riatum functiones pluribus in locis fuerant intermissae, quas propterea Concilium revocari in usum juxta sacros canones jubet (2).

(1) Ostiarios ab Ecclesia institutos ea praesertim de causa putat Binghamus Origin. eccles. lib. 3 cap. 6 §. 3 tom. 2 pag. 37 edit. Halae Magdeburg., ut saevientibus ethnicis adversus Christianos stata conventuum, et precationum tempora indicerent. Exteriores Ecclesiae portas Ostiarii, portas Sanctuarii Subdiaconi custodiebant, ubi nulli erant Ostiarii utrasque Subdiaconi obtinebant. Saepe etiam Ostiarii vocantur Æditui, atque ita S. Paulinus Nolanus epist. 1 ad Severum num. 10 col. 7 edit. Muratorii Veronae 1736 Ostiarium vocat: non testor, inquit, ipsum, quia et ab Editui nomine, et officio optavi_sacram incipere servitutem. Quo ex loco intelligitur, etiam Paulini aetate Ostiarii munus primum clericatus gradum fuisse. Ostiarius cum ordinatur, inquit Concilium Carthaginense IV can. 9 loc. cit. col. 1438, tradat ei Episcopus claves Ecclesiae de altario, dicens: sic age, quasi redduurus Deo rationem pro his rebus , quae his clavibus recluduntur. Luculentius explicat Ostiarii munus Isidorus Hispalensis can. 1 dist. 25 ad Ostiarium, inquit, pertinent claves ecclesiae, ut claudat, et aperiat templum Dei, et omnia ว quae sunt intus, extraque custodiat: fideles recipiat, excommunicatos, et infideles ejiciat. Quod non ita intelligendum est, quasi infideles, haeretici, Judaei in Ecclesia versari non possent, cum divinum verbum nunciabatur, aut cum aliquid e sacris libris recitabatur. Nam eo tempore ipsis in Ecclesia adesse licebat, uti demonstratum supra est.

(2) Concilium Tridentinum sess. 23 cap. 17 de reform.

S. XXXIV. Atqui hi sunt quatuor ordines quos minores dicimus, reliquos tres majores appellamus. De simplici tonsura quaeri solet, num ea ordinibus adscribi debeat, qua de re inter Canonistas, atque Theologos magna controversia

est. Certe qui tonsura donati sunt, vere inter clericos recensentur, et ideo eorum utuntur privilegiis, uti demonstratum supra est, atque iis praesertim, quae fori, et canonis nuncupantur.

§. XXXV. Non unum inter majores, minoresque ordines discrimen intercedit. Majores clerici omnino castitatem servare coguntur (1), habentque onus recitandi divinum officium aut publice in Ecclesia, aut privatim domi (2), et qui illis initiantur, habere debent ex beneficio, aut ex paterna hereditate; et patrimonio unde honeste vivant (3).

et

(1) Siricius P. epist. ad Himerium Tarraconen. num.8 seq. col. 629 et seq., et epist. ad Episc. Affric. num. 3 col. 655 apud Coustantium epist. Roman. Pontific., Innocentius I ad Victric. Rotomag. num. 12 apud eumdem Coustantium col. 752, Leo M. epist. 14 cap. 4 col. 687, et epist. 167 Respons. ad inquisit. III col. 1421 tom. 1 edit. Ballerin. Vide Thomassin. veler. et nov. Eccles. disciplin. par. 1 lib. 2 cap. 61. Quaestio autem est, num majores Clerici ex voto, an potius ex lege Ecclesiastica castitatem servare debeant. Obligationem hanc ex mera constitutione Ecclesiae continentiam praecipientis repetunt Scotus 4 dist. 37 quaest. unic. §. dico igitur, Joan. de Lignano de cleric. Conjug. cap. 2 Gutier. quaest. canon. lib. 2 cap. 7 numer. 45, Valent. de Caelib. cap. 2 paulo post princip. contra vero eam ex voto, quod sacris Ordinibus adjunxit Ecclesia, oriri arbitrantur Cajetanus in opusc. tom. 1 tr. 27 quaest. un. §. quoad secundum, Waldeus. de Sacrament. cap. 66 num. 2 Bellarminus controv. lib. 1 de matrim. cap. 21 paulo post princip. S. impedimenta opp. tom. 3 pag. 662 edit. Venet. 1721, Sanchez de matrimon. lib. 7 d. 27 num. 10, aliique complures. Synodi Tridentinae Patres de hac evolvenda, definiendaque quaestione minime laborarunt; et Cardinalis Pallavicinus Histor. Concil. Trident. lib. 23 cap. 9 num. 2 ad rem hanc refert, Sedis

Apostolicae Legatum Osium voto suo declarasse, quod Synodus can. 9 sess. 24 haud voluerit definire, caelibatum sacris Ordinibus adjunctum ex ecclesiastica lege procedere cum nil ea de re disputatum a Patribus esset, sed tantum damnare Lutherum suis ipsius verbis ita conceptis ab eo; Non obstante lege ecclesiastica, vel voto. Confer qui ea de re late disputant, Schmalzgrueber jus eccles. univers. lib. 3 tit. 3 par. 1 num, 28, Laurenium For. Eccles. lib. 3 tit. 3 quaest. 41, et Amortium Theolog, tract. de sacram, Ord. §. 14 quaest. 1 num. 3.

(2) Cap. 1 et 9 de celebr. miss.

(3) Cap. 16 et 23 de praeben. Concil. Trident. sess. 21 cap. 2 de reformat.

S. XXXVI. Soluti sunt his oneribus minores Clerici; verum cum ineunt matrimonium, sive illud ratum sit, sive consumatum, sive vires habeat, sive iis careat, modo consensus clerici non desit, non solum impares fiunt ad ecclesiastica beneficia obtinenda; sed, obtinenda; sed, quae habent, etiam amittunt (1), quamquam recuperent quidquid forte Ecclesiae dederunt e patrimonio suo (2).

(1) Cap. 1 et 8 de Cleric. conjug.
(2) Cap. 3 eod.

§. XXXVII. Minores clerici, qui beneficium non habent, ut fori privilegio fruantur (1), tonsuram, vestesque clericales deferre, atque alicui Ecclesiae mandato Episcopi servire debent (2), vel cum ejus venia in clericorum seminario, aut in aliquo probato probato gymnasio versari, quasi__in via, per quam ad mojores ordines perveniant (3). Qui tonsuram, et vestes deseruere clericorum, ad laicum judicem vocari possunt ; verum si velit Episcopus, eos vindicare potest, ut adversus

.

ipsos judicium exerceat (4). Atque illud quidem fori privilegium obtinent non tantum clerici celibes, sed etiam qui uxorem habent, modo unicam, eamque virginem duxerint, adscriptique ab Episcopo alicui Ecclesiae sint, gerantque tonsuram, et vestes clericales (5).

ง

ve

(1) Quaesitum est, num Clerici, qui tonsuram, stesque clericales abjecerunt, non tantum fori, sed etiam Canonis privilegium amittant " ac praeterea beneficium. Cap. Odoardus; et eos tantum fori privilegium amittere, non item cetera definitum est, uti testatur Giraldus Exposit. Jur. Pontific. par. 2 sect. 93 pag. 939 et 940. Neque vero ut hujusmodi clericis fori privilegium adimatur monitione aliqua opus est, cum ii statim cadant jure suo Innocentius XIII Constit. Apostolici ministerii §. 8 tom. 11 Bullar, Roman. ult. edit. pag. 260, quam constitutionem confirmavit Benedictus XIII Constit. In supremo 31 pag. 350 cod. Bullar. loc. cit. Vide Giraldum loc. cit.

(2) Quamquam Tridentina Synodus fori privilegium attribuat clerico, qui ex mandato Episcopi Ecclesiae servit, tamen eodem privilegio fruitur etiam Clericus, qui vel sine Episcopi mandato, vel non illi servit Ecclesiae, quam Episcopus designavit. Consule Benedictum XIV de Synod. dioeces. lib. 12 cap. 6 num. 5 et 6 .

(3) Concilium Tridentinum sess. 23 cap. 6 de reform. (4) Vide Benedictum XIV de Synod. dioeces. lib. 12 cap. 2 num. 4 et Giraldum loc. cit. pag. 940, a quibus plura ea de re decreta referuntur.

(5) Cap. unic. de cleric. conjug. in 6, Concilium Tridentinum loc. cit. Sunt qui putant, clericos conjugatos gaudere privilegio fori tantum in causis criminalibus, sed eos hoc frui privilegio oportere in causis criminalibus, et civilibus, modo ea praestent, quae praestare necesse est, respondit Sacra Congregatio Immunitatis, uti testantur Riccius Decret. et Resolut. Sacr. Congregat. Immunitatis verb. clerici conjugati quoad privilegium fori et canonis, et Ferraris Biblioth. verb. clericus art. 2 num. 53 et seq. Ce

terum etiam clericos conjugatos, qui ea non praestant, ab Episcopo vindicari posse, ut adversus eos judicium. exerceat, respondit Sacr. Congregat. Concilii in Alatrina jurisdictionis 17 Martii 1683. Vide Giraldum loc. cit, et Benedictum XIV loc. cit. cap. 3 num. 1.

Demonstrata jam ordinis Hierarchia

nunc

Hierarchiam explicabimus, quae jurisdictionis appellatur. Ea pertinet ad optimum Ecclesiae regimen, quod ut recte consistat, suos habere debet Magistratus, sicuti suos habet civilis societas, qui imperium exerceant in illam hominum multitudinem, quibus societas constat, ne inter si nemini pareant, necessario magna perturbatio, et confusio rerum omnium existat. Ea de causa creati sunt a Christo Episcopi, qui non solum spiritualia bona in homines conferrent, sed etiam essent praecipui christianae societatis Magistratus.

eos,