Altsächsisch: Heliand, Genesis und kleinere Denkmäler in erläuterten Textproben mit sprachlich-sachlicher EinführungFr. Wagner, 1923 - 228 pages |
Common terms and phrases
a-Stamm aftar allaro Alliteration Behaghel Bruckner a. a. craft Crist deutschen Dichter Dichtung drohtin êgan ende endi f. d. Phil filu Fitte garo Genesis grammatische Wechsel Grein a. a. habda habdun Heliand Helianddichter hêr hêrron himile Hrabans huand huat hugi indic Iudeono Jellinek Jostes Kauffmann Kögel Krist kuman lango Lauterburg lioht liudi mahtig manno masc Matth mikil muddi obar Pauls a. a. plur Praefatio praes praet quad redupl scal schwachen Verb scolda sculun selbo Sievers Ausg Simon Petrus Spirans sprak starken Verb suno Tatian Tatian Kap thana thar thea themu thena thero theru thes thesan thesumu thesun thia thie thit thiu thô thoh thuo thurh thuru undar unsere uualdand uuard uuari uuârun uuas uuerodes uuid uuili uuilleon uuord uuordun Versus Vorlage Windisch a. a. Zeilenschluss
Popular passages
Page 163 - Canebat autem de creatione mundi et origine humani generis, et tota Genesis historia, de egressu Israel ex Aegypto et ingressu in terram repromissionis, de aliis plurimis Sacrae Scripturae historiis, de Incarnatione Dominica , Passione , Resurrectione et Ascensione in caelum , de Spiritus Sancti adventu, et Apostolorum doctrina.
Page 163 - ... membra dedisset sopori, adstitit ei quidam per somnium, eumque salutans, ac suo appellans nomine : " Caedmon," inquit,
Page 164 - ... in quibus cunctis homines ab amore scelerum abstrahere, ad dilectionem vero et sollertiam bonae actionis excitare curabat. Erat enim vir multum religiosus, et regularibus disciplinis humiliter subditus ; adversum vero illos qui aliter faceré volebant, zelo magni fervoris accensus : unde et pulchro vitam suam fine conclusit.
Page 163 - debeo cantare?" Et ille, „Canta" , inquit, „principium creaturarum" . Quo accepto responso statim ipse coepit cantare in laudem dei conditoris versus, quos numquam audierat, quorum iste est sensus: „Nunc laudare debemus auctorem regni caelestis, potentiam Creatoris et consilium illius, facta Patris gloriae. Quomodo ille, cum sit aeternus Deus, omnium miraculorum auctor extitit, qui primo filiis hominum caelum pro culmine tecti, dehinc terram custos humani generis omnipotens creavit...
Page 164 - Qua accepta in manu, interrogavit, si omnes placidum erga se animum et sine querela controversiae ac rancoris haberent. Respondebant omnes, placidissimam se mentem ad illum et ab omni ira remotam habere; eumque vicissim rogabant, placidam erga ipsos mentem habere. Qui confestim respondit, „Placidam ego mentem, filioli, erga omnes Dei famulos gero.
Page 163 - At ipse cuncta, quae audiendo discere poterat, rememorando secum et quasi mundum animal ruminando in carmen dulcissimum convertebat; suaviusque resonando doctores suos vicissim auditores sui faciebat.
Page 158 - Praecepit namque cuidam viro de gente Saxonum, qui apud suos non ignobilis vates habebatur, ut vetus ac novum Testamentum in Germanicam linguam poetice transferre studeret, quatenus non solum literatis, verum etiam illiteratis sacra divinorum praeceptorum lectio panderetur.
Page 163 - Hie est sensus, non autem ordo ipse verborum quae dormiens ille canebat ; neque enim possunt carmina , quamvis optime composita , ex alia in aliam linguam , ad verbum , sine detrimento sui decoris ac dignitatis, transferri.
Page 2 - Wenn im frühling die höher steigende sonne aus der winterkalten erde gräser, halme, bluten treibt, so hegt im herbst der boden zwar noch wärme des sommers, aber spitzen und wipfel beginnen erkaltend abzuwelken. Dann geschieht es, dass das grüne laub einiger bäume, vor dem letzten falben, seine färbe wechselt und in röthe übergeht.
Page 219 - Forsachistu diobolae? et respondet: ec forsacho diabolae. end allum diobolgelde? respondet: end ec forsacho allum diobolgeldae. end allum dioboles uuercum? respondet: end ec forsacho allum dioboles uuercum and uuordum, Thunaer ende Uuoden ende Saxnote ende allum them unholdum, the hira genotas sint.