DISPOSITUM PER HEBDOMADAM. PARS HYEMALIS. DOMINICA, AD OFFICIUM NOCTURNUM. ¿ Ante Officium Nocturnum dicitur fecretò : P Dei Patris onipotentis: inde ventúrus eft judicáre vivos & mórtuos. Credo in Spíritum fanctum, fanctam Eccléfiam cathólicam, Sanctórum communiónem, remiffiónem peccatórum, carnis resurrectiónem, vitam æternam. Amen. Deinde alta voce dicitur: Ater nofter, qui es in ad cœlos, fedet ad dexteram calis; fanctificétur nomen tuum advéniat regnum tuum: fiat voluntas tua ficut in cœlo & in terra: panem noftrum quotidiánum da nobis hódie, & dimitte nobis débita noftra, ficut & nos dimittimus debitóribus noftris: & ne nos indúcas în tentatiónem; fed libera nos à malo, Amen. Do Omine, lábia mea apéries; R. Et os meum an Dóminus tecum: benedicta tu in muliéribus, & benedictus fructus ventris tui Jesus. Santa Maria, mater Dei, ora pro nobis peccatóribus, nunc, & in hora mortis noAtræ. Amen. C Redo in Deum, Patrem omnipotentem, creatórem cœli & terræ: Et in Jefum Chriftum Filium ejus únicum, Dóminum noftrum : qui conceptus eft de Spíritu fancto, natus ex María Vírgine: pasfus fub Póntio Piláto, crucifixus, mórtuus, & fepultus: descendit ad inferos: tértiâ die refurrexit à mórtuis: ascendit Pars Hyemalis. V. Deus,in adjutórium meum intende: R. Dómine, ad adjuvandum me festína. Pf. 69. Glória Patri, & Filio, & Spiritui fanéto: Sicut erat in princípio, & nunc, & femper, & in fécula feculórum. Amen. Allelúia. [A Septuagefima ad Pafcha lo co Alleluia dicitur: Laus tibi, Dómine, Rex æternæ glóriæ. ] In Dominicis per Adventum, & à Natali Domini ad Prafentationem, nifi Septuagefima priùs evenerit, Invitatorium habetur in Proprio. A Præfentatione verò ad Sep tuagefimam aicitur fequens. A Enite, exultémus Dómino, jubilémus Deo falutári noftro: præoccupémus fáciem ejus in confeffione, & in pfalmis jubilémus ei, Dóminum qui fecit nos Veníte, adorémus. Quóniam Deus magnus Dóminus, & rex magnus fuper omnes deos: quóniam non repellet Dóminus plebem fuam; quia in manu ejus funt omnes fines terræ, & altitúdines móntium ipfe cónfpicit. Venite, adorémus. Quóniam ipsius eft mare, & ipfe fecit illud, & áridam fundavérunt manus ejus : veníte, adorémus, & procidámus ante Deum : plorémus coram Dómino qui fecit nos, quia ipfe eft Dóminus Deus nofter; nos autem pópulus ejus, & oves páscuæ ejus. *Veníte, adorémus. Hódie fi vocem ejus audiéritis, nolíte obduráre corda veftra, ficut in exacerbatióne, fecundùm diem tentatiónis in deferto, ubi tentavérunt me patres veftri, probavérunt & vidérunt ópera mea. * Veníte, adorémus. Quadraginta annis próximus fui generatióni huic, & dixi: Semper hi errant corde; ipfi verò non cognovérunt vias meas: quibus jurávi in ira mea fi introfbunt in réquiem meam. Veníte, adorémus. Glória Patri, & Filio, & Spiritui fancto: Sicut erat in princípio, & nunc, & femper, & in fécula feculórum. Amen. Repetitur, Dóminum qui fecit nos, * Veníte, adorémus. Sequens Hym. dicitur à Præfentatione ufque ad Septuag. Hymnus. Te diérum príncipe DE Lux è ténebris éruta! Chriftus fepulcri cárcere, Lux vera mundi, pródiit. Et mors,& horrendů chaos Vocem jubentis áudiunt : Nos furdióres, ô pudor! Deo pigébit óbfequi? Umbris fepulta dum ftupet Natúra, lucis filii Surgámus, & noctem piis Exerceámus cánticis. Legem, prophétas, & facro Pfalmos calentes lúmine, Profána dum filent loca, Divína templa pérfonent. Cœleftis hæc vincat tuba Cordis fopórem lánguidi, Novique mores éxprimant Vitam refurgentis novam. Hoc confequémur, te duce Fons caritátis, ô Deus, Qui legis addis littera Vitæ datórem fpiritum. Sit laus Patri, laus Fílio; Par fit tibi laus, Spíritus, Afflante quo mentes facris Lucent & ardent ignibus. Amen. Aliis Temporibus à fupra dicto Tempore, Hymnus habetur in Proprio, pro Officii varietate. IN I. NOCTURNO. Singulis Dominicis in Adventu fue funt Antiphona propria. Tempore Natalis Domini, Ant..2. D. In útero habens. Poft Præfent. Ant. Beátus vir qui non ábiit in consilio impiórum, fed in lege Dómin meditábitur die ac nocte. Ant. 4. f. Servite Dómino. Pfalmus 2. Uare fremuérunt gentes, & populi meditáti funt inánia? O in Aftitérunt reges terræ, & príncipes convezérunt unum adversùs Dóminum & adversùs Chriftum ejus. Dirumpámus víncula eó rum, & projiciámus à no◄ bis jugum ipfórum. Qui hábitat in cœlis irridé bit eos, * & Dóminus subsaną nábit eos. Tunc loquétur ad eos in ira fua, * & in furóre fuo contur<< bábit eos. Ego autem conftitútus fum rex ab eo fuper Sion montern fan&tum ejus,* prædicans præ ceptum ejus. Dóminus dixit ad me: * Filius meus es tu, ego hódie génui te. Póftula à me, & dabo tibi gentes hæreditátem tuam, & poffeffionem tuam términos Glória Patri, & Filio, & terræ. Spiritui fancto: ·Sicut erat in princípio, & nunc, & femper, & in fécula feculórum. Amen. Hi verfusGlória & Sicut erat. dicuntur in fine Pfalmorum, Divifionum & Canticorum, nifi aliter notetur. Temp. Nat. Ant. Deus ex fémine David, fecundùm promiffiónem, eduxit Ifrael Salvatórem Jefum, AG, 13. Reges eos in virga férrea, * & tamquam vas figuli confrin ges eos. Et nunc, reges, intelligite:* erudímini, qui judicátis terra. Servite Dómino in timóre, * & exultáte ei cum tremóre : Apprehéndite disciplínam, nequando irafcátur Dóminus, & pereátis de via justa. Cùm exárferit in brevi ira ejus, * beáti omnes qui confidunt in eo. Temp. Nat. Ant. In útero habens de Spíritu fancto, péperit María Fílium fuum priinogénitum. Matth. 1. Ant. 8. G. Ipfe. Pfalmus 3. ánimæ meæ : Non eft falus ipfi in Deo ejus; tu autem, Dómine, fusceptor meus es. Y. Memor fui nocte nóminis tui, Dómine; R. Et cuftodívi legem tuam. Pf. 118. Poft verficulum cujuflibet Nocturni dicitur fecreto: Pater nofter. Altâ voce: Y. Et ne nos indúcas in tentatiónem; B. Sed libera nos à malo. Abfol. & Benedict. habentur Dcati funt qui tribulant poft Pfalterium. me? multi infurgunt adversùm mê. * & Multi dicunt ánimæ meæ : Non eft falus ipfi in Deo ejus. Tu autem, Dómine, fusceptor meus es, glória mea, exaltans caput meum. Voce meâ ad Dóminum clamávi, & exaudivit me de monte fancto fuo. Ego dormivi, & foporátus fum;& exurrexi, quia Dóminus fuscépit me. Non timého millia pópuli circumdantis me: * exurge, Dómine; falvum me fac, Deus meus. Quóniam tu percuffisti omnes adverfantes mihi fine caufa, dentes peccatórum concrivifti. Dómini eft falus ; & fuper pópulum tuum benedictio tua. Temp. Nat. Ant. Ipfe eft pax noftra, folvens inimicítias in carne fua, ut reconcíliet Deo. Ephef. . In fplendóribus San&tórum R. Ante luciferum génui te. Pf. 109. Poft Præfent. Ant. Dicunt Lectiones cum Responforiis ut in Proprio. IN II. NOCTURNO. Temp. Nat. Ant. 7. d, Grátias Deo. Poft Prafent. Ant. 6. F. Dí ligam te. D Iligam te, fortitúdo mea: * Dóminus firmamentum meun, & refúgium meum, & liberátor meus. Deus meus adjútor meus, & fperábo in eum, Protector meus & cornu falútis meæ, * & fusceptor meus. Laudans invocábo Dóminum; * & ab inimicis meis falvus ero. Circumdederunt me dolóres mortis, & torrentes iniquitátis conturbavérunt me. Dolores inferni circumde dérunt me: * præoccupavérunt me láquei mortis. In tribulatióne mea invo cávi Dóminum, * & ad Deum meum clamávi; Et exaudivit de templo fan&to fuo vocem meam; * & M Divifio Pfalmi 17. Ifit de fummo [ Dóminus,] & accépitme, * & affumpfit me de aquis multis. Eripuit me de inimícis meis fortiffimis, & ab his qui odérunt me; * quóniam confortáti funt fuper me, lamor meus in conspectu Ant. 4. D. Ero immaculátus. ejus, introívit in aures ejus. Commóta eft & contrémuit terra fundamenta móntium conturbáta funt, & commóta funt ; * quóniam irátus eft eis. Ascendit fumus in ira ejus, & ignis à fácie ejus exarfit: * carbónes fuccenfi funt ab eo. Inclinávit cælos, & descendit:& calígo fub pédibus ejus. Et ascendit fuper Chérubim, & volávit volávit fuper pennas ventórum. : Et pófuit ténebras latíbulum fuum in circuitu ejus tabernáculum ejus; * tenebrófa aqua in núbibus áeris. Præ fulgóre in confpectu ejus nubes transiérunt, grando, & carbónes ignis. Et intónuit de cœlo Dóminus, & Altiffimus dedit vocem fuam: grando & carbónes ignis. Et mifit fagittas fuas, & diffipávit eos: fúlgura multiplicávit, & conturbávit eos. Et apparuerunt fontes aquárum, & reveláta funt fundamenta orbis terrárum, Ab increpatióne tua, Dómine, ab inspiratióne fpiri tûs iræ tuæ. Temp. Nat. Ant. Grátias Deo qui nos tránftulit in regnum Filii dilectiónis fux, in quo habemus redemptióremiffiónem peccató nem rum. Colo. 1. Poft Prefent. Ant. Diligam te, Dómine, fortitúdo mea, firmamentum meum, & refúgium meum. Prævenérunt me in die affli&tiónis mex; & factus eft Dóminus protector meus. Et eduxit me in latitudinem : * falvum me fecit, quóniam vóluit me. Et retribuet mihi Dóminus fecundùm juftitiam meam,* & fecundum puritátem mánuum meárum retribuet mihi, Quia cuftodivi vias Dómini, nec impiè geffi à Deo meo; Quóniam ómnia judícia ejus in confpectu meo, * & juftitias ejus non répuli à me. Et ero immaculatus cum & obfervábo me ab ini eo, |