Plures etiam caeremonias adhibet Ecclesia in

Presbyterorum ordinatione. Praecipuae sunt ordinandis manus imponere, preces super eos recitare, divinum Spiritum invocare, illorum manus oleo cathecumenorum inungere, vasa demum tradere pro sacrificio. Diaconis quoque, dum ordinantur, manus imponit Episcopus (1), funduntur preces, Evageliorum libri traduntur. In ordinatione Subdiaconorum, Acolytorum, ceterorumque clericorum traduntur instrumenta, quae ordinis cujusque sunt propria (2), missisque precibus eorum ordinatio perficitur (3).

(1) Diaconis tamen solus Episcopus manus imponit, uti habetur in Pontificali Romano tit. II §. 8 pag. 115 tom. 1 edit. Catalani, Presbyteris Episcopus una cum adstantibus Sacerdotibus, uti ipsum habet Pontificale Roma

num tit. 12 §. 6 pag. 129. Verum manuum impositio; quam alii Presbyteri faciunt, solemnitatis, non necessitatis est. Vide Catalanum in utrumque locum.

et pa

ce

(2) Ita Subdiaconus accipit calicem vacuum, tenam similiter vacuam Acolytus ceroferarium cum reo, et urceolos vacuos, Lector librum Epistolarum Exorcistas librum exorcismorum, Ostiarius claves, et funem campanarum. In Subdiaconatu, atque in minoribus Ordinibus nulla adhibetur manuum impositio, et plane mendosa est vulgata lectio in Cap. 1 de Sacrament. non iteran., ubi Innocentius II etiam in Subdiaconatu manuum impositionem desiderare videtur. Jampridem enim observarunt viri eruditi, praesertim Autonius Augustinus, et Emanuel Gonzalez in Not, ad dict. cap. 1 loco Subdiaconatus legendum esse Diaconatum. Graeci tamen manuum impositione Subdiaconos, et Lectores ordinant, uti habetur in VII Concil. Oecumenico can. 14 tom. 8 col. 1258 collect. Lalbaei: Ritum hunc Graecorum a Latinorum ritu diversum in ordinatione Subdiaconorum , atque Lectorum Vid. in Euchologio Goarii pag. 233 et 244 Paris. 1647, et in Codice Liturgic. Assemanii lib. 8 par. 2 pag. 34 pag.34 el seq.

(3) Vid. Pontificale Roman. part. 1 tit. 4 et sequen. pag. 74 et seq. tom. 1 edit. Catalani Romae 1738. Concilium Carthaginense IV apud Gratianum can. 16 et sequen. dist. 23. Eugenium IV in decreto Concil. Florent. apud Labbaeum tom. 18 col. 22.

S. VI. Dignus ordinatione locus est Ecclesia cathedralis, illaque certis, statisque diebus fieri debet (1). Majores ordines die Sabbati in omnibus quatuor anni temporibus (2), ac Sabbato sancto, et Sabbato ante Dominicam Passionis (3) inter Missarum solemnia conferuntur. Qui extra statuta tempora sacros ordines suscepit, eorum muneribus, fungi (4), et Episcopus, qui in illam legem peccavit, ordines conferre prohibetur (5).

Minores autem ordines quolibet die festo de praecepto etiam extra missam, sed ante meridiem conferuntur (6); tonsura autem quocumque loco, hora, die.

(1) Conc. Tridentinum sess. 23 cap. 8 de Reformi Cum ab ethnicis vexaretur Ecclesia, etiam in privatis aedibus ordinationes peragebantur S. Cyprianus Ep. 45 52 68 pag. 59 66 112 edit. Kigalii Paris. 1666. Sed post ea tempora constitutum est, ut publice in Ecclesia, atque inter Missarum solemnia fierent, et ideo primum catechumeni ejiciebantur Conc. Laodicenum can. 5 apud Labbaeum tom. 5 col. 1531 edit. Venet.

unus

(2) Apostolos orantes, et jejunantes manus imposuisse scriptum est in Act. XII 3. Apostolorum exemplo Ecclesia jejunia instituit quatuor temporum, ut populus per haec poenitentiae opera bonos Ecclesiae ministros à Deo impetrare possit. Hinc S. Carolus Borromeus in suo Concilio Provinc. I tit. 1 decret. 22 jussit, ut dominico die qui stata quatuor temporum jejunia, quibus ordinis sacramentum administratur, antecedit, Parochi in sua quisque eorum Parochiali Ecclesia supplicationes, litaniassque pie, ac religiose vel intus habeat, vel prosequente fidelium multitudine foris Ecclesiam, sicut moris, obeat; ut Dei, Sanctorumque ope implorata, tum Episcopus in eorum delectu, quibus ordines conferet, Spiritus S. lumine illustretur, tum illi, quibus conferuntur, in vitae sanclitate, doctrina, religiosisque virtutibus proficiant. Idemque habetur in Concilio Mediolanensi IV tit. Quae pertinent. ad Sacram. ordin. Hinc putarunt aliqui, jejunia quatuor temporum primum a S. Carolo in Ecclesia Mediolanensi fuisse instituta; sed eos late refellit Justus Fontanius Dissert. de Coron. ferred Longobard. cap. 8 num. 5 pag. 69 et 70. Porro in Ecclesia Romana quinto saltem saeculo generatim obtinuisse jejunium quatuor temporum, Ostendunt sermones S. Leonis praesertim sermo 86 et seq. de Jejunio septimi mensis col, 340 sermo 12 13 19 et 20 de Jejun. X miensis col. 39 43 59 62 tom. 1 edits

2

Ballerin. Venet. 1753. Alia bene multa S. Leonis testimonia refert Card. Cozza de Jejun. par. 2 art. 9 num. 7 pag. 104 et seq. In jejunii mensibus, Junio videlicet Septembre, Decembre, eadem erat omnium Ecclesiarum ratio, et consuetudo, sed dissimilis erat disciplina iu hebdomada designanda, uti post Sirmondum ad Ep. 23 lib. 3 Goffrid. Vindocin. in Bibl. PP. tom. 21 pag. 105 edit. Lugdun. observat Card. Bona Rer. liturg. lib. 2 cap. 16 9. 4 tom. 3 pag. 343. Solemnis erat denunciandi jejunii formula; aliam habet Card. Bona loc. cit. et aliam Muratorius in Liturg. Rom. vet. tom. 1 pag. 365 edit. Neapol. 1776.

(3) Quovis die Apostolos ordinationem absolvisse putat Hallier. de Sacr. elect. et ordin. tit. de Tempor. sacr. ordin. art. 2 num. 6. Quidam vero sunt, qui olim a Romanis Pontificibus tantum mense Decembri exactas ordinationes putant; sed eos refellunt Pagius in Breviar. gest. Pontif. Roman. tom. 1 in vit. S. Simplic., Hallier loc. cit. par. 2 sect. 7 art. 2 cap. 1 §. 3 num. 6. Porro S. Leo M. apud Gratianum can. 4 et 5 dist. 75 tradit disertissime vetustam esse, atque a Patribus acceptam consuetudinem quod ordinationes non passim diebus omnibus expediantur, sed die dominicae resurrectionis (qualis olim dicebatur quilibet dies Dominicus) cui a vespera Sahbati initium constat adscribi. Primus Gelasius I apud Gratianum can. ult. dist. 75 constituit, ut ordinationes fierent jejunio men-sis quarti (hoc est Junii, quoniam olim Christiani exemplo Romanorum a mense Martio annum inchoabant ) septimi, hoc est Septembris, decimi hoc est Decembris 9 et quadragesimalis initii, hoc est primae hebdomadae quadragesimae, ac medianae hel domadae, idest Sabbati ante Dominicam passionis quintam quadragesimae, quae mediana quoque Dominica dicitur, quia in ejusdem lectionibus commemoratur luna quartadecima, et quintadecima, quae sunt medietas periodi lunaris. Quamquam vero in hac epistola nulla sit mentio Sabbati Sancti, tamen ୧୦ quoque die a Gelasio permissas Presbyterorum, et Diaconorum ordinationes putat Christianus Lupus in calc. Schol. ad decret. 3 S. Leonis IX in respon. ad 2 quaest. tom. 4

·

pag. 299 edit. Venet. Sed clarius deinde Alexander III ordinationis tempora constituit in cap. 3 de Tempor. ordin., cum inquit quod ad Subdiaconatum, et ceteros majores ordines, nisi quatuor temporibus, aut sabbato sancto, vel in sabbato ante dominicam de passione nulli Episcoporum, praeterquam Romano Pontifici, licet aliquos ordinare.

(4) Cap. 2 et cap. 8 de Tempor. ordinat. Potest tamen Episcopus ordinatum ab ea poena post actam poenitentiam liberare uti in 16 eod. tit. sancitum est a cap. Gregorio IX, emendata ea in re Decretali est in , quae cit. cap. 8 , per quam haec clerici restitutio Sedi Apostolicae fuerat reservata. Et quamvis Sixtus V Constit. Sanctum et salutare 140 pag. 40 tom. 5 par. 1 Bullarii eam rem similiter Sedi Apostolicae reservasset, tamen huic Constitutioni derogavit recentior Constitutio Romanum Pon. tificem 121 Clementis VIII pag. 97 tom. 5 par. 2 Bul

larii.

(5) Cap. 2 de Tempor. ordinat. Quemadmodum auJure constituta satem Summus Pontifex extra tempora a cros ordines conferre potest, ita Episcopis conferendi tribuit facultatem, quod praestat literis Apostolicis in forma Brevis, quas vulgo extra tempora appellamus. Quae facultas conceditur justis de causis, quas numerat Congre apud gatio particularis habita, Innocentio XII Pontifice Rigantium ad Regul. 24 Cancellar. §. 1 num. 44 tom. 2.

(6) Cap. 3 de Tempor. Ordinat. Quae Decretalis non ita est intelligenda, ut Episcopus eadem die uni clerico plures minores ordines conferat, nullis servatis interstitiis quae etiam in minoribus ordinibus servari jubet Synodus Tridentina c. 11 sess. 25 de Reform., nisi aliud Episconon ad unum perpo magis expedire videatur. Nam ea tinet clericum, sed ad plures, qui ordines erant suscepturi, atque id sibi voluit Pontifex, ut plures quidem minoalteri alter res ordines eadem die, sed uni clerico unus ง recte tribueretur. Non igitur, ut quidam putant, huic Decretali ea in re a Tridentina Synodo derogatum est.