Page images
PDF
EPUB

vv. 49. 50. Christus primo interpellationi respondet. Se ea, quibus Iudaci offendebantur, ideo loqui, ut patrem suum honoret; non crgo propterea contumelia afficiendum se esse. De hac tamen non expostulare, quippe qui non quaerat gloriam suam, quoniam est qui quaerat, et iudicet.

v. 51. Deinde illud vv. 31. 32, quod Judacorum animos in ipsum concitare coeperat v. 33, repetit, et graviore argumento confirmat: Eos, qui, quae ipse docet, exsequentur, non aeternum morituros; nam illud in aeternum, non verbo videbit ut adverbium, sed nomini mortem ut appositum iungitur. vv. 52. 53. Ex quo gravior Iudacorum offensio, deque duobus Christum interrogant.

vv. 54. 55. Christus primo secundac interrogationi responsum dat, sed oblique. Neque enim aperte dicit se filium Dei esse, sed si ego, inquit, glorifico me ipsum, si per me ipsum hanc mihi gloriam arrogo, ut habcar pro Dei filio, gloria mea nihil est, patiar cam nihili ficri; verum est pater meus qui glorificat me, qui mihi illam tribuit, is, inquam, quem vos dicitis quia Deus vester est, et tamen adhuc non cognovistis cum patrem meum essc. Ast ego novi cum utpote patrem, ct, si id negavero, si dixero quia non scio cum, si me filium cius esse infitias ivero, ero similis vobis mendax. Habes in his argumentum, unum e multis quac Ioannis evangelium suppeditat, quibus confirmatur Christum Dei filium esse.

v. 56. Respondet deinde primac interrogationi. Quod attinet ad Abrahamum, inquit, quem mortuum esse dicitis, is exultavit et cetera. - Non aliud dies Christi significat quam diem quo Christus tandem ortus fuerat, vel potius tempus actatemve qua vixit in terris, in summa Christi praesentiam inter homines. Hanc Abraham vidit, tum mente per fidem illustrata, quum viveret, tum e loco in quo cius et ceterorum hominum piorum animae, ut caclum ipsis a Christo recluderetur, exspectabant.

v. 57. Jesus iam iam annum vitae quartum supra tricesimum expleturus erat, ipsaque oris gravitas dignitasque fortasse efficiebant ut maturiorem is actatem prae se ferret. Tum, qui cum alloquebantur, qua ipse esset actate, ignorabant. Adde quod a tribus et viginti saeculis, quot fere fuerunt

inter ortum Abrahami et Christi obitum, non multo magis anni discrepent quinquaginta quam quatuor et triginta; quare illi, quum, utramcumque summam dicerent, aeque bene esset argumento, pleniorem efferre maluerunt. Ceterum vides ut minime concludere liceat Christum tunc temporis quadragesimum vitae annum iam explevisse.

v. 58. Nota illud sum tempore praesenti, et Christi personam priorem Abrahamo.

CAPVT IX

1

Et

t praeteriens Iesus vidit hominem caecum a nativitate.

2 et interrogaverunt eum discipuli eius: Rabbi, quis peccavit, hic, aut parentes eius, ut caecus nasceretur?

3 Respondit Iesus: Neque hic peccavit, neque parentes eius: sed ut manifestentur opera Dei in illo.

4 Me oportet operari opera eius, qui misit me, donec dies est: venit nox, quando nemo potest operari.

5 quamdiu sum in mundo, lux sum mundi.

6 Haec cum dixisset, expuit in terram, et fecit lutum ex sputo, et linivit lutum super oculos eius, 7 et dixit ei: Vade, lava in natatoria Siloe (quod interpretatur Missus.) Abiit ergo, et lavit, et venit videns.

8 Itaque vicini, et qui viderant eum prius quia mendicus erat, dicebant: Nonne hic est, qui sedebat, et mendicabat? Alii dicebant: Quia hic est.

9 Alii autem: Nequaquam, sed similis est ei. Ille vero dicebat: Quia ego sum.

10 Dicebant ergo ei: Quomodo aperti sunt tibi oculi ?

11 Respondit: Ille homo, qui dicitur Iesus, lutum fecit: et unxit oculos meos, et dixit mihi: Vade ad natatoria Siloe, et lava. Et abii, lavi, et video. 12 Et dixerunt ei: Vbi est ille? Ait: Nescio. 13 Adducunt eum ad Pharisaeos, qui caecus fuerat. 14 Erat autem sabbatum quando lutum fecit Iesus, et aperuit oculos eius.

15 Iterum ergo interrogabant eum Pharisaei quomodo vidisset. Ille autem dixit eis: Lutum mihi posuit super oculos, et lavi, et video.

16 Dicebant ergo ex Pharisaeis quidam: Non est hic homo a Deo, qui sabbatum non custodit. Alii autem dicebant: Quomodo potest homo peccator haec signa facere? Et schisma erat inter eos.

17 Dicunt ergo caeco iterum: Tu quid dicis de illo, qui aperuit oculos tuos? Ille autem dixit: Quia propheta est.

18 Non crediderunt ergo Iudaei de illo, quia caecus fuisset et vidisset, donec vocaverunt parentes eius, qui viderat:

19 et interrogaverunt eos, dicentes: Hic est filius vester, quem vos dicitis quia caecus natus est? Quomodo ergo nunc videt?

20 Responderunt eis parentes eius, et dixerunt: Scimus quia hic est filius noster, et quia caecus na

tus est:

21 quomodo autem nunc videat, nescimus: aut quis eius aperuit oculos, nos nescimus: ipsum interrogate: aetatem habet, ipse de se loquatur.

22 Haec dixerunt parentes eius, quoniam timebant Iudaeos: iam enim conspiraverant Iudaei, ut si quis eum confiteretur esse Christum, extra synagogam fieret.

23 Propterea parentes eius dixerunt: Quia aetatem habet, ipsum interrogate.

24 Vocaverunt ergo rursum hominem, qui fuerat caecus, et dixerunt ei: Da gloriam Deo. nos scimus quia hic homo peccator est.

25 Dixit ergo eis ille: Si peccator est, nescio: unum scio, quia caecus cum essem, modo video.

26 Dixerunt ergo illi: Quid fecit tibi? quomodo aperuit tibi oculos?

27 Respondit eis: Dixi vobis iam, et audistis: quid iterum vultis audire? numquid et vos vultis discipuli eius fieri?

28 Maledixerunt ergo ei, et dixerunt: Tu discipulus illius sis: nos autem Moysi discipuli sumus. 29 Nos scimus quia Moysi locutus est Deus: hunc autem nescimus unde sit.

30 Respondit ille homo, et dixit eis: In hoc enim mirabile est quia vos nescitis unde sit, et aperuit meos oculos:

31 scimus autem quia peccatores Deus non audit: sed si quis Dei cultor est, et voluntatem eius facit, hunc exaudit.

32 A saeculo non est auditum quia quis aperuit oculos caeci nati.

33 Nisi esset hic a Deo, non poterat facere quidquam.

34 Responderunt, et dixerunt ei: In peccatis natus es totus, et tu doces nos? Et eiecerunt eum foras. 35 Audivit Iesus quia eiecerunt eum foras: et cum invenisset eum, dixit ei: Tu credis in Filium Dei?

36 Respondit ille, et dixit: Quis est, Domine, ut credam in eum?

37 Et dixit ei Iesus: Et vidisti eum, et qui loquitur tecum, ipse est.

38 At ille ait: Credo Domine. Et procidens adoravit eum.

39 Et dixit Iesus: In iudicium ego in hunc mundum veni: ut qui non vident videant, et qui vident caeci fiant.

40 Et audierunt quidam ex Pharisaeis, qui cum ipso erant, et dixerunt ei: Numquid et nos caeci sumus? 41 Dixit eis Iesus: Si caeci essetis, non haberetis peccatum. nunc vero dicitis: Quia videmus. Pec

catum vestrum manet.

COMMENTARIVM

Quod Varro scripsit de Terentio, eum in ethesin palmam po

scere (1), merito de Ioanne dicere licet; sed, si semper in aliis descriptionibus, in hac enimvero quam maxime; cuius ea est (1) Ap. Non. IV. 377.

« PreviousContinue »