Page images
PDF
EPUB

Qui verò mentis est duræ, corruet in malum. Ibid. 28. 24.

Cor durum habebit malè in novissimo. Eccli. 3. 27. Cor ingrediens duas vias, non habebit successus, et pravus corde in illis scandalizabitur. v. 28. Quorum cor post offendicula et abominationes suas ambulat, horum viam in capite suo ponam, dicit Dominus Deus. Ezech. 11. 21.

Divisum est cor eorum, nunc interibunt. Osca 10. 2.

Cordis duritia.
Vide Obstinatio.

CORONA VITE.

Et in medio eorum erat juvenis staturâ celsus, eminentior omnibus illis, et singulis eorum capitibus imponebat coronas. 4. Esdr. 2. 43. Vide et v. 44. 45. 46. 47.

Ideò accipient regnum decoris, et diadema speciei de manu Domini: quoniàm dexterâ suâ teget eos, et brachio sancto suo defendet illos. Sap. 5. 17. In reliquo reposita est mihi corona justitiæ, quam reddet mihi Dominus in illâ die justus judex; non solùm autem mihi, sed et iis, qui diligunt adventum ejus. 2. Tim. 4. 8.

Beatus vir, qui suffert tentationem; quoniam cùm probatus fuerit, accipiet coronam vitæ, quam repromisit Deus diligentibus se. Jacob. 1. 12.

Et cùm apparuerit princeps pastorum, percipietis immar

cessibilem gloriæ coronam. 1. Petr. 5. 4.

Esto fidelis usquè ad mortem, et dabo tibi coronam vitæ. Apoc. 2. 10.

CORPUS MYSTICUM.

Quomodò ordinatur ad
Christum.

Sicut enim iu uno corpore multa membra habemus, omnia autem membra non eumdem actum habent: ità multi unum corpus sumus in Christo; singuli autem alter alterius membra, Rom. 12. 4. 5.

Nemo enim nostrûm sibi vivit, et nemo sibi moritur. Sive enim vivimus, Domino vivimus: sive morimur, Domino morimur. Rom. 14. 7. 8.

Sicut enim corpus unum est, et membra habet multa; omnia autem membra corporis, cùm sint multa, unum tamen corpus sunt; ità et Christus. Etenim in uno spiritu omnes nos in unum corpus baptizati sumus. 1. Cor. 12. 12. 13.

Et ipsum (Christum) dedit caput supra omnem Ecclesiam, quæ est corpus ipsius. Ephes.

1. 22.

Ad se ipsum.

Nam et corpus non est unum membrum, sed multa. Si dixerit pes: Quoniam non sum manus, non sum de corpore: num ideò non est de corpore? 1. Cor. 12. 14. 15. Non potest autem oculus dicere manui: Operâ tuâ non

indigeo aut iterùm caput pedibus: Non estis mihi necessarii; sed multò magis quæ videntur membra corporis infirmiora esse, necessariora sunt. v. 21. 22. Sed Deus temperavit corpus, ei, cui deerat, abundantiorem tribuendo honorem, ut non sit schisma in corpore, sed idipsum pro invicem sollicita sint membra : et si quid patitur unum membrum, compatiuntur omnia membra, etc. Vos autem estis corpus Christi, et membra de membro. Et quosdam quidem posuit Deus in Ecclesiâ, primùm Apostolos, secundò Prophetas, tertiò Doctores, deindè virtutes, exindè gratias curationum, opitulationes, gubernationes, genera linguarum, interpretationes sermonum. v. 24. usquè ad 28.

Unum corpus et unus spiritus. Ephes. 4. 4. Et ipse dedit quosdam quidem Apostolos, quosdam autem Prophetas, alios verò Evangelistas, alios autem Pastores et Doctores, ad consummationem Sanctorum in opus ministerii, in ædificationem corporis Christi. v. 11. 12.

CORRECTIO.

Correctio fraterna. Vide etiam
Impiorum punitio.

Nolite, quæso, fratres mei, nolite malum hoc facere. Gen.

19. 7.

|

Abimelech, propter puteum aquæ, quem vi abstulerant servi ejus. Ibid. 21. 25.

Ruben et Judas temperaverunt furorem fratrum, ne occiderent Joseph. Gen. 37. 21.

Moyses caritativè corripuit Egyptium: Quarè percutis proximum tuum? Exod. 2. 13.

Quid est hoc, quod facies in plebe? cur solus sedes? etc. Ibid. 18. 14. Non bonam, inquit, rem facis: stulto labore consumeris, etc. v. 19.

Non oderis fratrem tuum in corde tuo, sed publicè argue eum, ne habeas super illo peccatum. Levit. 19. 17.

Phinees filius Eleazari et cæteri nuntii fratres suos, qui ædificaverant altare in scandalum filiorum Israël, discretè arguerunt, et satisfactionem libentissimè susceperunt. Josüc 22. 16.

Cur tantùm nefas in vobis repertum est? Tradite homines de Gabaâ, qui hoc flagitium perpetrarunt. Judith 20. 12.

Ne pecces, rex, in servum tuum David. 1. Reg. 19. 4. Vide et v. 5. et 6.

Volens Abigail arguere virum suum super duritiâ, quam ostenderat nuntiis David, noluit statim dicere post prandium, sed exspectavit tempus opportunum, cùm priùs vinum digessisset in crastinum. Ibid. 25. 36.

Audiens Judith propositum Et increpavit (Abraham )| civium suorum, reprehendit

eos sermonibus caritativis. Judith. 8. 12.

Corripiet me justus in misericordiâ, et increpabit me : oleum autem peccatoris non impinguet caput meum. Psal. 140. 5.

Via vitæ custodienti disci plinam : qui autem increpationes relinquit, errat. Prov. 10. 17. Vide Ibid. c. 12. 1. c. 6. 23. Qui autem odit increpationes, insipiens est. Ibid. 12. 1. Auris, quæ audit increpationes vitæ, in medio sapientium commorabitur. Ibid. 15. 31. Plus proficit correptio apud prudentem, quàm centum plagæ apud stultum. Ibid. 17. 10.

Qui arguunt eum (impium), | laudabuntur: et super ipsos veniet benedictio. Ibid. 24. 25. Inauris aurea, et margaritum fulgens, qui arguit sapientem, et aurem obedientem. Ib.

[blocks in formation]

Quàm bonum est arguere, quàm irasci! Eccli. 20. 1.

Corripe amicum; sæpè enim fit commissio. Ibid. 19. 15. Vide et v. 13.

Qui odit correptionem, vestigium est peccatoris : et qui timet Deum, convertetur ad cor suum. Ib. 21. 7.

Si autem peccaverit in te frater tuus, vade et corripe eum inter te et ipsum solum : si te audierit, lucratus eris fratrem tuum, etc. Matth. 18. 15.

Attendite vobis: Si peccaverit in te frater tuus, increpa illum: et si pœnitentiam egerit, dimitte illi. Luc. 17. 3.

Respondens autem alter (latro), increpabat eum, dicens: Neque tu times Deum, quod in eâdem damnatione es. Et nos quidem justè, nam digna factis recipimus: hic verò nihil mali gessit. Luc. 23. 40.41. Vide et Joan. c. 9. per totum de

cæco nato.

Cùm autem venisset Cephas Antiochiam, in faciem ei restiti, quia reprehensibilis erat. Gal.

2. 11.

Peccantes coram omnibus

argue: ut et cæteri timorem habeant. 1. Tim. 5. 20.

Cum modestiâ corripientem eos, qui resistunt veritati, etc. 2. Tim. 2. 25.

Fratres mei, si quis ex vobis erraverit à veritate, et converterit quis eum scire debet, quoniàm qui converti fecerit peccatorem ab errore viæ suæ,

[blocks in formation]

Non oderis fratrem tuum in corde tuo, sed publicè argue eum, ne habeas super illo peccatum. Levit. 19. 17.

Corripe amicum, ne fortè non intellexerit, et dicat: Non feci aut si fecerit, ne iterùm addat facere. Eccli. 19. 13. Corripe proximum, ne fortè non dixerit et si dixerit, ne fortè iteret. Corrige amicum: sæpè enim fit commissio. v. 14. et 15. Non ut confundam vos hæc scribo, sed ut filios meos carissimos moneo. 1. Cor. 4. 14. Peccantes coram omnibus argue, ut et cæteri timorem habeant. 1. Tim. 5. 20.

Et debitam executionem.

tristitiam vultûs corrigitur animus delinquentis. Eccles. 7. 4. Probata autem virtus corripit insipientes. Sap. 1. 3.

Non incendas carbones peccatorum arguens eos, et ne incendaris flammâ ignis peccatorum illorum. Eccli. 8. 13.

Priusquàm interroges, ne vituperes quemquam : et cùm interrogaveris, corrige justè. Ibid. 11. 7.

Corrige proximum, antequàm commineris. Ib. 19. 17. Quàm bonum est arguere, quàm irasci, et confitentem in oratione non prohibere! Ibid.

20. 1.

In convivio vini non arguas proximum. Ibid. 31. 41.

Fratres, et si præoccupatus fuerit homo in aliquo delicto, vos qui spirituales estis, hujusmodi instruite in spiritu lenitatis, considerans te ipsum, ne et tu tenteris. Galat. 6. 1.

Rogamus autem vos, fratres, corripite inquietos, consolamini pusillanimes, suscipite infirmos, patientes estote ad omnes. 1. Thess. 5. 14.

Seniorem ne increpaveris, sed obsecra ut patrem : juvenes ut fratres: anus ut matres : juvenculas ut sorores, in omni castitate: 1. Tim. 5. 1. 2.

Servum autem Domini non oportet litigare: sed mansuetum esse ad omnes, docibilem, patientem, cum modestiâ corripientem eos, qui resistunt veriMelior est ira risu: quia per tati. 2. Tim. 2. 24. 25.

Abigail virum suum Nabal in convivio non arguit, sed post. 1. Reg. 25. 36.

Argue, obsecra, increpa, in omni patientiâ et doctrinâ. Ibid. 4. 2.

maledicent eis populi, et detestabuntur eos tribus. Qui arguunt eum, laudabuntur : et

Et gratiæ susceptionem, quoad super ipsos veniet benedictio.

correctum.

Corripiet me justus in misericordiâ, et increpabit me. Ps. 140. 5.

Convertimini ad correptionem meam. Prov. 1. 23.

Plus proficit correctio apud prudentem, quàm centum plagae apud stultum. Ibid. 17. 10. Vir impius procaciter obfirmat vultum suum: qui autem rectus est, corrigit viam suam, Ibid. 21. 29.

Inauris aurea, et margaritum fulgens, qui arguit sapientem, et aurem obedientem. Ibid. 25. 12.

Vir prudens et disciplinatus non murmurabit correptus, et inscius non honorabitur. Eccli. 10. 28.

Quàm bonum est correctum manifestare pœnitentiam! sic enim effugies voluntarium peccatum. Ibid. 20. 4.·

Et acquirit magnam remunerationem corrigenti. Si peccaverit anima, et audierit vocem jurantis, testisque ferit, quòd aut ipse vidit, aut conscius est nisi îndicaverit, portabit iniquitatem Levit. 5. 1.

suam.

Argue sapientem et diliget te. Prov. 9. 8.

Qui dicunt impio, justus es,
TOMUS I.

Ibid. 24. 24.

Qui corripit hominem gratiam posteà inveniet apud eum, magis quàm ille, qui per linguæ blandimenta decipit. Ibid. 28. 23.

Correctio est bona.

Qui autem custodit increpationes, astutior fiet. Prov. 15. 5. Auris, quæ audit increpationes vitæ, in medio sapientium commorabitur. v. 31. Qui abjicit disciplinam, despicit animam suam: qui autem acquiescit increpationibus, possessor est cordis. v. 32.

Melior est manifesta correptio, quàm amor absconditus. Meliora sunt vulnera diligentis, quàm fraudulenta oscula odientis. Ibid. 27. 5. 6.

Virga atque correptio tribuit sapientiam. Ibid. 29. 15.

Sicut sonitus spinarum ardentium sub ollâ, sic risus stulti. Eccles. 7. 7:

Si te audierit, lucratus eris fratrem tuum. Matth. 18. 15.

Fratres mei, si quis ex vobis erraverit à veritate, et converterit quis eum : scire debet, quoniàm qui converti fecerit peccatorem ab errore viæ suæ, salvabit animam ejus à morte et operiet multitudinem peccatorum. Jacob. 5. 19. 20.

14

« PreviousContinue »