eap. 5 col. 258 tom. 1 opp. edit. Vallarsii Veronae 1734. Auctor Constit. Apostol. lib. 3 cap. 15 pag. 290 loc. cit. (5) Vide Cotelerium not. in Constit. Apostol. lib. 3 cap. 15 pag. 290 loc. cit., et Jacobum Gothofredum loc. cit. (6) Auctor Epistolae ad Antiochenos, quae Ignatii no mine circumfertur, num. 12 apud Cotelerium PP. Apostol. tom. 2 pag. 152, Auctor Constit. Apostol. lib. 2 cap. 57 pag. 266, et lib. 8 cap. 28 pag. 416 loc. cit. Per januas autem intelligendae sunt portae interiores, per quas aditus patebat ad ligneos parietes, quibus mulieres a viris in Ecclesia dividebantur. Dicam ea de re late Libro 11. (7) Auctor Constit. Apostol. lib. 2 cap. 58 pag. 270 loc. cit. (8) Diaconissas nullam manuum impositionem accepisse quidam putant, atque ex eorum numero sunt Baronius ad an. 34 num. 283 pag. 213 tom. 1 edit. Lucae, et Valesius Not. in Sozomen. lib. 8 cap. 9 pag.337 edit. Cantabrig. Moventur Canone 19 Concilii Nicaeni col. 42 tom. 2 collect. Labbaei, cujus haec verba sunt: Diaconissarum autem meminimus, quae in habitu quidem censentur, quoniam nec ullam habent manuum impositionem ut omnino inter laicos ipsae connumerentur. Quisquis tamen hunc canonem paulo diligentius expendat, facile deprehendet, cum non ad omnes generatim Diaconissas pertinere, sed ad eas tantum , quae habitum sine ulla manuum impositione inter Paulianistas acceperant. Ceterum ipse Canon non obscure declarat, reliquas Diaconissas manuum impositionem habuise, quod recte observarunt viri eruditi, praesertim Jo. Gaspar Svicerus Thesaur. tom. 1 verb. Alanovicra num. 5 pag. 867 Amstelodaemi 1682, Arcudius Concord. Eccles. occiden. et orient. lib. 6 cap. 10, Christianus Lupus Schol. in eumd. can. Nicaen. opp. tom. 1 pag. 265 edit. Venet., Gabriel Albaspineus Not. in eumd. Can. pag. 199 edit. Neap., Carolus Fabrotus Not. ad Balsam. collect. constit. lib. 3 tit. 1 apud Justellum Biblioth. Jur. Canon. tom. 2 pag. 1417 Paris. 1661, Gaspar Juenin. de Sacram. dissert. 8 de Sacram. ordin. in commun. quaest. 5 cap. 1 pag. 532, Natalis Alexander Histor. Eccles.saec. 5 cap. 5 art. 6 num. 21 pag. 21 pag. 145 tom. 5 edit. Venet. 1776. Revera Concilia, et Scriptores, qui de Diaconissarum ordinatione loquuntur, manuum impositionem diserte memorant. Earum ordinatio canone 15 Concilii Chalcedonensis col. 608 tom. 2 collect. Harduini vocatur χειροτονία, et κειροθεσία, manuium impositio ; quo eodem vocabulo utitur Concilium Trulla num Can. 14 col. 1665 tom. 3 ejusdem collect., et Sozomenus lib. 8 cap. 9 pag. 337 edit. Cantabrig., cum de Olympiae ordinatione disputat. Auctor Constitutionum Apostolic. lib. 8 cap. 19 pag. 412 loc. cit. Diaconissas ab Episcopo ordinari jubet cum manuum impositione, certaque oratione, quae ibi describitur. Apud Latinos etiam hujus manuum impositionis meminit Concilium Wormatiense Can. 76 col. 747 tom. 5 collect. Harduini, et Fortunatus in Vit. Radegund. apud Surium 13 Agust. lib. 1 cap. 6 tom. 4 pag. 655 edit. Colon. 1579 de Medardo Episcopo dicit haec de manu superposita consecravit Diaconam Confer Cotelerium in Constit. Apostolic. loc. indic. Erat tamen haec manuum impositio non sacramentum sed Ecclesiae caeremonia, quae nullum imprimebat ordinis characterem, ad quem suscipiendum mulieres aptae, et idoneae non sunt. Apposite S. Epiphanius Haeres.79 Collyrid. num.3 pag. 1060 tom. 1 opp. edit. cit. Quamquam vero, inquit, Diaconissarum in Ecclesia ordo sit, non tamen ad Sacerdotii functionem, aut ullam ejusmodi administrationem institutus ; sed ut mulie bris sexus honestati consulatur, sive ut baptismi tempore adsit sive ut inspiciat, si quid passa sit, aut molestiae pertulerit ; sive ut cum nudandum est mulieris corpus, interveniat ; ne virorum, qui sacris operantur, adspectui sit exposita, sed a sola Diaconissa videatur. Consule Justellum Biblioth. Jur. Çanon. tom. 1 not. in Conc.Nicaen. can. 19 pag. 75 Paris 1661, Natalem Alexand. loc. cit. Jueninium de Sacram. dissert. 8 de sacram. ordin. in commun. quaest. 5 cap. 1, Salam in Not. ad Bonam lib. 1 cap. 25 §. 15 p. 358 1.2 opp.edit. Taurin. 1749. Ritum a Graecis observatum in Diaconissarum ordinationibus describit Jacobus Goarius in Eucholog. Graec. de Diaconissis pag. 262 Paris. 1647. De ordinandis autem tum Latinorum, tum Graecorum Diaconissis agit Morinus de Sac. Ordin. pat. par. 3 exerc. 10 cap. 1 el seq. Diaconissarum consecrationes saeculo XI memorat Joannes XIX literis datis ad Epi scopum Silvae Candidae apud Mabillonium Museum Ital. Ord. Roman. XI pag. 156 tom. 2 Paris. 1724. Extat etiam apud Syros Diaconissarum ordinatio, quam una cum earum officio et potestate accurate describit Assemanus in Dissert. de Monophysitis num. 10 tom. 2 Biblioth. Orient. (9) Duo postremo sunt observanda, antequam hanc de Diaconissis tractationem absolvamus. Primum est, quod non uno, et eodem tempore earum usus ubique sublatus fuit qua de re videndi sunt Bona Rer. liturgic. lib. 1 cap. 25 §. 15 tom. 2 pag. 353, ibique Robertus Sala in Not. pag. 359, Morinus de Sacr. ordinat. par. 3 exerc. 10 cap. 3, Thomassinus Vet. et nov. Eccles. discipl. p. 1 lib. 3 cap. 51 num. 1 tom. 1 Juenin. de Sacram. de ordin. in spec. dissert. 9 q.5 cap. 2. Alterum est, quod interdum Diaconissae etiam dicebantur diaconorum uxores ante Diaconatum ductae, eodem modo quo illae, quae uxores Presbyterorum fuerant, Presbyterae, quae Episcoporum, Episcopae vocabuntur, atque huc spectat Concilium Turonense II Can. 13, et 19 col. 537 et 539 tom. 6 collect. Labbaei, et Antisiodorense Can. 21 col. 644 eodem loc. Vide Robertum Salam in Not. ad Card. Bonam loc. vitat. APPROBATIONES Jussus a Reverendissimo P. Magistro Sacri Palatii Apo stolici legi primum tomum Institutionum Canonicarum Cl. Viri Joannis Devoti, olim Advocati, et Antecessoris Romani, nuper ad Episcopatum Anagninum a PIO SEXTO P. M. evecti; quod opus, exemplaribus universis cito distractis, iterum typis evulgatur nonnullis correctionibus, et additamentis doctissimi Auctoris. Nihil adversum regulis fidei, aut bonis moribus invenire est in hoc primo volumine; quam vero omnia, quae in eo tradita sunt, omnigena eruditione, et juris ecclesiastici peritia redundent, adeo novit Litteraria Respublica, ut meis laudationibus celebratissimi operis famam augeri vix posse credam. Romae ex Edibus Magnae Curiae Innocentianae I Non. Jul. MDCCXCII. N. Riganti Majoris Praesidentiae Abbr. et AC. in Civilibus Locumtenens . Institution Institutiones juris ecclesiastici V. Cl. Joannis Devoti nunc Episcopi Anagnini cum primum in lucem prodierunt ty pis Romanis anno 1785, tanta omnium acclamatione exceptae fuerunt, ut aucto in dies requirentium numero, brevi exemplaria defecerint, aliaque cudere necesse visum fuerit: id vero accidit percommode; eam enim occasionem arripuit Praesul praeclarissimus opus suum retractan di, pluraque sparsim adjiciendi uberiori adolescentium in re canonica eruditione opportunissima. Quae porro in vulgatis jam exemplaribus continebantur, praestantissimorum virorum judicio probata, tum publico testimonio celebrata, meo certe calculo non indigent ut iterum imprimantur: quae vero nova huic primo volumine aspersa sunt, mandante Reverendissimo Sacri Palatii Apostolici Magistro, cum attente perlegerim, ea ex purioris doctrinae fontibus hausta, et selectissima eruditione referta mi hi videntur, proindeque dignissima quae publici jutis fiant. Datum Romae pridie Idus Sept. anni MDCCXCII. D. Coppola Proton. Apostolicus, et Rit. C. Secretarius. |