ITINERARIUM. Viator in ipso itineris ingresdicat preces quæ sequuntur. In Cant. Evangelicum, Benedictus, 130. Ant. Dóminus custódiet rectórum salútem, et próteget gradientes simplíciter, vias Sanctórum custódiens. Prov. 2. Kyrie, eléison. Christe, eléison. Kyrie, eléison. Secreto, Pater noster. . Et ne nos indúcas in tentatiónem, R. Sed libera nos a malo. V. Bene ambulémus, et sit Deus in itinere nostro, R. Et Angelus ejus comitétur nobiscum. Tob. 5. . Prósperum iter fáciat nobis Deus, R. Deus noster, Deus salvos faciendi. Ps. 67. .. Dóminus rectos fáciat gressus nostros; R. Itinera autem nostra in pace prodú cat. Prov. 4. ínferos gressus nostri non pénetrent. Prov. 5. . Oculi nostri recta vídeant; R. Et pálpebræ nostræ præcédant gressus nostros. Prov. 4. *. Dómine, exaudi oratiónem meam; R. Et clamor meus ad te véniat. Ps. 101. . Dóminus vobiscum; R. Et cum spíritu tuo. Orationes Sacr. Gelas, etc. DEUS, qui filios Israel per maris médium sicco vestígio ire fecisti, quique Magis iter ad te, stella duce, pandisti: tribue nobis, quæsumus, iter prósperum, tempusque tranquillum; ut, Angelo tuo sancto cómite, ad eum quo pérgimus, locum, ac demum ad æternæ salútis portum perveníre felíciter valeámus. . Vias tuas, Dómine, de- Deus, qui Abraham púe monstra nobis; R. Et sémitas tuas édoce nos. Ps. 24. V. Dirige sémitam pédibus nostris, Dómine; R. Et omnes viæ nostræ stabilientur. Prov. 4. . Duc nos, Dómine, per sémitam; R. Et currentes non habébimus offendículum. Prov. 4. . Non nobis pláceat, Dómine, malórum via; R. Nec transeamus per illam. Prov.4. . Pedes nostri non descendant in mortem; R. Et ad EUS rum tuum de Ur Chaldæorum eductum, per omnes suæ peregrinationis vias illæsum custodisti; quæsumus, ut nos fámulos tuos custodire dignéris esto nobis, Dómine, in procinctu suffrágium, in via solátium, in æstu umbráculum, in plúvia et frigore tegumentum, in lassitúdine vehículum, in adversitáte præsídium, in lúbrico báculus, in naufrágio portus; ut, duce, quo téndimus, próspere perveniámus, et demum in te Oratio Brev. Nem. OMNIPOTENS et miséricorDeus, qui amas ánimas et neminem vis períre, immensam cleméntiam tuam suppliciter implorámus pro animábus fratrum nostrorum, qui pravitátis hæréticæ falláciis decepti, a via veritátis aberrant. Exaudi quas pro illórum obcæcatióne preces deférimus. Aufer velámen a córdibus eó rum : ut omni pravitáte depósita resipiscant; ágnita veritátis tuæ luce, a suis ténebris eruantur; eamdemque nobiscum Unam, Sanctam, Catholicam et Apostólicam Ecclésiam matrem agnoscentes, sincéram sectentur doctrínam Dómini nostri Jesu Christi Filii tui, qui solus est via, véritas et vita, cui sit glória et impérium per infiníta sécula seculórum. R. Amen. PARTIS ESTIVE. PRENOTANDA DE QUIBUSDAM CONCILIIS IN HAC PARTE BREVIARII CITATIS, QUIBUS INTERFUERUNT EPISCOPI MELDENSES. 1° Anno 829. Concilium Parisiense sextum; cui aderant S. Aldricus Senonensis et Hubertus I Meldensis. In eodem Concilio specialiter approbatum fuit Cabilonense secundum, anno 813 celebratum. 2o An. 845. Concilium Meldense primum; cui interfuit Hubertus I Meldensis cum Metropolitanis et aliis Episcopis Provinciarum Senonensis, Remensis et Bituricensis. Hoc Concilium anno sequenti terminatum fuit Lutetiæ; unde dictum est et Parisiense. 3° An. 1485. Concilium Senonense; cui aderat Joannes Lhuilier, Episc. Meldensis. Præerat vero Tristandus de Salazar Senon. Archiepisc. olim Episc. Meld. In eodem Conc. innovata sunt Decreta alterius Conc. Senon, habiti an. 1461, cui adfuerat Joannes du Drac, Meld. Episc. 4° An. 1528. Concilium Parisiense alias Senonense; cui aderat Guillelmus Brissonnet, Episc. Meldensis; præerat vero Cardinalis Antonius Duprat, Archiepisc. Senonensis, olim. Episc. Meldensis. 5o Ab an. 1545 ad 1563. Concilium Tridentinum. Huic sacrosanctæ Synodo interfuit Ludovicus de Brezé, Meldensis Episcopus, sub Papa Pio IV, quo regnante habitæ sunt Sessiones XIII et sequentes usque ad ultimam, videlicet a die 18 Januarii 1562 usque ad diem 4 Decembris, 1563. 60 An. 1724. Henricus Cardinalis de Bissiaco Episcopus Meldensis Statuta Synodalia Ecclesiæ Meldensis selecta et in unum Corpus digesta in lucem edidit. MENSE MAIO. De Officiis Episcoporum. mores, sic vitam instituant, DIE XVIII. Ex Concílio Mexicáno. An. 1585. Lib. 3. Tit 1. §. 2. EPISCOPI dignitátis suæ mé ut decet ministros Christi et successóres Apostolorum; tanquam Angeli custódes pópulo sibi commisso invígilent, ac ea, quam majórem nemo habet, caritáte sint accensi, CUM in Epíscopos, velut supra montem pósitos, ómnium óculi conjecti esse sóleant; hortámur illos, ut Epíscopi esse, quam dici malint: invigilentque diligenter juxta nomen suum grégibus suis, et lupos ab ovíli Christi pro viríli árceant..... Imprímis ita mores suos omnes compónant, ut réliqui ab eis frugalitátis, modéstiæ, continéntiæ, ac quæ nos tantopere commendat Deo, sanctæ humilitátis exempla pétere possint..... Epíscopus non sibi dominátum superbus usurpáre contendat, sed apostólicis informátus eloquiis et exemplis, servum se cunctis exhibeat. veant, pe quid appareat quod a sancto hoc institúto sit aliénum; quodque non simplicitátem, Dei zelum, ac vanitátum contemptum præ se ferat.... Salúbre et decens esse cognoscitur, ut non solum, secundum Apóstolum, dómui suæ spiritáliter Epíscopus bene præsit, verum étiam et domum temporálem bene ordinátam et compósitam hábeat, ut quicumque conversatiónem et domos conversatiónis ipsíus víderit, habitácula ea Religiónis váleat computáre. DIE XXI. Ex Concílio Mediolanensi tértio, sub sancto Cárolo. An. 1573. Tit. 10. EPISCOPUs, cujus in primis est Sacerdotálem dignitátem tuéri, ut láici hómines discant Sacerdótes tanquam parentes ab ipsis únice in Christo diligi et coli étiam debére, efficiat ut semper illis a laicális órdinis viris débitus tribuátur locus et honor. Idem præterea ne patiatur Sacerdotem quemquam abjéctius se gérere, quam Sacerdótis dignitas póstulat. Sacerdótes vero morbo, senec tutisve incómmodis affectos qui Sacerdotále munus præstáre néqueunt, inopiaque premuntur, in locum áliquem cogi curet, aut álio modo eis cónsulat et provideat, ubi victus suppeditétur. DIE XXII. Ex Conciliis Tridentino, IMPLERE MPLERE ministérium suum nequáquam posse sciant Episcopi, si greges sibi commissos mercenariórum more déserant, atque óvium suárum, quarum sanguis de eórum est mánibus a suprémo Júdice requirendus, custódia mínime incumbant; cum certíssimum sit non admitti Pastóris excusatiónem, si lupus oves cómedit, et Pastor nescit..... Epíscopi in suis Diœcésibus (nisi ex causa necessária, honesta vel probábili) resídeant: et principáliter post tempus visitatiónis, in civitáte sua mansiónem fáciant. DIE XXIII. Ex Conciliis * Tridentino, et ** Narbonensi. *An. 1563. Sess. 24. de Reform. Cap. 3. ** An. 1609. Cap. 27. EPISCOPI PISCOPI própriam diœcésim per se ipsos, aut, si legítime impedíti fúerint, per suum generálem Vicárium, aut Visitatórem, si quotannis totam, propter ejus latitúdinem, visitáre non poterunt, saltem majórem ejus partem; ita tamen, ut tota visitatio biennio per se vel Visitatóres suos compleátur, visitáre non prætermittant........ Ecclésias vísitent moderáto comitátu, ne súbditos nimiis súmptibus ópprimant. Abúsus si qui irrépserint, tollant; modos státuant quibus in pósterum vitári possint. DIE XXIV. Ex Concílio Mediolanensi quarto, sub sancto Cárolo. An. 1576. Tit. 3. PAROCHUS AROCHUS aliusve Ecclésiæ Rector, vel Præfectus, in qua animárum curam gerit, cum visitandus erit, pastoráles Epíscopi lítteras, visitatiónis nomine éditas, duóbus ante illíus adventum próximis festis diébus, intra Missárum solémnia, cum pópuli frequéntia adest, de scripto récitet. Quam litterárum edic torumve Episcopálium evul gatiónem recitationemve, et sermóne, et concióne, et monitiónibus, et omni álio, tum público, tum priváto, cohortatiónum offício prosequátur, quo fidélium ánimos diligéntius præparet atque éxcitet ad suscipiendum visitatiónis Episcopális officium ubérrimo ac salutári cum animárum fructu. Illud porro curet, ut nemo, chrismate non ante confirmátus, modo ætate in Confirmatiónis litteris Episcopálibus præscripta sit, illud ab eodem tunc non accípiat. DIE XXV. Ex Concilio Tridentino. An. 1563. Sess. 24. de Reform. Cap. 3. VISITATIONUM (Episcopalium) præcipuus sit scopus sanam orthodoxamque doc |