V Hymnus. FÚLGIDA ftella maris, fecli Si fopor obrépit, cafti fac mater amóris Cor vigilans uno fpiret amóre Dei. O Regína potens, própiùs res Ad Nunc dimíttis, Ant. 4. irreg. d. Benedictiónem ómnium Géntium dedit illi Dóminus. Eccli. 44. 25. Oratio. matris caftiffimæ requiéfcere dignátus es, da nobis, ipsâ intercedente, ut, inimíci per noctem devitémus insídias, & tu fis noftra quies & tutum præsidium, qui vivis & regnas. Dus, qui in finu Virginis Tempore Pafchali, ad Invitatorium, Antiphonas, Ref ponforia tam prolixa, quàm brevia, & Verficulos addi tur Allelúia, ut in aliis Offi ciis Temporis Pafchalis. OFFICII BEATE MARIE IN SABBATO. AD COMPLETORIUM. Capitulum. Baruch 5. v. 3.4. Drem fuum in te', omni Eus ofténdet fplendó qui fub cœlo eft; nominá à tur enim tibi nomen tuum AD OFFICIUM IN I NOCTURNO. Ant. 5. a. Quàm pulchra es amica mea, quàm pulchra es! óculi tui columbárum abfque eo quod intrinfecùs latet. Cant. 4. I. es, Ant. 4. e. Tota pulchra Ibid. v. 7. Ant. i.a. Pulchra es, fuávis, & decóra, terribilis ut caftrórum ácies ordináta. Cant. 6. 3. ✰. Vultum tuum deprecabúntur . Omnes divites plebis. Pfal. 44. 13. IN II. NOCTURNO. Ant. 6. f. Invéni quem diligit ánima mea; ténui eum, nec dimittam. Cant. 3.4. Ant. 3. c. Ego quafi vitis fructificávi fuavitátem odóris. Eccli. 24. 23. Pars Verna. Ad Nunc dimíttis, Ant. 3. A. Per noctes quæsivi quem diligit ánima mea. Cant. 3. 1. Oratio. nis matris tuæ caftifliDeus, qui in finu Vírgima requiéfcere dignátus es: da nobis, ipsâ intercedénte ut inimíci per noctem devitémus insidias, & tu fis nof tra quies & tutum præsídium, qui vivis, & regnas. NOCTURNUM. Ant. 1. irreg. Flores mei fructus honóris, & honestátis. Ibid. v. 23. v. Jurávit Dóminus David veritátem : R. De fructu ventris tui ponam fuper fedem tuam. Pfal. 131. 11. IN III. NOCTURNO. Ant. 7. c. Quafi cedrus exaltáta fum in Líbano, & quafi cypréffus in monte Sion. Eccli. 24. 17. Ant. 8. g. In Sion firmáta fum, & in civitáte fanctificáta requiévi. Ibid. v. 15. Ant. 4. irreg. d. Sub umbra illíus, quem defiderávei ram, fedi, & ordinávit in me charitátem. Cant. 2. V. 3. 4. . Homo natus eft in ea, R. Et ipfe fundávit eam Altiffimus. Pfal. 86. 5. xcj PSALMI POENITENTIALES Dicuntur cum Litaniis, flexis genibus, in omnibus fextis Feriis Quadragefima (in Choro poft Laudes diei; extra Chorum , pro opportunitate temporis) quoties Officium fit de Feria. Litania autem, omiffis Septem Pfalmis, dicuntur in Fefto fanīti Marci, & in tribus diebus Roga tionum. tuo árguas me; que in ira tua corrípias me. Miferére mei,Dómine,quóniam infirmus fum; * fana me, Dómine, quóniam conturbáta funt offa mea, Et ánima mea turbáta eft valde: * fed tu, Dómine, úfquequo ? Convértere, Dómine, & niam exaudivit Dóminus vocem fletûs mei. Exaudívit Dóminus deprecatiónem meam ; * Dóminus oratiónem meam fufcé pit. Erubefcant, & conturbéntur veheménter omnes inimíci mei:* convertántur, & erubefcant valdè velóciter. Glória Patri, &c. Et dicitur in fine cujufque Pfalmi. Pfalmus 31. Biniquitates,* & quorum éripe ánimam meam : * fal- BEáti quorum remiffae funt vum me fac propter mifericórdiam tuam. tecta funt peccáta. Beátus vir cui non imputávit Dóminus peccátum,* nec eft in fpíritu ejus dolus. * Quóniam tácui, inveteravérunt offa mea, dum clamárem totâ die, Quóniam die ac nocte graváta eft fuper me manus tua:* convérfus fum in ærúmna mea, dum configitur fpina. Delictum meum cógnitum tibi feci,* & injuftitiam meam non abscóndi, Dixi:Confitebor advérsùm me injuftitiam meam Dómino:* & tu remisííti impietátem peccáti mei. Pro hac orábit ad te omnis fanctus,* in témpore opportúno. Veruntamen in dilúvio aquárum multárum,*ad eum non approximábunt. Tu es refugium meum à tribulatióne, quæ circúndedit me:* exultátio mea érue me à circundántibus me. Intellectum tibi dabo, & Inftruam te in via hac quâ gradiéris; firmábo fuper te Óculos meos. eft pax óffibus meis à facie peccatórum meórum: Quóniam iniquitátes meæ fupergréffæ funt caput meum,* & ficut onus grave graváte funt fuper me. Putruérunt & corrupte funt cicatrices meæ, *à facie infipiéntiæ meæ. Mifer factus fum, & curvátus fum ufque in finem:* totâ die contriftátus ingre diébar: Quóniam lumbi mei impléti funt illufiónibus, * & non eft sánitas in carne mea. Afflictus fum & humiliátus fum nimis ; * rugiébam à gémitu cordis mei. Dómine, ante te omne de fidérium meum, * & gémitus meus à te non eft abfcónditus. Cor meum conturbátum eft,dereliquit me virtus mea;* & lumen oculórum meórum, & ipfum non eft mecum. Amici mei, & próximi mei*advérsùm me appropinquavérunt & ftetérunt; Et qui juxta me erant, de longè ftetérunt ; * & vim faciébant qui quærébant áni mam meam ; Et qui inquirébant mala mihi, locúti funt vanitátes;* & dolos totâ die meditabán |