(1) Omnes has causas enumerat, atque explicat diligenter Innocentius III in Cap. 10 de Renunc., unde illa

tracta sunt carmina.

Debilis, ignarus, male conscius, irregularis,

Quem mala plebs odit, dans scandala, cedere possit.

S. VII. Episcopus interdum loco tantum renunciat, interdum loco, et dignitati. Qui loco tantum renunciavit, honorem retinet, et dignitatem episcopalem, licet jurisdictionem exercere non possit, quoniam nullos amplius habet subditos; sed rogatus ab alio Episcopo recte exer quitur in ejus dioecesi, quae sunt ordinis episcopalis. Qui loco simul, et dignitate se abdicavit, quamquam retineat ordinis characterem, qui deleri non potest, nihil tamen agere potest eorum, quae ejus ordinis propria sunt (1).

(1) Cap. 1 de Ordinat. ab Episcop. qui renunc.

S. VIII. Praelati Episcopo inferiores, qui sacrum habent imperium, et Sedi Apostolicae immediate subjiciuntur, opus habent venia Summi Pontificis, qui eis copiam renunciandi faciat (1). Dignitates, Canonicatus, Parochiae, et cetera beneficia, quorum collatio ad Episcopum pertinet, coram eo dimittuntur. Curandum tamen

est, ut intra unum mensem renunciatio rata habeatur, et simul ab Episcopo beneficii collatio fiat; nam nisi eo temporis spatio totum illud negocium expediatur, ad Summum Pontificem jus conferendi transfertur (2).

(1) Cap. ult. de Renunc.

(2) Gregorius XIII Const. Humano vix judicio 155 §. 7, el 8 pag. 42 tom. 4 par. 4 Bullar.

§. IX. Beneficio renunciamus aut pure, ac sine ulla reservatione, aut sub conditione hoc est cum nobis, aut aliis certam ex beneficio pensionem quovis anno servamus. Hujusmodi renunciationes his obstrictae legibus, et conditionibus fieri nequeunt coram Episcopo, sed Pontificiam auctoritatem postulant (1).

(1) S. Pii V Constit. Quanta 80 tom 4 par. 3 pag. 10 Bullarii ubi late statuitur, quae ab Episcopis resignationes admitti debeant, et Episcopi ipsi resignata beneficia aut suis, aut resignantium consanguineis, vel affinibus conferre prohibentur. De his resignationibus, quae reservala pensione fiunt, est etiam in primis observatu digna Constitutio In sublimis 30 Benedicti XIV pag. 43 tom. 1 ejus Bullarii edit. Romae 1754 edita adversus resignatiofiunt reservata pensione, et , que arcano pacto eam extinguendi per certam vim pecuniae, quae resignanti persolvitur. Hae autem reservationes, extinctionesque pensionum irritae declarantur; praeterea statuitur ne intra sex menses a capta beneficii possessione pensiones deleri possint.

nes

S. X. Multa vero in his renunciationibus quae alterius commodo emittuntur, observanda sunt, ut eae vim, atque exitum obtineant. Praecipua sunt, ut qui beneficium resignavit, non decedat infra viginti dies post actam renunciationem (1); ut si beneficium sit jurispatronatus, patronus assentiatur; ut beneficium nou sit litigiosum, quia tunc tantum in alterum litigantem conferri potest, neque item sit conjunctum, vel unitum, etiam antequam unio exitum consequa

tur (2); denique ut beneficiorum Episcopatu inferiorum resignatio publicetur intra certum tempus, certisque in Ecclesiis, cum populus magnó numero ad eas confluit, secundum formam, quae a Gregorio XIII constituta est (3).

(1) Regula XIX Cancellariae, quae de viginti inscribitur.

(2) Conc. Trident. Sess. 21 cap. 5, et Sess. 23 c. 18 de Reform.

(3) Gregorius XIII Constit. Humano vix judicio 155 tom. 4 par. 4 pag. 41 Bullar. Quam constitutionem confirmavit, atque ad omnes avertendas fraudes explicavit Benedictus XIV in Constit. Ecclesiastica 10 pag. 37 tom. 2 ejus Bullar.

§. XI. Renunciamus tam per nosmetipsos, quam per procuratorem, sive clericum, sive laicum, sive unum, sive plures; modo literis consignetur peculiare mandatum, quo facultas resignandi, et beneficii demonstratio contineatur (1). Facta, et probata renunciatione, frustra renunciantem poenitet eorum, quae gessit (2); cum omne amiserit jus in beneficio, quo se abdicavit, et quod nonnisi nova electione, aut collatione recuperare potest (3).

SECTIO II.

DE TRANSLATIONE.

XII. Translationis definitio.
XIII. Translationes sine justa cau-
sa vetitae.

XIV. Episcoporum translationes si

ne auctoritate Summi Pontificis fieri nequeunt.

XV. Justae Translationis causae.

S. XII.

Translatio est modus alter; quo voluntate no

stra beneficium amittimus. Definitur ecclesiastici Magistratus de una in aliam Ecclesiam facta mutatio.

§. XIII. Episcoporum translationes, quasi spirituale adulterium, improbant antiqui canones (1); sed hoc ita intelligendum est, nisi justa adsit causa; et ita statutum fuit in Synodo Romana habita ab Joanne IX, in qua vindicata est memoria Formosi Pontificis, qui relicto Episcopatu Portuensi Romanum acceperat. Neque enim desunt exempla Episcoporum pietate, et doctrina praestantium, qui ob utilitatem, aut necessitatem Ecclesiae Episcopatum mutarunt, et in ipsa Nicaena Synodo Eustathius Beraeae Episcopus ad Sedem Antiochenam translatus est (3).

(1) Conc. Nicaenum Can. 15 col. 39 tom. 2, Antiocheno Can. 21 col. 594 citat. tom. 2, Sardicense Can. 1 et 2 col. 658, et seq. apud Labbaeum tom. 2 mox relato edit. Venel. et alia permulta concilia, quorum canones ex parte refert Gratianus in caus. 7 quaest. 1. Apposite

S. Hieronymus Ep. 69 ad Oceanum num. 5 col. 415 i. 1 opp. edit. Veronae 1734: Et hoc, inquit, in Nicaena Synodo a Patribus decretum ne de alia in aliam Ecclesiam Episcopus transferatur, ne virginis pauperculae societate contempta, ditioris adulterae quaerat amplexus (2) Conc. Carthag. 4 Can. 27 tom. 2 col. 1439 col. Labbaei.

(5) Vide Pagium Critic. in Baronium ad an. 324 num. 62 tom. 4 pag. 78 edit. Lucae 1729. Similiter S. Gregorius Nazianzenus, relicto Episcopatu, quem pridem habebat, Theodosio M. Imperatore, ad Constantinopolitanum, et alii etiam Episcopi ad alias Ecclesias translati sunt. Ex quibus intelligitur, Episcoporum translationes, quae justam habebant causam 2 permissas fuisse.

S. XIV. Episcopi nonnisi Summi Pontificis auctoritate ad aliam Sedem transferuntur (1) Et adeo quidem pendet a Pontificis potestate translatio, ut si quis, eo ignaro, mutet Ecclesiam, non novam modo, sed etiam veterem, quam regebat, amittat (2); et si Pontifex Episcopum ad majorem Ecclesiam transferri permiserit, ad parem, aut ad minorem transire non possit (3).

(1) Cap. 2 de Translat. Episc.
(2) Cap. 3 de Translat. Episc.
(3) Cap. 4 eod.

S. XV. Transfertur Episcopus vel utilitatis causa si alterius Ecclesiae regimini utilior habeatur (1); vel necessitatis, si ipse populo in odium acerbissimum venerit, si infestum ejus loci aerem ferre non possit, si praesens Ecclesia ab hostibus eversa sit (2). Minorum beneficiorum Rectores transfert Episcopus, cujus in lo