Page images
PDF
EPUB

COMMENTARIVM

1

1

In

CAPVT I

principio erat verbum, et verbum erat apud Deum, et Deus erat verbum.

2 Hoc erat in principio apud Deum.

3 Omnia per ipsum facta sunt: et sine ipso factum est nihil, quod factum est,

4 in ipso vita erat, et vita erat lux hominum: 5 et lux in tenebris lucet, et tenebrae eam non comprehenderunt.

annes.

6 Fuit homo missus a Deo, cui nomen erat lo

7 Hic venit in testimonium ut testimonium perhiberet de lumine, ut omnes crederent per illum.

8 non erat ille lux, sed ut testimonium perhiberet de lumine.

9 Erat lux vera, quæ illuminat omnem hominem venientem in hunc mundum.

10 in mundo erat, et mundus per ipsum factus est, et mundus eum non cognovit.

11 In propria venit, et sui eum non receperunt. 12 quotquot autem receperunt eum, dedit eis potestatem filios Dei fieri, his, qui credunt in nomine eius:

13 qui non ex sanguinibus, neque ex voluntate carnis, neque ex voluntate viri, sed ex Deo nati sunt.

14 Et verbum caro factum est, et habitavit in nobis: et vidimus gloriam eius, gloriam quasi unigeniti a patre, plenum gratiae, et veritatis.

15 Ioannes testimonium perhibet de ipso, et clamat dicens: Hic erat, quem dixi: Qui post me venturus est, ante me factus est: quia prior me erat.

16 Et de plenitudine eius nos omnes accepimus, et gratiam pro gratia.

17 quia lex per Moysen data est, gratia, et veritas per Iesum Christum facta est.

18 Deum nemo vidit umquam: unigenitus filius, qui est in sinu patris, ipse enarravit.

19 Et hoc est testimonium Ioannis, quando miserunt Iudaei ab Ierosolymis sacerdotes et Levitas ad eum ut interrogarent eum: Tu quis es?

20 Et confessus est, et non negavit: et confessus est: Quia non sum ego Christus.

21 Et interrogaverunt eum: Quid ergo? Elias es tu? Et dixit: Non sum. Propheta es tu ? Et respondit: Non.

22 Dixerunt ergo ei: Quis es ut responsum demus his, qui miserunt nos? Quid dicis de teipso? 23 Ait: Ego vox clamantis in deserto: Dirigite viam Domini, sicut dixit Isaias propheta.

24 Et qui missi fuerant, erant ex Pharisaeis. 25 Et interrogaverunt eum, et dixerunt ei: Quid ergo baptizas, si tu non es Christus, neque Elias, neque Propheta ?

26 Respondit eis Ioannes, dicens: Ego baptizo in aqua: medius autem vestrum stetit, quem vos nescitis.

27 Ipse est, qui post me venturus est, qui ante me factus est: cuius ego non sum dignus ut solvam eius corigiam calceamenti.

28 Haec in Bethania facta sunt trans Iordanem, ubi erat Ioannes baptizans.

29 Altera die vidit Ioannes Iesum venientem ad se, et ait: Ecce agnus Dei, ecce qui tollit peccatum mundi. 30 Hic est, de quo dixi: Post me venit vir, qui ante me factus est: quia prior me erat.

31 Et ego nesciebam eum, sed ut manifestetur in Israel, propterea veni ego in aqua baptizans.

32 Et testimonium perhibuit Ioannes, dicens : Quia vidi Spiritum descendentem quasi columbam de caelo, et mansit super eum.

33 Et ego nesciebam eum: sed qui misit me baptizare in aqua, ille mihi dixit: Super quem videris Spiritum descendentem, et manentem super eum, hic est, qui baptizat in Spiritu sancto.

34 Et ego vidi: et testimonium perhibui quia hic est Filius Dei.

35 Altera die iterum stabat Ioannes, et ex discipulis eius duo.

36 Et respiciens Iesum ambulantem, dixit: Ecce agnus Dei.

37 Et audierunt eum duo discipuli loquentem, et secuti sunt Iesum.

38 Conversus autem Iesus, et videns eos sequentes se, dicit eis: Quid quaeritis? Qui dixerunt ei: Rab

bi, quod dicitur interpretatum Magister) ubi ha

bitas?

39 Dicit eis: Venite, et videte. Venerunt, et viderunt ubi maneret, et apud eum manserunt die illo: hora autem erat quasi decima.

40 Erat autem Andreas frater Simonis Petri unus ex duobus, qui audierant a Ioanne, et secuti fuerant

eum.

41 Invenit hic primum fratrem suum Simonem, et dicit ei: Invenimus Messiam. (quod est interpretatum Christus. )

42 Et adduxit eum ad Iesum. Intuitus autem eum lesus, dixit: Tu es Simon filius Iona: tu vocaberis Cephas. quod interpretatur Petrus.

43 In crastinum voluit exire in Galilaeam, et invenit Philippum. Et dicit ei Iesus: Sequere me.

44 Erat autem Philippus a Bethsaida, civitate Andreae, et Petri.

45 Invenit Philippus Nathanael, et dicit ei: Quem scripsit Moyses in lege, et Prophetae, invenimus Iesum filium Ioseph a Nazareth.

46 Et dixit ei Nathanael: A Nazareth potest aliquid boni esse? Dicit ei Philippus: Veni, et vide.

47 Vidit lesus Nathanael venientem ad se, et dicit de eo: Ecce vere Israelita, in quo dolus non est. 48 Dicit ei Nathanael: Vnde me nosti? Respondit Iesus, et dixit ei: Priusquam te Philippus vocaret, cum esses sub ficu, vidi te.

49 Respondit ei Nathanael, et ait: Rabbi, tu es Filius Dei, tu es Rex Israel.

50 Respondit Iesus, et dixit ei: Quia dixi tibi: Vidi te sub ficu, credis: maius his videbis.

51 Et dicit ei: Amen, amen dico vobis, videbitis caelum apertum, et Angelos Dei ascendentes, et descendentes supra Filium hominis.

COMMENTARIVM

Quae

uae sunt in I, 1-18, ea fuse exposui in opere de Evangeliis L. III. Diss. VIII. Illius dissertationis summam dumtaxat hic perstringam.

Ioannes scripsit evangelium ut demonstraret quia Iesus est Christus filius Dei. Ergo par fuit ut narrationem exordiretur a doctrina de Verbo.

Quum totus hic locus sit dogmaticus, eius interpretatio ex una ecclesiae et patrum doctrina petatur atque accurate confirmetur necesse est. Ad confirmationem sufficit vel ipsa consideratio eius quod Ioannes demonstrare voluit, cademque satis est contrariis refellendis. Etenim demonstrare ille voluit Iesum esse Christum filium Dei. Quod Iesus esset filius Dei adoptivus, quum hoc sit omnibus iustis commune, non erat cur de eo demonstrando Ioannes laboraret. Qualis ergo filius, si alius ac naturalis? Hoc enimvero Ioannes nos minime docet. Num vero dicetur Ioannes tantopere studuisse evincere lesum esse filium Dei, nec tamen curasse nos docere quaenam esset haec filiatio? Aiunt hanc esse excellentiam filiationis adoptivae, de qua in v. 14. Verum primo ratio grammatica id refellit, nam illud plenum non potest referri ad unigeniti. Deinde, quantumvis excellentiorem, attamen natura eamdem ac nostram futuram fuisse apparet hanc divinam Christi filiationem adoptivam; non ergo unigenitus dici potuisset.

« PreviousContinue »