Page images
PDF
EPUB

diendis, et in ceteris ejusdem generis Regulares omnes, quamquam exempti, Episcopo obnoxii sunt (3).

(1) Concil. Trident. sess. 6 cap. 3 de reform. Benedictus XIV Constit. Pontific. 7 pag. 33 tom. 2 ejus Bullarü edit. cit.

(2) Vide Constitutionem Suscepti muneris 118. Clementis VIII tom. 5 part. 2 pag. 93 Bullarii, ubi etiam arcentur fraudes, quae fieri possunt adversus Episcopum loci, in quo Regularis deliquit, cum eum Praepositus mittit in monasterium extra dioecesim, ne ipsum punir e cogatur.

(3) Concil. Trident. sess. 25 cap. 12 de Regular.

§. XIX. Sed et alia sunt capita delegatae jurisdictionis, quam Episcopus in exemptos habet. Nimirum inquirit in obreptionem, et subreptionem gratiae, per quam aliqui liberatus est a poena, quae ab se inflicta fuerat (1), et visitat capitula exempta, nullo etiam ex canonicis ad consilium adscito, quos sibi adjungere extra visitationem in causis exemptorum capitulorum debet (2). Denique omnes ecclesiae saeculares, quae in dioecesi sunt, etiam exemptae, monasteria quoque commendata, Abbatiae, Prioratus Praepositurae (3), hospitalia, collegia, et sodalitia etiam laicorum ab Episcopo tamquam Apostolicae Sedis delegato visitantur, exceptis illis, quae sub immediata Regum protectione sunt (4).

6

(1) Concil. Trident. sess. 13 cap. 5 de reformat. (2) Concil. Trident. sess. 6 cap. 4 et sess. 25 cap. de reformat. Vide Benedictum XIV. De Synod. dioeces. lib. 13 cap. 9 num. 5.

(3) Concil. Trident. sess. 7 cap. 8 et sess. 21 cap.. 8

de reformat., ubi etiam observandum discrimen inter monasteria, in quibus viget, aut non viget regularis observantia.

(4) Concil. Trident. sess. 22 cap. 8 de reformat.

SECTIO II.

DE PRESBYTERIS, DIACONIS, SUBDIACONIS,
ET RELIQUIS ORDINIBUS.

XX. Sacerdotis officium, et pote

stas.

XXI. Unde Sacerdotis " et Presbyteri nomen ductum sit ?

XXII. et XXIII. Potestas ordinis, et jurisdictionis.

XXIV. Ministri majores, et mi

nores.

XXV. ad XXVII. Diaconi, eorumque institutio, et officia. XXVIII. Subdiaconi .

XXIX. Minores Ministri, et eorum institutio.

Ab

[merged small][merged small][ocr errors][merged small]

S. XX.

b Episcopis ad Sacerdotes pergimus universum deinde ministrorum ordinem explicaturi. Nobilissimum est officium, et nobilissima potestas Sacerdotum novae legis, qui Deo non vitulos, aut hircos immolant, sed lege a Christo lata ipsum Dominicum corpus, et sanguinem consecrant, atque offerunt in Missae sacrificio,

§. XXI. Sacerdotes a sacris faciendis appellati sunt. Vocantur etiam Presbyteri latine Seniores (1) magis tamen sapientiae, quam aetatis

gratia (2). Omnis eorum potestas vel ex ordine, vel ex jurisdictione procedit.

(1) Quod summo haberetur in pretio, essetque maxime venerandum πρεοβυτατον Aristoteles vocat, et frequens illud Homeri eoßa dea veneranda Dea.

(2) Eodem Presbyteri, et Sacerdotis nomine vocabantur etiam Episcopi Cyprianus epist. 83 pag. 47 edit. Rigalt. Paris. 1666, Chrysostomus in epist. ad Philipp. cap. 1 Homil. pag. 195 tom. 11 edit. Paris. 1734. Vide Cotelerium in Ignat. epistol. ad Magnes. num. 10 tom. 2 PP. Apostol. pag. 1 edit. Amstelaedami 1724, et Fabrotum in paratitl. Cujac. lib. 1 tit. 3 col. 24 tom. 2 par. 1 edit. Mutin., seu Venet. an. 1758. Sed, ut plurimum, ne qui esset errori locus, Episcopi, aut Summi Sacerdotes, aut Sacerdotes primi ordinis; Presbyteri autem secundi ordinis Sacerdotes, aut Sacerdotes secundi appellati sunt. Tertulianus de Baptism. num. 17 pag. 230 edit. cit., Ambrosius, sive potius Hilarius in epist. ad Ephes. cap. 4 col. 286 tom. 4 oper. ejusd. Ambrosii edit. Maurin. Venet. 1751, Leo M. serm. 48 de Quadrages. tom. 1 col. 181 edit. Ballerin. Venet. 1753. Vide Calmet in epist. Pauli ad Philipp. num. 1 pag. 416 tom. 8 edit. Lucae 1738, Jacobum Gothofredum in paratitl. Cod. Theodos. de Episc. et Cleric. tom. 6 par. 1 pag. 17 edit. Lipsiae an. 1743 et Petavium de eccles. hierar. lib. 1 Theolog. Dogm. cap. 12 num. 12 tom. 6 pag. 82 edit. Venet. 1757.

[ocr errors]

§. XXII. Ex ordine trahitur infirmorum unctio, consecratio divini corporis, et sanguinis divini verbi praedicatio, potestas baptizandi, et ligandi, atque solvendi in Sacramento poenitentiae. Trahitur ex jurisdictione actus ipse, et jus exercendi hanc potestatem, quod ab Episcopo accipitur, et Episcopi arbitrio confertur, aufertur, laxatur, contrahitur, excepto mortis articu

lo , quo Presbyteris liberam Ecclesia in morientem attribuit dimittendi peccata potestatem (1). Recte hinc eorum munera describit Pontificale Romanum (2), cum inquit, Sacerdotem oportet offerre, bene dicere, praeesse, praedicare, et baptizare.

(1) Concil. Trident. sess. 23 cap. 15 de reformat. (2) Part. 1 til. 12 §. 5 pag. 126 edit. Catalani Romae an. 1738.

S XXIII. Sed non haec omnia a quolibet Sacerdote fieri possunt. Quamvis enim Sacerdoti in ordinatione assignetur titulus, sive Ecclesia, cui inserviat, non omnibus tamen assignatur populus, , quem regant, et cui in rebus spiritualibus praeesse debeant. Tituli assignatio facit, ut in eo Missae sacrificium offerant, panemque Eucharisticum populo distribuant, et quasdam be nedictiones impertiant (1). Verum quod attinet ad reliqua munera, quae in Pontificali memorantur, aptum quidem ad ea facit Presbyterum, et idoneum ordinatio, sed cum respectum habeant ad populum, sintque indicia spiritualis in eum jurisdictionis, et potestatis, hinc omnis Presbyter, qui sibi populum subjectum non habet, facultate eorum jurium exercendorum, quam in ordinatione accepit, partim contra canones illicite utitur, partim frustia omnino, et inutiliter.

(1) Duplex distinguitur benedictio, altera, quae major, et solemnis dicitur, quaeque Episcopi propria est; altera minus solemnis, quam etiam Presbyteri emittere jus est can. 96 cap. 1 quaest. 1 cap. 3 ibiq. Glos. de privileg. in 6. Sunt et aliae benedictiones, ut aquae, novorum fructuum et similes; sed in his servandi sunt ritus et

[ocr errors]

consuetudines Ecclesiarum, ex quibus quaedam benedictiones Episcopis, quaedam Parochis, quaedam aliis ab Epi scopo delegatis Presbyteris reservantur.

[ocr errors]

S. XXIV. Ministrorum duplex est genus, alii majores, et sacri, alii minores, et non sacri appellantur. Sacri sunt Diaconus, et Subdiaconus qui sacri dicuntur, quod inter Missarum solemnia ordinibus initiantur, et suo funguntur munere supra gradus altaris.

[ocr errors]

S. XXV. Diaconi ab Apostolis instituti sunt numero septem (1), quem numerum diu Romana Ecclesia retinuit (2). Electi autem sunt non tantum ut mensis, sed etiam ut altari ministrarent (3). Explicat eorum munera Pontificale Romanum (4) his verbis: Diaconum oportet ministrare ad altare, baptizare, praedicare.

(1) Act. VI. Id tamen ab Apostolis Christi mandato factum est. Vid. Theologos, et Salam in not. ad Bonam lib. 1 cap. 25 tom. 2 pag. 350.

(2) Confer Sozomenum lib. 7 cap. 19 pag. 307 edit. Valesii Cantabrigiae 1720, et Auctorem Comm. in 1 ad Timoth. inter oper. S. Ambrosii col. 351 tom. 4 edit. Maurin. Venet. 1751, quem quidam Ambrosium fuisse putant, vere tamen est Hilarius Sardus Ecclesiae Romanae Diaconus qui IV saeculo vitae usura fruebatur. Petavius de Eccles. Hierarch. lib. 1 cap. 12 num. 7 opus illud Hilarii esse negat, sed eum refellit Natal. Alexander saec. 4 cap.6

[ocr errors]
[ocr errors]

(3) Cyprianus in can. 25 dist. 93. Diaconos, inquit, Apostolos sibi constituerunt Episcopatus, et Ecclesiae ministros. Quod idem habet Ambrosius de offic. lib. 1 cap. 50 num. 255, el seq. col. 76 et seq. tom. 3 edit. Maurin. Venet. 1751. Revera Diaconos electos legimus viros plenos Spiritu S., eosque impositis manibus consecratos, quod clare ostendit, eos non tantum meusis, sed etiam altaris

« PreviousContinue »