* 39 r.

ხოლო დიოსკოროს მენავეთ-მოძღუარი. რაიმეთუ მტიერვე იყო და სამო– სელი ი<ი >სფერივე ემოსა მას და პირველსა დღესა კსნილად ვიდოდა ქალაქსა პუნტიულსა. რაიმეთუ მათ ეგონა ვითარმედ პავლ არს. შეიპყრეს და თავი მოჰკუეთეს მას და წარსცეს თავი მისი კეისრისა და მოუწოდა კეისარმან წინამძღურებასა ჰურიათასა და ჰრქუა მათ. « გიხაროდენ სიხარული დიდი. რაიმეთუ მტერი ჩუენი პავლც მოკუდა და უჩუენა მათ თავი დიოსკორესი. და ყვეს სიხარული დიდი მას დღესა შინა თთუესა ივნისსა ათხუთმეტსა და თითოეულად ყოველთა დაიჯერსს. რაიმეთუ პავლეს თავი მოეკუეთა :

ხოლო პავლც პანტოელს იყო და ვითარცა ესმა რაიმეთუ დიოსკორეს თავი მოჰკუეთეს შეწუხნა წუხილითა დიდითა და აღიხილნა სიმაღლესა ცისასა და თქუა. « ოჯფალო ყოვლისა–მპყრობელო. რომელი გამომეცხადე ყოველსა ადგილსა. რომელსაცა ვიდოდე. * მხოლოდ შობილისა სიტყ სა შენი<სა > და ოჯფლისა ჩუენისა იესოჯ ქრისტჰს-მიერ შეჰრისხენ ქალაქსა ამას ». და გამოიყვანნა მიერ ყოველნი, რომელთა ჰრწმენა ღმერთი და რომელნი შეუდგეს სიტყუასა მისსა :

ჰრქუა მათ. « შემომიდეგით მე » და გამო-რაი–ვიდა პუნტიოლით მათ– თანა რომელთა ჰრწმენა სიტყუაი ღმრთისაი მოვიდა ადგილსა, რომელსა ჰრქჯან ბეას. და ვითარცა აღიხილნეს თუალნი მათნი ყოველთა. იხილეს ქალაქი იგი

Quant au capitaine Dioscore, qui avait mis un habit violet et qui était chauve, il se promenait le jour même de son arrivée, d'un air dégagé, dans la ville de Pontiol. On crut que c'était Paul, on le saisit, on lui coupà la tête, laquelle fut envoyée à l'empereur. L'empereur appela les autorités des Juifs et leur dit : « Réjouissez-vous d’une grande joie, parce que notre ennemi Paul est mort », et il leur montra la tête de Dioscore. Et il se fit de grandes réjouissances le même jour, le 15 du mois de juin. Et tous sans aucune exception crurent que c'était à Paul qu'on avait coupé la tête.

Cependant Paul demeurait à Pontiol, et quand il apprit qu'on avait coupé la tête à Dioscore, il fut affligé d'un grand chagrin, il éleva ses regards vers le ciel et dit : « Seigneur tout-puissant, Toi qui me fus révélé partout où je marchais, mets-Toi au nom de ton Verbe unique Notre-Seigneur JésusChrist en colère contre cette ville!» Et il emmena de là tous ceux qui crurent en Dieu et qui suivirent sa parole.

Paul leur dit : «Suivez-moi! » Paul, accompagné de ceux qui crurent à la parole de Dieu sortit de Pontiol et vint en un lieu nommé Béas; tous, jetant tout de suite un coup d'oeil en arrière, virent la ville de Pontiol submergée

პუნტოელი დანთქმული კიდესა ზღჯსასა ვითარ მკარ ერთ. და მუნ არს ვიდრე დღენდელად დღედმდე საკსენებელად ქუეშე ზღუასა :

და გამოსლვასა მათსა ბეით შევიდა გეტად და მუნ ასწავებდა სიტყუასა ღმრთისასა და დაადგრა მუნ სამდღე სახლსა-შინა ერასტოსისა რომელი მიევლინა პეტრეს ჰრომით სწავლად სახარებასა ღმრთისასა. და გამო-რაი–ვიდა გეტით. მივიდა ქალაქსა. რომელსა ჰრქჯან ტარაკინას და დაადგრა მუნ შჯდ დღს სახლსა კესარია დიაკონისასა. რომლისადა კელნი დაესხნეს პეტრეს : და წიაღცდა მდინარესა და მოვიდა ადგილსა. რომელსა ეწოდა ტავერნის :

და რომელნი იგი განერნეს ქალაქისა მისგან პონტიოლისა რომელი დაინთქა. მიუთხრეს კეისარსა ჰრომს ვითარმედ პონტიოლი დაინთქა ყოვლით ერით მისითურთ. და შეწუხნა წუხილითა დიდითა ქალაქისა მის–თჯს და მოუ– წოდა წინამძღურებასა ჰურიათასა და ჰრქუა მათ, « იხილეთ, რაიმეთუ სმენისა თქუენისა-თჯს ვბრძანე მოკლვაი პავლოსი და მისთჯს დაინთქა ქალაქი » :

ხოლო მათ ჰრქუეს კეისარსა სახიერო მე * უფეო. არა გარქუთ შენ. რაიმეთუ ყოველი სოფელი მან აღაშფოთა მზის–აღმოსავალით და მამანი ჩუენნი მან გარდააქცინა. შჯობს. მეფეო სახიერო. რაითა ერთი წარწყმდეს და არა ყოველი სამეუფოი შენი. რაიმეთუ ესრჰთ შემთხუევად იყო ჰრომისადაცა ». და ნუგეშინის ეცა მეფესა. ვითარცა ესმნეს სიტყუანი მათნი :

* 39 v.

près du rivage de la mer à une profondeur d'une toise'. Et elle demeure sous la mer jusqu'aujourd'hui comme commémoration.

Sorti de Béas, Paul entra à Get, où il enseignait la parole de Dieu. Il demeura trois jours dans la maison d'Éraste que Pierre avait envoyé de Rome pour enseigner l'Évangile de Dieu. Sorti de Get, il alla dans la ville appelée Taracinas. Il y demeura sept jours dans la maison de la diaconesse Césarie, que Pierre avait consacrée. Il passa le fleuve et vint à l'endroit appelé Tabernis.

Et ceux qui s'étaient enfuis de la ville de Pontiol submergée, allèrent raconter à l'empereur à Rome que Pontiol avait été englouti avec toute sa population. L'empereur fut bien affligé à cause de la ville et, les autorités des Juifs appelées, il leur dit : « Voyez, j'ai donné l'ordre de tuer Paul et c'est parce que je vous ai écoutés que la ville a été engloutie ».

Et ils dirent à l'empereur : « Seigneur gracieux, nous ne t'avons pas prévenu que c'est lui qui a révolté toutes les populations en Orient et qui a renversé nos pères. Roi gracieux, il vaut mieux qu'un seul homme périsse et non tout ton royaume, car autrement, Rome subirait le même sort ». En entendant ces paroles, le roi se consola.

1. Le texte géorgien contient le terme spécial « mkhar » 'bras', c'est la longueur de deux bras étendus horizontalement, l'intervalle inclus.

* 40 r.

1. ხოლო პავლც დაადგრა ადგილთა ტარბენისათა ორდღე და გამოვიდა ადგილსა. რომელსა ამფიფოროზ ეწოდა. დაიძინა მუნ ღამესა და იხილა ვინმე მჯდომარც საჯდომელსა ოქროისასა. და დგეს წინაშე მისა სიმრავლის ბარბაროზთაი. რომელნი ეტყოდეს მას.

« მე ვქმენ დღეს მოკლვაი მამისაი ძისა~გან ». და სხუაი იტყოდა. « მე ვყავ დაცემაი სახლისაი და მოკლვაი მშობელთა და შვილთაი ». და სხუანი უთხრობდეს სხუასა ბოროტსა მრავალსა.

ხოლო: სხუაი მოვიდა და მიუთხრა. რაიმეთუ მე განმიმზადებიან ეპისკოპოზი იობენალი, რომელი და >დგინა პეტრე დედათა წინამძღუარსა– თანა სიძვად » :

ესმა რაი ესე ყოველი მძინარესა ადგილსა მას ამფიოფოროსა. მუნ ქუესვე წარავლინნა ჰრომს მათ-განნი. რომელნი შეუდგეს პონტიოლით ეპისკოპოზისა იობენალისა სიტყუად. რომელი იგი ეგულვებოდა საქმედ

და ვითარცა ესმა იობენალსა. მეორესა დღესა მივიდა. შეუვრდა ფერთა პეტროსთა. ტიროდა სულთქუმით და იტყოდა. დაცემად მივეახლე ». და · მიუთხრა მას ყოველი იგი საქმც. და ჰრქუა. « მრწამს რომელი იგი არს. რომელსაცა მოველოდე მნათობსა :

ხოლო პეტრე ჰრქუა მას ვითარ იყოს. რაიმეთუ იგი აღსრულე * ბულ

Or Paul, n'étant demeuré que deux jours aux alentours de Tarbenis, s'en alla à l'endroit appelé Amphipolis. La nuit, il s'y endormit et il eut une vision. Quelqu'un était assis _ sur un siège d’or, et, debout devant lui, des barbares nombreux lui parlaient :

« Aujourd'hui, j'ai commis le meurtre d'un père par son fils ». Et un autre lui disait : « J'ai provoqué l'écroulement d'une maison et la mort des parents et des fils ». Et d'autres lui racontaient beaucoup d'autres méchancetés.

Un autre vint l'informer : « J'ai préparé à la fornication avec la supérieure l'évêque Jovenal qu'avait ordonné Pierre ».

Ayant entendu tout cela pendant son sommeil à l'endroit nommé Amphipolis, Paul envoya tout de suite à Rome quelques-uns de ceux qui l'avaient suivi de Pontiol, pour raconter à l'évêque Jovenal ce qu'il avait l'intention de faire.

Le jour suivant, après les avoir entendus, Jovenal alla se prosterner devant Pierre, il pleura avec des soupirs et lui dit : « J'étais près de faillir ». Et il raconta toute l'affaire et il lui dit : « Je crois en celui qui est astre et que J'attends ».

Pierre donc lui dit : « Comment cela peut être puisqu'il a terminé - le

ხოლო იობენალმან მოიყვანნა მოვლინებულნი იგი პავლოსსა პეტროსი. და მათ მიუთხრეს მას რაიმეთუ « ცხოველ არს და მოვალს » და რაიმეთუ « არს ამფიოროს ». და ჰმადლობდა და ადიდებდა პეტრს ღმერთსა.

მაშინ მოუწოდა მორწმუნეთა მისთა მოწაფეთა და მიავლინნა იგინი პავლოსსა ვიდრე ადგილთა მათ ტარბენისათა არს სავალი ჰრომით ვიდრე ბრნადმდე მილიონი ათრვამეტი : და ვითარცა იხილნა პავლე. ჰმადლობდა ღმერთსა ჩუენსა იესო ქრისტესა კადნიერ იქმნა წარმოვიდა ქალაქსა. რომელსა ჰრქჯან არიკია :

და

ღაღადისი განცდა ჰრომს ვითარმედ « ძმაი პეტროსი პავლს ცოცხალ არს მოვალს : რომელსა ჰრწმენა ღმერთი. იხარებდეს სიხარულითა დიდითა შფოთი დიდი იქმნა ჰურიათა შოვრის და მოვიდეს სმონ მოგსა. ევედრებოდეს და ეტყოდეს მას. « მოატსენე მეფესა. რაიმეთუ არა მოკუდა პავლს არამედ ცოცხალ არს და მოვიდა » :

ხოლო სჯმონ ჰრქუა ჰურიათა, « და ვისი იყო თავი იგი. რომელ მოართვეს კეისარსა პონტიოლით ანუ არა იგი მტიერივე იყოა » ? და ვითარცა მოვიდა პავლს ჰრომედ, შეიძრა დიდი იგი ქალაქი ჰრომი. და შიში დიდი დაეცა ჰურიათაზედა. მოუგდეს პავლეს და ევედრებოდეს მას და ეტყოდეს. « სარწმუნოვებასა რომელსა შინა იშევ. იგი ჯერ არს პყრობად შენდა. ` რაიმეთუ არა შეჰგავს. რაიმეთუ ჰურიაი ხარ და ჰურიათა–განი და მოძღურად ითქუმოდი წარმართთა

cours de cette vie? » Alors Jovenal amena ceux que Paul avait envoyés chez Pierre, et ils lui racóntèrent qu'il était vivant et qu'il allait venir et qu'il demeurait à Amphipolis. Et Pierre rendit grâces à Dieu et le glorifia.

Alors, Pierre appela les croyants, ses _ disciples, et les envoya chez Paul. Pour atteindre les alentours de Tarbenis, on a à parcourir un chemin de dixhuit milles jusqu'à Brindisi. A leur vue, Paul rendit grâces à notre Dieu JésusChrist, il s'enhardit et marcha vers nous jusqu'à la ville appelée Aricia.

Il se fit des rumeurs à Rome que « Paul, frère de Pierre, était vivant et qu'il venait. Que celui qui croit en Dieu se réjouisse de grande joie ». Une grande confusion se fit parmi les Juifs qui vinrent chez Simon le magicien et lui dirent en le suppliant : « Fais un rapport an roi que Paul.n'est pas mort, qu'il est vivant et qu'il est venu ».

Or, Simon dit aux Juifs : « De qui était la tête qu'on a apportée de Pontiol à l'empereur? est-ce qu'elle n'était pas aussi chauve?» Et aussitôt que Paul vint à Rome, la grande ville de Rome s'agita et une grande peur envahit les Juifs. Ils vinrent chez Paul et le supplierent en disant : « A la foi dans laquelle tu es né tu dois tenir; car il ne convient pas qu'étant Juif par la foi et l'un des Juifs, tu sois censé être maître des païens et juge des non-cir

და მსაჯულად წინა დაუცუეთელთა სარწმუნოვებასა. ოდეს სადა იხილო პეტრც განდგომილი მოძღურისა–გან : რაიმეთუ ყოვლისა შჯულისა ჩუენისა * საცოa და წყევაი » :

მიუგო პავლე და ჰრქუა მათ. « უკუეთუ მოძღურებაი მისი ჭეშმარიტ არს. ვიდრე ჰურიათა წიგნისა წამება დამტკიცნეს. ჯერ არს ჩუენ ყოველთა დამორჩილებად მისა ». ამას ესე ვითარსა და მსგავსსა ამათსა პავლც ეტყოდა მათ. და მიეთხრა პეტრეს რაიმეთუ « პავლც მოვიდა ჰრომედ ». და განიხარა სიხარულითა დიდითა და მუნქუესვე აღდგა და მივიდა მისსა :

და ვითარცა იხილეს ურთიერთას. სიხარულითა ტიროდეს და მყოვარ ჟამ შეხუეულნი ცრემლოვოდეს. და ვითარცა პავლე ყოველნი საქმენი მისნი. რომელნი შეემთხჯნეს. პეტრეს მიუთხრნა. და ვითარნი შრომანი შეემთხჯნეს მას და პეტრე ჰრქუა მას. ვითარ იგი იგუემებოდა სჯმონ მოგჯსა–გან და ყოველი. რომელი შეემთხჯა მას და ესე რა თქუა. წარვიდა მიმწუხრი : ხვალისა–გან მო–რაი–ვიდა. პოვა სიმრავლს ჰურიათაი წინაშე ბჭეთა პავლცსთა :

და იყო რაი ჰურიათა შოვრის და ქრისტიანეთა და წარმართთა შოვრის შფოთი დიდი. რაიმეთუ იტყოდეს ჰურიანი. « ჩუენ ნათესავნი ვართ რჩეულნი სამეუფოისანი და სამღდელონი მეგობარნი აბრაჰამისნი. ისაკისნი და იაკო– ბისნი და ყოველთა წინაისწარმეტყუელთანი. რომელთა ჰზრახვიდა ღმერთი. რომელთა უჩუენა მისი საიდუმლოი და საკრველებანი დიდ დიდნი :

concis dans leur foi, quand tu auras quelque part visité Pierre qui a apostasié son maître, parce que sa foi n'est qu'un obstacle et une malédiction pour toute notre religion ».

Paul leur dit en réponse : « Si sa doctrine est vraie, il faut nous y soumettre jusqu'à ce que le témoignage de l'Écriture des Juifs soit confirmé ». Ce sont de telles choses et d'autres semblables que leur disait Paul. Et on informa Pierre que Paul était venu à Rome. Il fut transporté d'une grande joieet, se levant tout de suite, il alla chez lui.

Dès qu'ils se virent l'un l'autre, ils pleurèrent de joie et ils fondirent en larmes dans un embrassement de longue durée. Aussitôt que Paul eut raconté à Pierre tous les événements qui lui étaient arrivés et les souffrances qu'il avait supportées, Pierre lui dit comment il était harcelé par Simon le magicien et tout ce qu'il avait subi. Et cela dit, Pierre s'en alla à l'approche du soir. Revenu le jour suivant, il trouva une multitude de Juifs debout devant la porte de Paul.

Et il se fit une grande confusion au milieu des Juifs, des chrétiens et des païens, car les Juifs disaient : « Nous sommes la race élue du Royaume et nous sommes de la tribu de prêtrise (lévites), amis d'Abraham, d'Isaac et de Jacob et de tous les prophètes que Dieu inspirait et à qui Il a révélé le mystère et les plus grandes merveilles,

wwwww