pharnaum, quæ villa pulcherrima interpretatur, qua ecclesia designatur. Nazareth quippe, unde Christus Nazareus dictus est, in Galilæa juxta montem Thabor viculus est. Capharnaum vero oppidum est in Galilæa gentium juxta stagnum Genesar situm, in finibus Zabulon et Neptalim, ubi prima captivitas Hebræorum facta fuit ab Assyriis (1). Exinde, id est tradito Joanne, coepit Jesus prædicare, quia evacuata voce sequitur verbum, et desinente lege sequitur Evangelium, ut sol auroram. Poenitentiam, inquit, agite; appropinquavit enim regnum cœlorum (2).

Ambulans Jesus juxta mare Galilææ, Simonem Petrum, et Andream fratrem ejus, et filios Zebedæi, Jacobum et Joannem, vocavit. At illi continuo, relictis retibus, secuti sunt eum. Simon interpretatur obediens; Petrus agnoscens; Andreas fortis, vel virilis ; Jacobus supplantator; Joannes Dei gratia. Interpretationes istæ sanctis prædicatoribus apte congruunt. Nam sine obedientia nullus ad Dominum intrat, absque fortitudine nullus perseverat, et qui vitia supplantat, Dei gratiæ omne bonum quod habet ascribat (3).

Circuibat Jesus totam Galilæam, docens in synagogis eorum et prædicans Evangelium regni, et sanans omnem languorem et omnem infirmitatem in populo. Et abiit opinio ejus in totam Syriam, quæ regio pertingit ab Euphrate usque ad mare magnum, a Cappadocia usque ad Ægyptum. Et obtulerunt ei omnes male habentes, variis languoribus animarum et

·(2) Matth. iv,

(1) Matth. iv, 12-16; Marc. 1, 21; Luc. IV, 31. 17; Marc. 1, 15. — (3) Matth. IV, 18-22; Marc. 1, 16-20; Luc. v,

2-11.

corporum, et tormentis, id est acutis passionibus, comprehensos, et qui dæmonia habebant et lunaticos et paralyticos, et curavit eos (1).

Turbæ ergo multæ secutæ sunt eum de Galilæa et Decapoli, de Jerosolymis et Judæa, et de trans Jordanem, intentione quinquepartita. Alii enim propter coeleste magisterium, ut discipuli; alii propter curationem infirmitatum; alii sola fama et curiositate, volentes experiri verane essent quæ dicebantur; alii propter invidiam, volentes eum in aliquo capere et accusare; quidam etiam sequebantur eum propter corporalem victum (2).

Videns autem turbas Jesus, ascendit in montem; et cum sedisset, ad eum accesserunt discipuli ejus. Et aperiens os suum, qui olim aperuerat ora prophetarum, edidit prolixum sermonem omni perfectione plenum; in quo pulchre et utiliter apostolos erudit et informat; ut, qui per Moysem in Sinai monte legem dederat, in Galilæa in monte Thabor suos doceat, et perfectione totius justitiæ imbuat. Nam de octo beatitudinibus plane disseruit et ceteris mandatis legis, quam non solvere, sed adimplere venit; et præcepta novæ legis arctiora quam veteris testamenti dicit, dum inimicos etiam diligi præcipit, et misericordiam in occulto faciendam, et multa alia perfectæ vitæ jussa depromit. De thesauro in cœlo condendo, de eo quod nullus possit duobus dominis servire, de volatilibus et liliis agri, de festuca et trabe in oculo, de margaritis ante porcos non mittendis, de introitu ad vitam

(1) Matth. iv, 25, 24. — (2) Matth. iv, 25; Marc. 11, 7, 8; Luc. VI, 17.

per angustam portam, de cavendo a falsis prophetis, de domo ædificanda supra petram, verus doctor doctorum incomparabiliter peroravit (1). Cum consummasset Jesus perfectionis verba, turbæ admirabantur super ejus doctrina. Erat enim eos docens, sicut Deus omnium potestatem habens, non sicut scribæ et pharisæi, qui servi erant Moysi, et ea tantum docebant quæ infirmis data erant (2).

Cum autem descendisset de monte, secutæ sunt eum turbæ multæ. Leprosum vero suppliciter adorantem Salvator manu tetigit, et confestim mundavit, ipsumque se sacerdotibus ostendere cum legali sacrificio præcepit. Quo jussu confessionem et poenitentiam peccatorum insinuavit (3).

Capharnaum fidem centurionis approbavit, et puerum ejus, pro quo suppliciter rogavit, jacentem paralyticum et male tortum, verbo sanavit (4). Sabbato, dum doceret in synagoga, dæmon per hominem exclamavit : Quid nobis et tibi, Jesu Nazarene? Venisti perdere nos? Scio te, quia sis sanctus Dei. Et comminatus est ei Jesus, dicens : Obmutesce, et exi de homine. Discerpens eum spiritus nequam egressus est; et homo, cunctis qui aderant mirantibus, sanatus est (5).

Mox de synagoga exivit, in domum Simonis intravit, socrum ejus febricitantem vidit, et rogatus ab amicis ejus manum tetigit. Protinus fugata febre, mulier sana surrexit, et coelesti medico gratanter minis

(1) Matth. v, 1-48; vi, 1-34; VII, 1-27; Luc. vi, 18-49. (2) Matth. vII, 28, 29; Marc. 1, 22; Luc. iv, 31. — (3) Matth. v111, 1-4; Marc. 1, 40-45; Luc. v, 12-14. — (4) Matth. vIII, 5-13; Luc. VII, 1-10.

travit. Vespere autem facto, cum sol occubuisset, multos ei obtulerunt dæmoniacos et variis languoribus vexatos. Verus archiater singulis manus imposuit, verbo spiritus ejecit, et omnes male habentes curavit. Occubitu solis mors Domini designatur; postquam gentiles, quos dæmon possidebat, per fidem liberantur, et ægroti a morbis peccatorum, emendatioris vitæ remedio sanantur (1).

VII. Multas turbas videns circum se, sero jussit discipulos suos ire trans fretum; eoque ascendente in naviculam, discipuli ejus secuti sunt eum. Dignum erat ut, sicut in terra fecerat miracula, sic etiam in mari faceret; ut se terræ marisque dominum esse comprobaret. Ingressus ergo in naviculam, mare turbari fecit, ventos commovit, fluctusque concitavit. Ipse vero dormiebat corpore, sed vigilabat mente; quem orta tempestate discipuli suscitaverunt, dicentes: Domine, salva nos; perimus. Tunc surgens, imperavit ventis et mari, et facta est tranquillitas magna (2). Sic idem in salo hujus seculi Emmanuel quotidie operatur, dum navis ecclesiæ suæ diversarum procellis tribulationum jactatur, et pene discriminum enormitate periclitatur. Sed quia cum fide flebiliter a suis invocatur, præsto adest, et virtute deitatis suæ mirabiliter eis suffragatur, et continuo sedatis tentationibus fortiter opitulatur.

Trans fretum cum venisset in regionem Gerasenorum, duo sævi nimis (3), habentes dæmonia, de

(1) Matth. vIII, 14-17; Marc. 1, 29-34; Luc. iv, 38-41. —(2) Matth. VIII, 18-27; Marc. Iv, 35-49; Luc. VIII, 22-25.

(3) Le texte de saint Mathieu est plus clair: Occurrerunt ei duo

monumentis egressi sunt, et occurrentes ei exclamaverunt: Quid nobis et tibi, Jesu fili Dei? Venisti huc ante tempus torquere nos? Si ejicis nos, mitte nos in gregem porcorum. Et ait illis: Ite. At illi porcos invaserunt totumque gregem in salum præcipitaverunt. Sic a legione dæmonum ad duo millia porcorum grex præcipitatus est, et in mari suffocatus. Pastores autem fugerunt, et venientes in urbem omnia nuntiaverunt. Hominibus itaque sanatis, porcisque præcipitatis, Geraseni de ista civitate nimis territi exierunt; Dominumque, ut a finibus eorum transiret, stulti rogaverunt (1). Gerasa est urbs in Arabia trans Jordanem, juncta monti Galaad; quam tenuit tribus Manasse, non longe a stagno Tiberiadis, ubi sues demersi sunt. Quæ interpretatur: colonum ejiciens, vel advena appropinquans; gentiles significans, quos salvandos Filius Dei accessit, dum carnem humanam assumpsit. Duo, quos legio dæmonum possidebat, duos figurant populos, Judæorum et Gentilium; quibus dominabatur universitas vitiorum. In sepulchris habitabant, quia mortuis operibus, id est peccatis, serviebant. Sathanæ debilitas in hoc manifeste patescit, quod nec porcis sine permissu Dei nocere potuit. Nota quod, dum prædestinati ad vitam ad Dominum convertuntur, et sana ratione utentes salvantur, spurci tumidique idolatræ, et omnes reprobi nequitiis inhærentes, qui per porcos designantur, in stagno lutulentorum actuum sorditati condemnantur.

ad

habentes dæmonia, de monumentis exeuntes, sævinimis, ita ut nemo posset transire per viam illam....

(1) Matth. viii, 28-34; Marc. v, 1-17; Luc. vin, 26-37.