Nunc videamus, quibus Ecclesiastici Magistra

tus, et Beneficia recte tribuantur ; deinceps ostendemus, quae impedimento sint, quominus rite, et recte ordines suscipiantur. Illud initio tenendum est, vacua esse oportere ecclesiastica beneficia, ut ea recte concedantur. Nam collatio, quin etiam promissio beneficii non vacantis, nisi fiat a Summo Pontifice, nulla est (1), et qui sciens prudens ad beneficium non vacuum institui se passus fuit, is ab ecclesiastica communione pellendus est (2). Deinde collatio idoneo tempore, hoc est intra sex menses est expedienda (3), ne hoc elapso tempore jus conferendi devolvatur ad proximum superiorem (4); eaque non pretio fieri debet, non sub conditione, non alternatim, non impetrari per vim, et metum, non per obreptionem, et subreptio

nem.

(1) Cap. 2, et 7 de Concess. praeb. Concil. Trident. Sess. 24 cap. 19 de Reform. ubi sublatae sunt gratiae quae dicuntur expectativae, et reservationes mentales et aliae quaecunquae gratiae ad vacatura .

(2) Cap. 1 de Concess. praeb. Vid. etiam Reg. XXI Cancellar.

(3) Cap. 5 eod. ; atque hoc tempus numeratur a die Cognitae vacationis.

(4) Cap. 2 eod.

§. II. Post haec singulorum merita scrutanda sunt, et qui ceteris praestat, beneficium obtinere debet. Paroeciae conferendae sunt per concursum, qui expeditur a tribus saltem Examinatoribus Synodalibus et coram Episcopo, vel ejus Vicario generali (1), ac beneficium ab Episcopo deferendum est ad eum, qui moribus, aetate, prudentia, doctrina cunctis antecellit, adeout irrita habeatur collatio, si minus dignus ceteris sit antelatus (2). Reliqua beneficia, quae adjunctam non habent curam non habent curam animarum, tribuenda sunt etiam magis aptis, et magis idoneis clericis ; sed jura humana firmas habent hujusmodi collationes, quas minus idonei clerici impetrarunt.

(1) In hoc Examinatorum judicio nullae sunt partes Episcopi, aut Vicarii generalis, qui ejus loco praesens est nisi forte paria, aut singularia sint Examinatorum suffragia, quia tunc integrum erit Episcopo, aut Vicario, cui voluerit, accedere, uti perspicue statuit Concil. Trident. Sess. 24 cap. 18 de Reform., atque ita respondit Sac. Congregatio Concilii lib. 1 Decret. pag. 158,

(2) Concil. Trident. Sess. 24 cap. 18 de Reform. Debent Examinatores renuntiare quotquot idoneos judicant moribus, doctrina, prudentia, et aliis rebus ad vacantem Ecclesiam gubernandam opportunis; Episcopus

aetate

vero debet ex his, qui renuntiati fuerint; magis idoneum eligere, atque ita a Sac. Congregatione Concilii definitum fuisse testatur Garcias de Benefic. part. 5 cap. 7 num. 11 Suo autem deessent muneri Examinatores Synodales, ut recte monet Benedictus XIV de Synod, diorces. lib. 4 cap. 8 num. 3, si tantum de alicujus doctrina, literarumque pèritia judicium ferrent, non item de morum probitate, ce terisque dotibus quae sunt ad recte obeundum Parochi of ficium necessariae. Confer eumdem Benedictum cit. Const. Cum illud §. 10.

S. III. Legem concursus editam a Synodo Tridentina, ut ejus cursum, atque exitum facerent expeditiorem, declarare, et ampliare censuerunt Summi Pontifices, praesertim Sanctus Pius V (1), Clemens XI (2), et Benedictus XIV. (3). Quamobrem qui a minus aequo judicio Episcopi, et Examinatorum provocat ad Metropolitam, aut ad Summum Pontificem, is impedimentum inferre non potest, quominus alter parochiae possessionem obtineat; quamquam appellationis beneficio delere possit repulsae notam, ad suam novo experimento virtutem ostendere (4)

(1) S. Pius V in Bulla In conferendis 51 tom. 4 par. 2 pag. 362, et Bulla Apostolatus 62 tom. 4 par. pag. 31 Bullari ed. cit.

(2) Clemens XI per literas Sac. Congregationis Conc datas die 10 Januar. 1721, quae referuntur a Benedicto XIV in Constit. Cum illud 68 Bullar. sui tom. 1 ed. Rom. 1752.

pag.

155

(3) Benedictus XIV in cit, Constit. Cum illud. (4) S. Pius in Cit. Constit. In conferendis, ubi ap pellatio tantum in devolutivo ut ajunt, non item in su spensivo conceditur.

§. IV. Solutae sunt hac lege concursus Ec

clesiae jurispatronatus laicorum. Nam oblatum a Patrono instituere debet Episcopus, si eum, facto experimento sine concursu cum examinatoribus in synodo designatis, idoneum inveniat (1). At patroni ecclesiastici inter approbatos ab iisdem examinatoribus, qui in concursu periclitati fuerunt ingenium, et virtutem suam, debent digniorem eligere, atque eum Episcopo offerre, ut ab ipso deinceps instituatur (2). Episcopus autem judicium patroni ecclesiastici in delectu et praesentatione dignioris omnino sequi debet, cum nullae sunt aliorum querelae, at vero inquirit in judicium patroni, si quis de eo conqueratur (3).

(1) Conc. Trident. cit. Sess. 24 cap. 18.

9

(2) Quod obtinet, cum institutio ad Episcopum pertinet. Verum cum institutio, inquit Synodus Tridentina loc. cit., ab alio, quam ab Episcopo, erit facienda, tune Episcopus solus ex dignis eligat digniorem, quem patronus ei praesentet, ad quem institutio spectat .

(3) Benedictus XIV in Const. Redditae nobis 4 to. 2 pag. 15 Bullarii sui. Quod si aliquis sit, qui de Patroni judicio conqueratur, in illud Episcopus, inquirere debet; illique etiam appellationis beneficium conceditur. Quae appellatio datur in suspensivo, si Episcopi judicium a Patrono dissentiat, si cum eo consentiat, datur tantum in devolutivo uti sancitum est in cit. Constit. 4 Benedicti XIV,

S. V. His accedunt, quae a jure, et quae

ab hominibus constituta observari necessario debent, ut ecclesiastica beneficia recte tribuantur. Jure cautum est, ut qui beneficium consequuntur, I nullo canonico impedimento teneantur. Hinc a beneficiis repelluntur baptismo, aut tonsura carentes; illegitimi, quibus tamen potest Tom. I.

2

Episcopus veniam dare minorum obtinendorum ordinum, et simplicium beneficiorum (1); haeretici, eisque faventes, et illorum filii ad secundum in linea paterna gradum, in materna tantum ad primum, si parentes in haeresi decesserint (2); conjugati, bigami, excommunicati, suspensi, interdicti, irregulares.

(1) Cap. 1 de Fil. presbyter, in 6.
(2) Cap. 2, et 15 de Haeret. in 6.

S. VI. II. Ut habent aetatem necessariam, quae pro simplicibus beneficiis est annorum 14, pro dignitatibus, et beneficiis, cum quibus conjuncta est cura animarum, annorum 25, pro reliquis dignitatibus, quae nullam habent animarum curam, annorum 22, pro Episcopatu annorum 30 (1).

(1) Conc. Triden. Sess. 23 cap.6, et Sess. 24 cap. 12 de Reform.

S. VII. III. Ut initiati sint ordine, quem dignitas, aut beneficium postulat. Ita Sacerdotium adjunctum habent Episcopatus, Abbatia, Praepositura, Parochiae, et dignitates, quae secumferunt curam animarum, et quae Canonicorum collegio praeficiuntur (1). Generatim tamen, nisi secus cautum sit vel statuto, vel lege fundationis, sancitum est, ut quilibet intra annum suscipiat ordinem, quem cum beneficio conjunctum esse oportet (2).

(1) Cap. 1 de Aetat., et qualit., et ordin. praefic. (2) Clemen. 2 eod.