Die antike Kunstprosa vom VI. Jahrhundert v. Chr. bis in die Zeit der Renaissance, Volume 2

Front Cover
Teubner, 1898 - 4 pages
 

Selected pages

Other editions - View all

Common terms and phrases

Popular passages

Page 719 - Dicebat Bernardus Carnotensis nos esse quasi nanos gigantium humeris insidentes, ut possimus plura eis et remotiora videre non utique proprii visus acumine aut eminentia corporis, sed quia in altum subvehimur et extollimur magnitudine gigantea.
Page 530 - ... litterarum studia non solum non negligere, verum etiam humillima et deo placita intentione ad hoc certatim discere ut facilius et rectius divinarum scripturarum mysteria valeatis penetrare.
Page 646 - Quattuor sunt - inquit Eusebius - genera dicendi: copiosum in quo Cicero dominatur, breve in quo Sallustius regnat, siccum quod Frontoni adscribitur, pingue et floridum in quo Plinius Secundus quondam et nunc nullo veterum minor noster Symmachus luxuriatur.
Page 536 - Cum ergo sit in medio posita facultas eloquii, quae ad persuadenda seu prava seu recta valet plurimum : cur non bonorum studio comparator, ut militet veritati, si eam mali ad obtinendas perversas vanasque causas in usus iniquitatis et erroris usurpant?
Page 725 - Par tibi, Roma, nihil, cum sis prope tota ruina ; Quam magni fueris Integra fracta doces. Longa tuos fastus aetas destruxit, et arces Caesaris et superum templa palude jacent.
Page 942 - Sami, quae sola partu vagituque et alimonia tua gloriatur, tenes vetusta delubra, sive celsae Carthaginis, quae te virginem vectura leonis caelo commeantem percolit, beatas sedes frequentas...
Page 612 - Ak. 1895, 546), der lateinischen Christenheit die Sprache schaffen helfen; vor ihm hat sie nur gestammelt, von ihm hat sie reden gelernt. Weder einer der Vulgärdialekte, wie wir sie in altlateinischen christlichen Schriften finden, noch die Kunstsprache des Minucius und Lactantius ist zur Kirchensprache geworden, sondern die Sprache Tertullians, wenn auch ohne seine Extravaganzen und mit der unverwüstlichen Politur, die ihr Cyprian gegeben.
Page 887 - Eiusdem fere temporis fuit eques Romanus C. Titius, qui meo iudicio eo pervenisse videtur, quo potuit fere Latinus orator sine Graecis litteris et sine multo usu pervenire. Huius orationes tantum argutiarum, tantum exemplorum, tantum urbanitatis habent, ut paene Attico stilo scriptae esse videantur. Easdem argutias in tragoedias satis ille quidem acute, sed parum tragice transtulit. Quem studebat imitari L. Afranius poeta, homo 168 perargutus, in fabulis quidem etiam, ut scitis, disertus.
Page 789 - EUPHUES and his England. Containing his voyage and aduentures, myxed with sundry pretie discourses of honest Lotte, the description of the countrey, the Court, and the manners of that Isle.
Page 755 - Laudabilis discretio marchionis Estensis, et sua magnificentia preparata, cunctis illum facit esse dilectum. Est et sapidus et venustus etiam et excelsus, qui est dictatorum illustrium, ut Eiecta maxima parte florum de sinu tuo, Florentia, nequicquam Trinacriam Totila secundus adivit.

Bibliographic information