ΠΙ, 18. Ὅτι πολλοὶ ἐν Ἰούδα ἔνορκοι

"

ἦσαν αὐτῷ, ὅτι γαμβρὸς ἦν τοῦ Σεχενία υἱοῦ Ἠραὲ. καὶ Ἰωνὰν υἱὸς αὐτοῦ ἔλαβε τὴν θυγατέρα Μεσου λὰμ υἱοῦ Βαραχία εἰς γυναῖκα.

19. Καὶ τοὺς λόγους αὐτοῦ ἦσαν λέγοντες πρὸς μὲ, καὶ λόγους μου ἦσαν εκφέροντες αὐτῷ. καὶ ἐπιςολὰς ἀπέστειλε Τωβίας φοβερίσαι με. VII, 1. Καὶ ἐγένετο ἡνίκα ᾠκοδομήθη τὸ τεῖχος καὶ ἔστησα τὰς θύρας, καὶ ἐπεσκέπησαν οἱ πυλωροὶ καὶ οἱ ᾄδοντες καὶ οἱ Λευῖται.

2. Καὶ ἐνετειλάμην τῷ ̓Ανανία
ἀδελφο μου καὶ τῷ Ανανίᾳ ἄρ-
χοντι τῆς βιρὰ ἐν Ἱερουσαλήμ, ὅτι
αὐτὸς ὡς ἀνὴρ ἀληθὴς καὶ φοβού
μενος τὸν θεὸν παρὰ πολλούς.
3. Καὶ εἶπα αὐτοῖς. οὐκ ἀνοιγή-
σονται πύλαι Ἱερουσαλὴμ ἕως ἅμα
τῷ ἡλίῳ. καὶ ἔτι αὐτῶν γρηγορούν-
των κλειέσθωσαν αἱ θύραι καὶ σφη
νούσθωσαν. καὶ στῆσον προφύλακας
οικούντων ἐν Ἱερουσαλημ, ἀνὴρ ἐν
προφυλακῇ αὐτοῦ καὶ ἀνὴρ ἀπέναντι
οἰκίας αὐτοῦ. κ. τ. λ.

ΙΧ, 15. Καὶ ἄρτον ἐξ οὐρανοῦ ἔδωκας αὐτοῖς εἰς σιτοδοτίαν αὐτ τῶν καὶ ὕδωρ ἐκ πέτρας ἐξήνεγκας αὐτοῖς εἰς δίψαν αὐτῶν. κ. τ. λ.

Multi enim erant in Iudaea habentes juramentum ejus, quia gener erat Secheniae filii Area et Iohanan filius ejus acceperat filiam Mofollam filii Barachiae.

Sed et laudabant eum coram me et verba mea nuntiabant ei; et Tobias mittebat epiftolas, ut terreret me.

Poftquam autem aedificatus eft murus, et pofui valvas et recensui janitores et cantores et Levitas,

Praecepi Hanani fratri meo et Hananiae principi domus de Ierusalem (ipfi enim quafi vir verax et timens deum plus ceteris videbatur),

Et dixi eis: Non aperiantur portae Ierufalem ufque ad calorem folis. Cumque adhuc affifterent, claufae portae funt et oppilatae, et pofui cuftodes de habitatoribus Ierufalem, fingulos per vices fuas et unum quemque contra domum fuam. cet.

Panem quoque de coelo dedifti eis in fame eorum et aquam de petra eduxifti eis fitientibus. cet.

ΧΧΙΙ, 2. Ὁ Θεὸς, ο θεός μου πρόσχες

"

μοι, ἱνατί ἐγκατέλιπές με; μακρὰν ἀπὸ τῆς σωτηρίας μου οἱ λόγοι τῶν παραπτωμάτων μου.

9. Ἤλπισεν ἐπὶ κύριον, φυσάσθω αὐτὸν, σωσάτω αὐτὸν, ὅτι θέλει αὐτὸν.

XXIV, 1. Τοῦ κυρίου ἡ γῆ καὶ τὸ πλήρωμα αὐτῆς, ἡ οἰκουμένη καὶ πάντες οἱ κατοικοῦντες ἐν αὐτῇ. XL, 7. Θυσίαν καὶ προςφορὰν οὐκ ἠθέλησας, σῶμα δὲ κατηρτίσω μοι. ολοκαύτωμα καὶ περὶ ἁμαρτίας οὐκ ᾔτησας.

XLI, 10. Καὶ γὰρ ὁ ἄνθρωπος τῆς εἰ ρήνης μου ἐφ ̓ ὃν ἤλπισα, ὁ ἐσθίων ἄρτους μου ἐμεγάλυνεν ἐπ' ἐμὲ πτερνισμόν.

14. Εὐλογητὸς κύριος ὁ θεος Ἰσραὴλ ἀπὸ τοῦ αἰῶνος καὶ εἰς τὸν αἰῶνα. γένοιτο, γένοιτο.

XLIV, 23. Οτι ἕνεκά σου θανατούμε

θα ὅλην τὴν ἡμέραν, ἐλογίσθημεν ὡς πρόβατα σφαγῆς.

LII, 1. Εἶπεν ἄφρων ἐν καρδίᾳ αὐτοῦ, οὐκ ἔξι θεός.

Deus deus meus, refpice in me: quare me reliquifti? longe a falute mea verba delictorum meorum.

Speravit in domino, eripiat eum, falvum faciat eum, quoniam vult eum.

Domini eft terra et plenitudo ejus, orbis terrarum et univerfi, qui habitant in eo.

Sacrificium et oblationem noluifti, aures autem perfecifti mihi. Holocauftum et pro peccato non poftulafti.

Etenim homo pacis meae, in quo fperari; qui edebat panes meos, magnificavit fuper me fupplantationem.

Benedictus dominus deus Ifrael a faeculo et usque in faeculum: fiat, fiat.

Quoniam propter te mortificamur tota die, aeftimati fumus ficut oves occifionis.

Dixit infipiens in corde fuo: Non eft deus.

Corrupti funt et abominabiles facti funt in iniquitatibus: non eft qui faciat bonum.

Deus de coelo profpexit fuper filios hominum, ut videat fi eft intelligens aut requirens deum.

Omnes declinaverunt, fimul inutiles facti funt: non eft qui faciat bonum, non eft usque ad unum.

Afcendifti in altum, cepifti captivitatem ; accepifti dona in hominibus. Etenim non credentes, inhabitare dominum deum,

Multiplicati funt fuper capillos capitis mei, qui oderunt me gratis. Confortati funt, qui perfecuti funt me inimici mei injufte. quae non rapui, tunc exfolvebam.

Quoniam zelus domus tuae comedit me et opprobria exprobrantium tibi ceciderunt fuper me.