Page images
PDF
EPUB

patris mandatum. Sed patris mandatum vita aeterna est. Qui ergo Christi verba non accipiunt, hoc ipso aeterna vita exsortes sese faciunt. En qua ratione Christi sermo de his iudicet. Postrema sententia complexio est, non sententiae proxime superioris, sed eorum quae sunt in v. 49. ·

CAPVT XIII

1

Ante diem festum Paschae, sciens Iesus quia

venit hora eius ut transeat ex hoc mundo ad Patrem: cum dilexisset suos, qui erant in mundo, in finem dilexit eos.

2 Et coena facta, cum diabolus iam misisset in cor ut traderet eum ludas Simonis Iscariotae:

3 sciens quia omnia dedit ei Pater in manus, et quia a Deo exivit, et ad Deum vadit:

4 surgit a coena, et ponit vestimenta sua: et cum accepisset linteum, praecinxit se.

5 Deinde mittit aquam in pelvim, et coepit lavare pedes discipulorum, et extergere linteo, quo erat praecinctus.

6 Venit ergo ad Simonem Petrum. Et dicit ei Petrus: Domine, tu mihi lavas pedes?

7 Respondit Iesus, et dixit ei: Quod ego facio, tu nescis modo, scies autem postea.

8 Dicit ei Petrus: Non lavabis mihi pedes in eternum. Respondit ei Iesus: Si non lavero te, non habebis partem mecum.

9 Dicit ei Simon Petrus: Domine, non tantum pe

des meos, sed et manus, et caput.

10 Dicit ei Iesus: Qui lotus est, non indiget nisi ut pedes lavet, sed est mundus totus. Et vos mundi estis, sed non omnes.

11 Sciebat enim quisnam esset qui traderet eum: propterea dixit: Non estis mundi omnes.

12 Postquam ergo lavit pedes eorum, et accepit vestimenta sua: cum recubuisset iterum, dixit eis: Scitis quid fecerim vobis?

13 Vos vocatis me Magister, et Domine: et bene dicitis: sum etenim.

14 Si ergo ego lavi pedes vestros, Dominus, et Magister: et vos debetis alter alterius lavare pedes.

15 Exemplum enim dedi vobis, ut quemadmodum ego feci vobis, ita et vos faciatis.

16 Amen, amen dico vobis: Non est servus maior Domino suo: neque apostolus maior est eo, qui misit illum.

17 Si haec scitis, beati eritis si feceritis ea.

18 Non de omnibus vobis dico: ego scio quos elegerim: sed ut adimpleatur Scriptura: Qui manducat mecum panem, levabit contra me calcaneum suum.

19 Amodo dico vobis, priusquam fiat: ut cum factum fuerit, credatis, quia ego sum.

20 Amen, amen dico vobis: Qui accipit si quem misero, me accipit: qui autem me accipit, accipit eum, qui me misit.

21 Cum haec dixisset Iesus, turbatus est spiritu: et protestatus est, et dixit: Amen, amen dico vobis: Quia unus ex vobis tradet me.

22 Aspiciebant ergo ad invicem discipuli, haesitantes de quo diceret.

23 Erat ergo recumbens unus ex discipulis eius in sinu lesu, quem diligebat Iesus.

24 Innuit ergo huic Simon Petrus: et dixit ei: Quis est, de quo dicit?

25 Itaque cum recubuisset ille supra pectus Iesu, dicit ei: Domine quis est?

26 Respondit Iesus: Ille est, cui ego intinctum panem porrexero. Et cum intinxisset panem, dedit Iudae Simonis Iscariotae.

27 Et post buccellam, introivit in eum satanas. Et dixit ei Iesus: Quod facis, fac citius.

28 Hoc autem nemo scivit discumbentium ad quid dixerit ei.

29 Quidam enim putabant, quia loculos habebat Iudas, quod dixisset ei lesus: Eme ea, quae opus sunt nobis ad diem festum: aut egenis ut aliquid daret.

30 Cum ergo accepisset ille buccellam, exivit continuo. Erat autem nox.

31 Cum ergo exisset, dixit Iesus: Nunc clarificatus est filius hominis: et Deus clarificatus est in eo.

32 Si Deus clarificatus est in eo, et Deus clarificabit eum in semetipso: et continuo clarificabit eum.

33 Filioli, adhuc modicum vobiscum sum. Quaeretis me: et sicut dixi Iudaeis: Quo ego vado, vos non potestis venire: et vobis dico modo.

34 Mandatum novum do vobis: Vt diligatis invicem, sicut dilexi vos, ut et vos diligatis invicem.

35 In hoc cognoscent omnes quia discipuli mei estis, si dilectionem habueritis ad invicem.

36 Dicit ei Simon Petrus: Domine, quo vadis? Respondit Iesus: Quo ego vado, non potes me modo sequi: sequeris autem postea.

37 Dicit ei Petrus: Quare non possum te sequi modo? animam meam pro te ponam.

38 Respondit ei Iesus: Animam tuam pro me pones? Amen, amen dico tibi: Non cantabit gallus, donec ter me neges.

COMMENTARIVM

Christum pridie, quam cruci figeretur, pascha celebrasse

idque eodem ipso die ac Hierosolymitas, die inquam 17 martii, feria V, demonstravimus in Lib. III de Evangeliis Diss. L, item ostendimus coenam, de qua est in capite XIII evangelii Ioannis, non aliam esse quam epulum paschale cui Christus accubuit illo die. Huic epulo initium fieri haud licebat ante primas tenebras. Lege Lib. III de Evangeliis Diss. L. n. 13. Christum accubuisse, ut primum licuit, tum ea, quae per noctem insequutam gesta sunt, credere suadent, tum Lucas testatur his verbis: Et CVM FACTA ESSET HORA, discubuit (1). Quae ergo leguntur in hoc capite, gesta sunt intra horas primam et alteram ab occasu solis, quum nobis quidem dies 17 martii feriaque quinta etiamtum iret, sed Iudaeis dies festus primus azymorum, quintus decimus mensis nisanis, feriaque sexta iam essent. Lege Lib. III de Evangeliis Diss. LII. cap. IV.

v. 1. Ante diem festum paschae vel, ut graeca sonant, Ante sollemne paschae. Vt modo dictum est, dies festus Iudaeis iam inceperat. Verum Ioannes, quippe qui haec narraret sexaginta amplius post annis quam gesta fuerant, de

(1) Luc. XXII, 14.

suetus moribus Iudaeorum, initium diei, non ut hi sole occidente, sed ut nos noctis medio facere iam solebat; maxime quod, non Iudaeis, certe non his unis, sed et ex alia gente Christianis scriberet. Lege Lib. III de Evangeliis Diss. L. nn. 4. 23. Alias quoque Ioannes dies similiter designavit in Io. XII, 12 coll. 1-11 et in XX, 19.

Qui aiunt nullam eucharistiae institutae mentionem fieri a Ioanne, his refelluntur quae legimus in hoc versiculo, et de quibus iuvat in hoc loco eadem edisserere quae in alio (1) annotavi. Horum sensus integer est atque absolutus, ut nihil ei desit, nec a prioribus ulla ratione dependet, sed neque a posterioribus; recta autem ac simplex enuntiatio haec est : Ante diem festum paschae Iesus suos in finem dilexit. Quis autem haud sentiat ut Ioannes his verbis aliquid significare velit grande omnino, insigne, novum, ad id indictum atque inauditum? Quid vero illud? Sive verba in finem idem sonent ac usque ad exitum vitae, sive, quod longe verius est, idem ac adeo ut nihil supra (2), specimen aliquod eximium atque indicium amoris erga suos, quo Christus flagrabat, ab ipso exhibitum significari his verbis manifestum est. Nisi autem eucharistia sit, aliud hoc amoris specimen atque indicium esse nequit quam quod statim narratur, ut Christus laverit pedes discipulorum. Grande quid profecto hoc fuit, sicut grande erat quidquid Christus agebat, non tamen adeo ut ita de hoc Ioannes loqueretur, velut si non alia praeter hoc eaque longe grandiora ac perenniora amoris monumenta Christus suis tradiderit, atque adeo ipso supremo vitae suae die, illaque ipsa hora, eucharistia instituta. Haec igitur, eucharistia inquam, argumentum illud est, divina sapientia excogitatum, quo Christus suos a se in finem diligi omnimodis evicit ante diem festum paschae, idque est quod Ioannes indicat illis verbis. Quam interpretationem ipsa verborum emphasis comprobat, eaque confirmant quae Ioannes de coena ita subiungit, ac si hanc iam commemoraverit nemoque, quanam de coena loquatur, non intelligat. Ad haec idem is annotat ut

(1) De Evangeliis L. III. Diss. L. n. 17.

(2) Lege Mazochii Spicileg. bibl. in h. 1.; Ågelli Prooem. in Psalm. p. 9.

« PreviousContinue »