11 quia multi propter illum abibant ex Iudaeis, et credebant in Iesum. 12 In crastinum autem turba multa, quae venerat ad diem festum, cum audissent quia venit lesus Ierosolymam: 13 acceperunt ramos palmarum, et processerunt obviam ei, et clamabant: Hosanna, benedictus, qui venit in nomine Domini, Rex Israel. 14 Et invenit Iesus asellum, et sedit super eum, sicut scriptum est: 15 Noli timere filia Sion: ecce rex tuus venit sedens super pullum asinae. 16 Haec non cognoverunt discipuli eius primum: sed quando glorificatus est Iesus, tunc recordati sunt quia haec erant scripta de eo: et haec fecerunt ei. 17 Testimonium ergo perhibebat turba, quae erat cum eo quando Lazarum vocavit de monumento, et suscitavit eum a mortuis. 18 Propterea et obviam venit ei turba: quia audierunt eum fecisse hoc signum. 19 Pharisaei ergo dixerunt ad semetipsos: Videtis quia nihil proficimus? ecce mundus totus post eum abiit. 20 Erant autem quidam Gentiles ex his, qui ascenderant ut adorarent in die festo. 21 Hi ergo accesserunt ad Philippum, qui erat a Bethsaida Galilaeae, et rogabant eum, dicentes: Domine, volumus Iesum videre. 22 Venit Philippus, et dicit Andreae: Andreas rursum, et Philippus dixerunt lesu. 23 Iesus autem respondit eis, dicens: Venit hora, ut clarificetur Filius hominis. 24 Amen, amen dico vobis, nisi granum frumenti cadens in terram, mortuum fuerit; 25 ipsum solum manet. si autem mortuum fuerit, multum fructum affert. Qui amat animam suam, perdet eam: et qui odit animam suam in hoc mundo, in vitam aeternam custodit eam. 26 Si quis mihi ministrat, me sequatur: et ubi sum ego, illic et minister meus erit. Si quis mihi ministraverit, honorificabit eum Pater meus. 27 Nunc anima mea turbata est. Et quid dicam? Pater, salvifica me ex hac hora. Sed propterea veni in horam hanc. 28 Pater, clarifica nomen tuum. Venit ergo vox de caelo: Et clarificavi, et iterum clarificabo. 29 Turba ergo, quae stabat, et audierat, dicebat tonitruum esse factum. Alii dicebant: Angelus ei lo cutus est. 30 Respondit Iesus, et dixit: Non propter me haec vox venit, sed propter vos. 31 Nunc iudicium est mundi: nunc princeps huius mundi eiicietur foras. 32 Et ego si exaltatus fuero a terra, omnia traham ad me ipsum. 33 (hoc autem dicebat, significans qua morte esset moriturus.) 34 Respondit ei turba: Nos audivimus ex lege, quia Christus manet in aeternum: et quomodo tu dicis, Oportet exaltari Filium hominis ? Quis est iste Filius hominis? 35 Dixit ergo eis Iesus: Adhuc modicum, lumen in vobis est. Ambulate dum lucem habetis, ut non vos tenebrae comprehendant: et qui ambulat in tenebris, nescit quo vadat. 36 Dum lucem habetis, credite in lucem, ut filii lucis sitis. Haec locutus est Iesus: et abiit, et abscondit se ab eis.. 37 Cum autem tanta signa fecisset coram eis, non credebant in eum: 38 ut sermo Isaiae prophetae impleretur, quem dixit: Domine, quis credidit auditui nostro ? et brachium Domini cui revelatum est? 39 Propterea non poterant credere, quia iterum dixit Isaias: 40 Excaecavit oculos eorum, et induravit cor eorum: ut non videant oculis, et non intelligant corde, et convertantur, et sanem eos. 41 Haec dixit Isaias, quando vidit gloriam eius, et locutus est de eo. 42 Verumtamen et ex principibus multi crediderunt in eum: sed propter Pharisaeos non confitebantur, ut e synagoga non eiicerentur. 43 dilexerunt enim gloriam hominum magis, quam gloriam Dei. 44 Iesus autem clamavit, et dixit: Qui credit in me, non credit in me, sed in eum, qui misit me. 45 Et qui videt me, videt eum, qui misit me. 46 Ego lux in mundum veni: ut omnis, qui credit in me, in tenebris non maneat. 47 Et si quis audierit verba mea, et non custo dierit: ego non iudico eum. non enim veni ut iudicem mundum, sed ut salvificem mundum. 48 Qui spernit me, et non accipit verba mea: habet qui iudicet eum. sermo, quem locutus sum, ille iudicabit eum in novissimo die. 49 Quia ego ex me ipso non sum locutus, sed qui misit me Pater, ipse mihi mandatum dedit quid dicam, et quid loquar. 50 Et scio quia mandatum eius vita aeterna est. Quae ergo ego loquor, sicut dixit mihi Pater, sic lo quor. COMMENTARIVM v. 1. Perventum est ad Christi postremos dies vitae. Is Bethaniam venit die 12 mensis martii, septimo hebdomadae, ut nos dies numeramus, ut vero Iudaei, incepto iam die 10 mensis nisanis, primo hebdomadae; hi enim diebus initium faciebant sole occidente; hoc est, sex horis temporariis ante quam ipsi facimus. Ita intelligere oportet verba po pwY TOU ἑξ пxxа ante sex dies paschae. Lege Lib. III. de Evangeliis Diss. XLIX. v. 3. Interpres latinus easdem graecas voces pupov vapou Ting in evangelio Marci (1) vertit unguenti nardi spicati, in hoc autem loco, servata ipsa graeca voce, unguenti nardi pistici. Graecum στ×05 significare utrumque potest, fidum et potabilem. Animadverte in graeco exemplari яoting esse appositum nominis vapdov, in latinis nominis unguenti, nomen enim nardus genere est feminino. Illud in hoc loco vel sincerum vel colliquefactum significat. (1) Marc. XIV, 3. v. 5. Trecentis denariis. Ast in Marco est: Plus quam trecentis denariis (1). Verum Ioannes unum Iudam, qui mussitarit, nominat, Marcus et Matthaeus complures fuisse aiunt. Non omnes illud unguentum aeque care aestimarunt. v. 6. Quae mittebantur ta ßallopɛva quae iniicebantur in loculos. Portabat ßaorale. Liquet hoc verbo Ioannem significare voluisse ut Iudas pecunias sibi creditas surriperet ac furaretur. Frustra tamen sunt qui notionem quoque auferre huic verbo affingere conantur, quae ei subiecta nusquam reperitur, neque in Matth. VIII, 17 (2) neque in Io. XX, 15. Nam Baotaget semper idem valet ac onus aliquod ferre, baiulare; in hoc autem loco urbane et facete pro surripere a Ioanne usurpatum est. v. 7. Graeca sic sonant: Sine ipsam; in diem sepulturae meae servavit ipsum, non illud profudit, ut putas, sed idem fecit ac si servasset ad ungendum corpus meum, quum sepulcro mandandum erit; quae est sententia quam et Matthaeus et Marcus in hanc narrationem retulerunt. v. 8. Breve enim temporis spatium superest, quo quis huiusmodi officia in me implere queat, non item in egenos, quorum numquam non copia est. vv. 10. 11. Clausula Ioanni usitata. v. 12. Istud In crastinum dictum est, non more Iudaeorum, dierum initia ducentium a solis occasu, et quibus unus atque idem dies fuit quo Christus primo Bethaniae coenavit ac pernoctavit, deinde Hierosolymam ivit, sed more populorum quibus dies incipiunt noctis medio. Lege Lib. III de Evangeliis Diss. XLIX. n. 4. Itaque Christus Hierosolymam ingressus veluti triumphans est anno aer. vulg. 29, die 13 mensis martii, 10 mensis nisanis, primo hebdomadae. Animadverte ut fuerit ille dies mensis, quo die agnus lege eligebatur proximo sollemni paschatis mactandus (3). v. 13. Ioannes, secus ac solebat, hebraicum hosanna sine explicatione praeteriit. Vox yw, vetustioribus Iudaeis (1) Marc. XIV, 5. (2) Lege Patrit. Lib. I De interpretat. scripturar. sacr. n. 34. |