erant judicio Sedis Apostolicae, sine cujus consensu definiri non poterant, uti constat in primis ex S. Leone ep. 6 c. 5 col. 622, epist. 13 col. 678, et ep. 14 col. 682 l. 1 opp. edit. Ballerin., atque ex S. Gregorio epist. 7 et 36 lib. 3 col. 630, et 650, epist. 3 24 et 63 lib. 6 col. 794 809 838 tom. 2 edit. Maurin. Paris. 1705, et jam ante Zosimus epist. 1 ad Episc. Gall. apud Coustantium col. 938 graviores Episcoporum causas Summi Pontificis judicio servatas declaraverat cum scriberet: Ad cujus ( Patrocli Arelatensis Vicarii Apostolici ) notitiam, si quid illic negotiorum emerserit, referri censemus nisi magnitudo causae etiam nostrum requirat examen. Quo etiam spectat ejusdem Zosimi commonitorium apud eumdem Coustantium col. 981, ubi describitur Sardicensis Canon de appellationibus ad Sedem Apostolicam. Vide Notam 4 ad §. XVI et Notam 4 ad §. XVIII Tit. IX, et vide cl. Blascum de Collect. Canon. Isidor. Mercator. cap. 9 pag. 93, et seq., ubi tota haec materia solide, et erudite pertractatur. (2) Conc. Trident. Sess. 24 cap. 5 de Reform. (3) Cap. 1 de Censib. in 6.

(4) Conc. Trident. Sess. 24 cap. 3 de Reform., Urbanus VIII Const. Exponi nobis 370 tom. 6 par. 1 pag. 277 Bullar.

§. XXXXII. Omnes Patriarchae, et Metropolitae, praeter cetera pontificalia ornamenta, habent pallium, cujus origo a divisione ecclesia. sticarum provinciarum videtur repetenda, eo praesertim tempore, quo Sacerdotes a Diaconis, a Sacerdotibus Episcopi, atque inter eos qui principem obtinebant locum, vestibus distingui coeperunt. Neque enim aliud, praeter pallium, videtur occurrere ornamenti genus, quo Episcopi inter se discernantur (1). Est autem pallium fascia lanea candida (2), tres circiter digitos lata, in modum circuli contexta, quae humeros cingit, habetque ab utraque parte lineas in pe

ctus, et humeros impendentes cum sex sericis nigrisque crucibus intextis, tribusque aciculis aureis consuitur, et alligatur (3). Sumitur ex altari, ubi conditum est B. Petri corpus, idcirco ex eodem Petri corpore sumptum dicitur, ac per ipsum plenior Patriarcharum, et Metropolitarum potestas designatur (4). Olim a Sede Apostolica suis Vicariis, nt plurimum tribuebatur (5);

nunc ab ea datur omnibus Patriarchis, et Metropolitis (6).

(1) In tanta originis pallii obscuritate haec ceteris probabilior conjectura videtur, quam tradit Carolus Gagliardus Instit. Jur. Canon. lib. 1 tit. 17 num. 3. Cardinalis Baronius ad an. 336 num. 65 pag. 291 tom. 4 edit. Lucae, pallium ab Ecclesia inductum putat exemplo Rationalis " et Superhumeralis, cujus mentio est in Exodo cap. 28 vers. 4, et quo tantum Summus sacerdos, alius praeterea nemo, utebatur. Ita, inquit, in Christianae Religionis Sacerdotio genus illud indumenti, quod pallium dicimus, Summi tantum Pontificis cessit usui, ab eo tamen compluribus Episcopis magna ex causa communicatum Certe; ut est a Mamachio animadversum ad Auctor, opusc. Quid est Papa? epist. 3 num. 10 tom. 1 pag. 228 jam usque a primis nominis christiani temporibus Romani Pontifices Metropolitarum dignitatem indiciis quibusdam firac roborare consueverunt; atque inter haec indicia pallium esse, nemo inficiabitur. Praeclare S. Gregorius M. lib. 2 epist. 22 ad Univers. Illyric. Episc. pag. 117 tom. 7 edit. Venet. 1770 de Joanne electo cunctis suffragiis Episcopo Justinianae primae loquens : juxta postulationis vestrae desiderium, inquit, praedictum Fratrem, et Coepiscopum nostrum in eo, in quo est Sacerdotis Ordine constitutus nostri assensus auctoritate, firmamus, ralamque nos ejus consecrationem habere, dirigentes pallium indicamus. En pallium firmati a Sede Apostolica Archiepiscopatus indicium. Qui pallium Patriarcharum, et Metropolitarum imperatorium fuisse ornamentum, atque ab Impe

mare,

ratoribus Ecclesiae concessum putant, ii nituntur fundamentis, quae eruditorum omnium judicio falsa sunt. Hujus generis est Constantini donatio, quam apocryham omnes norunt; itemque rescriptum Valentiniani III, quod habet Aguellus lib. Pont. in vit. S. Maxim. pag. 84 edit. Mutin. 17c8, et de quo late disputant Baronius ed an. 432 num. 94 seqq. pag. 446 seq. tom. edit. Lucae, Schelestratus Antiqu. eccles. dissert. 4 cap. 5 num. 7, Norisius Dissert, histor. de Synod. V cap. 10, Christianus Lupus Dissert. 2 de Africanae Ecclesiae Roman. appellat. c. 8 pag. 176 et seq. opp. tom. 8 edit. Venet. 1727, Bacchinius in praefat. ad laudatum Agnelli Librum pag. 20 numer. 12 et seq., ac de Eccles. Hierarch. origin. par. 3 pag. 378 et seq. edit. Mutinae an. 1703. Multos in errorem induxit pallii vocabulum, quod erat generale nomen indumenti, quo omnes utebantur, et quo totum corpus tegebatur. Sed quis ex eo conficiat, omnino simile fuisse pallium, quod ornamenti loco conceditur Patriarchis, et Metropolitis, ut ab Episcopis distinguantur ? Hoc quoque pallium initio usque ad talos fuisse productum multi tradiderunt ex eo, quod lib. 15 Annal. numer. 5 tom. 2 pag. 108 edit. Paris. an. 1687 narrat Zonaras, Anastasium Germani Patriarchae vestigiis insistentem ejus omophorion calcasse, ut ita eum moueret, ne properaret; sed, ut recte est a Christiano Lupo in cit. dissertat. de African. Eccles. appell. c. 7 p. 174 animadversum, eo loco Zonaras loquitur de stola, hoc est de manicata veste talari, non autem de pallio, quod tantum intra Ecclesiam gerebatur. Contra vero Anastasius S. Germani vestem extra Ecclesiam calcavit..

(2) Die S. Agnetis Virginis, qui est dies 21 Januarii, in ejusdem Agnetis templo in via Nomentana singulis annis duo candidi agni offerri, ac benedici solent, cum in Missa imploratur Agnus Dei, deincepsque Apostolicis Subdiaconis traduntur, atque in aliquo sanctimonialium monasterio nutriuntur, donec suo tempore tondeantur. Ex ea vero lana permixta reliquae lanae, cum in filum deducta fuerit, pallia conficiuntur.

(3) Autiquam pallii formam describit Innocentius III

lib. 1 Myst. miss. cap. 63 tom. 1. pag. 534 Colon. 1575 his verbis: Fit enim pallium de candida lana contextum, habens desuper circulum humeros constringentem, et duas lineas ab utraque parte dependentes; quatuor autem cruces purpureas ante et retro a dextris, et a sinixtris, sed a sinixtris est duplex, et simplex a dextris. Similia occurrunt apud Durandum lib. 3 Rational. cap. 17 num. 3. Nunc sex cruces sunt, eaeque nigri coloris. Vid. Card. Bona Rer. Liturgic. lib. 1 cap. 24 §. 16 tom. 2 pag. 272, et Sala in not. 1 pag. 175 Taurin. 1749.

(4) Cap. 4 de Elect.

(5) Temporis injuria perierunt antiquiora monumenta, quorum ope statui certo possit, quo primum tempore Romani Pontifices Metropolitis Pallium attribuere coeperint. Hoc certum est, Symmachum, qui initio VI saeculi Pontificatum gessit, illud concessisse Theodoro Laureacensi, uti patet ex ejus epist. 11 apud Labbaeum tom. 5 concil. col. 440, cumque illud Pontifex se indulgere dicat more majorum, facile intelligitur, pallii a Sede Apostolica obtinendi jam tunc fuisse morem plane veterem. Virgilius Auxanio Arelatensi Episcopo epist. 7 apud eumdem Labbaeum tom. 5 col. 1301 pallium dedit, sicut decessori tuo, inquit, Praedecessor noster sanctae recordationis Symmachus legitur contulisse. Unde intelligimus, et Çaesario, qui fuit decessor Auxanii, pallium a Symmacho fuisse concessum. Eodem VI saeculo Pelagius I cum Vicarium Apostolicum creasset Sapaudum Episcopum item Arelatensem literis ad eum datis an. 557 apud eumdem Labbaeum tom. 6 col. 477 pallium etiam ei se attribuere dixit, ut in tanto loci fastigio constitutus praeclaro quoque habitu decoraretur. Huc etiam referendus est Rabanus de Instit. cleric. lib. 1 cap. 23 tom. 6 opp. pag. 8 edit. Colon. Agrip. 1626 cum ait: super haec autem omnia Summo Pontifici propter Apostolicam vicem pallii honor decernitur Petrus de Marca Concord. Sacerdot. et Imper. lib. 6 cap. 7 num. 1 ut suam de Gallicano pallio a Romano distincto sententiam confirmet, statuit aetate Gregorii M. solum Arelatensem Episcopum illud in Gallia gestasse. Sed ex vita Desiderii Viennensis Archiepiscopi apud

no

Henschenium, et Papebrochium ad die 23 Maii tom. 5 Act. SS. pag. 252 Antuerpiae an. 1685 manifestum est, eum quoque, cum Archiepiscopus factus est, ex more Romam misisse pro adipiscendo Sedis Apostolicae pallio. Quibus ex verbis intelligimus, Desiderium non primum fuisse Viennensem Episcopum, qui a Sede Apostolica pal lium postulavit. Ex eodem loco deprehenditur, quam falsa Bit sententia Petri de Marca de Concord. Sacerd. et Imper. lib. 6 cap. 6, qui ait, Romanos Pontifices summam in mittendis palliis ad Episcopos Gallicanos curam adhibuisse, ut jus Metropoliticum a Vicariatu Sedis Apostolicae oriri videretur, atque ut iis novum jugum vaque servitus imponeretur. Non enim pallium sua spon te offert Gregorius, ut jugum aliquod imponat, sed ipse Desiderius a Gregorio postulat de more, quod indicat an tiquam consuetudinem; cujus mentio est etiam apud ipsum Gregorium lib. 4 epist. 1 col. 682, et clarius epist. 11 lib. 9 col. 957 tom. 2 edit. Maurin. Paris. 1705. Revera tantum abest, quod rectissime est a Gravesonio Histor. Eccles. saec. IX colloq. 6 tom. 3 pag. 202 edit. Venet. observatum, ut Summi Pontifices curam in mittendis ad Gallicanos Praesules palliis adhibuerint, ut potius ferventibus Regum precibus, et ardentibus Episcoporum votis irducerentur ad usum pallii Episcopis concedendum. Quod si Romani Pontifices per usum Pallii novam servitutem Episcopis imponere intendissent omni procul dubio nec Reges in gratiam Metropolitanorum suorum umquam istud pallium a Romanis Pontificibus postulassent; nec Metropolitani novam et insolitam hanc servitutem sibi imponi passi fuissent, nedum ambiissent . Par est sententia eorum, qui olim sine Imperatoris auctoritate pallium a Romano Pontifice concedi potuisse negant, ex eoque numeest etiam Dominicus Cavallarius Instit. Jur. Canon. par. 1 cap. 9 §. 2. Nam haec sententia nititur rescripto Valentiniani III et nititur errore, quod ecclesiasticum pallium imperatorium ornamentum fuerit. Vid. Christia num Lupum cit. dissert. de African. Eccles. Roman. appellat. cap. 8 pag. 176, Bianchium della Potestà e della Polizia della Chiesa lib. 3 cap. 2 §. 2 3 4 tom. 5 p. Į

ΤΟ