Page images
PDF
EPUB

(3) Cap. 9 de Offic. Legat.

(4) Vide Platum de Cardin. dignit. et Offic. cap. 22, et Giraldum Exposit. Jur. Pontific. par. 1 tit. 20 sect. 170 pag. 101 et seq., ubi Legatorum potestas late explicatur.

§. XXXI. Sunt etiam Legati missi non ex Cardinalium collegio, et Nuntii vocantur, quos Sedes Apostolica mittit ad Supremos Principes, quique in provinciis, et regnis, ubi legationis munere funguntur, explicant Pontificiam jurisdictionem. Eorum potestas definitur literis, quibus ipsis a Summo Pontifice officium commissum est, neque Legato misso adhibetur fides, nisi is primum literas ipsas protulerit (1).

(1) Can. ult. dist. 97 •

§. XXXII. Sunt denique Legati nati, quorum dignitati conjunctum est legationis officium ita ut Legati fiant, statim ac dignitatem consequuntur. Eo jure fruuntur Episcopi Cantuariensis, et Eboracensis in Anglia, Remensis, Bituricensis, et Lugdnensis in Gallia, in Hispania Toletanus, et Bracarensis, in Germania Salisburgensis, in Italia Pisanus.

SECTIO III

DE PATRIARCHIS, PRIMATIBUS, METROPOLITIS.

XXXIII. Origo, et nomen Patriarcharum.

XXXIV. Divisio Orientis, et Occidentis inter majores Patriarchas.

XXXV. Nunc Patriarchae Orientales tantum titulares sunt. XXXVI. Patriarcharum jus et potestas.

XXXVII. Patriarchae minores .
XXXVIII. Primates.

XXXIX. Metropolitae, et eorum
origo.

XXXX. et XXXXI. Eorum jurisdictio.

XXXXII. Pallium.

XXXXIII. ad XXXXV. Ejus usus, et auctoritas.

S. XXXIII.

Episcopis ordine pares, jurisdictione tamen, et

imperio superiores sunt etiam Patriarchae, Primates, Metropolitae. Patriarchas quasi Patrum Principes interpretatur Isidorus (1); et jus quidem patriarchicum Nicaeno concilio autiquius est (2). Sed ejus nominis prima mentio occurrit in Concilio Chalcedonensi (3), illudque primum singulari quadam ratione Summo Pontifici, deinceps etiam Alexandrino, Antiocheno, postque Hierosolymitano, aliisque nonnullis Exarchis imitatione quadam tributum est (4).

(1) Can. 1 dist. 21 Videndus Svicerus ad verb. μaTрlaρxis, ubi ea de re disputatur.

(2) Concilium Nicaenum can. 6 tom. 2 col. 1733 collect. Labbaei, cujus haec verba sunt: Antiqui mores serventur, qui sunt in Ægypto, Lybia, et Pentapoli, ut Alexandrinus Episcopus horum omnium habeat potestatem, quandoquidem et Episcopo Romano hoc est consuetum • Similiter et in Antiochia et in aliis provinciis sua pri

2

vilegia, ac suae dignitates, et auctoritates Ecclesiis 'serventur. Verbo antiqui mores serventur satis clare ostendunt, jus patriarchicum, quod habebant Episcopi RomaDUS Alexandrinus, Autiochenus, ante concilium Nicaenum fuisse institutum. Nimirum tres hasce sedes, non tantum quod essent locatae in principibus Romani Imperii civitatibus, sed etiam, idque potissimum, quod a D. Petro originem repeterent, semper Ecclesiae Patres praecipuo quodam honore sunt prosequutae. Quae cum ratio sit Patriarchici juris tribus illis sedibus affixi, haud sane a vero aberrare videntur, qui in summa primam ejus originem ab ipsis Apostolis repetunt. Vid. Thomassinum Vet. et nov. eccles. discipl. par. 1 lib. 1 cap. 7 et 8 tom. 1, et Jo. Antonium Bianchium della Potestà, e della polizia della Chiesa lib. 2 cap. 1 pag. 4 et seq. tom. 4. Scio equideni quanta, et quam gravis sit de sexto illo canone concilii Nicaeni inter eruditos disputatio. Sunt enim, qui eo tantum de jure metropolitico, non vero de jure patriarchico Ecclesiarum Romanae, Alexandrinae Antiochenae actum fuisse defendunt, atque hanc sententiam novissime sequitur Dominicus Cavallarius Instit. Jur. Canon. par. 1 cap. 10 §. 1 in not., ut exinde eificere quis possit, Nicaeno concilio recentiorem esse Patriarchatum Ecclesiae Romanae in Occidentem universum. Sed, uti post Sir

[ocr errors]

nondum animadvertit Petrus de Marca Concord. Sacerdot. et Imper. lil. 1 cap. 3 §. 7, Alexandrini, et Antiocheni Episcoporum jura in Concilio Nicaeno patriarchica certe fuerunt, non metropolitica. Nam Alexandrino Episcopo potestas conceditur non solum in Egyptum sed etiam in Pentapolim, et Lybiam; et Autiocheno Episcopo ab eadem Synodo non unius, alteriusve provinciae, sed totius dioeceseos Orientalis, hoc est provinciarum quindecim, quae Oriente continebantur administrationem fuisse commissam diserte tradunt Hieronymus lib. contr. Joan. Hierosolymitan. cap. 37 tom. 2 col. 447 edit. Vallarsii Veronae, et Innocentius I epist. 24 ad Alexandrum Antiochen. apud Coustantium col. 851. Ergo patriarchica etiam esse debuerunt jura Ecclesiae Romanae ad " quorum exemplum illa componuntur patriarchica jura Episcoporum Ale

xandrini, et Antiocheni, uti ostendunt canonis verba : Quandoquidem et Episcopo Romano hoc est consuetum. Difficile est autem sano homini suadere, quod Cavallarius putat, Hieronymum, et Innocentium, qui non procul aeta te aberant a Concilio Nicaeno, quique vim ejus canonum ignorare non poterant, errasse tam graviter, ut aliam quam quae esset revera, Nicaeno canoni sententiam adscriberent. Quid? Cum actum de Patriarchatu Constantinopolitano est, quid aliud adversus eum opposuerunt Romani Pontifices, quam canonem Nicaenum, qui tantum Ecclesiarum Romanae, Alexandrinae, Antiochenae jus patriarchicum agnovit ? Ergo jus hoc patriarchicum revera agnitum, probatumque est Nicaena Synodo, uti late demonstrat Petrus de Marca loc. cit.

(3) Concilium Chalcedonense act. 1 tom. 4 col. 1167 collect. Labbaei de Leone Summo Pontifice haec habet: Leoni multos annos. Et ast. 3 col. 1268 1273. Theodorus, et Ischiron Diaconi Alexandrini: Sanctissimo, et universali Archiepiscopo, et Patriarchae magnae Romae. Et col. 1289 Sophronius Presbyter Alexandrinus: Sanctissimo, et beatissimo universali magnae Romae Patriarchae Leoni. Patriarcham etiam S. Leonem appellavit Theodosius junior epist. 62, et 63 inter epist. S. Leonis M. tom. 1 col. 985 el 989 edit. Ballerin. Ven. Ante synodum Chalcedonensem Patriarchas memorat Socrates lib. 5 cap. 8 pag. 270 edit. Valesii Cantabrigiae an. 1720; at eos non veros, et ordinarios Patriarchas, sed extraordinarios fuisse Legatos ad stabiliendam fidem in singulis dioecesibus a concilio constitutos observat Valesius in not. ad eumdem locum. Quem autem Patriarcham vocat Hadrianus apud Vopiscum in Saturnino inter Script. Histor. Ang. tom. 2 pag. 723 Lugdun. Batav. 1671, eum non christianum, sed Judaeum fuisse ostendit Binghanius orig. Ecclesiast. lib. 2 cap. 17 §. 3 pag. 239 tòm. 1 edit. cit. Diligenter, atque erudite ea de re disputat Mamachius Orig. et antiquit. Christan. lib. 4 cap. 4 §. 5 num. 2 tom. 4 pag. 550. Ceterum Patriarchae vocabantur etiam Archiepiscopi, atque huc spectat Concilium Chalcedonense act. 16 col. 1755 eit. collect. Labbaci ibidem, et Liberatus Breviar. cap. 17

uni

in Reg. Concil. collect. tom. 12 pag. 476 Paris. 1644, itemque Exarchi dioecesis, qui cum Exarchis provinciae confundi non debent. Hi enim erant Metropolitae, scilicet provinciae praepositi, atque ad hos pertinet can. 6 Concilii Sardicensis pag. 662 tom. 2 Concil. Labbaei edit. Venet. Coleti; illi autem praeerant dioecesi, quae plures provincias complectebatur.

(4) Proprie ad praecipuos Exarchos Patriarchae appellatio pertinet, sed interdum etiam ad Exarchos minorum gentium, qualis ex. gr. erat Episcopus Caesariensis, traducta est.

§. XXXIV. Post Romanum, qui Summus Pontifex est, atque Ecclesiae praeest universae, multoque ceteris auctoritate, ac dignitate praestat (1), duos agnovit Nicaena Synodus praecipuos Episcopos, qui recentiori aetate Patriarchae dicti sunt, Alexandrinumn, et Antiochenum. Accessit postea Constantinopolitanus, ac demum etiam Patriarcha Hierosolymitanus (2). Itaque quatuor hodie sunt Patriarchae Orientales, Constantinopolitanus, Alexandrinus, Antiochenus Hierosolymitanus (3); regiones vero, quae sunt in Europa, atque in Africae parte Occidentali America Summo Pontifici, tamquam Occidentis Patriarchae subjiciuntur (4).

(1) De potestate, quam semper Summi Pontifices in quatuor majores Patriarchas exercuerunt, videndus Carolus a S. Paulo Geographia sacra lib. 1 num. 1 et seq. pag. 11 et seq. Paris. 1641.

(2) Constantinopolitani Concilii Patres can. 3 tom. 2 concil. col. 1125 collect. Labbaei edit. Venet. ejus Urbis Episcopum dignitate Patriarchatus ornarunt, quod deinceps probavit etiam Concilium Chalcedonense can. 28 tom. 4 concil. col. 1691 ejusd. collect. Noluerunt id initio ratum habere Summi Pontifices, quod esset contra Nicaenum canonem 6; sed postea moti precibus Imperatorum ratum

« PreviousContinue »