Page images
PDF
EPUB

hi curam gerunt praefecturae; quam exercent, suisque fruuntur juribus ac privilegiis, et Capellani, Rectores, Gubernatores appellantur. Quidam autem nullum habent onus, praeter quotidianam recitationem divinarum precum, quas officii nomine comprehendimus, et hi simplex beneficium habere dicuntur.

000000

TITULUS IV.

QUIBUS MODIS POTESTAS ORDINIS ACQUIRATUR .

I. Ordinis potestas consecratione, vel ordinatione acquiritur,

S. I.

Omnes clericorum gradus, et officia, atque

universam singulorum potestatem sumus perse. quuti; proximum est ut videamus, quemadmodum ipsi hanc potestatem consequantur. Initium capiemus a potestate ordinis, quam clerici acquirunt vel consecratione, vel ordinatione. Consecratio ad Episcopos, ordinatio ad sacerdotes, ceterosque clericos pertinet.

SECTIO I.

DE CONSECRATIONE EPISCOPORUM,

II. Ritus in Episcopi consecratio- IV. Quando facienda sit consecratio, ejusque vis.

ne observandi.

III. Quis Episcopum consecrat?

S. II.

Episcopo

piscoporum consecratio manibus impositis, et Divino invocato Spiritu maxime perficitur, quamquam et alii ab Ecclesia ritus, ac caeremoniae adhibeantur (1). Nam recitatis initio literis Cancellariae Apostolicae de collato Episcopatu consecrandus praestare debet Romano Pontifici juramentum obedientiae, et fidelitatis, cujus formula in Pontificali Romano descripta est (2); deinde examen conficitur, super electi humeros, atque cervicem imponuntur codices Evangeliorum, recitantur preces, funditur benedictio, caput, et manus sacro chrismate unguntur (3), tum benedicuntur (nisi haec omnia primum benedicta fuerit) baculus pastoralis (4) annulus (5), mitra (6), chirothecae (7). Accipit etiam Episcopus, antequam consecretur, crucem, quam ante pectus gestat (8).

(1) Vide Pontificale Romanum tit. 13 de Consecratione electi in Episcopum pag. 169 tom. 1 edit. Catalani Romae 1758, ubi cuncta haec, quae recensemus, ordine referuntur , ritusque omnes describuntur consecrationis ; et vide etiam canonem Concilii Carthaginensis IV apud Gra

tianum can. 7 dist. 23, ex quo hodierna consecrationis forma profluit.

(2) Vetus juramenti formula, quae a S. Gregorio VII originem ducit, habetur in cap. 4 de Jurejur., eaque comprehenditur septem articulis, sed nunc iis duo alii adduntur. De hujus sacramenti antiquitate, et aequitate videndus Catalanus in Pontific. Roman. par. 1 tit. 13 §. 9 1. 1 pag. 179 seqq. edit. Rom. 1738. Zaccaria Dissert. de Reb. ad histor. atque antiq. Eccles. pert. dissert. 13 tom. 2. pag. 264 et seq.

(3) Sacra unctio neque in Episcoporum consecratione neque in Presbyterorum ordinatione nunc a Graecis adhibetur, licet olim adhibita fuisse videatur. Confer Menardum in lib. Sacramentor. S. Gregorii not. 777 et 784. col. 516 et 526 tom. 3 opp. S. Gregorii edit. Maurin. Paris. 1705, Hallier de Sacr. elect. par. 2 sect. 8 cap. 10 art. 1 et seq., Catalanum in Pontific. Roman. tom. 1 tit. 12: S. 1 pag. 122 et tit. 13 §. 22 pag. 202. Est tamen Decretalis Innocentii III in cap. unic. de Sacr. unct,, qua etiam Graeci unctionem hanc adhibere jubentur; sed vide hujus Decretalis explanationem apud Gonzalez, et vide Giraldum Exposit. jur. Pontific. par. 1 sect. 111 tom. 1 : pag. 72.

nus,

(4) Baculi pastoralis meminit antiquus ordo Romaet meminit Concilium Toletanum IV can. 28 tom. 6, Concil. Labbaei col. 1460. Et hinc animadvertit Joannes: Morinus de Sacr. ordinat. par. 3 exerc. 2 cap. 2 num. 5, ritum hunc esse antiquissimum. Vide Jacobum Goar in Not. ad Ritual. Graecor. pag. 313 edit. Paris an. 1647. $ Illud hic animadvertendum, quod Summus Pontifex non utatur baculo pastorali tum propter historiam, tum propter mysticam rationem, ut inquit Innocentius III in cap. unic. de Sacr. unct. Intelligit Innocentius historiam rant Innocentius Augustodunensis Serm. de Ss. Petro, et Paulo, ac Petrus Cluniacensis Abbas lib. 1 epist. 2 de S. Petro, quem ajunt baculum tradidisse S. Eucherio primo Trevirensium Antistiti, a quo per illum S. Maternus ejus socius ad vitam revocatus est. Vid. Cironium in Paratitl. ad Decretal, Gregorii IX tit. de Sacr. unct. §. 6

, quam nar.

[ocr errors]

Baculi significationem explicat Innocentius I lib. 1 cap. 62 Myster. miss. tom. 1 opp. pag. 333 edit. an. 1575; sed et jurisdictionem significat et ideo Marinus Romanae Ecclesiae Diaconus, et Legatus in Synodo VIII Constantinopolitana act. 7 tom. 10 Concil. Labbaei col. 568 de Photio inquit; tollite baculum de manu ejus; signum est enim dignitatis pastoralis, quod hic habere nullatenus debet. Atque in chronico Novaliciensi apud Duchesnium Histor. Franc. tom. 3 lib. 6 de Abbate exauctorato habentur haec : detestabilem Sarabaitam coepit, baculum fregit, atque su perbum de sede dejecit. De baculo pastorali fuse scripserunt Joseph Vicecomes de Appar. missae lib. 3 cap. 41, Andreas Saussajus Panopl. Episc. lib. 2, Ciampinius Vet. monum. pari. 1 cap. 15 pag. 121 et seq., Georgius Liturg. Roman. Pontific. lib. 1 cap. 29, Catalanus Prolegom. ad Pontif. Roman. tom. 1 cap. 20 pag. XXVII et tit. 13 §. 26 de Consecrat. elect. in Episc. pag. 207.

[ocr errors]
[ocr errors]

(5) Annuli etiam usum antiquissimum esse observat Morinus loc. cit., quoniam ejus mentio est in vetusto Or dine Romano in cit. can. Concilii Toletani IV apud Surium in vit. S. Borini die 3 Decembris, apud Isidorum Hispalensem lib. 2 de Offic. cap. 5 in Biblioth. Patr. tom. 10 pag. 205 edu. Paris. 1624. Et licet Alcuinus, Amalarius et Rabanus nihil de annulo dicant, tamen eorum silentium hoc tantum ostendit, non eamdem ea de re fuisse omnium Ecclesiarum consuetudinem, quod recte observat Bona Rer. liturg. lib. 1 cap. 24 §. 13 pag. 248 tom. 2. Vide Martenium tom. 2 de Antiq. Eccles. rit. p. 342 et 368.

(6) De Mitrae Episcopalis origine, et antiquitate non una omnium sententia est. Sunt qui eam antiquissimam, sunt qui circa saeculum X inductam putant. Ego dubitari vix posse arbitror (quae sententia est Cardinalis Bona Rer. liturgic. lib. 1 cap. 24 §. 14 pag. 251 tom. 2 edit. Taurin. 1749) quin semper Episcopi, si non omnes, saltem aliqui ornamentum aliquod capitis habuerint, cujus loco recentiori aetate mitra, qualis hodie est, adhiberi coepit. Vide Bonam loc. cit., et Salam in Not., Menardum in Not. ad Sacram. S. Gregorii not. 947 col. 557

par.

3

cap.

tom. 3 opp. S. Gregorii edit. Maurin. Paris. 1705, Martenium de Antiq. Eccles. rit. lib. 1 cap. 4 art. 1 num. 14, Mabillonium Praef. in saec. 4 Benedict. part. 2 num. 182 tom. 6 pag. LXV edit. Venet. 1738. Recte tamen observat Alexius Symmachus Mazochius in libr. de Sanct. Neapol. Eccles. Episc. cult. 15 sect. 3 num. 2, breviorem antea fuisse mitram, postea factam fuisse oblongiorem, uti nunc adhibetur. Plures hujusmodi Mitrae una cum antiquissimo Baculo Pastorali in hac mea Cathedrali Ecclesia Ananiensi servantur. Confer Hermannum Dominicum Christiano pulum De S. Exuperantio Cingulanorum Episcopo cap. II §. III num. 67 seqq.

(7) Vide Innocentium II lib. i de Myster. missae cap. 10 pag. 322 tom. 1 edit. Coloniae 1575. De antiquitate chirothecarum erudite disputat Cardinalis Bona Rer. liturg, lib. 1 cap, 24 §. 12 pag. 247 tom. 2 et Robertus Sala in Notis ad eumdem.

[ocr errors]

(8) Monet Innocentius Cironius Paratitl. in Decret. Gregorii IX lib. 1 tit. 8 §. 18. Episcopos. in Concilio Constantinopolitano VIII a cruce , quam gestant 2 σταυροπατας fuisse appellatos. Innocentius II lib. 1 de Myster. mis

sae cap. 53 pag. 331 inquit, Pontificem crucem gerere in pectore pro lamina, qua Hebraeorum Pontifex frontem exornabat. Vide Bonam, et Salam loc. cit. §. 10 pag. 243.

[ocr errors]

§. III. Olim Episcopum Metropolita consecrabat, Metropolitam senior Episcopus provinciae ceteris tamen utriusque consecrationis causa ad Synodum vocati, atque in principe vacantis Ecclesiae templo congregatis. Ibi enim coram populo, atque clero consecrationem absolvere oportebat (1). Hodie posteaquam Summo Pontifici sunt reservatae Ecclesiae cathedrales, vel ab ipso, vel ejus mandato fiunt Episcoporum consecrationes (2). Episcopi, qui Romae consecrationem accipiunt, aut ab aliquo Cardinali, aut ab

Tom. I.

[ocr errors]
« PreviousContinue »