi priùs qui intersint, decenter compósito córporis hábitu declaraverint semente étiam ac devóto cordis affectu, non solùm córpore, adesse. UM FERIA SEXTA. Ex Synodo Augustána. Ann. 1548. can. 18. T nímia festinátio in Missæ lectióne aut celebratióne religiósas aures oculosque offendit, ità incondita prolíxitas fastidium pótiùs génerat quàm devo tiónem. Quapropter Sacer- ter eas quæ ab Ecclésia pro dótibus devótam mediocritátem commendámus. SABBATO. Ex Concilio Cameracensi. Ann. 1565. Tit. 6. cap. 1 et 2. Q Uicumque ad tremendum Missæ sacrificium accesserit, is in primis men tem puram et attentam ad tanti sacramenti mystérium perficiendum áfferat;nec nisi bonæ consciéntiæ testimónio præditus, et poenitentiâ sacramentáli, si necesse fúerit, præparátus et probátus, ac débitâ oratióne priùs accommodátus, ad córporis et sánguinis Christi venerabile sacramentum Deo Patri of ferendum se cónferat. Valdè præpósterum et indignum quòd velint Sacerdótes à Láicis reverentiam huic sacramento exhibéri, nec ipsi tamen móribus et religióne suâ exhibendam declárent. DOMINIC. SECUNDA post Pascha. Ex Concilio Tridentino. Ann. 1562. Sess. 22. Decreto de observand, in Missa, versùs finem. bátæ ac frequenti et laudábili usu receptæ fuerint. Dóceant pópulum quis sit, et à quo potíssimùm provéniat sanctíssimi hujus sacrifícii tam pretiósus ac coelestis fructus: móneant étiam eum. dem pópulum, ut frequenter ad suas Parochias, saltem, diébus Domínicis et majóri bus Festis, accédant. FERIA SECUNDA. Ex Concilio Mediolanensi primo, sub sancto Cárolo. Ann. 1565. Part. 2. Tit. 5. Issæ nec ante auróram, post ex causa jure permissa, celebrentur. Ne Párochi cujusquam grátiâ, metúve, Missam (Parochiálem) antícipent aut differant; sed illam câ potíssimùm horâ célebrent, quæ pópulo magis accommodata sit. FERIA TERTIA. Ex Concílio Agathensi. Ann. 506. can. 47. Aderat per procur. Victorin. For. Episc. Refertur à Gratiano, dist. 1. de cons. can.Miss. Labbæus. tom. 4. c. 1381. Issas die Domínico à se bitis horis célebrent, neve ritus álios aut álias cæremónias et preces in Missárum celebratióne adhibeant, præ speciáli ordinatióne præcí'pimus: ità ut ante benedictiónem Sacerdótis égredi pópulus non præsumat. FERIA QUARTA. Ex Concilio Parisiensi sexto. Ann. 829. cap. 48. Rrepsit usus emendatióne dignus, quòd nonnulli Presbyterórum sine minis tris Missárum solemnia frequentent. Unde interrogandus hujusmodi córporis et sánguinis Dómini solitárius consecrátor, quibus dicit: Dóminus vobiscum, et à quo illi respondétur: Et cum spí ritu tuo, vel pro quibus: Memento, Dómine... et ómnium circumstántium, cùm nullus circumstet, dicit. Quæ consuetúdo, quia Apostólica et Ecclesiásticæ auctoritáti refragatur, provídeat unusquisque Episcopórum, ne in sua parochia quisquam Presbyterórum Missam solus celebráre præsúmat. FERIA QUINTA. Ex Statútis synodálibus Eustáchii de Belláio,Parisiensis epíscopi. Ann.1557. c. 22. Resbyteri ad sanctum Peistare accedentes, cum reverentia, devotióne et modéstiâ, clarè, distincte et intelligibili voce Missam attentè usque ad Canónem legant: Canónem verò submissióri voce legant, sed summâ religióne; ut qui Sacris adstant audiendis, ad de votiónem et pietátem indè moveantur. FERIA SEXTA. Ex Statútis synodálibus Stéphani de Pontecáro, Parisiensis epíscopi. Ann. 1508. Tit. de Horis dicendis. Cum dicant Officium aut Um nonnulli particuláoratiúnculas, álios audientes (Missam) aliquótiès perturbantes, magis altè sequentes, aut progressus facientes, étiam témpore Epistolæ aut Evangélii, quæ sunt verba Christi, aut ejus núntii scílicet Apóstoli, nullúsque ità audácior esset ad áliud inténdere, dum Princeps aut ejus núntius loquerétur; idcircò injúngimus, ut dum ad divína accéditis, ad síngula quæ proferuntur et aguntur attendátis ; nec credátis vestras oratiúnculas melióres et efficacióres illis quas Ecclésia universális dicendas decrévit. SABBATO. Ann. 1585. Tit. de celebratione Missa. Niquis edibus altaris Equis, vel vir, vel mú hæreat, aut propè altáre sit, dum Sacrum fit. Ideò Sacerdos celebratúrus hærentes lóngiùs abscédere jubeat,quo celebrante, id ministrans Cléricus præstet. De Parochis et eorum Officiis. DOMINICA TERTIA post Pascha. M Ex Concílio Aquensi. Ann, 1585. Tit. de Parochis et animarum Curatoribus. Onémus et hortamur benefícia curáta obtinentes ut divinórum præceptórum mémores gregem pascant et regant in judicio et veritáte: ac declarámus eisdem præceptis parochialibus Ecclésiis quocumque nómine ac título præfectos obligári ad personálem in Ecclésia sua et Parochia residéntiam, ut injuncto sibi offició defungi váleant, neque abesse posse nisi ex legítima causa ab Ordinário in scriptis approbanda. FERIA SECUNDA. Ut suprà. Arochi perpétuò Ecclésie suæ assistant et gregi invígilent. Sint zelantes in salúte fidélium procuranda; sint diligentes in Sacramen ministrandis; sint stu pópuli; sint eórum mónita salutária; sit magna vigilántia in réliquis parochiális múneris pártibus adimplendis. FERIA TERTIA. Ex Statútis synodálibus PetriCamélini Forojuliensis epíscopi. Ann. 1646. c. 2. Arochórum est peccáta pública prudenter corrípere, occultis salubriter medéri, discórdias et lites inter parochiános componere, páuperum, orphanórum, et viduárum speciálem curam habére, et præsertim infirmórum quibus consolatió→ nem dabunt et eleemosy→ nam; mémores se ratiónem summo júdici redditúros pro animábus sibi commissis, quarum sanguis, juxta Ezechiélem prophétam,de manu Pastóris requirétur, si culpâ ipsius períerint. FERIA QUARTA. tióne, sit vígilans eórum cura erga infirmos; sit máxima eórum diligéntia in exercitatióne pópuli ad statas oratiónes, in Festórum diérum cultu, in Scholis Doctrinæ Christián, in speculatióne Sacramenti administrátio spectat, quàm diligentíssimè videant ne lethális peccáti labe infecti, dum aliórum salúti student, sibi æternæ sint damnatiónis ministri, atque ut intùs cándidâ innocéntiæ |