1

Ibid. 2. 1. 2. Sapientiam autem loquimur inter perfectos: sapientiam verò non hujus sæculi, neque principum hujus sæculi, qui destruuntur: sed loquimur Dei sapientiam in mysterio, quæ abscondita est, quam prædestinavit Deus antè sæcula in gloriam nostram, quam nemo principum hujus sæculi cognovit. v. 6. 7. 8. Nos autem non spiritum hujus mundi accepimus, sed Spiritum qui ex Deo est, ut sciamus quæ à Deo donata sunt nobis: quæ et loquimur, non in doctis humanæ sapientiæ verbis, sed in doctrinâ Spiritûs, spiritualibus spiritualia compa

rantes. v. 12. 15.

Et ego, fratres, non potui vobis loqui quasi spiritualibus, sed quasi carnalibus. Tanquàm parvuli in Christo, lac vobis potum dedi, non escam: nondum enim poteratis. Ibid. 3. 1. 2. Non enim sumus sicut plurimi, adulterantes verbum Dei, sed ex sinceritate, sed sicut ex Deo, coràm Deo, in Christo loquimur. 2. Cor. 2. 17.

Ideò habentes (hanc) administrationem, juxtà quòd misericordiam consecuti sumus, non deficimus, sed abdicamus occulta dedecoris, non ambulantes in astutiâ, neque adulterantes verbum Dei, sed in manifestatione veritatis, etc. Ibid. 4. 1. 2.

Et posuit in nobis verbum reconciliationis. Pro Christo ergò legatione fungimur tanquàm

Deo exhortante per nos. Obsecramus pro Christo, reconciliamini Deo. Ibid. 5. 19. 20.

Rogavi te, ut remaneres Ephesi, cùm irem in Macedoniam, ut denuntiares quibusdam, ne aliter docerent, neque intenderent fabulis, et genealogiis interminatis, quæ quæstiones præstant magis, quàm ædificationem Dei, quæ est in fide. 1. Tim. 1. 3. 4.

Formam habe sanorum verborum, quæ à me audisti in fide, et in dilectione in Christo Jesu. 2. Tim. 1. 13. Veritatis teneat firmamentum.

Dominus dabit verbum evangelizantibus virtute multâ. Ps. 67. 12.

Et posuit os meum quasi gladium acutum in umbrâ manûs suæ protexit me, et posuit me sicut sagittam electam, in pharetrâ suâ abscondit me. Isa. 49. 2.

Posui verba mea in ore tuo et in umbrâ manus meæ protexi te, ut plantes cœlos, et fundes terram. Ibid. 51. 16.

Ne timeas à facie eorum : quia tecum ego sum, ut eruam te, dicit Dominus. Jer. 1. 8. Ne formides à facie eorum: nec enim timere te faciam vultum eorum. Ego quippè dedi te hodiè in civitatem munitam, et in columnam ferream, et in murum æreum, super omnem terram, regibus Juda, principibus ejus, et sacerdotibus, et populo

terræ. Et bellabunt adversùm te, et non prævalebunt: quia ego tecum sum, ait Dominus, ut liberem te. v. 17. 18. 19.

Eccè dedi faciem tuam valentiorem faciebus eorum, et frontem tuam duriorem frontibus eorum. Ut adamantem, et ut silicem dedi faciem tuam : ne timeas eos, neque metuas à facie eorum quia domus exasperans est. Ezech. 3. 8. 9. Fili hominis, speculatorem dedi te domui Israël et audies de ore meo verbum, et annuntiabis eis ex me. Si dicente me ad impium: Morte morieris, non annuntiaveris ei, neque locutus fueris, ut avertatur à viâ suâ impiâ, et vivat: ipse impius in iniquitate suâ morietur; sanguinem autem ejus de manu tuâ requiram. v. 17. 18. Si autem tu annuntiaveris impio, et ille non fuerit conversus ab impietate suâ, et à viâ suâ impiâ : ipse quidem in iniquitate suâ morietur; tu autem animam tuam liberâsti.v.19. Sed et si conversus justus à justitiâ suâ fuerit, et fecerit iniquitatem: ponam of fendiculum coràm eo, ipse morietur, et non erunt in memoriâ justitiæ ejus, quas fecit: sanguinem verò ejus de manu tuâ requiram. v. 20. Si autem tu annuntiaveris justo, ut non peccet justus, et ille non peccaverit vivens vivet, quia annuntiâsti ei; et tu animam tuam liberâsti. v. 21.

Fili hominis, loquere ad filios

populi tui. Ibid. 33. 2. Audiens ergò ex ore meo sermonem, annuntiabis eis ex me. Si me dicente ad impium: Impie, morte morieris, non fueris locutus, ut se custodiat impius à viâ suâ : ipse impius in iniquitate suâ morietur; sanguinem autem ejus de manu tuâ requiram. Si autem annuntiante te ad impium, ut à viis suis convertatur, non fuerit conversus à viâ suâ : ipse in iniquitate suâ morietur porrò tu animam tuam liberâsti. v. 7. 8. 9.

Verumtamen annuntiabo tibi, quod expressum est in scripturâ veritatis. Dan. 10. 21.

Verumtamen ego repletus sum fortitudine Spiritûs Domini, judicio et virtute: ut annuntiem Jacob scelus suum, et Israël peccatum suum. Mich. 3. 8.

Magister, scimus, quia verax es, et viam Dei in veritate doces. Matth. 22. 16.

Sine, ut mortui sepeliant mortuos suos: tu autem vade, et annuntia regnum Dei. Luc. 9. 60.

Si justum est in conspectu Dei, vos potiùs audire, quàm Deum, judicate. Non enim possumus, quæ vidimus, et audivimus, non loqui. Actor.4.19.20.

Quapropter contestor vos hodiernâ die, quia mundus sum à sanguine omnium. Non enim subterfugi, quominus annuntiarem omne consilium Dei vobis. Ibid. 20. 26. 27.

Venite, et ascendamus ad montem Domini, et ad domum Dei Jacob, et docebit nos vias suas, et ambulabimus in semitis ejus: quia de Sion exibit lex, et verbum Domini de Jerusalem. Isa. 2. 3.

Audite vocem meam, et facite omnia, quæ præcipio vobis, et eritis mihi in populum, et ego ero vobis in Deum. Jerem. 11. 4.

Oves meæ vocem meam audiunt et ego cognosco eas, et sequuntur me. Joan. 10. 27.

:

Omnis, qui est ex veritate, audit vocem meam. Ib. 18.37.

Erant autem perseverantes in doctrinâ Apostolorum, et communicatione fractionis panis, et orationibus. Actor. 2. 42.

Tentat perseveranter.

Non simus parvuli fluctuantes, et circumferamur omni vento doctrinæ in nequitiâ hominum, in astutiâ ad circumventionem erroris. Ephes. 4. 14.

Videte, ne quis vos decipiat per philosophiam, et inanem fallaciam: secundùm traditionem hominum, secundùm elementa mundi, et non secundùm Christum. Coloss. 2. 8.

Doctrinis variis et peregrinis nolite abduci. Hebr. 13. 9.

Qui se ipsum ingerit.

Mulieres in Ecclesiis taceant: non enim permittitur eis loqui, sed subditas esse. 1.Cor. 14.34.

Mulier in silentio discat cum omni subjectione. 1. Tim. 2. 11. Docere autem mulieri non permitto, neque dominari in virum, sed esse in silentio. v. 12.

Si quis aliter docet, et non acquiescit sanis sermonibus Domini nostri Jesu Christi, et ei, quæ secundùm pietatem est, doctrinæ, superbus est, nihil sciens, sed languens circà quæstiones, et pugnas verborum, ex quibus oriuntur invidiæ, contentiones, blasphemiæ, suspiciones malæ, conflictationes hominum mente corruptorum,

et qui veritate privati sunt, existimantium quæstum esse pietatem. Ibid. 6. 3. 4. 5. O Timothee, depositum custodi, devitans profanas vocum novitates, et oppositiones falsi nominis scientiæ, quam quidam promittentes circà fidem, exciderunt.

V. 20. 21.

Alium inficit.

Doctrina mala deserenti viam vitæ. Prov. 15. 10.

Speculatores, ejus cæci omnes, nescierunt universi: canes muti, non valentes latrare, videntes vana, dormientes et amantes somnia. Et canes impudentissimi, nescierunt saturitatem ipsi pastores ignoraverunt intelligentiam omnes in viam suam declinaverunt, unusquisque ad avaritiam suam, à summo usque ad novissimum. Isa. 56. 10. 11.

Stupor et mirabilia facta sunt in terrà Prophetæ prophetabant mendacium, et sacerdotes applaudebant manibus suis: et populus meus dilexit talia: quid igitur fiet in novissimo ejus? Jerem. 5. 30, 31.

Sinite illos cæci sunt, et duces cæcorum. Matth. 15. 14. Nunquid potest cæcus cœcum ducere? Nonne ambo in foveam cadunt? Luc. 6. 39.

Finis autem præcepti est caritas de corde puro, et conscientiâ bonâ, et fide non fictâ. A quibus quidam aberrantes, conversi sunt in vaniloquium,

volentes esse legis doctores, non intelligentes neque quæ loquuntur, neque de quibus affirmant. 1. Tim. 1. 5. 6. 7.

Mali autem homines et seductores proficient in pejus; errantes, et in errorem mittentes. 2. Tim. 3. 13.

Sunt enim multi etiam inobedientes, vaniloqui, et seductores: maximè qui de circumcisione sunt: quos oportet redargui qui universas domos subvertunt, docentes quæ non oportet, turpis lucri gratiâ. Tit. 1. 10. 11.

Deum offendit.

Væ, qui dicitis malum bonum, et bonum malum. Isa. 5. 20.

Prophetæ ejus in pecuniâ divinabant et super Dominum requiescebant, dicentes: Nunquid non Dominus in medio nostrûm? Non venient super nos mala. Propter hoc, causa vestri, Sion, quasi ager arabitur, et Jerusalem quasi acervus lapidum erit, et mons templi in excelsa sylvarum. Mich. 3. 11. 12.

Et vobis legisperitis, væ: quia oneratis homines oneribus, quæ portare non possunt, et ipsi uno digito vestro non tangitis sarcinas. Luc. 11.46. Væ vobis legisperitis, qui tulistis clavem scientiæ; ipsi non introfstis, et eos,qui introibant, prohibuistis. v. 52.

Rogo autem vos, fratres, ut observetis eos, qui dissensiones, et offendicula præter doctrinam, quam vos didicistis,

faciunt, et declinate ab illis. Hujuscemodi enim Christo Domino nostro non serviunt, sed suo ventri et per dulces sermones, et benedictiones seducunt corda innocentium. Rom. 16. 17. 18.

Qui contemnit evangelizantem, Deum despicit.

Mittebat autem Dominus Deus patrum suorum ad illos, per manum nuntiorum suorum de nocte consurgens, et quotidiè commonens eò quòd parceret populo, et habitaculo suo. At illi subsannabant nuntios Dei, et parvipendebant sermones ejus, illudebantque Prophetis, donec ascenderet furor Domini in populum ejus, et esset nulla curatio. 2. Par. 36. 15. 16. Item c. 24. 19.

Abjecerunt enim legem Domini exercituum, et eloquium Sancti Israël blasphemaverunt. Ideò iratus est furor Domini in populum suum, et extendit manum suam super eum, et percussit eum, etc. Isa. 5. 24. 25. Populus enim ad iracundiam provocans est, et filii mendaces, filii nolentes audire legem Dei. Quid dicunt videntibus: Nolite videre; et aspicientibus: Nolite aspicere nobis ea quæ recta sunt loquimini nobis placentia, videte nobis errores. Auferte à me viam, declinate à me semitam, cesset à facie nostrâ Sanctus Israël. Ib. 30. 9. 10. 11.

Quis credidit auditui nostro? et brachium Domini cui revelatum est? Ibid. 53. 1.

Sed hoc verbum præcepi eis, dicens: Audite vocem meam, et ero vobis Deus, et vos eritis mihi populus et ambulate in omni viâ, quam mandavi vobis, ut benè sit vobis. Et non audierunt, nec inclinaverunt aurem suam; sed abierunt in voluntatibus, et in pravitate cordis sui mali. Jerem. 7. 23. 24. Et misi ad vos omnes servos meos prophetas per diem consurgens diluculò, et mittens. Et non audierunt me, nec inclinaverunt aurem suam; sed induraverunt cervicem suam : et pejus operati sunt, quàm patres eorum. v. 25. 26. Periit fides, et ablata est de ore eorum. v. 28.

Ego autem loculus sum ad vos, de manè consurgens et loquens, et non obedîstis mihi. Misique ad vos omnes servos meos prophetas, consurgens diluculò, mittensque, et dicens: Convertimini unusquisque à viâ suâ pessimâ, et bona facite studia vestra - et non inclinâstis aurem vestram, neque audistis me. Ibid. 55. 14. 15.

Sermonem, quem locutus es ad nos in nomine Domini, non audiemus ex te; sed facientes faciemus omne verbum quod egredietur de ore nostro. Ibid. 44. 16. 17

Nolunt audire te, quia nolunt audire me omnis quippe do

22