usum universa. Ita sane Legatis Principum Germaniae, qui de annatis conquerebantur, responsum scribit Pallavicinus Histor. Concil. Trident. lib. 2 cap. 8 num. 4. Confer D. Thomam 2 2 quaes. 87 art. 4, Petrum Alliacensem in tract. de Auctor. Eccles. etc. par. 2 tom. 2 opp. Gerso nii pag. 945 edit. Antuerpiae 1706, Baronium ad an. 1156 num. 19 pag. 105 tom. 19 edit. Lucae, Raynaldum ad an. 1339 num. 12 pag. 50 tom. 8 edit. Lucae. Annatarum in Ecclesia Romana antiquissimum esse constat; sed quo primum tempore induci caeperit, certo definiri non potest. De Clemente V narrant Matthaeus Westmonasteriensis Flor. Histor. ad an. 1306 par. 454 edit. Francofurti 1601, et Thomas Walsinghamus Ypodigm. Neustriae in Anglic. Hibernic. etc. pag. 497 et 498 edit. Francofur ti 1602 eum ad duos tresve annos beneficiorum, quae in Anglia vacarent, annatas reservasse. Similiter Joan. XXII legem edidit de annatis ad certum tempus solvendis ex omnibus beneficiis Extrav. 10, et 11 de Praeben., et dignit. inter communes ; et post obitum Gregorii XI Camerae Apostolicae magna vis pecuniae ob non solutas annatas debebatur, uti tradit Thomassinus par. 5 lib. 2 cap. 59 num. 3. Denique Bonifacius IX perpetuam ea de re legem edidit, modumque constituit, qui nunc pro solvendis annatis obtinet; atque hinc ipse Pontifex annatarum auctor a quibusdam habetur, licet eae revera multo antiquiores sint, uti ostendunt Spondanus ad ann. 1399 num. 1, et Rayualdus ad eumdem annum num. 12 pag. 50 1.8 ed. Lucae. §. XXXXII. Hoc unum constat, pervetustum esse annatarum usum in Ecclesia Romana, atque earum exigendarum causas esse justissimas, ac prope necessarias. Nam a Romanis Pontificibus multa, et gravia ferenda sunt onera, ut opem ferant Principibus adversus haereticos, atque infideles, cujus rei monumenta certa in historiis extant, ut in longinquas regiones mittant viros ecclesiasticos amplificandae causa religionis, ut pauperibus, atque ad Christi fidem ve nientibus opitulentur, ut denique rebus consulant Ecclesiae universae (1). Hinc cum saepe de annatis actum, quaesitumque fuisset, nihil adversus eas constitutum est, sed firmae, immotaeque sunt relictae, omniaque explosa, et rejecta, quae contra ipsas proponebantur (2). (1) His de causis , quas nemo non intelligit esse justissimas exiguntur annatae; ex quo patet, quam gravis sit error illorum, qui aliquod simoniae vitium in iis latere existimant, quasi propter electionum confirmationem, aut beneficiorum collationem exigantur. In hoc errore refutando frustra a nobis opera tereretur, cum id multi praestiterint graves, et intelligentes viri, quos ne singulos recenseamus indicabimus Thomassinum Vet. et nov. eccles. disciplin. par. 3 lib. 2 cap. 58 num. 5, et Natalem Alexandrum Histor. eccles. saec. XV, et XVI dissert. 9 de annatis art. 3 pag. 490 tom. 9 edit. Venet. 1776, Tournelyum Praelect. Theolog. in tract. de loc. Theolog. tom. 3 artic. 2 pag. 293 seq. edit. Venet. Neapol. 1755, Berthienum in dissert. de annatis tom. 15 Histor. Eccles. Gallican. praemissa, et in Anti-Febron. vindic, dissert. 7 cap. 6. Confer etiam Fagnanum in Cap. Praeterea 1. Ne #Praelati vices suas etc., et Zaccariam in Anti-Febronio par. 2 lib. 5 cap. 5 num. 1, et seq. tom. 4, qui de annatis agunt copiose, et diligenter. יי cum (2) Actum de annatis fuit in Concilio Constantiensi, quidam essent, quibus eae minime probarentur Nationis Gallicanae Deputati, ut inquit Natalis Alexander d. dissert. 9 art. 3 num. 3 pag. 490 tom. 9, simoniae notam annatis affinxerant errore facti, qui propter confirmationem electionum, et promotionum ad ecclesiasticas dignitates sacrum illud tributum exigi sunt arbitrati. Sed nemo Gallicanae Ecclesiae tribuat, quod nationis Gallicanae Deputati contra annatas apud Constantiense Concilium scripserunt, cum florentissimam illam Ecclesiam sufficienter non repraesentarent, neo Petrus de *Alliaco, et Joannes Gersonius, praeclara ejusdem Eccle h usum universa. Ita sane Legatis Principum Germaniae, qui de annatis conquerebantur, responsum scribit Pallavicinus Histor. Concil. Trident. lib. 2 cap. 8 num. 4. Confer D. Thomam 2 2 quaes. 87 art. 4, Petrum Alliacensem in tract. de Auctor. Eccles. etc. par. 2 tom. 2 opp. Gersonii pag. 945 edit. Antuerpiae 1706, Baronium ad an. 1156 num. 19 pag. 105 tom. 19 edit. Lucae, Raynaldum ad an. 1339 num. 12 pag. 50 tom. 8 edit. Lucae. Annatarum in Ecclesia Romana antiquissimum esse constat ; sed quo primum tempore induci caeperit, certo definiri non potest. De Clemente V narrant Matthaeus Westmonasteriensis Flor. Histor. ad an. 1306 par. 454 edit. Francofurti 160 1 et Thomas Walsinghamus Ypodigm. Neustriae in Anglic. Hibernic. etc. pag. 497 et 498 edit. Francofurti 1602 eum ad duos tresve beneficiorum, quae in Anglia vacarent, annatas reservasse. Similiter Joan. XXII legem edidit de annatis ad certum tempus solvendis ex omnibus beneficiis Extrav. 10, et 11 de Praeben., et dignit. inter communes ; et post obitum Gregorii XI Camerae Apostolicae magna vis pecuniae ob non solutas annatas debebatur, uti tradit Thomassinus 5 lib. 2 cap. 59 num. 3. Denique Bonifacius IX perpetuam ea de re legem edidit, modumque constituit, qui nunc pro solvendis annatis obtinet; atque hinc ipse Pontifex annatarum auctor a quibusdam habetur, licet eae revera multo antiquiores sint, uti ostendunt Spondanus ad ann. 1399 num. 1, et Rayualdus ad eumdem annum num. 12 pag. 50 l. 8 ed. Lucae annos par. §. XXXXII. Hoc unum constat, pervetustum esse annatarum usum in Ecclesia Romana, atque earum exigendarum causas esse justissimas, ac prope necessarias. Nam a Romanis Pontificibus multa, et gravia ferenda sunt onera, ut opem ferant Principibus adversus haereticos, atque infideles, cujus rei monumenta certa in historiis extant, ut in longinquas regiones mittant viros ecclesiasticos amplificandae causa religionis, ut pauperibus, atque ad Christi fidem ve nientibus opitulentur, ut denique rebus consulant Ecclesiae universae (1). Hinc cum saepe de annatis actum, quaesitumque fuisset, nihil adversus eas constitutum est, sed firmae, immotaeque sunt relictae, omniaque explosa, et rejecta, quae contra ipsas proponebantur (2). (1) His de causis, quas nemo non intelligit esse justissimas, exiguntur annatae; ex quo patet, quam gravis sit error illorum, qui aliquod simoniae vitium in iis latere existimant, quasi propter electionum confirmationem, aut beneficiorum collationem exigantur. In hoc errore refutando frustra a nobis opera tereretur, cum id multi praestiterint graves, et intelligentes viri, quos ne singulos I recenseamus, indicabimus Thomassinum Vet. et nov. eccles. disciplin. par. 3 lib. 2 cap. 58 num. 5 et Natalem Alexandrum Histor. eccles. saec. XV, et XVI dissert. 9 de annatis art. 3 pag. 490 tom. 9 edit. Venet. 1776, Tours nelyum Praelect. Theolog. in tract. de loc. Theolog, tom. 3 artic. 2 pag. 293 seq. edit. Venet. Neapol. 1755, Berthienum in dissert. de annatis tom. 15 Histor. Eccles. Gallican. praemissa, et in Anti-Febron. vindic, dissert. 7 cap. 6. Confer etiam Fagnanum in Cap. Praeterea 1. Ne Praelati vices suas etc., et Zaccariam in Anti-Febronio par. 2 lib. 5 cap. 5 num. 1, et seq. tom. 4, qui de an natis agunt copiose, et diligenter. (2) Actum de annatis fuit in Concilio Constantiensi cum quidam essent, quibus eae minime probarentur. Nationis Gallicanae Deputati, ut inquit Natalis Alexander d. dissert. 9 art. 3 num. 3 pag. 490 tom. 9, simoniae notam annatis affinxerant errore facti, qui propter confirmationem electionum, et promotionum ad ecclesiasticas dignitates sacrum illud tributum exigi sunt ar. bitrati. Sed nemo Gallicanae Ecclesiae tribuat, quod nationis Gallicanae Deputati contra annatas apud Constantiense Concilium scripserunt, cum florentissimam illam Ecclesiam sufficienter non repraesentarent, neo Petrus de Alliaco, et Joannes Gersonius, praeclara ejusdem Eccle siae, et Academiae lumina, aliique Praesules, et Do ctores annatas simoniae damnarent. Illae de annatis querelae ad Concilium delatae fecerunt, ut Sess. 40 etiam annatae describerentur inter cetera, quae futuro Pontifici emendanda proponebantur. Martinus V, qui Sess. 41 Pontifex creatus est, multa emendavit Sess. 45, sed nihil contra annatas constituit, imo vero declaratum est, quod ceteris fuerat satisfactum, uti patet ex ipsa Session. 43 col. 721 tom. 16 Collect. Labbaei edit. Venet. Quin in Ms. codicibus Cardinalis Capranica, et Vindobonensis, qui appendicis loco Constantiensis Concilii actis adjuncti sunt ib. col. 723 decr. 4, et col. 728 decr. 13 habentur haec Romano Pontifici, et S. R. E. Cardina libus pro illorum substentatione, rebus Romanae Ecclesiae stantibus, ut sunt, non videtur aliter posse provideri, quam huc usque factum est, scilicet per beneficia, et communia servitia, quae vacantiae nuncupantur. In Concilio Basileensi Sess. 12 tom. 17 concil. collect. Labbaei col. 277 rogatus est Summus Pontifex, ut annatas tolleret, cum pollitici fuissent concilii Patres se se daturos ut aliud annatarum loco obtineret. Sed cum deinceps nihil ea de re praestitissent concilii Patres, Summus Pontifex annatas retinuit, quas antea percipiebat Ejusdem concilii Patres cum male animati essent in veram Pontificem Eugenium IV, a quo Synodus revocata fuerat annatas sustulerunt Sess. 21 ibidem col. 317, sed postea Sess. 42 ibid. col. 418 annatas, quas in legitimo Pontifice condemnaverant, dederunt Pseudo-Papae Felici V, cujus partes tuebantur, Aliae adversus annatas editae sunt leges in Sanctione Pragmatica; sed ea sublata pactis conventis inter Leonem X, et Franciscum I Galliarum Regem cautum est ut irritae essent collationes beneficiorum, quorum veri reditus designati, ac patefacti non fuissent. Etiam ad Concilium Tridentinum querelae contra annatas delatae sunt; sed Concilii Patres omnibus satisfecerunt, atque annatarum aequitatem clarissime demonstrarunt, uti narrat Cardinalis Pallavicinus in Histor. Concil. Tridentin. lib. 2 cap. 8 num. 3, et seq. Confer etiam P IV responsa ad Germanorum de annatis querelas operam, |