Pofuérunt peccatóres láqueum mihi, * & de mandá tis tuis non errávi. Hereditáte acquisivi teftimónia tua in ætérnum; *quia exultátio cordis mei funt.

Inclinávi cor meum ad faciéndas juftificatiónes tuas in ætérnum, propter retributiónem.

I

Níquos ódio hábui, * & & legem tuam diléxi. Adjútor & fufceptor meus es tu; & in verbum tuum supersperávi.

Declináte à me maligni, &fcrutábor mandáta Dei mei. Súfcipe me fecúndùm elóquium tuum, & vivam ; * & non confundas me ab expectatióne mea.

A'djuva me, & falvus ero;*

I'deò diléxi mandáta tua,* fuper aurum & topázion. Proptéreà ad omnia mandáta tua dirigébar; * omnem viam iniquam ódio habui.

Antiphona. Inclinávi cor meum, Dómine, ad faciéndas juftificatiónes tuas in ætér, num. Pfal. 118. 112. Capitulum. 1. Joan. 4. 16.

bus tuis femper. Sprevifti omnes difcedéntes à judíciis tuis ; quia injúfta cogitátio eórum. Prævaricántes reputávi omnes peccatóres terræ ; *ídeò diléxi teftimónia tua.

Confige timóre tuo carnes meas, *à judiciis enim tuis tímui.

Feci judicium & juftitiam;* non tradas me calumniántibus me.

Súfcipe fervum tuum in bonum; non calumniéntur me fupérbi.

Q'culi mei defecérunt in fa

manet in charitáte, in

Deo manet, & Deus in eo.

R. breve, In ætérnum Dómine *Non oblivifcar juftificatiónes tuas ; Repetitur. In ætérnum, Dómine, * Non oblivifcar juftificatiónes tuas. y. Quia in ipfis vivificáfti me. Non oblivifcar juftificatiónes tuas. y. Glória. Repetitur, In ætérnum, &c,

V. Lucérna pédibus meis verbum tuum. R. Et lumen fémitis meis. Pf. 118. 93. 105. Oratio ut in Proprio de Tempore

AD NONAM HORAM

DLE I.

Pater. Ave.

Deus in adjutórium.
Hymnus.

RERUM, Deus, tenax vi

gor, Immótus in te pérmanens, Lucis diúrnæ témpora Succéffibus determinans : LARGI RE lucem véfpere Quæ corda nufquam déferat; Sed præmium mortis facræ Perénnis inftet glória.

Qui nos creávit laus Patri, Laus qui redémit Fílio, Qui charitáte nos foves Sit par tibi laus, Spíritus. Amen.

Per Annum Ant. 3. a. Mandáta.

Ex Pfalmo 118. Irabilia teftimonia tua; ideò fcrutáta eft ea ánima

M

mea.

Tabéfcere me fecit zelus meus ;* quia obliti funt verba tua inimíci mei.

Ignítum eloquium tuum veheménter, * & fervus tuus diléxit illud.

Adolefcéntulus fum ego & contémptus; *juftificatiónes tuas non fum oblitus.

Justítia tua, juftitia in ætér num; * & lex tua véritas.

Tribulátio & angústia invenérunt me; * mandáta tua meditátio mea eft.

E'quitas teftimonia tua in ætérnum ; * intellectum da mihi, & vivam. Chao, exaudi me, Dómi

Lamávi in toto corde

te dilúculò, ut meditárer elóquia tua.

Vocem meam audi fecúndùm mifericórdiam tuam; Dómine, * & fecúndùm judicium tuum vivifica me. Appropinquavérunt perfequéntes me iniquitáti; *à lege autem tua longè facti funt. Propè es tu, Dómine, * & omnes viæ tuæ véritas. Inítio cognóvi de testimóniis tuis;quia in ætérnum fundáfti ea..

Vide humilitátem meam,& éripe me; quia legem tuam non fum oblitus. Júdica judícium meum, & rédime me; propter eló

quium tuum vivifica me. Longè à peccatóribus falus; quia juftificatiónes tuas non exquifiérunt.

Mifericórdiæ tuæ multæ, Dómine; * fecúndùm judícium tuum vivifica me.

Multi qui perfequúntur me, & tribulant me ; * à teftimoniis tuis non declinávi.

Vidi prævaricántes, & tabefcébam; * quia elóquia tua non cuftodiérunt.

Vide quóniam mandáta tua diléxi, Dómine; * in mifericórdia tua vivifica me. Principium verbórum tuórum véritas in ætérnum : * ómnia judícia justitiæ tuæ,

gratis; & à verbis tuis formidávit cor meum. Lætábor ego fuper elóquia tua, ficut qui invénit fpólia multa.

Iniquitátem ódio habui,& abominátus fum; * legem autem tuam diléxi.

Sépties in die laudem dixi tibi,* fuper judícia juftitiæ

tuæ.

Pax multa diligéntibus legem tuam, * & non eft illis fcándalum.

Expectábam falutáre tuum, Dómine; & mandáta tua diléxi.

Cuftodivit ánima mea tef timónia tua, * & diléxit ea veheménter.

Servávi mandáta tua & teftimónia tua; * quia omnes viæ meæ in confpéctu tuo.

Appropinquet deprecatio mea in confpectu tuo, Dómine:* juxta elóquium tuum da mihi intellectum.

Intret poftulátio mea in confpectu tuo: * fecúndùm elóquium tuum éripe me.

Eructábunt lábia mea hymnum * cùm docúeris me juftificatiónes tuas.

Pronuntiábit lingua mea elóquium tuum; * quia ómnia mandáta tua æquitas.

Fiat manus tua ut falvet me; * quóniam mandáta tua elégi

rátor Dóminus, * efcam dedit timéntibus fe.

Memor erit in féculum teftaménti sui, * virtútem óperum fuórum annuntiábit pópulo fuo;

Ut det illis hereditátem gentium: ópera mánuum ejus, véritas & judícium. Fidélia ómnia mandáta ejus, confirmáta in féculum féculi; facta in veritáte & æquitáte. Redemptiónem mifit pópulo fuo; mandávit in ætéraum teftaméntum fuum. Sanctum & terribile nomen ejus:* inítium fapiéntiæ, timor Dómini.

Intellectus bonus ómnibus facientibus eum ; * laudátio ejus manet in féculum féculi. Ant. Sanctum & terribile nomen ejus inítium fapiéntiæ, timor Dómini. v. 9. Per Annum, Ant. 3. A. Qui timet.

Pfalmus III.

Jucúndus homo, qui miferétur & cómmodat, difpónet fermónes fuos in judício; quia in ætérnum non commovébitur.

In memória ætérna erit juftus, ab auditióne mala non timébit.

Parátum cor ejus fperáre in Dómino, confirmátum eft cor ejus, * non commovébitur, donec defpiciat inimicos fuos.

Difpérfit, dedit paupéribus, juftitia ejus manet in féculum féculi, * cornu ejus exaltábitur in glória.

Peccátor vidébit, & irafcétur, déntibus fuis fremet & tabéfcet: desiderium peccatórum períbit. Ant. Qui timet Dóminum, in mandátis ejus volet nimis. v. I.

Per Annum Ant. 7. c.

Sit nomen.

Pfalmus 112. púeriDóminum,*

minum, in mandátis ejus volet nimis.

Potens in terra erit femen ejus generátio rectórum benedicétur.

Glória & divitiæ in domo ejus:& juftitia ejus manet in féculum féculi:

Exórtum eft in ténebris lumen rectis,* miféricors & miferátor & juftus.

*

Sit nomen Dómini benedíctum, ex hoc nunc, & ufque in féculum.

A folis ortu ufque ad occáfum, laudabile nomen Dómini.

Excélfus fuper omnes gentes Dóminus, * & fuper cœlos glória ejus.

Quis ficut Dóminus Deus nofter, qui in altis hábitat, *